บทที่ 51 ดาร์ก เดม่อนต้องตาชุดหน้ากาก
การ์ดเมจิกหมวดแต่งตัวเป็นที่นิยมอย่างมากในสถาบันเซนต์แมเรียน
นักเรียนมักต้องการถอดชุดนักเรียนตัวเดิม แล้วเปลี่ยนไปสวมใส่เสื้อผ้าชุดโปรดทันทีหลังจากเข้าสู่ถนนนักเดินทาง
แต่เพราะไม่มีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ที่ทางเข้าและทางออกของถนนนักเดินทางน่ะสิ
หากพวกเขาไม่มีการ์ดแต่งตัว พวกเขาก็จำเป็นต้องยืมห้องที่ร้านขายเสื้อผ้าเท่านั้น และพวกเขายังต้องนำเสื้อผ้าครบชุดมาด้วย ซึ่งนั่นไม่สะดวกและดูไม่ดีเอาเสียเลย
นอกจากนี้ ร้านขายเสื้อผ้าบนถนนนักเดินทางก็มักจะจัดหาเฉพาะเสื้อผ้าตามกระแสล่าสุดเท่านั้น ไม่ใช่การ์ดแต่งตัว
ดังนั้นนักเรียนที่อยากได้การ์ดแต่งตัวจึงต้องหาซื้อจากแผงขายของที่นักเรียนรุ่นพี่ตั้งขึ้นเท่านั้น เว้นเสียแต่จะทำขึ้นมาเอง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการสร้างการ์ดแต่งตัวมีความซับซ้อนพอสมควร และขายได้คะแนนไม่มากนักจึงมีคนไม่ค่อยสร้างขึ้นมาเท่าไหร่
ดาร์กหยุดเดินยืนดูอย่างสงสัย และพบว่าการ์ดแต่งตัวทั้งหมดที่ขายในแผงนี้เป็น ‘ธีมฮาโลวีน’ ทั้งหมด
เมื่อพูดถึงฮาโลวีน มันย่อมทำให้ผู้คนนึกถึงฟักทอง ลูกอม ผี และหน้ากาก!
ในวันฮาโลวีน ทั้งปราสาทของสถาบันเซนต์แมเรียนจะกลายเป็นเวทีคอสตูมขนาดใหญ่ ซึ่งจะให้ทุกคนสวมหน้ากากปกปิดใบหน้าไว้!
หากใครก็ตามสามารถจับ ‘ผี’ ที่ซ่อนอยู่ในงานเลี้ยงหน้ากากได้ ก็จะสามารถแลกเป็นคะแนนได้!
ผู้ที่จับ ‘ผี’ ได้มากที่สุดจะได้รับฉายาพิเศษ
เมื่อใกล้ถึงวันฮาโลวีน รุ่นพี่ที่มีประสบการณ์บางคนก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว และดาร์กยังได้ยินพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้ในห้องนั่งเล่นเป็นบางครั้งบางคราว
สำหรับนักเรียนปีหนึ่ง วันฮาโลวีนเป็นโอกาสอันหาได้ยากที่จะได้รับคะแนนเป็นจำนวนมาก!
ไม่ว่าในกรณีใด วันนั้นจะไม่มีใครสวมชุดนักเรียน!
แน่นอนว่าดาร์กก็ไม่ต้องการเป็นข้อยกเว้นเพียงคนเดียว
เขาเดินไปที่แผงขายการ์ดแต่งตัวก่อน ครุ่นคิดว่าจะซื้อการ์ดใบหนึ่งมาใช้ เพราะมันไม่ได้มีราคาแพง
มองผ่าน ๆ จะเห็นว่ามีราคาสามระดับ ‘33 คะแนน’ ‘66 คะแนน’ และ ‘88 คะแนน’
ดาร์กไม่ได้สนใจเรื่องราคามากนัก
เขาคุกเข่าลงและมองดูพวกมันอย่างละเอียดครู่หนึ่ง
สำหรับธีมฮาโลวีน การ์ดส่วนใหญ่จะคลุมร่างกายเกือบทั้งหมด แน่นอนว่าย่อมมีชุดแนวซัคคิวบัสที่เปิดเผยเรือนร่าง แต่ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น
ที่มีเยอะมากที่สุดคือ ‘แวมไพร์’ ‘อัศวิน’ ‘สัตว์ประหลาด’ และ ‘ราชวัง’ แม้ว่าจะมีอีกหลายแบบ แต่มันก็มีไม่เยอะเท่าไหร่
“ปีหนึ่งบ้านขุนนางเหรอ?”
