จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 279 ตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

เธอเดินไปพลางและพูดไปพลางว่า “สิ่งที่กลุ่มนี้ต้องการคือชีวิตของคนเฒ่า พี่ใหญ่ คุณออกไปกับหมอเจียง ไม่ต้องมาติดร่างแหกับคนเฒ่า”
ต้องบอกว่าหญิงชราคนนี้กล้าที่จะกล้าหาญและมีจิตวิญญาณแห่งการอุทิศตนอย่างเข้มแข็ง
แต่ เมื่อมีเจียงชื่ออยู่ จะยอมให้เธออุทิศตนได้อย่างไร?
หนึ่งในนักฆ่ารีบวิ่งไปหาท่านทวด กำปั้นใหญ่เท่าหม้อโบกมือดั่งเสือคำราม ทุบไปยังขมับของท่านทวด
ไม่ต้องพูดถึงคนแก่ แม้แต่หนุ่มสาวก็รับไม่ไหวหรอก
ถูกโจมตีจะต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัยเลย
ฮู้ววว!!!
หมัดที่พุ่งมายังหน้าผากของท่านทวดพร้อมกับเสียงลม เมื่อเขากำลังจะทำสำเร็จ อีกมือก็คว้ากำปั้นไว้ทันที
ขยับไม่ได้!
นักฆ่าเหล่สายตา มีรอยยิ้มเหยียดตรงมุมปาก
พวกเขาเป็นทหารที่อยู่ในสนามรบมาหลายปี กล้าลงมือกับพวกเขางั้นหรือ? นั่นมันเป็นการรนหาที่ตาย
นักฆ่าต้องการหลุดพ้นจากพันธนาการของเจียงชื่อ แต่เขารู้สึกเก้ๆกังๆที่พบว่าไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากเจียงชื่อได้ และถูกเจียงชื่อเตะไปตรงที่หน้าอก และเขาก็กระเด็นออกไป 7-8 เมตร กระแทกกับถังขยะบนถนนอย่างแรง
“ท่านทวด ฟังนะ”
“ถอยไปอยู่ข้างหลังผม”
ท่านทวดมองเจียงชื่ออย่างแปลกใจ คิดไม่ถึงจริงๆ ที่ชายหนุ่มคนนี้ไม่เพียงแต่เก่งด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ฝีมือยังน่ากลัวอีกด้วย
เมื่อ นักฆ่าคนอื่นๆ เห็นสิ่งนี้ อีกหลายคนก็รีบมุ่งไปที่เจียงชื่อ
ความเร็วของนักฆ่านั้นเร็วพอที่สายตาของคนธรรมดาจะตามไม่ทัน
แต่ว่า!
เจียงชื่อยังเร็วกว่าพวกเขา
เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก เคลื่อนไหวแวบไปแวบมา เจียงชื่อหลบการเคลื่อนไหวของพวกเขาได้หมด ไม่โดนโจมตีเลยแม้แต่นิด อีกฝ่ายแตะไม่ได้แม้แต่มุมเสื้อผ้าของเจียงชื่อ
ฝีมือของทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันเกินไป
นักฆ่าหลายคนแอบประหลาดใจ คนนี้คือใคร? สามารถสงบสติอารมณ์ได้เมื่อเผชิญหน้ากับนักฆ่าหลายคน เขาเป็นมนุษย์จริงหรือ?
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล เจียงชื่อเข้ามาหาพวกเขาเพียงก้าวเดียว
หมุน กระโดด
มือสับไปที่คอของฆาตกรแต่ละคน
ในช่วงพริบตาเดียว นักฆ่าทั้งหมดล้มลงกับพื้น เอื้อมมือไปจับคอสั่นไปทั้งตัว แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ตาย แต่เขาสูญเสียความคล่องตัวไปแล้ว
แม้จะยืนยังยืนไม่ขึ้น นับประสาอะไรจะต่อสู้ล่ะ
เจียงชื่อกล่าวอย่างเย็นชา “ในฐานะนักฆ่า พวกคุณฟุ้งซ่านเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู ดูเหมือนว่าอาจารย์ของคุณจะสอนคุณไม่ดี หรือพวกคุณเป็นกลุ่มนั้นที่ถูกคัดออกอยู่แล้วล่ะ?”
แปะๆ
มีเสียงปรบมือดังขึ้น
เห็นชายฉกรรจ์กำลังเดินเข้ามาพร้อมปรบมือ
“ฝีมือดี”
“ฉันไม่ได้พบยอดฝีมือเช่นนี้มานานแล้ว”
ในระหว่างนั้น มีนักฆ่ามากกว่าสิบคนรวมตัวกันและล้อมรอบพวกเขาด้วยชายฉกรรจ์
ชายฉกรรจ์ค่อยๆพูดว่า “ฉันเป็นผู้สอนของพวกเขา แท้จริงเรามิได้สอนคนเหล่านี้ดีพอ เมื่อฉันอยู่ในสนามรบ ฉันฟุ้งซ่านและละเมิดข้อห้ามสำคัญไป ตอนนี้ ให้ฉันได้มาลองกับนายหน่อย ดูซิว่านายจะมีฝีมือสักเท่าไหร่กันเชียว”
“ขอพูดอะไรล่วงหน้านะ ฉันยังไม่ได้ลงมือจริงจังเลยนะ ”
“เกิดว่าไม่ทันระวังฆ่านายตาย ก็อย่ามาโทษฉันล่ะ”