สถานีตำรวจเขตเจียงหนาน
เซี่ยเมิ่งจื้อนำพาลูกน้องของเขารออยู่ที่ประตูอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นรถของเจียงชื่อกำลังขับเข้ามา เขาก็รีบไปต้อนรับทันที
“ผู้บริหารระดับสูง ทำไมคุณถึงมาที่นี่ด้วยตนเองล่ะ?”
” ผมจะมาตรวจสอบคดีของเหยียนไคเหวิน” เจียงชื่อกล่าวสั้นๆ อย่างตรงไปตรงมา
ภายใต้การนำของเซี่ยเมิ่งจื้อ ทุกคนก็เดินเข้าไปในสำนักงานตำรวจ
เซี่ยเมิ่งจื้อหยิบเอกสารที่เกี่ยวข้องของคดีเหยียนไคเหวินออกมา
“ผู้บริหารระดับสูงครับ ทุกสิ่งที่คุณต้องการอยู่ในนี้”
” อืม ”
เจียงชื่อรับมาเปิดดูทีละหน้า และข้อมูลที่เขาได้รับก็ไม่ต่างอะไรจากครั้งก่อน ในปัจจุบัน มีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะระบุได้ว่าผู้ตายคือเหยียนไคเหวิน
เขาพูดว่า “ยังไม่ได้ทำการชันสูตรพลิกศพใช่ไหม?”
“ยังเลย”
“อืม พาฉันไปดูหน่อย”
เซี่ยเมิ่งจื้อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ผมว่ามันไม่ค่อยเหมาะสมมั้ง? ศพมีกลิ่นเหม็นและสกปรกมาก หากมันทำให้คุณเกิดอาการคลื่นไส้ก็คงแย่เลย”
เจียงชื่อจ้องไปที่เขา “ผมดูอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ไม่ใช่ ข้าน้อยไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”
“พาผมไปเดี๋ยวนี้!”
” รับทราบครับ
เซี่ยเมิ่งจื้อไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เขาพาเจียงชื่อมาถึงที่ห้องเก็บศพ และให้คนเอาศพของผู้ตายเหยียนไคเหวินออกมาวางบนชั้นเก็บศพ
อุณหภูมิในห้องทั้งห้องต่ำ ก่อนจะเข้ามาในห้องนี้เซี่ยเมิ่งจื้อสวมชุดค่อนข้างน้อย จึงมีอาการตัวสั่นเล็กน้อย
“ถุงมือ” เจียงชื่อกล่าว
“อยู่นี่ครับ”
เซี่ยเมิ่งจื้อส่งถุงมือให้เขา
เจียงชื่อสวมมันและเปิดผ้าคลุมศพด้วยตนเอง เผยให้เห็นร่างกายที่ไหม้เกรียมที่อยู่ข้างใน ดังที่เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวในตอนต้น สภาพศพน่าขยะแขยงมากแถมยังมีกลิ่นเหม็นเน่าอีกด้วย
ศพนี้ยังไม่ทันได้ผ่าเลย
เจียงชื่อตรวจสอบช่องปากของศพ จากนั้นก็ตรวจสอบมือและเท้าของศพ สุดท้ายก็เอื้อมมือไปสัมผัสกระดูกของศพ
หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว รอยยิ้มอ่อนๆ ก็ปรากฏที่มุมปากของเจียงชื่อ
” ช่างเป็นกลยุทธ์จักจั่นลอกคราบที่ยอดเยี่ยมจริงๆ !”
ประโยคนี้ทำให้คนทั้งห้องสับสนและงุนงงเล็กน้อย
ในฐานะที่เป็นตำรวจ เซี่ยเมิ่งจื้อมีประสาทที่คมคายมาก เขาถามโดยตรงว่า “ผู้บริหารระดับสูงครับ คุณหมายความว่า…ศพนี้ไม่ใช่ของเหยียนไคเหวินเหรอครับ”
“อืม”
เจียงชื่อชี้ไปที่ฟันและมือเท้าของผู้ตายแล้วพูดว่า “ฟันของผู้ตายหลุดออกไปหมดแล้ว และมือเท้าของเขาก็แสดงให้เห็นสัญญาณชราด้วย เห็นได้ชัดว่าเป็นศพของผู้สูงอายุ ซึ่งไม่ใช่ของเหยียนไคเหวิน”
“หลักฐานที่ชัดเจนที่สุดคือกระดูกของผู้ตาย แสดงสัญญาณของความชราและความเสื่อม เหยียนไคเหวินเป็นชายหนุ่มที่มีพลังชีวิตแข็งแกร่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะมีปรากฏการณ์เช่นนี้”
“ดังนั้น โดยพื้นฐานแล้วสามารถแน่ใจว่าศพนี้ไม่ใช่ของเหยียนไคเหวิน”
เซี่ยเมิ่งจื้อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ” หากไม่ใช่ของเหยียนไคเหวินแล้วเป็นของใครล่ะ? มันเป็นศพที่พบในห้องของเหยียนไคเหวินในตอนนั้น! นอกจากนี้ เหยียนไคเหวินก็หายตัวไปจริงๆ แต่คนอื่นๆ ที่อยู่ตรงนั้นไม่มีใครหายไปเลยสักคน ”
