จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 530 วิตถาร

เสียงหัวเราะหยุดลงในทันที เมื่อสุ่ยจุนซินหันหลังกลับมาก็พบว่ามีเจียงชื่ออยู่ที่ด้านหลังของเขา
เป็นไปได้ยังไง?
สุ่ยจุนซินก้มมองดู เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่ลูกน้องเจ็ดแปดคนของเขาต่างลงไปนอนกองอยู่บนพื้น มีฟองออกมาจากปากและหมดสติ
ภายในระยะเวลาไม่ถึงห้าวินาที ไร้ซึ่งเสียงต่อสู้ใดๆ คนทั้งหมดนี้กลับถูกจัดการไปหมดแล้วอย่างนั้นเหรอ?
สุ่ยจุนซินตกตะลึง เจียงชื่อคนนี้นี่เก่งกาจเกินไปไหม?
เขากลืนน้ำลายพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจียงชื่อ ฉันของสั่งให้นายถอยออกไปห้าเมตรและห้ามเคลื่อนไหวอะไรทั้งนั้น!”
สีหน้าของเจียงชื่อนั้นไร้ความรู้สึก
สุ่ยจุนซินขมวดคิ้วและพูดว่า “ดูเหมือนว่านายจะดูไม่พอใจนะ?เหอะเหอะ นายน่ะถือว่ามีเงินอยู่บ้างแต่เงินนั่นมันไม่มีค่าอะไรเลยสักนิดในองค์กรฟ้าน้ำของพวกเรานี้!”
“ที่หนานเฉิง พวกเราองค์กรฟ้าน้ำนั้นอยู่ยงคงกระพันสุดๆ ใครที่มาที่นี่ก็ล้วนแต่มีเกียรติให้กับเราด้วยกันทั้งนั้น”
“วันนี้ฉันก็ได้พูดออกมาว่าฉันชอบผู้หญิงของนายน่ะ”
“นี่ถือเป็นเกียรติของนายเลยนะ!”
“แต่นายก็ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันจะไม่แย่งนาย ฉันแค่มาขอยืมเล่นด้วยแค่คืนเดียวก็เท่านั้น พอคืนนี้เล่นเสร็จแล้วพรุ่งนี้ตอนเช้านายก็สามารถมาเอาได้เลย จะไม่มีการบังคับให้อยู่ต่ออย่างแน่นอน”
สุ่ยจุนซินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หากนายไม่วางใจล่ะก็ฉันก็จะให้นายสามารถดูแลกำกับที่นี่ได้ตามสบาย ฉันรับประกันว่าจะไม่เล่นกับผู้หญิงของนายจนให้แตกสลายไปอย่างแน่นอน”
“ว่ายังไงล่ะ ฉันยุติธรรมดีใช่ไหม?”
ยุติธรรม?
คนเลวๆ อย่างนี้ยังมีหน้ามาพูดถึงยุติธรรมสองคำนี้อีกเหรอ?
ในเวลานี้เจียงชื่อนั้นนิ่งงัน มองไม่เห็นถึงการแสดงออกทางสีหน้าใดๆ ราวกับเป็นรูปปั้นรูปหนึ่ง
คนที่คุ้นเคยกับเขาจะรู้ดีว่านี่คือความสงบที่เกิดขึ้นก่อนพายุที่โหมกระหน่ำ เจียงชื่อจะแสดง’ความสงบ’เช่นนี้เมื่อโกรธจัดเท่านั้น
ทุกๆ ครั้งที่เขาสงบลง นั่นหมายความว่าจะต้องมีคน–ตายอย่างแน่นอน!
เจียงชื่อเงยศีรษะขึ้นเล็กน้อย เกิดแสงออกมาจากดวงตาคู่นั้นของเขาหักเหกระทบเข้าสู่ร่างของสุ่ยจุนซิน
เทพเจ้าแห่งสงครามชูร่า มองไปด้านหน้าด้วยท่าทางอันเย่อหยิ่ง
คนต่ำต้อยอย่างสุ่ยจุนซินจะยอมทนสายตาที่เย็นยะเยือกและกล้าหาญเช่นนี้ได้อย่างไร?ขาของเขาอ่อนแรงและล้มลงไปนั่งกับพื้น
เขาเช็ดเหงื่อเย็นๆ บนหน้าผากของเขา
“เจียงชื่อ นายจะทำอะไรน่ะ?ฉันจะขอพูดกับนายตามตรงเลยนะว่าฉันเป็นถึงนายน้อยขององค์กรฟ้าน้ำ!”
“การที่นายไม่แสดงความเคารพต่อฉันก็ถือเป็นการไม่แสดงความเคารพต่อองค์กรฟ้าน้ำด้วย”
“นาย อยากตายงั้นเหรอ?”
เจียงชื่อยังคงไม่พูดอะไรออกมา ยิ่งสงบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น
สุ่ยจุนซินทนไม่ไหวอีกต่อไป พลังมหาศาลนี้บีบเค้นเขาทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ทัน
เขาตะกายไปทางด้านข้างพร้อมกับออกคำสั่งลูกน้องในทันที “ไปจับมันมา ไม่ต้องเอาถึงตายแค่มัดเอาไว้ก็พอ”
เรื่องมาถึงตอนนี้แล้ว เขายังจะคิดถึงเรื่องวิตถารของตนอีก
การจับเจียงชื่อผูกเอาไว้จะทำให้ซินยุ่นต้องอับอายต่อหน้าเจียงชื่อ นี่เป็นสิ่งเดียวที่เขาต้องการจะทำ
แต่เขาจะไปคิดได้อย่างไรกันล่ะว่าพฤติกรรมของเขาจะทำให้เทพเจ้าแห่งชูร่าไม่พอใจ
ไม่เพียงแต่เขาจะตาย
องค์กรฟ้าน้ำก็จะล่มสลายไปด้วย!
ทันใดนั้น ลูกสมุนรูปร่างสูงใหญ่กว่าสิบกว่าคนก็กรูกันเข้ามา พวกเขาทั้งหมดล้วนแต่เป็นลูกสมุนที่องค์กรฟ้าน้ำใช้เงินจำนวนมากบ่มเพาะฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
“จัดการมัน!”
ทันทีที่คำสั่งสิ้นเสียงลง ลูกสมุนคนหนึ่งก็เข้าไปทันทีพร้อมกับชกเข้าไปที่ขมับของเจียงชื่อ
อย่างไรก็ตาม เจียงชื่อไม่ได้ขยับตำแหน่งของเขาเลยแม้แต่น้อย เขาจับคู่ต่อสู้ด้วยมือเพียงข้างเดียวไม่เพียงเท่านี้เขายังใช้แรงมหาศาลบีบไปอย่างแรงจนเกิดเสียงคลึกคลึกดังขึ้น กระดูกข้อมือของชายคนนั้นถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด
มือทั้งมือถูกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“เอ่อ~~”
เสียงคร่ำครวญแทรกซึมเข้าไปภายในหัวใจของทุกคน