ฟางไห่อิงค่อยๆออกจากอ้อมกอดของฟางเหยียน เธอและฟางเหยียนมองไปยังต้นเสียง เห็นชายเตี้ยอ้วนคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างโมโห เขาพลางเดิน พลางชี้มาที่ทั้งคู่ กล่าวอย่างตัวสั่นว่า “ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง! กลางวันแสกๆ นึกไม่ถึงว่าคุณจะมาแอบล่อกันที่นี่ ไงพูดอะไรไม่ออกแล้วล่ะสิ?”
ชายเตี้ยอ้วนค่อนข้างอัปลักษณ์ ริมฝีปากบนมีหนวด จมูกใหญ่ บนใบหน้ายังมีแผลเป็นจำนวนมากอีกด้วย เขาตาหยี ตัดทรงผมชายหวีเสย ทั้งอ้วนทั้งเตี้ย ตอนที่เดินมาเหมือนตัวห่านอย่างไรอย่างนั้น
“กาวหรง เมื่อกี๊คุณพูดว่าอะไรนะ?” ฟางไห่อิงยืดตัวตรง หลี่ตาแล้วถาม
ชายอ้วนเตี้ยพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างโมโหว่า “พูดอะไร? คุณยังไม่รู้อีกหรือไง? คุณคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณแล้วจะทำอะไรก็ได้ใช่มั้ย? จะบอกให้นะ ผมถ่ายคลิปไว้แล้ว ผมมีหลักฐาน ตอนนี้ถ้าผมไปป่าวประกาศ ว่าคุณนอกใจ คุณว่าคนอื่นจะมองตระกูลฟางของคุณยังไง? แล้วคนอื่นจะมองคุณยังไง”
สีหน้าของฟางไห่อิงยิ่งอยู่ยิ่งแย่ลง เธออยากจะเอ่ยปากแก้ตัว แต่ยังไม่ทันได้พูด ชายอ้วนเตี้ยก็พูดต่ออีกว่า “ผมรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณมันแรด ไม่คาดคิดว่าคุณจะเลี้ยงไก่อ่อนวัยรุ่นไว้ด้วย แม่ง คุณคิดว่าผมกาวหรงเป็นควายหรือไง？จะบอกให้นะ ถ้าวันนี้คุณไม่พูดให้เคลียร์ ผมจะให้คุณรับผลกรรมที่จะตามมา”
ฟางไห่อิงโมโหจนกัดฟัน เธอลูบกำปั้น แล้วเดินไปที่ชายอ้วนเตี้ย ยกมือขึ้นจะต่อยไปที่ชายอ้วนเตี้ยคนนั้น แต่ตอนที่หมัดไปได้ครึ่งทางก็ถูกชายอ้วนเตี้ยจับไว้ ชายอ้วนเตี้ยหลี่ตาแล้วกล่าว “ฟางไห่อิง คุณทำอะไรไม่มีขือไม่มีแปแล้วใช่มั้ย？ทำไม？โดนผมจับได้คาหนังคาเขา ถึงกับพูดไม่ออกเลยสิ ดังนั้นจึงจะปิดปากผมด้วยวิธีการทำร้ายร่างกายใช่มั้ย？จะบอกให้นะ ต่อให้ที่นี่เป็นบ้านของคุณ ผมก็ไม่กลัว คุณมันผู้หญิงใจง่าย แรดตั้งแต่แรก ผมจะไปแฉคุณเดี๋ยวนี้ ให้ทุกคนได้รู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงยังไง”
เมื่อพูดจบเขาก็ผลักฟางไห่อิงออกอย่างแรง ร่างกายของฟางไห่อิงถอยหลังไปหลายก้าว เมื่อฟางเหยียนเห็นดังนี้ จึงเดินไปข้างหน้า ไอ้นี่ นึกไม่ถึงว่ามันจะกล้าผลักน้าสาวของเขา
