วิหารที่คาดว่าน่าจะเป็นที่สักการะจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนนั้นได้ร่วงหล่นลงมาจากแดนชั้นนอก และตั้งอยู่ในแดนร้างตะวันออก
มันช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน
ไม่มีผู้ใดบนโลกใบนี้ที่รู้ว่าวิหารโบราณนี้มาจากที่ใด มันอาจมาจากส่วนลึกของจักรวาลอันยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุด หลบซ่อนอยู่และในที่สุดก็ร่วงหล่นลงมายังโลกใบนี้
ในแดนางตะวันออก มีสายตามากมายที่จับจ้องมายังหลงภู่และราชนดึกดําบรรพ์มากมาย เฝ้ารอดูสงครามระหว่างมนุษย์และเผ่าพันธุ์โบราณในอนาคต
แต่ในตอนนี้ หลังจากที่วิหารโบราณได้ร่วงหล่นลงมา มันก็กลายเป็นจุดดึงดูดสายตาของทั่วโลกในทันใด ดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตทั้งมวลมายังที่แห่งนี้
“ไปที่วิหารนี้แล้วตรวจสอบ เรื่องของมนุษย์เราจะค่อยจัดการในภายหลัง
หลงก่มองไปที่วิหารโบราณที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควัน และตัดสินใจออกค่าสัง
“ต้นกําเนิดของวิหารนี้นั้นน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก และมันอาจเกี่ยวของกับจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนที่ไม่เคยถูกจารึกเอาไว้ในประวัติศาสตร์ด้วยก็เป็นได้ ซึ่งอาจนําไปสู่การเปิดเผยความลับอันยิ่งใหญ่
หากเทียบกับสิ่งนี้แล้ว เรื่องของมนุษย์นั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและสามารถจัดการเมื่อไรก็ได้
พวกมันเป็นเพียงแค่จักรพรรดิโบราณของมนุษย์ ทําอะไรร้ายแรงมิได้!”
หลังจากที่ได้ยินค่าพูดของหลงภู่ ราชั้นราชวงศ์อื่นๆ ก็พยักหน้าด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมาย
“เกิดอะไรขึ้นกัน? วิหารโบราณร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า?”
ภายในพื้นที่ตระกูลจี จีฉางเฉินกลอกตาไปมามีความสงสัยภายในน้ําเสียงของเขา
“ในวิหารเหมือนมีกลิ่นอายของจอมจักรพรรดิโบราณอยู่ หลงคู่กับเหล่าราชนได้ เข้าไปแล้วเราควรทําอย่างไรดี?”
จีต้าวชพูดออกมาด้วยความประหลาดใจเช่นกัน ไม่คาดคิดว่าจะเกิดอะไรเกินความคาดหมายเช่นนี้ในช่วงเวลาสําคัญ
“แล้วเราจะทําอย่างไรนะ? แน่นอนว่าข้าต้องไปดูแน่นอนอยู่แล้ว!
ไม่ซ้ําก็เร็วพวกเราก็ต้องสู้กับราชั้นดึกดําบรรพ์พวกนี้อยู่ดีไม่มีประโยชน์ที่จะรออยู่ เฉยๆ การเข้าไปสืบเสาะหาเบาะแสคงจะมีประโยชน์เสียกว่า และหากมีโอกาส เราก็สามารถใช้โอกาสนั้นเพื่อจู่โจมราชันดึกดําบรรพ์เหล่านั้นได้ด้วย!”
เทพธิดาฮัวหยุนกล่าวออกมาอย่างเด็ดขาด หลังจากพูดจบ เธอก็พุ่งทะยานนําไปยังที่ที่วิหารโบราณที่ร่วงหล่นลงมา
จฉางเฉินและจีต้าวชูตามไปหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
เทพธิดาฮัวหยุนพูดถูกจะอยู่เฉยๆ ไปก็ไร้ประโยชน์ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็ได้สู้กับราชันดึกดําบรรพ์เหล่านั้น
และในตอนนี้ เลวร้ายที่สุดก็แค่เร่งเวลาสงครามให้ร่นเข้ามาเท่านั้น
และในท้ายที่สุดทั้งเผ่าพันธุ์หมื่นเซียนและมนุษย์ก็ได้รวมตัวกันที่หน้าวิหาร โบราณ
“เจ้าชายโบราณ ท่านต้องการสังหารจักรพรรดิมนุษย์ทั้งสามคนนี้ก่อนหรือไม่?”
