จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 486 โกงลูกค้าเพื่อหวังผลกำไร

“บอกตามตรงนะ หลายวันที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกอยากตายมาก ผมไม่อยากเป็นภาระให้กับซินยุ่นเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงชื่อก็พอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา
ที่แท้ซินจื่อหมินเพียงเพื่ออยากได้บัตรวีไอพีจากองค์กรฟ้าน้ำ เขาถึงได้ไปยุ่งเกี่ยวกับซานเชียว
แต่จุดประสงค์ในการมาของเจียงชื่อในครั้งนี้ เขาไม่ได้แค่จะช่วยซินจื่อหมินเท่านั้น แต่เขามีเหตุผลที่สำคัญมากกว่านั้น นั่นก็คือการช่วยเสี่ยวเตี๋ย
เสี่ยวเตี๋ยเป็นทุกอย่างสำหรับซุนจ้ายเย้น ถ้าเจียงชื่อต้องการชนะใจซุนจ้ายเย้น เขาจึงต้องช่วยเสี่ยวเตี๋ยให้ได้
และบังเอิญว่าเสี่ยวเตี๋ยในตอนนี้ถูกองค์กรฟ้าน้ำจับตัวไว้พอดี
เขาจึงยิ้มพูดว่า “คุณท่านครับ ไหนๆ คุณก็ได้บัตรวีไอพีมาแล้ว งั้นเรายังไม่ต้องรีบกลับเขตเจียงหนานนะ อยู่หนานเฉิงอีกสักวันสองวัน รอร่วมงานประมูลใต้ดินขององค์กรฟ้าน้ำก่อนแล้วค่อยกลับนะครับ”
เพื่อสนองความปรารถนาของชายชราคนนี้ อีกทั้งเพื่อเป็นการช่วยเสี่ยวเตี๋ยด้วย
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ซินจื่อหมินพยักหน้าตอบ “ได้สิ ผมก็คิดเหมือนกัน ในฐานะแพทย์แผนจีนอาวุโสคนหนึ่ง ยังไงผมก็จะประมูลเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยมาให้ได้!”
หลังจากเงียบไปสักพัก เขาก็ถามว่า “จริงด้วยสิ แล้วตอนนี้เราจะไปไหนกัน?”
เจียงชื่อยิ้มตอบ “กลับโรงแรมครับ ไปหาซินยุ่นก่อน”
“ซินยุ่นมาด้วยเหรอ?”
“ใช่ครับ เธอไม่อยากอยู่เขตเจียงหนานคนเดียว จะตามผมมาให้ได้เลย ผมก็เลยส่งเธอไปพักที่โรงแรมก่อน”
“อ้อ งั้นรีบไปเถอะ ไปบอกเธอว่าเราปลอดภัยแล้ว เธอจะได้หายกังวล”
“ครับ!”
คันเร่งเพิ่มขึ้น ความเร็วเพิ่มขึ้น และรถก็พุ่งออกไปทันที
……
ในโรงแรม
หลังจากซินยุ่นตื่นขึ้นมา เธอเพิ่งรู้ตัวว่าอยู่คนเดียวแล้ว แต่ในใจก็รู้ว่าเจียงชื่อได้ออกไปช่วยคนแล้ว
เธอรู้สึกกังวลใจมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย
ทำได้เพียงรอ
หลายชั่วโมงผ่านไป แต่ยังไม่มีใครกลับมาเลย ซินยุ่นทั้งหิวทั้งกระวนกระวาย ดังนั้น เธอจึงหยิบกุญแจออกจากห้องแล้วไปที่ล็อบบี้ชั้นหนึ่งของโรงแรม
ซินยุ่นออกจากโรงแรมแล้วไปหาร้านอาหารแถวโรงแรมร้านหนึ่ง
“คุณผู้หญิงครับ เมนูอาหารครับ” เดิมเสิร์ฟหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามายื่นเมนูอาหารให้ซินยุ่นและยืนอยู่ข้างเธอด้วยรอยยิ้ม
ซินยุ่นเปิดดูเมนูอาหารแต่ไม่รู้จะกินอะไรดี
จากนั้นพนักงานเสิร์ฟจึงแนะนำเธอว่า “คุณผู้หญิงครับ คุณอยากลองกุ้งอบน้ำมันจานซิกเนเจอร์ของร้านเราไหมครับ ชุดละ 178 หยวนครับ”
ราคาแพงไปหน่อย แต่ยังรับได้
ซินยุ่นพยักหน้าตอบ “ได้ค่ะ ขอหนึ่งชุดค่ะ”
“รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ?”
“ข้าวสวยค่ะ เอาแค่นี้ก่อน”
“ครับ รอสักครู่นะครับ”
หลังจากนั้น โดยใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที กุ้งอบน้ำมันหม้อใหญ่ก็ถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะอาหาร
ซินยุ่นรู้สึกแปลกใจมาก ทำไมถึงชามใหญ่ขนาดนี้?
178 หยวน ปริมาณคุ้มกับราคานี้จริงๆ
ซินยุ่นไม่คิดอะไรมาก และเริ่มกินทันที
หลังจากใช้เวลากินไป 20 นาที เธอก็อิ่มแล้ว แต่กุ้งในหม้อยังกินไปไม่ถึงหนึ่งในสี่เลยด้วยซ้ำ
เธอได้แต่ส่ายหัวอย่างจนปัญญา ดูเหมือนว่ากระเพาะของเธอจะเล็กไปหน่อย
ซินยุ่นพูดขึ้นว่า “พี่คะ เช็กบิลค่ะ แล้วช่วยห่อที่เหลือใส่ถุงให้ด้วยนะคะ”
เด็กเสิร์ฟก็เข้ามาห่อกุ้งที่เหลือและเช็กบิลให้เธอทันที
“ทั้งหมด 21500 หยวนครับ คุณผู้หญิงสะดวกชำระเงินสดหรือรูดบัตรครับ?”
“ว่าไงนะ?” ซินยุ่นถึงกับตกใจ
เราสั่งกุ้งชุดละ 178 ไม่ใช่เหรอ? นับข้าวสวยด้วยก็คงไม่เกิน 190 หยวนหรอกมั้ง! แต่ทำไมถึงแจ้งยอดสองหมื่นกว่าหยวนล่ะ จะโกงไปไหม?
“คุณคิดผิดหรือเปล่าคะ?” ซินยุ่นถาม
“เปล่าครับ”
“ไม่ผิดได้ไงล่ะ? กุ้งอบชุดหนึ่ง 178 หยวนไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่ได้สั่งอย่างอื่นนะ”
เด็กเสิร์ฟหัวเราะออกมา
“กุ้งชุดละ 178 หยวน แต่ในหม้อนี้มี 112 ตัว แล้วมันไม่ใช่ 112 ชุดเหรอครับ?”
ซินยุ่นถึงกับไปไม่ถูก “กุ้งของคุณคิดตัวละชุด?!”