จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 557 คางคกขึ้นวอ

ผู้จัดการเฉาและหลิวเต๋อหวางมองหน้ากัน แล้วเผยรอยยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม ต่างฝ่ายต่างรู้ซึ่งกันและกัน
ในเวลานี้ ติงเมิ่งเหยนได้เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ขอดูใบแจ้งหนี้และใบเสร็จหน่อยได้ไหมคะ?”
“ได้สิครับ”
หลิวเต๋อหวางมอบของให้ติงเมิ่งเหยน
ติงเมิ่งเหยนในฐานะเจ้าหน้าที่ระดับสูงของบริษัทติงหรง เธอมีความสามารถเชี่ยวชาญในด้านนี้มาก จะจริงหรือปลอม แค่มองก็รู้แล้ว
หลังจากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ติงเมิ่งเหยนก็ถอนหายใจออกมา
“เป็นของปลอมจริงๆ ด้วย”
ในเวลานี้ คุณลุงคุณป้ายิ่งทนไม่ไหวแล้ว ชี้หน้าด่าหลิวเต๋อหวาง จนถึงขนาดอยากจะกระโจนเข้าไปตบหลิวเต๋อหวางสักสองที
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงรีบวิ่งเข้าไปจับมือของคุณป้าคนนั้นทันที หลายคนช่วยกันลากตัวคุณป้าออกไป
“ฮ่าฮ่า ไม่ดูเลยว่าที่นี่ที่ไหน กล้ามาก่อเรื่องงั้นหรือ? ช่างกล้ามาก!”
หลิวเต๋อหวางตำหนิผู้คน “ตอนนี้ความจริงก็ชัดเจนแล้ว พวกคุณเอาใบแจ้งหนี้กับใบเสร็จปลอมเหมือนมาต้มตุ๋นพวกเรา? เห็นคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์ทำอะไรไม่เป็น หลอกง่ายเหรอ?”
“ถึงแม้ว่าใบแจ้งหนี้ที่พวกคุณเอามาจะเป็นของจริง แต่โจรอย่างพวกคุณ ผมจะเชื่อได้ยังไงว่าพวกคุณไม่ได้เอาไปสับเปลี่ยนหลังจากซื้อของไปแล้ว?”
“ผมมีทัศนคติที่ยุติธรรมและไม่เห็นแก่ตัว เรื่องนี้ ผมขอสนับสนุนผู้จัดการเฉาอย่างเต็มที่!”
“ไม่ว่าพวกคุณจะโวยวายหรือร้องเรียนก็ตาม พวกเราเครื่องประดับดาวฤกษ์จะไม่เกรงกลัว ขอบอกพวกคุณไว้เลยว่า วันนี้ ใครก็อย่าคิดว่าจะขอคืนได้แม้แต่เฟินเดียวเลย!”
สิ่งที่เขาพูดนั้นมีคุณธรรมเหตุผลถูกต้อง
บรรดาคุณลุงคุณป้าได้แต่กล้ำกลืนพูดไม่ออก ถูกอีกฝ่ายปั่นหัวอย่างแท้จริง
พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าใบแจ้งหนี้ที่ออกโดยเครื่องประดับดาวฤกษ์แท้ๆ จะเป็นของปลอม? มันกลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายได้ทำทางหนีทีไล่เอาไว้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว
คุณลุงคุณป้าเหล่านี้อายุมากแล้ว คิดหากำไรเล็กน้อย จะไปสนใจอะไรมาก?
นี่คือการคิดหากำไรเล็กน้อย เลยเสียผลประโยชน์ใหญ่ที่เป็นอุทาหรณ์!
เจียงชื่อแอบชื่นชมว่าทำได้ถึงขั้นนี้นั้นไม่ธรรมดาเลย ผู้จัดการเฉากับหลิวเต๋อหวางสองคนนี้กำลังสมรู้ร่วมคิดกัน ไม่เพียงแต่ใช้ชื่อเสียงของเครื่องประดับดาวฤกษ์เพื่อหลอกเงินเท่านั้น แต่ยังใช้วิธีการที่เลวทรามต่ำช้าทุกรูปแบบอีกด้วย
มันไม่มีประโยชน์แล้วที่จะคุยด้วยเหตุผลหรือทำตามขั้นตอน
ข้อได้เปรียบทั้งหมดถูกครอบครองโดยฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว บรรดาคุณลุงคุณป้าทำได้เพียงยอมรับความโชคร้ายของตัวเอง
ซูฉินถอนหายใจ “เจียงชื่อ เรากลับกันเถอะ”
เมื่อเห็นว่าโวยวายต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องนี้จะทำอะไรได้อีกนอกจากยอมรับความพ่ายแพ้?
แต่ทว่า เจียงชื่อกลับพูดอย่างเรียบเฉยว่า “แม่ครับ ไม่ต้องกังวล เรื่องที่ผมรับปากไว้ผมจะทำให้ได้ วันนี้ผมบอกว่าจะมาเอาเงินคืน ก็ต้องได้เงินคืน ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แต่เงินที่มาจากหยาดเหงื่อแรงงานของคุณลุงคุณป้าในที่นี้ทั้งหมด ก็ต้องได้คืนกลับมาไม่ให้ขาดแม้แต่เฟินเดียว!”
ทุกคนมองไปทางเจียงชื่ออย่างไม่เชื่อสายตา เรื่องแบบนี้เขาจะทำได้อย่างไร?
หลิวเต๋อหวางยิ่งพูดอย่างดูถูก “หนุ่มน้อย พูดจาอย่าให้มันจองหองนัก ผมกินเกลือมามากกว่าที่คุณกินข้าวเสียอีก สำหรับผมคุณเหมือนอากาศ”
“คืนเงิน? เอาอะไรมาคิด?”
“คุณไม่มีหลักฐานว่าสิ่งนี้ถูกซื้อจากเครื่องประดับดาวฤกษ์ของเรา อย่าบอกนะว่าจะบังคับขอคืนสินค้า?”
“ผมจะบอกคุณให้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของผมไม่ได้กินแกลบนะ ถ้าคุณเอะอะโวยวาย ผมโทรศัพท์ออกไปครั้งเดียว ตำรวจจะมาพาตัวคุณไป ขังไว้สักสี่ห้าปี”
“สู้กับผม คุณคู่ควรเหรอ?”
พูดจบ เขาก็รับบุหรี่จากผู้จัดการเฉาไปสูบอย่างลำพองใจมาก
คางคกขึ้นวอ!
คนรอบข้างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
อย่างไรก็ตาม เจียงชื่อไม่ได้สนใจ เขาพูดอย่างใจเย็น “ผมบอกแล้วว่าจะคืนก็ต้องคืน ไม่มีหลักฐานแล้วทำไม? ผมต้องการให้คุณคืน คุณก็ต้องคืน!”

จอมนักรบท้าโลก

จอมนักรบท้าโลก

Options

not work with dark mode
Reset