ราชันดึกดําบรรพ์กล่าวออกมาด้วยความเคารพพร้อมด้วยจิตสังหาร
เมื่อจักรพรรดิโบราณทั้งสามของมนุษย์มาถึงบรรยากาศก็หนักอึ้งขึ้นมาในทันใด
ราชันดึกดําบรรพ์หลายสิบตนนั้นกระหายเลือด พวกมันกําลังพิจารณาว่าจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการจับจักรพรรดิทั้งสามของมนุษย์ได้หรือไม่
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกมันถามเจ้าชายโบราณ หลงภู่ ผู้ที่คอยกดดันมนุษย์มาโดยตลอด ก็ได้ค่าตอบเป็นการส่ายหัวและยิ้มพร้อมกล่าว
“ไม่เป็นไร ปล่อยจักรพรรดิทั้งสามนี้ไปพวกมันจะสร้างความวุ่นวายอะไรได้?
เพราะวิหารโบราณนี้อาจเกี่ยวข้องกับจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนโบราณที่ไม่เคยถูกจารึกไว้ในบันทึกของเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน
ไม่ใช่ว่าพวกมนุษย์ช่วงนี้เจอแต่วัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิโบราณอย่างนั้น? ในตอนนี้ข้าเองก็มีวิหารจอมจักรพรรดิโบราณด้วยเช่นกัน และอาจเป็นจักรพรรดิในยุคสมัยมหายุคด้วยก็เป็นได้
ดังนั้นแล้ว ปล่อยให้จักรพรรดิของมนุษย์พวกนี้ได้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของตระกูลโบราณของข้า และทําให้พวกมันสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์!”
หลงก่อารมณ์ดี
มันรู้สึกว่าการที่วิหารโบราณนี้ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าได้ช่วยเหลือมันอยู่มาก
“ไม่ใช่ว่าเผ่ามนุษย์เองก็มีวัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิที่ปรากฏขึ้นมาบนโลกนี้อยู่หรอก??
แต่ในตอนนี้มันต่างออกไป ในคราวนี้เป็นวัตถุโบราณของจอมจักรพรรดิเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน!
จักรพรรดิโบราณของมนุษย์เหล่านี้คงเป็นรากฐานความแข็งแกร่งของมนุษย์ในแดนร้างตะวันออก
แต่อย่าพึ่งกังวลไป
จะเกิดอะไรขึ้นหากจักรพรรดิโบราณของมนุษย์ทั้งสามเข้าไปในวิหารนี้ด้วยกัน?
หลังจากที่ได้เห็นการปรากฏตัวอันยิ่งใหญ่ของจอมจักรพรรดิโบราณแล้ว บางทีจักรพรรดิมนุษย์เหล่านี้อาจสิ้นหวังมากขึ้นก็เป็นได้
บางที่นี่อาจเป็นการชนะศึกโดยไม่สู้ก็เป็นได้ ทําให้ศัตรูหมดหวังและหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะต่อสู้กับเผ่าพันธุ์หมื่นเซียน
ด้วยวิธีนี้ ความหวังและความเชื่อของมนุษย์ในแดนร้างตะวันออกที่พึ่งจะคืนกลับมาจะต้องพังพินาศอีกครา!”
หลังจากที่ได้ยินคําอธิบายของหลงภู่ ราชั้นราชวงศ์หลายตนก็พยักหน้าเห็นด้วย
จิตสังหารที่แผ่ซ่านได้สงบลง
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทําให้ทั้งสามคนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
ราชันดึกดําบรรพ์พวกนี้ไม่ใช้โอกาสนี้ทําอะไรอย่างนั้นรี?
