จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 577 นายพลห้าดาว

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉินห้าวลุกขึ้นจากพื้น กล่าวอย่างนอบน้อมว่า “ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ!”

พูดจบ เขาได้วิ่งเข้าไปในป่าทึบ

ขณะนี้ ฟางเหยียนหยิบมือถือขึ้นมากดโทร แล้วกล่าว “ส่งเฮลิคอปเตอร์มาให้ผมหน่อย ผมอยู่ที่หุบเขาเสือประจัน!”

พูดจบเขาวางสายไปโดยตรง เขาไม่ได้ปรึกษากับใคร และไม่ได้ขอใคร เหมือนกับกำลังสั่งการ

เย่ชิงหยู่มองฟางเหยียน จนกระทั่งถึงตอนนี้ เธอนอกจากจะรู้ว่าฟางเหยียนคือคุณชายของตระกูลฟางแห่งเจียงตู ยังไม่รู้ว่าเขายังคงสวมใส่ชุดนี้ได้ โดยหลักการแล้ว คนที่ปลดประจำการไม่สามารถใส่ชุดนี้ได้

ไม่สิ ชุดแบบนี้ตามหลักแล้วควรจะเป็นสีเขียวสิ แต่ทำไมฟางเหยียนใส่สีดำล่ะ? เมื่อนึกถึงจุดนี้ เย่ชิงหยู่ถามอย่างไม่เข้าใจว่า “ชุดนี้ของคุณ คือ…?”

ฟางเหยียนมองชุดของตัวเอง แล้วกล่าวอย่างไม่ปิดบังแม้แต่น้อยว่า “ชุดสงคราม! ใช้เวลาทำศึกครับ สองคนเมื่อกี๊เป็นเสเพลที่พากองทัพโจมตีกองทัพของประเทศเรา ผมไล่ตามพวกมันมาสามวันสามคืน ไม่คาดคิดว่าอีกนิดเกือบจะให้มันทำร้ายภรรยาของผมแล้ว”

“ทำสงคราม?” เย่ชิงหยู่พูดซ้ำสองคำนี้อย่างงงงวย สำหรับเธอแล้วบนโลกนี้จะมีสงครามให้ต่อสู้อีกได้อย่างไรกัน นี่เป็นยุคสันติภาพ ไม่มีสงครามอะไรทั้งนั้น อย่างน้อยวงการนั้นที่เธออยู่ดูแล้วเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ข่าวที่เห็นทุกวันล้วนเป็นการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ ไม่เคยเห็นข่าวที่เกี่ยวกับสงครามใดๆมาก่อน

ความจริงพวกเธอไม่รู้เลยก็คือ เรื่องเกี่ยวกับสงครามเป็นลับสุดยอด ประเทศชาติไม่มีทางปล่อยข่าวออกมาแน่นอน ถ้าปล่อยออกมาจะส่งผลให้ภายในประเทศวุ่นวาย ส่งผลให้หวาดกลัว จะทำให้ประชาชนรู้สึกไม่ปลอดภัย

“ความจริงผมอยากบอกคุณตั้งนานแล้ว เพียงแต่เพื่อปกป้องคุณจึงไม่ได้บอก ช่วงหลายปีมานี้ที่ผมเป็นทหาร มีเพียงปีแรกที่เป็นทหารใหม่ ปีที่สองผมได้ถูกเลือกไปในกองทัพโดยตรง พอพูดความเป็นมาของผมค่อนข้างมีสีสันเป็นตำนาน ในกองทัพผมได้รับผลงานมากมาย ฆ่าพวกเสเพลไปไม่น้อย และก็เป็นเพราะความกล้าหาญของผม ทำให้ผมได้เลื่อนขั้นเป็นนายพล ดังนั้น ความรับผิดชอบของผมตอนนี้คือรักษาชายแดนที่ประเทศหวาทั้งประเทศ ไม่ให้ทหารต่างชาติเข้ามาได้” ฟางเหยียนพูดกับเย่ชิงหยู่อย่างถี่ถ้วน

ในใจของเย่ชิงหยู่นอกจากจะช็อกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเอ็นดูฟางเหยียน เธอสะอึกไป เข้าไปฟางเหยียนแล้วกล่าว “งั้น ช่วงหลายปีมานี้คุณต้องลำบากตรากตำมาไม่น้อยแน่เลย!”

ฟางเหยียนส่ายหน้าแล้วกล่าว “สามารถปกป้องความสงบสุขของประเทศหวาได้ ลำบากหน่อยจะเป็นอะไรไป คุณต่างหากที่ทรมานมาไม่น้อย ลุงเย่จากไปแล้วผมจึงจะได้รู้ นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดใจที่สุด”

“ไม่ค่ะ พ่อจะรู้สึกภูมิใจ เพราะคุณคือวีรบุรุษ！” จู่ๆเย่ชิงหยู่ก็พูดประโยคนี้ออกมาเสียงเบาๆ ในใจของเธอรู้สึกซับซ้อนวุ่นวาย และก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะใช้อารมณ์แบบไหนเผชิญหน้ากับฟางเหยียน

ฟางเหยียนพูดต่อหน้ากับเย่ชิงหยู่ว่า “วีรบุรุษหรือไม่ไม่สำคัญ สำคัญคือผมแค่อยากปกป้องคุณอยู่ข้างๆ ตอนที่ผมรู้ว่าลุงเย่จากไป ผมก็สาบาน ว่าจะไม่ให้ใครรังแกคุณ ดังนั้นผมจึงกลับมา”

เย่ชิงหยู่ส่ายหน้าเบาๆแล้วกล่าว “ไม่มีใครรังแกฉันได้ค่ะ ถ้าใครได้ยินว่าสามีของฉันคือจอมพลโผ้จวินแห่งประเทศหวา แล้วใครจะกล้ารังแกฉันอีกล่ะคะ？ต่อไป คนอื่นอาจจะชื่นชมฉันก็เป็นได้นะ”

ได้เป็นภรรยาจอมพลโผ้จวินของประเทศหวา สำหรับคนธรรมดาแล้ว มันช่างน่าชื่นชมจริงๆ ที่เย่ชิงหยู่มาถึงทุกวันนี้ได้ เป็นเพราะฟางเหยียนจัดการอยู่เบื้องหลังแน่นอน เธอรู้แล้ว เธอรู้หมดทุกอย่างแล้ว

“อ้อ ฉันยังมีคำถามที่อยากถามคุณค่ะ” เย่ชิงหยู่หน้าตาเอาจริงเอาจัง “คุณกับตระกูลฟางแห่งเจียงตู ใครใหญ่กว่าคะ？”

ฟางเหยียนชะงักไป ไม่คาดคิดว่าเย่ชิงหยู่จะถามคำถามแบบนี้ออกมา เงียบไปสักพัก เขากล่าวว่า “ตระกูลฟาง！ผมสามารถพังตระกูลฟางได้อย่างง่ายดาย”

“งั้นฟางซื่อกรุ๊ปที่จินโจว พวกเขาทำเพื่อประจบคุณ？” เย่ชิงหยู่ถาม