แต่ตอนที่เดินไปถึงข้างๆของฟางไห่อิง ฟางไห่อิงได้ห้ามฟางเหยียนไว้ แล้วกล่าว “ฟางเหยียน นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับแก”
“คุณน้า เขาเป็นใคร？” ฟางเหยียนถาม
ฟางไห่อิงกล่าว “เขาคืออาเขยของแก”
อาเขย นั่นก็คือสามีของฟางไห่อิง นึกไม่ถึงว่าคนนี้คือสามีของฟางไห่อิง！แม้ฟางไห่อิงจะไม่ใช่ผู้หญิงที่งามล่มเมืองอะไร แต่ก็ถือเป็นสาวสวยคนหนึ่งของประเทศหวา ภูมิหลังแบบนี้ ยังไงก็ไม่มีทางที่จะได้คนแบบนี้ป้ะ！ไอ้นี่อัปลักษณ์ขนาดนี้ แล้วเขาจะคู่ควรกับฟางไห่อิงได้อย่างไรกัน
แต่ฟางเหยียนไม่ได้พูดแบบนั้น เพียงแต่มองคนนั้นอย่างเงียบๆ แล้วมองน้าสาวของตนเอง
ฟางไห่อิงพูดกลับชายอ้วนเตี้ยว่า “ปัญญาอ่อนป้ะ？นี่คือหลานชายของฉัน ฟางเหยียนลูกชายของพี่ใหญ่ของฉัน”
“อ๋อ？”สายตาของชายอ้วนเตี้ยเปลี่ยนไปทันที มองไปที่ฟางเหยียน แล้วยิ้ม “ลูกชายของพี่ใหญ่ เขาหายไปหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ คุณลากใครก็ได้มาสักคนแล้วบอกว่าเป็นลูกชายของพี่ใหญ่ ต่อไปพวกคุณก็จะใช้ฐานะนี้ทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ คุณคิดว่าผมเป็นหมูหรือไง？”
อย่าว่าเลย จมูกและตาของเขาก็คล้ายๆหมูอยู่นะ！
ฟางไห่อิงพยักหน้ารัวๆ แล้วกล่าว “ถ้าไม่เชื่อ คุณเอาคลิปที่คุณถ่ายได้ไปให้คุณปู่ดู ดูสิถึงตอนนั้นคนที่จะขายหน้าเป็นคุณ หรือฉัน คุณคิดไม่อยากถูกโยนออกจากตระกูลฟางในวันนี้หรอกมั้ง？”
“คุณ！” ชายอ้วนเตี้ยพยักหน้าแล้วกล่าว “ได้ ตระกูลฟางของพวกคุณมันทำอะไรไม่มีขือไม่มีแปแล้ว นอกใจผมต่อหน้าของผมก็ช่างแล้ว ยังจะเอาตระกูลของคุณมาบีบผมอีก ฟางไห่อิง คุณเก่งเกินไปแล้ว”
เขาชูนิ้วโป้งให้ จากนั้นก็หันหลังจากที่นี่ไปอย่างโมโห แต่จากแววตาของเขาเห็นได้ชัดว่า เขาไม่มีทางวางมือแน่ๆ คนนี้มันไม่น่าจะเป็นคนดีอะไร
ฟางเหยียนมองฟางไห่อิง แววตาของฟางไห่อิงสงบ มองไปยังทิศทางที่ชายผู้นั้นจากไป ด้วยท่าทางกังวล
“น้าครับ เขาไม่เหมาะกับน้าเลยนะ！” ฟางเหยียนพูดออกมาตรงๆ ถ้าคนนี้ดีกับฟางไห่อิง ก็ไม่มีทางพูดว่าจับชู้ได้อย่างครึกโครมขนาดนั้น ดูท่าทางของสองคนแล้ว ชายคนนี้สงสัยในตัวของฟางไห่อิงมานานแล้ว ฟางเหยียนเชื่อน้าสาวของตัวเองอย่างแน่นอน คนดีแบบนี้ ต่อให้มีความคิดแบบนี้ ก็ไม่มีทางทำแบบนั้น
ฟางไห่อิงร้องไห้สักแป๊บ แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าว “เสี่ยวเหยียน ขอโทษนะ น่าอายจัง”