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะสงสัย แต่ในเมื่อการไม่ต้องลงมือในตอนนี้ก็นับว่าเป็นข่าวดี
เมื่อเห็นหลงภู่และพวกเข้าไปยังวิหารโบราณ จีฉางเฉิน จีต้าวชูและเทพธิดาฮัวหยุนก็มองหน้ากัน และโดยไม่ลังเลใดๆ พวกเขาเดินตามเข้าไปในวิหารโบราณ
วิหารโบราณนั้นงดงามและกว้างใหญ่ แม้ว่าบางแห่งจะพังทลายลง แต่ก็ไม่สามารถบดบังความยิ่งใหญ่อลังการได้เลยแม้แต่น้อย
หลังจากที่หลงก่และพรรคพวกเข้าไปในวิหารโบราณ สิ่งที่พวกมันทําเป็นอย่างแรกคือการตรวจสอบอายุของวิหารนี้
และผลลัพท์ก็ทําให้พวกมันต้องตื่นเต้น
วิหารโบราณนี้มีประวัติศาสตร์ยาวนานนับล้านปี ตั้งแต่ช่วงยุคประวัติศาสตร์ที่มืดมนปกคลุมไปด้วยฝุ่น!
“เมื่อหลายล้านปีก่อน สิ่งมีชีวิตสูงสุดของกลุ่มประหารเทพโบราณได้ขึ้นสู่เขตแดนเต๋าสุดยอดและปกครองฟ้าดิน
ทุกดวงวิญญาณบนโลกได้สร้างวิหารนี้ขึ้นมาเพื่อสักการะเขา”
หลงก่คาดเดาไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
พวกมันก้าวเข้าไปในวิหารโบราณ
แน่นอนว่าภายในนั้นมีรูปสลักอันยิ่งใหญ่ของแมลงโบราณอยู่
แม้ว่าจะเป็นเพียงรูปสลัก แต่มันก็เปี่ยมไปด้วยร่องรอยของพลังอันไร้เทียมทานเห มือทุกสิ่ง
ภายใต้รูปสลักนั้น มีอักษรโบราณสองตัวสลักไว้อยู่ มันอ่านว่า อวี่หวง
“จอมจักรพรรดิอรี่หวง นี่คือนามของจอมจักรพรรดิกลุ่มประหารเทพอย่างนั้นรึ?”
หลงก่คาดเดา
ราชันดึกดําบรรพ์ตนอื่นๆ เองก็ตื่นเต้นมากเช่นกันหลังจากได้เห็นรูปสลักอันยิ่งใหญ่นี้
นี่เป็นการค้นพบที่สําคัญมาก
ในประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ของจอมอมจักรพรรดิหมื่นเซียน บางทีนี่อาจเป็นอีกสิ่งมีชีวิตเก่าแก่ของกลุ่มประหารเทพเมื่อหลายล้านปีก่อนนามอรี่หวง!
การค้นพบนี้ทําให้เผ่าพันธุ์หมื่นเซียนต้องตื่นใจ แต่ทําให้จีฉางเฉินและเหล่าจักรพรรดิของมนุษย์เคร่งเครียดขึ้นมา
หรือว่าที่แห่งนี้จะเป็นวิหารบูชาจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนจากเมื่อหลายล้านปีก่อนจริงๆ อย่างนั้น?
หลังจากที่หลงภู่และราชนดึกดาบรรพ์อื่นๆ ทําความเคารพรูปสลักแล้ว พวกมันก็เดินลึกเข้าไปในวิหารเพื่อสํารวจต่อ
แต่ที่ทําให้พวกมันต้องประหลาดใจคือ ในโถงวิหารอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียงนั้น แม้จะคงสภาพอยู่ดี แต่ไม่มีอะไรอยู่ภายในนั้นเลยสักนิด
อย่างไรก็ตาม พวกมันก็ค้นพบสิ่งใหม่ นั่นคือ อาจเคยมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ภายในวิหารโบราณเหล่านี้ แต่ในท้ายที่สุดก็ถูกนําออกเหลือเพียงแต่ความว่างเปล่าและร่องรอยการมีอยู่
“นี่ไม่ปกติเสียแล้ว ภายในวิหารโบราณของจักรพรรดิหมื่นเซียน นอกจากรูปสลักแล้ว ควรจะต้องมีการจารึกชีวิตอันรุ่งโรจน์ของจอมจักรพรรดิโบราณอยู่ด้วย
แต่ทําไมในที่แห่งนี้จึงไม่มีอะไร ราวกับถูกน่าออกไปจนหมดกัน?”
