บทที่ 34 การประลองของเย่หลิงเสวี่ย จินตนาการหนึ่งบุปผา
ถ้าฉันม่รู้ถึงอาหารสมองและการคาดการณ์ของหยุนรั่วซีเขาคงหัวเราะออกมาอย่างแน่นอน
เขาแลกเปลี่ยนเพียงคัมภีร์ฝึกวิชากายาจักรพรรดิจากเขตแดนเสริมโลหิตถึงเขตแดนสวรรค์นิมิตเพียงเพราะว่าแต้มตกใจนั้นไม่เพียงพอ
แต่นึกไม่ถึงว่าหยุนรั่วซีจะสร้างเรื่องขึ้นและหาเหตุผลที่สมบูรณ์แบบด้วยตัวนางเอง
แน่นอนว่าหยุนรั่วซีไม่เข้าใจความหมายของกระจกโบราณในส่วนท้ายของคัมภีร์โบราณ
แท้จริงแล้ว กระจกโบราณนั้นเป็นเบาะแสที่ฉินมู่ทิ้งไว้โดยเจตนา
ในภายหลังเมื่อจําเป็น เขาจะใช้งานเบาะแสชิ้นนี้และใช้ประโยชน์จากสถา นการณ์นั้นชี้นําไปสู่ดินแดนลับแห่งใหม่ !
หลังจากได้อิสรภาพกลับคืนมา ทุกคนในเหมืองต้นกําเนิดก็โค้งคํานับไปในทิศทางที่กายาจักรพรรดิจากไปและขอบคุณในคุณงามความดีของเขา
หลังจากนั้นก็ออกจากเหมืองโบราณ มุ่งหน้าสู่บ้านโดยไม่รีรอ
หยุนรั่วซีก็จากไปเช่นกัน
นางรีบกลับไปที่เมืองผิงหยาง เพื่อรวมตัวกับชาวเมืองและเริ่มฝึกฝนตามคัมภีร์โบราณ
หลังจากที่ทุกคนจากไปกันหมด ฉินมู่ก็จากไปเช่นกัน
เขากลับไปที่แหล่งน้ำกลางทะเลทรายนั้น พาชาวเมืองเมืองผิงหยางกลับไปที่เมืองผิงหยางและแจ้งพวกเขาว่าตําหนักไร้ความหวังถูกทําลายจนสิ้นและทุกคนปลอดภัยแล้ว
ระหว่างที่ฉันมู่ทําเช่นนี้ก็พบว่าแต้มตกใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
เจ้าได้รับแต้มตกใจ +857 จากเฉินผิงอู่ !”
เจ้าได้รับแต้มตกใจ +1254 จากหยางซี !”
“เจ้าได้รับแต้มตกใจ +1588 จากหลี่หวูชาง !”
“เจ้าได้รับแต้มตกใจ+899 จากหวังผิงจือ !
เจ้าได้รับ..
.
ในระยะเวลาอันสั้นแต้มตกใจเพิ่มขึ้นเกือบหนึ่งแสนแต้ม
คือ ? แต้มตกใจถึงได้เพิ่มขึ้นอีกได้อย่างไร ?
ฉินมู่กะพริบตา
เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับชื่อของผู้ตกใจเหล่านี้
ส่วนใหญ่เป็นผู้ฝึกยุทธ์เผ่ามนุษย์และมนุษย์ทั่วไปที่อยู่ใกล้เมืองหิมะน้ำแข็ง
หลี่หวูชางนั่นมันชื่อของนายน้อยตําหนักไร้ความหวังมิใช่รึ ?
เมืองหิมะน้ำแข็งหลี่หวูชาง นายน้อยตําหนักไร้ความหวัง
คําเหล่านี้เชื่อมโยงกันฉันมู่เผยใบหน้าที่แสดงถึงความเข้าใจอย่างชัดเจน
ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
แดนร้างตะวันออก สํานักหิมะน้ำแข็ง
สําหรับศิษย์สํานักหิมะน้ำแข็ง วันนี้ย่อมไม่ใช่วันดีอย่างแน่นอน
เพราะเส้นตายเดือนมกราคมที่ขีดไว้โดยนายน้อยตําหนักไร้ความหวังหลี่หวูชางและศิษย์น้องเย่หลิงเสวี่ยได้มามาถึงแล้ว
และหลี่หวูชางก็ได้มาถึงที่เมืองหิมะน้ำแข็งตั้งแต่เช้า
ในเมืองหิมะน้ำแข็งสนามประลองสูงตระหง่านถูกจัดตั้งขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่
วันนี้ หลี่หวูชางและเย่หลิงเสวี่ยจะมีการประลองชี้ขาดกันบนเวทีนี้
มนุษย์ในเมืองแห่กันมาโดยรอบ
บนสนามประลอง เย่หลิงเสวี่ยยืนตรงข้ามชายหนุ่มในชุดคลุม
“หลิงเสวี่ย ทําไมเจ้ากับข้าต้องมาจนถึงจุดนี้ ?”
“ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า ทิ้งการต่อ ต้านที่ไร้ประโยชน์นี้ซะ หลังจากแต่งงานกับข้า จะมีประโยชน์มากมายนับไม่ถ้วนรอ เจ้าอยู่”
บนสนามประลอง ชายหนุ่มผู้มีกระแสพลังอันเย็นชาในชุดคลุมมองอย่างตะกละตะกลามไปยังเย่หลิงเสวี่ยที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาและพูดด้วยความมั่นใจและจองหอง
เขาเป็นนายน้อยของตําหนักไร้ความหวัง ลูกชายของหลี่ตาวหลิน หลี่หวูชาง !
ได้ยินคําพูดของหลี่หวูชาง ด้านล่างสนามประลอง ผู้ฝึกยุทธ์สํานักหิมะน้ำแข็งกํา หมัดแน่นและมีสีหน้าไม่พอใจ
หลี่หวชางมีทั้งพรสวรรค์และความฉลาด และยังเป็นผู้มีร่างเทพดารา
ไม่เพียงแค่นั้น ตําหนักไร้ความหวังได้พึ่งพิงเผ่าพันธุ์โบราณ เขาจึงได้รับโอสถ และวิชาล้ําค่ามากมายจากเผ่าพันธุ์โบราณ ทําให้เขายิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก
เย่หลิงเสวี่ยแม้ว่าการฝึกฝนอย่างมุมานะ แต่พรสวรรค์ของนางธรรมดาเกินกว่าจะ เทียบกับหลี่หรูชางได้ !
“พูดไปก็ไร้ประโยชน์ ลงมือเต็มที่ได้เลย”
เย่หลิงเสวี่ยพูดเบาๆ ชุดสีขาวของนางพลิ้วไหว
ตั้งแต่ฝึกคัมภีร์โบราณของจอมจักรพรรดิผู้เหี้ยมหาญ ภาวะจิตใจของนางก็ดีเยี่ยม ขึ้นเรื่อยๆ เสื้อคลุมของนางพริ้วไหวราวกับเทพธิดา
“โอ้ ถ้าเช่นนั้นก็ให้ข้าทําลายความภาคภูมิใจและขยภาพลวงตาของเจ้าซะ !”
หลี่หวชางเย้ยหยันและไม่พูดสิ่งใดต่อ เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมด้วยกระแสพลัง อันทรงอํานาจที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ตั้งใจที่จะเอาชนะเย่หลิงเสวี่ยด้วยพลังต่อสู้ที่ แข็งแกร่งที่สุด !
หลี่หวูชางก้าวไปข้างหน้า ร่างกายเปล่งประกายราวกับแสงดาวระยิบระยับที่อัด แน่นในร่างกาย และผิวของเขาใสราวกับหยก ซึ่งแทบจะโปร่งใสเลยก็ว่าได้
ร่างเทพดารานี้เป็นร่างกายพิเศษที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง
เมื่อถูกใช้งาน ร่างกายนั้นจะส่องไสวราวกับดวงดาว และดูเหมือนว่าจะบรรจุพลัง ของดวงดาวเอาไว้ มีพลังมหาศาลยากที่จะต้านทานได้
“ถ้าเจ้าไม่ยอมแพ้ ก็อย่ามาโทษข้าที่จะสั่งสอนบทเรียนให้”
หลีหบูชางนั้นเย่อหยิ่งอย่างยิ่ง
เขาผลักฝ่ามือออก ฝ่ามือที่เกือบจะโปร่งใสจนสามารถเห็นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไหล เวียนอยู่ในนั้นพร้อมด้วยแสงอันส่องสว่าง
ฝ่ามือถูกซัดออกไป ลมโดยรอบแปรปวน และมิติก็คํารามราวกับว่ามีภูเขาอันศักดิ์ สิทธิ์มากดทับ ทําให้หายใจได้ลําบาก
ด้านล่างสนามประลอง ผู้คนก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป
หลี่หวูชางนั้นแข็งแกร่งเกินไป เป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง เพียงฝ่ามือเดียวก็ทําให้ ไม่มีใครกล้ารับมือเขา
อย่างไรก็ตาม แม้เผชิญกับการโจมตีของหลี่หวูชาง เย่หลิงเสวี่ยก็ยังคงสงบเงียบ
“เส้นทางของข้าจะเริ่มอย่างเป็นทางการนับแต่วันนี้”
เย่หลิงเสวี่ยพึมพําเบาๆ
ชุดสีขาวพลิ้วไหว เส้นผมดํางามโบกสะบัด
ในมิติ ดอกไม้กําลังโปรยลงมา
แต่ละกลีบนั้นสว่างสดใส งดงามไร้ที่ติ และเต็มไปด้วยกระแสพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไหลเวียนอยู่
เย่หลิงเสวี่ยยืนอยู่กลางทะเลดอกไม้ ราวกับเทพธิดาสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ที่ได้ลง มายังโลกมนุษย์ ศักดิ์สิทธิ์และลึกลับ
กลีบดอกไม่ร่วงหล่น ดูไร้พิษภัยใดๆ
แต่หลี่หรูชางที่อยู่ตรงข้าม หน้าเปลี่ยนสีในทันใด !