เจียงชื่อพูดต่อ ” ดังนั้นผมเลยบอกว่ามันเป็น ‘กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ’ไงล่ะ หลังจากฆ่าชายชราแล้วเหยียนไคเหวินก็สวมเสื้อผ้าของตัวเองให้กับผู้ตาย จากนั้นเขาก็วางศพแล้วจุดไฟเผาศพในห้อง ต่อมาเขาก็หนีออกมาโดยการปลอมตัวเป็นชายชราคนนั้น ดังนั้น จึงดูเหมือนว่าคนที่ตายไปคือเหยียนไคเหวินส่วนชายชรายังมีชีวิตอยู่”
“ใช้เล่ห์เหลี่ยมนำตาปลามาปลอมปนกับไข่มุกแบบนี้ เหยียนไคเหวินคนนี้ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ”
ต้องบอกว่าเพื่อที่จะหนีพ้นมือของเจียงชื่อนั้น เหยียนไคเหวินลงทุนอย่างมาก วิธีการสุดโต่งแบบนี้ก็คิดออกมาได้
ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงชื่อคนส่วนใหญ่อาจถูกหลอกไปแล้วก็เป็นได้
แม้แต่ซุนจ้ายเย้นผู้ฉลาดหลักแหลมกว่าใครก็ดูเล่ห์เหลี่ยมที่แฝงอยู่ในนั้นไม่ออก
ฆ่าคนอื่นและเผาทิ้ง จากนั้นก็แกล้งตาย แล้วก็แอบหนีไปเงียบๆ โดยปลอมตัวเป็นคนอื่น
ด้วยเหตุนี้ บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีคนที่ชื่อซุนจ้ายเย้นอีกต่อไป หากเจียงชื่อถูกหลอกเขาจะหยุดการไล่ล่าเหยียนไคเหวินทันที
และเขาเพียงต้องหนีไปเมืองอื่น เปลี่ยนชื่อนามสกุลก็จะสามารถดำเนินชีวิตต่อไป
พูดตามตรงเคล็ดลับนี้ค่อนข้างฉลาดทีเดียว
เจียงชื่อชี้ไปที่หลังศีรษะของผู้ตายและกล่าวว่า “มีหลุมที่เห็นได้ชัดที่ด้านหลังศีรษะของผู้ตาย ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากอาวุธทื่อ ถ้าผมคาดเดาไม่ผิดผู้ตายและเหยียนไคเหวินน่าจะเป็นคนรู้จักกัน เขาถูกฆ่าหลังจากโดนเหยียนไคเหวินหลอกให้เข้าไปในห้อง จากนั้นก็โดนเผาหลังจากที่สวมเสื้อผ้าของเหยียนไคเหวินแล้ว”
ด้วยความคิดที่พิถีพิถันและวิธีการที่โหดร้ายแบบนี้ เหยียนไคเหวินสามารถทำทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอดจริงๆ
ในเวลานี้ เซี่ยเมิ่งจื้อเริ่มรู้สึกเดือดเล็กน้อย “สุดยอดจริงๆ ไอ้เหยียนไคเหวินคนนี้ บังอาจกล้าทำถึงขนาดนี้ คอยดูผมจะลากตัวมันกลับมาให้ได้!”
เจียงชื่อกวักมือเรียกเขา เซี่ยเมิ่งจื้อเอียงศีรษะไปหาเขาทันที
เจียงชื่อกระซิบข้างหูของเซี่ยเมิ่งจื้อแล้ว บอกให้เขารีบไปที่บ้านพักของจูหยุนเฉียง และตรวจสอบการเคลื่อนไหวของเหยียนไคเหวินให้เร็วที่สุด
“ข้าน้อยจะปฏิบัติตามคำสั่งทันทีครับ!”
เซี่ยเมิ่งจื้อรีบพาลูกน้องไปตรวจสอบบ้านพักของจูหยุนเฉียงทันที
เจียงชื่อถอดถุงมือออกและกดโทรหามู่หยางอีขณะที่เดินออกไป
“ลูกพี่ มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“นายช่วยปิดช่องทางเข้าออกเมืองของเขตเจียงหนานทั้งหมดให้หน่อย เพิ่มจุดตรวจที่สถานีขนส่ง สถานีรถไฟ และสนามบินด้วย สอบสวนทุกคนที่ออกจากประเทศอย่างเคร่งครัด และห้ามปล่อยให้เหยียนไคเหวินออกไปเด็ดขาด”
“รับทราบครับ!”
ขณะที่วางสาย เจียงชื่อได้มาถึงข้างนอกแล้ว เขายืนอยู่บนบันไดของประตูทางออกแล้วเงยหน้ามองดูท้องฟ้าและพูดกับตัวเองว่า “เหยียนไคเหวิน นายคิดว่านายจะสามารถหนีไปได้เหรอ? ”
“นายดูถูกเจียงชื่อคนนี้เกินไปแล้ว”
“กูได้ออก ‘โทษประหาร’ ของนายแล้ว นาย ต้องตายในวันที่เจ็ดของลุงเฉิงเท่านั้น คิดจะหนีหรือ? ไม่มีทาง!”