น้ําเสียงของหลงคู่เปี่ยมไปด้วยความสงสัย
วิหารบูชาจอมจักรพรรดิหมื่นเซียนควรจะเป็นที่สําหรับการสักการะจักรพรรดิโบราณ
นอกจากรูปปั้นแล้ว มันควรจะมีภาพสลักหรือม้วนคัมภีร์อื่นๆ ที่บันทึกความยิ่งใหญ่ของชีวิตจอมจักรพรรดิโบราณให้เหล่าสิ่งมีชีวิตต่างๆ ได้ชื่นชมและสักการะ
นี่เป็นปกติของวิหารของจอมจักรพรรดิหมื่นเซียน แต่ทําไมที่แห่งนี้จึงต่างออกไป?
จนถึงตอนนี้ ไม่มีผู้ใดรู้นามของอวหวง จอมจักรพรรดิโบราณผู้นี้ที่อยู่ห่างออกไปหลายล้านปีก่อน และไม่เคยมีผู้ใดค้นพบมาก่อน
“ดต่อไป! สารวจทุกซอกมุมของวิหารแห่งนี้ ในเมื่อที่แห่งนี้เป็นที่สักการะของจอมจักรพรรดิโบราณเป็นไปไม่ได้ที่จะมีแค่รูปสลัก!”
หลงก่กล่าวด้วยความเด็ดขาด
จึงทําให้เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์แยกกันออกไปสํารวจ
และในท้ายที่สุดพวกมันก็ค้นพบอะไรบางอย่าง
ภายในวิหารโบราณที่ถล่มลงไปเกินครึ่งนั้น มีอนุสรณ์โบราณครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ภายในนั้น!
“ข้าบอกแล้วมันต้องไม่มีแค่นั้น ต้องมีอย่างอื่นอยู่เป็นแน่!”
หลงก์ตื่นเต้น และรีบจัดการกับซากปรักหักพังในทันใด ทําให้อนุสรณ์โบราณนั้นปรากฏขึ้นมาอีกครั้งต่อหน้าทุกคน
อนุสรณ์โบราณนี้นั้นเรียบง่ายและดูยิ่งใหญ่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางซากปรักหักพัง
และบนหน้าสลักของอนุสรณ์นั้น มีอักษรโบราณถูกสลักเอาไว้อย่างหนาแน่น!
“ข้าเจอมันแล้ว! อนุสรณ์โบราณนี้ต้องมีความเกี่ยวของกับจอมจักรพรรดิอรี่หวงเป็นแน่!”
เหล่าราชั้นดึกดําบรรพ์ต่างตื่นเต้นที่ได้พบกับบางสิ่ง
จฉางเฉินและเหล่าจักพรรดิของมนุษย์เองก็เข้าไปล่อมดูด้วยความสงสัย อยากรู้ว่ามีสิ่งใดจารึกไว้บนนั้น
ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่อนุสรณ์โบราณ
ในที่สุดเนื้อหาที่ถูกจารึกลงบนนั้นก็ปรากฏขึ้นมาต่อใบหน้าของทุกคน
อย่างไรก็ตาม เมื่อดวงตาของหลงภู่และราชันดึกดําบรรพ์บรรจบเข้ากับจารึกศักดิ์สิทธิ์บนอนุสรณ์โบราณภายในดวงตาของพวกมันก็เปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจ
“ในปีจอมจักรพรรดิสวรรค์ศักราชที่ 250,000 จอมจักรพรรดิของมนุษย์ยังไม่ได้ปรากฏขึ้นมาบนโลกจอมจักรพรรดิอรี่หวงก็ถือกําเนิด…”
จอมจักรพรรดิสวรรค์ปีศักราชที่ 250,000?!
เผ่าพันธุ์มนุษย์?!
ในตอนนี้ หลงภู่และราชันหมื่นเซียนต่างตกตะลึง!
กระทั่งจีฉางเฉิน จีต้าว และเทพธิดาฮั่วหยุนก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่บนอนุสรณ์โบราณ!