เพราะ ในบรรดากลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า เขารู้สึกได้ถึงกระแสพลัง แห่งการทําลายล้างที่ได้เปรียบปาน ซึ่งทําให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะและร่าง กายอันทรงพลังของเขาแทบจะระเบิดออก
“จินตนาการหนึ่งบุปผา เทพธิดาเยือนพิภพ”
เย่หลิงเสวี่ยพูดเบาๆ นางยืนอยู่กลางทะเลดอกไม้ ถือกลีบดอกไม่ไว้ในมือราวกับเป็นเทพธิดา
กลีบดอกไม้ร่วงหล่น ผ่าลงในมิติ แต่ละกลีบดูเหมือนจะมีพลังมหาศาล
แต่ละกลีบนั้นราวกับเป็นร่างเทียมของเย่หลิงเสวี่ย กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนร่วงโรยมาจากท้องฟ้า ราวกับมีเย่หลิงเสวียนับไม่ถ้วนร่วมกันสังหาร !
จินตนาการหนึ่งบุปผา เทพธิดาเยือนพิภพ
เย่หลิงเสวี่ยเรียนวิชาต้องห้ามนี้มาจากคัมภีร์โบราณซึ่งได้สืบทอดมาจากจอมจักรพรรดินี นี่เป็นครั้งแรกที่นางใช้มันในวันนี้และแสดงให้ทุกคนเห็น !
สดใสและงดงาม รุ่งโรจน์และเจิดจรัส
ไม่มีสิ่งใดต้านทานการโจมตีนี้ได้
หลี่หรูชางคําราม ระเบิดพลังทั้งหมดและต่อสู้ด้วยกําลังทั้งหมดที่มีแต่มันก็ไร้ประโยชน์
กลีบดอกไม้ร่วงหล่นจากท้องฟ้า แยกมิติและแม้กระทั่งเลือดเนื้อของเขา
กลีบดอกไม้วาววับ แล่นผ่านร่างเขา ทําให้เม็ดเลือดสาดกระเซ็นออ
งดงามอย่างยิ่ง
เพียงชั่วพริบตา ร่างของหลี่หวูชางก็เต็มไปด้วยบาดแผล ปลิวถลาออกไปในทันใดตกอยู่ในสภาพบาดเจ็บสาหัส !
เมื่อมองไปที่หลี่หรูชาง ก็จะเห็นผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสล้มนอนกองลงบนพื้นสนามประลองอย่างน่าสังเวช
เมื่อมองไปที่เย่หลิงเสวี่ยก็จะได้พบกับผู้ซึ่งอยู่ท่ามกลางทะเลดอกไม้ ราวกับเทพธิดาสวรรค์เก้าชั้นฟ้าลงมาเยือนโลกมนุษย์ผู้คนที่ดูการต่อสู้อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ทุกคนล้วนเดาผลการประลองครั้งนี้ไปต่างๆ นาๆ
บางทีอาจเป็นการต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ
บางทีหลี่หวูชางอาจจะชนะได้อย่างง่ายดาย
แต่ไม่มีใครคิดว่าเพียงกระบวนท่าเดียวเย่หลิงเสวี่ยก็ได้สังหาร’หลี่หวูชางในชั่วพริบตาโดยที่อีกฝ่ายไม่อาจรับมือได้เลย !
