จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 712 ประกาศสงคราม

เจียงชื่อผลักประตูรถเดินออกมา สองสามก้าวก็มาถึงตรงหน้าของคนเหล่านั้นแล้ว
เขาทำหน้าเยียบเย็นเอ่ยว่า “ถ้าทำเพื่อเงิน ฉันเตือนพวกนายว่าไปได้แล้ว วันนี้ ไม่ใช่เวลาที่พวกนายจะมาก่อเรื่องวุ่นวายเอาเงิน!”
ไม่พูดยังดี แต่พอพูดแล้วเรื่องราวยิ่งแย่มากกว่าเดิม
หลังจากที่พวกเขาเห็นเจียงชื่อแล้ว แต่ละคนต่างกระตือรือร้น ร้องไห้ดังยิ่งกว่าเดิม กลิ้งไปมาบนพื้นถนน ร้องไห้ตะโกนต้องการรักษาความยุติธรรม
เห็นเช่นนี้แล้ว พวกเขาไม่เหมือนมาหลอกเอาเงิน เหมือนได้รับคำสั่งจากคนอื่นมามากกว่า มาประจานเจียงชื่อโดยเฉพาะ
ใครจะทำเรื่องน่าเบื่อเช่นนี้ได้?
เวลานี้ มู่หยางอีเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเบาว่า “หัวหน้า ให้เวลาฉันสิบนาที ฉันจะตรวจสอบพวกเขาให้ชัดเจน”
“อืม ให้เร็ว”
เจียงชื่อค่อยๆเดินไปด้านข้าง ในใจขบคิด
เห็ดได้ชัด คนไม่กี่คนนี้ไม่ได้มีอิทธิพลต่อเขามากนัก แต่ก็ทำให้เขาถูกประจานไปรอบหนึ่ง
ผู้อยู่เบื้องหลังคนนั้นคาดว่าก็คงอยากจะประจานเจียงชื่อสักรอบ
และยิ่งกว่านั้น ก็อาศัยวันพิเศษวันนี้ ส่ง‘จดหมายท้าทาย’ให้เจียงชื่อ
ศัตรูที่เจียงชื่อยั่วโมโหไว้มีไม่น้อย จะเจอกับเรื่องเช่นนี้ก็ไม่แปลก คำถามก็คือ ที่แท้แล้วเป็นคู่ต่อสู้คนไหนที่ไม่ต้องการชีวิต ถึงกับเลือกที่จะกระโดดออกมาในช่วงเวลาเช่นนี้?
“ตรวจสอบพบแล้ว”
มู่หยางอีเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “คนเหล่านี้ล้วนเป็นอาชญากรที่มีความผิดทางอาญามาก่อน ก่อนหน้านี้เคยทำเรื่องหยุดรถขู่เอาเงิน ทำความผิดมาแล้วหลายครั้ง”

“อีกทั้ง พวกคนเหล่านี้ไม่มีความสัมพันธ์กับจูหยุนเฉียงเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่ญาติ”
นั่นก็ชัดเจนแล้ว นี่คือการขู่กรรโชก ก่อเรื่องวุ่นวายโดยเจตนาที่วางแผนไว้แล้ว เจียงชื่อพยักหน้า มองคนไม่กี่คนนี้
“ตอนนี้ พวกนายยังมีอะไรจะพูดอีก?”
ครั้งนี้ ไม่กี่คนนั้นที่ร้องไห้โวยวายในที่นั้นก็ชะงักแล้ว พวกเขาจะไปรู้ได้ที่ไหนว่าสถานะของตนเองจะถูกเปิดเผยรวดเร็วขนาดนี้?
แต่ก่อนถึงแม้จะถูกเปิดเผย แต่นั่นก็มีระยะเวลาช่วงหนึ่ง ไม่เคยมีสถานการณ์ที่อีกฝ่ายสืบหาสถานะของตนเองได้หมดจดภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีมาก่อนเลย””
น่ากลัวเกินไปแล้ว กองทัพข้างหน้านี้ที่แท้แล้วคืออะไร?
ข่าวกรองมาเร็วเกินไปแล้วมั้ง?
ไม่กี่คนนี้รีบเช็ดน้ำตา กลัวจนตัวสั่นเอ่ยว่า “ไม่ ไม่เกี่ยวกับพวกเรา พวกเราก็ไม่อยากทำแบบนี้นะ”
“มีคนให้พวกเราคนละ5หมื่นหยวน บังคับให้พวกเรามา”
เจียงชื่อสอบถาม “ใครให้พวกนายทำ?”
“เป็นตันหลงชิงแห่งเครื่องประดับเส้ายิน”
เครื่องประดับเส้ายิน?
ตันหลงชิง?
เจียงชื่องุนงงแล้ว เขากับเครื่องประดับเส้ายินเหมือนกับว่าจะไม่เคยมีปัญหาอะไรกันมาก่อนนี่? ส่วนตันหลงชิงคนนี้ ก็ยิ่งไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน
ที่แท้แล้วเป็นเพราะอะไร? อีกฝ่ายถึงได้ลงมือกับตนเอง?

