จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 153 เล่นใหญ่อีกสักนิด

เมื่อลงลิฟต์มาถึงล็อบบี้ชั้นที่หนึ่ง เจียงชื่อทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หน้าของเขายังคงนิ่งสงบ
เพิ่งเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินติงเมิ่งเหยนตะโกนเรียกเขา “ เจียงชื่อ!”
เจียงชื่อหยุดนิ่งไป และเห็นติ่งเมิ่งเหยนเดินมาพร้อมถุงใบใหญ่ใบเล็ก
“ คุณเข้าห้องน้ำเป็นสี่สิบนาทีเลยหรือไง? คุณตกส้วมแล้วมั้งเนี่ย? ”
เจียงชื่อเกาหัว “ เออ……ท้องเสียนิดหน่อยน่ะ รู้สึกไม่ค่อยสบาย ”
ติงเมิ่งเหยจากพ่นลม ยกหีบห่อในมือเธอ แล้วพูดขึ้น “ ฉันซื้อของอร่อยมาให้นายเยอะแยะเลย ไปกันเถอะ พวกเรากลับไปกินที่ห้องกัน ”
ทันทีที่พูดจบ ก็ได้มีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น เสียงแหลมจนหูจะแตก
“ ไอ้ลามก~~!!!”
“ ไอ้โรคจิต~~!!!”
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่นั่น
เดิมทีจอขนาดใหญ่ตรงล็อบบี้กำลังออกอากาศวิดีโอสั้นที่ส่งเสริมการขายของโรงแรมอยู่ แต่อยู่ๆก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้กลายเป็นวิดีโอเรียลไทม์ในห้องได้
ดูจากมุมกล้อง และความละเอียดแล้ว ดูเหมือนว่าจะโดนแอบถ่าย
แอบถ่ายนั้นไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ แต่ที่น่ากลัวคือเนื้อหาที่กำลังออกอากาศอยู่
ในห้องเห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง และ……หมูตัวเมีย
ชายคนนั้นเหงื่อท่วมไปทั้งตัวราวกับว่าโดนฝนมาอย่างไงอย่างนั้น
หมูตัวเมียกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง โดยไม่ลดละ!
ละครเวทีเรื่องเด็ด กำลังจะแสดงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
มีการวิจารณ์มากมายจากคนด้านล่าง
“ มีใครบอกฉันได้ไหม ว่าฉันตาฝาดไปหรือเปล่า? ”
“ ผู้ชายคนนี้ ช่างแปลกคนจริงๆเลย ”
บางคนก็รับไม่ได้ แล้วไปยืนอาเจียนอยู่ตรงข้างถังขยะ
เมื่อติงเมิ่งเหยนเหลือบมองไปเห็นก็ตกใจจนสติแตกไปเลย ในฐานะที่เป็นสาวพรหมจารี เธอไม่เคยสัมผัสกับผู้ชายเลยแม้แต่น้อย และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่คนเขาจะทำกันด้วย?
เธอมองไป “ เจียงชื่อ ทั้งหมดนี่มันอะไรกันเนี่ย? ”
เจียงชื่อหัวเราะ “ ซุนจวิ้นเฟิงคงอัดอั้นมานาน ถึงได้…… ”
“ ซุนจวิ้นเฟิง ”
เมื่อกี้ติงเมิ่งเหยนเพียงแค่เหลือบมองไป ไม่ได้เห็นอะไรชัดเจนนัก ตอนนี้เมื่อคิดๆดูแล้ว ก็ดูเหมือนว่าร่างนั้นจะเป็นซุนจวิ้นเฟิงจริงๆด้วย
“ ซุนจวิ้นนเฟิงกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันนะ? ”
“ ถึงเขาอาจจะดูโรคจิตไปหน่อยก็จริง แต่ก็คงไม่วิปริตถึงขั้นนี้หรอกมั้ง? ”
“ แม้แต่หมูยัง…… ”
เจียงชื่อจับกุมของติงเมิ่งเหยน แล้วพูดขึ้น “ เฮ้อ ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเอง มีความชอบส่วนตัวของเขาเอง เราไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งหรอก แต่ว่าไลฟ์สดในที่สาธารณะแบบนี้ ก็ดูจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นะ ”
เรื่องเป็นเขาที่ทำเอง
มาตอนนี้ยังพูดได้อย่างเย็นชา
บางครั้ง เจียงชื่อก็ช่างเลวได้ใจจริงๆ
เขาตบหลังมือของติงเมิ่งเหยน “ โรงแรมนี้ทำให้คนที่มาพักอึดอัดใจจริงๆ ไปกันเถอะ พวกเราไปพักที่อื่นกัน อย่าอยู่ที่นี่เลย ”
“ อืม รีบไปกันเถอะๆ ”
หลังจากเบียดกับฝูงชน ทั้งสองก็ออกจากโรงแรมไปได้ และหาโรงแรมสี่ดาวใกล้เคียงเพื่อพักชั่วคราว
ในค่ำคืนนี้ เจียงชื่อ และติงเมิ่งเหยนยังคงหลับใหลได้เป็นอย่างดี
ในค่ำคืนนี้ การแสดงสดของซุนจวิ้นเฟิง ทำให้ทั้งเขตเหยียนไท่นั้นตกตะลึงกันหมด
ในค่ำคืนนี้ ได้มีตำนานหนึ่งเล่าขานของ ‘ ชายคนนั้น ’ ที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งทะเลสาบ ว่าชายคนนั้นเชือดหมู
วันถัดมา
เจียงชื่อ และติ่งเมิ่งเหยนได้จองตั๋วรถไฟไว้แล้ว และมาถึงสถานีรถไฟหลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จ
ซุนจวิ้นเฟิงไม่ได้มาให้โดนไล่ออก
ติงเมิ่งเหยนโทรหาซุนจวิ้นเฟิงหลายสายมาก และผลก็คือ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
เธอยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น “ เฮ้อ ซุนจวิ้นเฟิงปิดมือถือตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ดูแล้วเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้เขาเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเลย ไม่ว่าจะทั้งทางร่างกาย และจิตใจ ”
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ใจของติงเมิ่งเหยน กลับรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
แม้ว่าเธอไม่อยากจะยอมรับมัน แต่เธอก็รู้สึกดีกับเหตุการณ์ที่ซุนจวิ้นเฟิงต้องเผชิญในครั้งนี้
เจียงชื่อพูดขึ้น “ คุณดูเหมือนว่ามีความสุขมากเลยนะ? ”