โรงแรมว่านหัว แสงไฟสว่างไสว
เจียงชื่อจับมือของติงเมิ่งเหยนและเดินเข้าไปในโรงแรม มาถึงห้องเหมาที่ได้กำหนดไว้
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็ได้เห็นผู้รับผิดชอบของบริษัทหงยุ่นหลายคนที่นั่งรอบโต๊ะ และคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่นั่งหลักก็คือผู้จัดการแผนกนั้น——-เจี่ยงเหอหลง
เมื่อเห็นติงเมิ่งเหยนเดินเข้ามา สายตาของผู้ชายในห้องก็สว่างขึ้นมาทันที
ทุกคนต่างมองไปที่ติงเมิ่งเหยนด้วยสายตาที่โลภมาก
ผู้หญิงคนนี้ เป็นความฝันของผู้ชายทุกคน ใบหน้าและรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ แม้แต่ดาราดังก็ยังเทียบไม่ได้แม้แต่หนึ่งส่วนในพันส่วนของเธอเลย
สวยงามอย่างสุดๆ
“สวัสดีรองประธานติง” ทุกคนต่างก็ลุกขึ้นยืน
“ทุกคนก็รู้จักกันดีขนาดนั้นแล้ว ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น เชิญนั่งเถอะ”
หลังจากนั่งลงตามที่นั่งตำแหน่งแล้ว เจี่ยงเหอหลงก็เหลือบมองไปที่เจียงชื่อที่นั่งอยู่ใกล้ๆติงเมิ่งเหยน และพูดอย่างดูถูกว่า “คาดว่าท่านผู้คนนี้ ต้องเป็นราชาแห่งคนเกาะหญิงที่ทุกคนชื่นชม—–เจียงชื่อใช่หรือไม่?”
ในคำพูดนั้นเต็มไปด้วยการประชดประชัน
ติงเมิ่งเหยนรู้สึกโกรธมากอยู่ในใจ แต่เพื่อให้การเจรจาธุรกิจในครั้งนี้เป็นไปได้อย่างราบรื่น เธอจึงเลือกที่จะอดทนไว้ชั่วคราว
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมยว่า “ตอนนี้สามีของฉันก็เป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของทีมแข่งรถด้วย เงินเดือนก็ประมาณหนึ่งถึงสองล้านเหมือนกัน เขาคงไม่ใช่ราชาแห่งคนเกาะหญิงหรอก
ไม่พูดถึงก็ยังไม่เป็นไร พอพูดออกมาแล้วก็ยิ่งกระตุ้นการดูถูกของเจี่ยงเหอหลงมากขึ้น
หนึ่งถึงสองล้านงั้นเหรอ?
ไม่ถือเป็นอะไรเลย!
เจี่ยงเหอหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีว่า “โอ๊ย ตอนแรกผมคิดว่ารองประธานติงที่มีสถานะ และมีความงามตามธรรมชาติเช่นนี้ จะต้องมีเพียงมังกรในหมู่คนเท่านั้นที่จะสามารถคู่ควรได้ แต่ไม่คิดเลยว่าคนที่ได้รับเงินเดือนแค่หนึ่งถึงสองล้านก็จะทำให้คุณรู้สึกพอใจแล้ว?”
“เฮ้ น่าเสียดายน่าเสียดายจริงๆ ถ้ารู้เป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรก ผมก็น่าจะลงมือตั้งแต่แรกเลย”
“จะต้องรู้ว่า ค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนที่ผมเล่นกับดาราสาวพวกนั้นก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเงินจำนวนนี้เลย ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่ารองประธานติง ‘ถูก’ มากขนาดนี้ ผมก็คงไม่ต้องอ้อมค้อมให้มันมากเรื่องหรอก”
คำพูดเหล่านี้ช่างน่าเกลียดมากจริงๆ
ออร่าแห่งการสังหารเต็มไปในดวงตาของเจียงชื่อ
แต่อย่างไรก็ตาม ติงเมิ่งเหยนจับมือเจียงชื่อไว้ และส่ายหัวเล็กน้อย
เพื่อความสำเร็จในการเจรจาของธุรกิจ ก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก คำพูดที่หยาบคายเหล่านี้ มักเกิดขึ้นบ่อยมากในงานเลี้ยงบนโต๊ะอาหาร นี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญที่ว่าทำไมผู้หญิงถึงเสียเปรียบจากงานเลี้ยงบนโต๊ะอาหารมากที่สุด
บนใบหน้าของติงเมิ่งเหยนสงบ และพูดอย่างเบาๆว่า “ผู้จัดการเจี่ยง เรามาคุยถึงเรื่องของโครงการกันเถอะ?”
“เฮ้ ไม่รีบ กินข้าวไปด้วยคุยไปด้วย”
เมื่ออาหารพร้อมแล้ว เจี่ยงเหอหลงก็ดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้วก่อน จากนั้นก็ชี้ไปที่จานบนโต๊ะและแนะนำทีละอย่าง แสดงให้เห็นว่าเขามีความรู้เกี่ยวกับอาหารเป็นอย่างดีมาก
สุดท้าย เจี่ยงเหอหลงชี้ไปที่ชามหมูสามชั้นและพูดว่า “หมูสามชั้นในร้านนี้ดีที่สุดในเขตเจียงหนาน มาๆ รองประธานติง ผมป้อนคุณ”
เขาเอื้อมมือคีบเนื้อชิ้นหนึ่งขึ้นมาและกำลังจะป้อนให้ติงเมิ่งเหยนกิน
การกระทำที่ไร้สาระ และยั่วยุเช่นนี้ ไม่เห็นเจียงชื่ออยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้วเล็กน้อย เหยียดตะเกียบของเธอออกและผลักหมูสามชั้นที่เจี่ยงเหอหลงเหยียดออกมาไปด้านข้าง และพูดด้วยความบูดบึ้งเล็กน้อยว่า “ขอโทษที ฉันไม่กินอาหารที่มันเยิ้มแบบนี้”
ในเวลาที่เธอพูดเช่นนี้ ไฟในใจของติงเมิ่งเหยนก็พุ่งสูงขึ้นมาอย่างดุเดือด
ไม่เพียงแต่เกลียดชังเจี่ยงเหอหลง และยิ่งเกลียดชังติงจ้งอย่างมากด้วย
เขารู้ว่า นี่ต้องเป็นแผนการที่ติงจ้งจัดไว้อย่างแน่นอน จงใจให้เจี่ยงเหอหลงพูดจา และกระทำเช่นนั้น เพื่อที่จะทำให้เธอโกรธจนจากไป และทำให้ธุรกิจพังลง
ยิ่งเป็นเช่นนี้ เธอก็ยิ่งไม่สามารถหลงกลของติงจ้ง
อดทน
ต้องอดทน!
เจี่ยงเหอหลงที่อยู่ตรงข้ามส่ายหัวอย่างไม่พึงพอใจ “หมูสามชั้นที่ดีเช่นนั้นคุณไม่กิน รองประธานติง นี่คือการสูญเสียของคุณนะ”
ในขณะที่พูด เขาก็กลืนมันเข้าไปในคำเดียว
ในเวลานี้ เจียงชื่อที่เงียบไปอยู่นานก็กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “ผู้จัดการเจี่ยง ผมว่าคุณคงปากแห้ง และหน้าแดงเป็นพิเศษ เป็นการสำแดงของการกินอาหารที่ดีมากเกินไป และเกิดการร้อนในที่มากเกินไป”