แทนที่จะพูดว่าลงมือ พูดว่าเป็นการประกาศสงครามจะดีกว่า
เจียงชื่อคิดไม่ออกจริงๆ แท้ที่จริงแล้วไปล่วงเกินอีกฝ่ายตอนไหน
“พาออกไปก่อน ขังเอาไว้ค่อยๆไต่สวน”
ไม่กี่คนนี้ต่างโง่งมไปแล้ว
“อย่า พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้เลยโอเคไหม?”
“พวกเราก็ไม่เอาเงินแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้”
มู่หยางอียิ้มแล้ว “ไปเดี๋ยวนี้? สายไปแล้ว! พาตัวออกไป”
ทันใดนั้น คนกลุ่มใหญ่ก็เข้ามา นำคนที่ก่อเรื่องวุ่นวายหยุดรถไม่กี่คนนี้ใส่กุญแจมือ พาออกไป
เจียงชื่อกลับมาบนรถอีกครั้ง ขบวนใหญ่เดินทางต่อไป
บนรถ
เจียงชื่อหลับตาลงย้อนกลับไปคิดไม่หยุด ที่แท้แล้วเขามีความขัดแย้งอะไรกับเครื่องประดับเส้ายิน คิดไปคิดมาล้วนไม่มีต้นสายปลายเหตุอะไร

เครื่องประดับเส้ายินนี้เขาก็รู้จัก เป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่เฟื่องฟูขึ้นมาในเขตเจียงหนานในช่วงเวลานี้
เดิมทีในฐานะผู้บริหารระดับสูง เจียงชื่อยังเตรียมที่จะดูแลธุรกิจนี้ให้ดีสักหน่อย บางทีอาจจะกลายเป็นแรงช่วยที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขตเจียงหนานในอนาคต ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะมาประกาศสงครามถึงประตูเร็วขนาดนี้
ที่แท้แล้วเป็นเพราะอะไร?
คิดใคร่ครวญไปมา เจียงชื่อคิดออกเพียงแค่จุดเดียว : บริษัทเทียนติ่ง
เครื่องประดับเส้ายินเปิดตัวอย่างงดงามหลังจากการเข้าซื้อกิจการของบริษัทเทียนติ่ง หรือว่า เป็นการสร้างปัญหาของบริษัทเทียนติ่ง?
มีความเป็นไปได้นี้
แต่ว่าความน่าจะเป็นก็ยังไม่มากพอ
“ช่างเถอะ ไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้ ฉันก็อยากจะดูว่าเครื่องประดับเส้ายินนี้จะสามารถเล่นลูกไม้อะไรออกมาอีก”
เจียงชื่อเอนหลังพิงเบาะนั่ง ไม่คิดมากอีก
เวลานี้ ในร้านอาหารริมถนนแห่งหนึ่ง เหวยซือกับตันหลงชิงนั่งอยู่เผชิญหน้ากัน บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารมากมาย
ตันหลงชิงเอ่ยถามอย่างสงสัย “ประธานกรรมการ ทำไมต้องเตือนเจียงชื่อด้วย? เดิมทีพวกเราอยู่ในที่มืด เขาอยู่ที่แจ้ง เราคุมความได้เปรียบแน่นอน ตอนนี้ความได้เปรียบนี้ไม่อยู่แล้วนะ”
เหวยซือหัวเราะเหอะๆเสียงหนึ่ง
“เขตเจียงหนานทั้งหมดล้วนมีอิทธิพลของเจียงชื่อกระจายอยู่ทั่วทุกที่ ความได้เปรียบเหล่านั้นที่นายคิด ก็เป็นเพียงที่นายคิดเท่านั้น”
“รอดูเถอะ ‘แหวกหญ้าให้งูตื่น’ ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะทำให้งูพิษที่เจียงชื่อเลี้ยงไว้ตกใจมากแค่เท่าไหร่ หลังจากเห็นอิทธิพลทั้งหมดของเขาชัดเจนแล้ว ก็จะง่ายต่อแผนขั้นต่อไปของฉัน”
ตันหลงชิงถามอีก “เช่นนั้นประธานกรรมการ ขั้นต่อไปท่านคิดจะทำอย่างไร? ควรจะต้องลงมือจริงๆแล้วใช่ไหม?”
เหวยซือเอ่ยเรียบๆ “ไม่รีบร้อน รอมีโอกาส ฉันพบหน้ากับเจียงชื่อสักครั้งก่อน ทุกคนได้ทำความรู้จักกันก่อน ควรให้เขารับรู้ เขตเจียงหนานไม่ใช่เขาเจียงชื่อที่เป็นใหญ่”
“เอาล่ะ อย่าได้เหม่ออยู่เลย กินอาหาร”