ฟางเหยียนส่ายหน้าแล้วกล่าว “ถ้าเขาทำไม่ดีกับน้า คนแบบนี้ไม่ควรเก็บเอาไว้ คุณน้า ฟางจินหยวนบีบให้น้าแต่งกับคนนี้ใช่มั้ย ถ้าใช่ ผมจะจัดการให้เอง！”
“ไม่！” ฟางไห่อิงรีบส่ายหน้าแล้วกล่าว “ไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกับคุณปู่ น้าเต็มใจจะแต่งงานกับเขาเอง ความจริงเขาดีกับน้านะ อาเขยคนนี้ของแกขี้ระแวงเกินไป อย่างอื่นดีหมด”
“จริงนะ？” ฟางเหยียนจ้องไปที่ตาของฟางไห่อิงแล้วถาม เหมือนกับจะจับเท็จจากสายตาของฟางไห่อิง
ฟางไห่อิงพยักหน้าแล้วกล่าว “จริงจ่ะ！”
ฟางไห่อิงจะให้ฟางเหยียนพะวงเรื่องของเธอได้อย่างไรกัน เธอเป็นคนที่เห็นฟางเหยียนชนะขวังซือสัตว์เจ้าที่ในตำนาน ขวังซือเป็นตำนานมาโดยตลอด เป็นสิ่งที่ลี้ลับที่สุดของตระกูลฟาง แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะแพ้ฟางเหยียน
ประโยคเห็นชัดเจนว่าไม่ตรงกับใจ ฟางเหยียนเองไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่เขาก็พยักหน้าเบาๆแล้วกล่าว “ตามนั้น！”
ครอบครัวของเขา เขาไม่ให้ใครโดนทำร้าย ฟางไห่อิงแก่กว่าเขาแปดปี ในปีนั้นที่พ่อของเขาเกิดเรื่อง ฟางไห่อิงอายุสิบแปดปี ตอนนั้นฟางไห่อิงอุ้มฟางเหยียนออกมาจากคราบเลือดของพ่อและแม่ แล้วทำความสะอาดให้ตัวเอง เขายังจำได้ชัดเจน ว่าฟางไห่อิงล้างตัวให้เขา พลางร้องไห้ไป แต่ฟางเหยียนตกใจจนอึ้งไป แม้ตาน้ำตาสักหยดก็ไม่มี
ตอนนี้ถ้ามีใครกล้ารังแกน้าของเขา คนนั้นจะต้องตายสถานเดียว！
“อ้อ น้าครับ ผมมีของสิ่งหนึ่งจะให้ฟางเหมี่ยว น้าเอาไปให้เขาหน่อยนะครับ！ผมไม่อยู่ที่นี่ล่ะ” เมื่อพูดจบฟางเหยียนก็เอาเรือฟางอันแสนธรรมดาออกมา
ฟางไห่อิงชะงัก แล้วถาม “นี่เป็นของขวัญวันแต่งงานที่แกมอบให้ฟางเหมี่ยว？”
ปกติแล้วของขวัญงานแต่งจะให้เป็นเงิน ไม่งั้นก็ให้ของที่ล้ำค่า ฟางเหยียนให้เรือที่พับได้ ทำให้ฟางไห่อิงงง！ฟางเหยียนไม่มีเงินเหรอ？
ไม่สิ เขาไม่ใช่คนไม่มีเงิน ของสิ่งนี้จะต้องมีความหมายพิเศษบางอย่างกับทั้งสองคนอย่างแน่นอน！
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ฟางไห่อิงก็ค่อยๆรับเรือฟางนั้นมาอย่างช้าๆ แล้วกล่าว “น้ากับเอาให้เสี่ยวเหมี่ยวนะ！เพียงแต่ แกแน่ใจแล้วเหรอว่าจะไปตั้งแต่ตอนนี้？”
ฟางเหยียนพยักหน้าอย่างตั้งมั่นแล้วกล่าว “ครับ！”
“น้องเหยียน” จู่ๆ ก็มีชายของผู้ชายดังขึ้น