นักเรียนรุ่นพี่เจ้าของร้านเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง
ดาร์กพยักหน้าและกล่าวอย่างสุภาพ “สวัสดีครับ รุ่นพี่”
นักเรียนรุ่นพี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ “แม้ว่าฉันจะเป็นสมาชิกของบ้านคนเขลาแต่ก็ยังถือว่ารุ่นพี่ของนายล่ะนะ ฉันชื่อลีออน ถ้าเพื่อนร่วมชั้นของนายต้องการการ์ดแต่งตัวด้วย นายสามารถบอกให้พวกเขามาหาฉันที่ห้องส่วนกลางของบ้านคนเขลาได้เลย”
ดาร์กถามด้วยความสงสัย “ห้องส่วนกลางของบ้านคนเขลาไม่มีผู้พิทักษ์ทางเข้าเหรอครับ?”
ลีออนอธิบายว่า “มีสิ แต่ผู้พิทักษ์ของเราอัธยาศัยดีมาก ตราบใดที่นายเอาของขวัญมาด้วย โอ้ ฉันหมายความว่า เอาน้ำมันหล่อลื่นขวดเล็ก ๆ มาด้วย มันก็จะเปิดประตูให้นาย”
ดาร์กประหลาดใจ “น้ำมันหล่อลื่น?”
“อะแฮ่ม!” ลีออนหันเหสายตามองไปทางอื่นแล้วพูดอย่างเขินอายว่า “นายแค่ต้องเอามันมาด้วย ในเมื่อนายยังเป็นน้องใหม่ในบ้านขุนนาง ฉันขอแนะนำชุดแวมไพร์ตัวนี้เลย! นี่คือชุดคอสตูมบ้านขุนนางที่โด่งดังที่สุดในอดีต ฉันยังฉีดแยมเลือดหวานเข้าไปในเขี้ยวด้วย ตราบใดที่นายใส่พลังเวทเข้าไป เลือดปลอมก็จะไหลออกมา!”
“นั่นฟังดูดีมาก!”
ดาร์กหรี่สายตาลง พลิกดูชุดแวมไพร์ไปมาก่อนจะพบว่าทั้งชุดเป็นสีแดงดำแบบดั้งเดิม มันก็ดูดี แต่เขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป
ดาร์กถามอย่างเป็นกันเองว่า “มีชุดจอมมารบ้างไหมครับ?”
ลีออนแสดงสีหน้าแข็งทื่อ “ไม่มีหรอก แต่มีชุดวีรบุรุษนะ จะว่าไป ฉันจำได้ว่านักเรียนปีหนึ่งรุ่นนี้ มีคนหนึ่งที่อ้างตัวว่าเป็นบุตรแห่งวีรบุรุษในบ้านของนายด้วยนี่?”
ดาร์กตอบ “ไม่ เขาอยู่ในบ้านอัศวิน”
“บ้านอัศวินเหรอ?” ลีออนกล่าว “ฉันหวังว่าเขาจะใส่ชุดไอ้มดแดงของฉันได้นะ”
ดาร์กตกใจ “ชุดไอ้มดแดง?”
“ใช่แล้ว” ลีออนพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ยังคงมีปีศาจอยู่ ชายผู้นี้ถือเป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากแห่งยุค เขาจะแปลงร่างเป็น <ไอ้มดแดง> โดยการใส่การ์ดแต่งตัวลงในเข็มขัดพิเศษของเขา มันคล้ายกับการ์ดเมจิกหมวดชุดศักดิ์สิทธิ์ในทุกวันนี้มาก นายรู้จักวัลคีรี อัลเวตต์ไหม? เธอเป็นหนึ่งในผู้ถือชุดทองคำศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสองอยู่ล่ะ”
แน่นอน ดาร์กย่อมรู้จักวัลคีรีคนนี้ และเขายังเห็นเธอบ่นอยู่เลยว่าชุดของเธอคับเกินไป
สิ่งที่เรียกว่า ‘ชุดศักดิ์สิทธิ์’ นั้นคล้ายกับ ‘ชุดเกราะ’ ใน <อัศวินราศี> มาก ชุดทองคำศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสองชุดได้รับการออกแบบตามกลุ่มดาวทั้งสิบสองกลุ่ม ซึ่งสามารถช่วยเพิ่มพลังและความเร็วของผู้ใช้ได้หลายร้อยเท่า!
→เมื่อวัลคีรีสวมชุดศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น เธอถึงจะกลายเป็นวัลคีรีตัวจริง!
ดาร์กอดไม่ได้ที่จะสนใจชุด <ไอ้มดแดง>
แต่ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
ทำไมชุด <ไอ้มดแดง> ของลีออนถึงดูเหมือนชุดไอ้แมลงวัน?
‘ช่างมันเถอะ ฉันควรจะเลือกอะไรที่ปกติหน่อย’
ชุดเต็มตัวจะส่งผลต่อการเคลื่อนไหวของเขา ถ้าดาร์กวางแผนจะทำการใหญ่ในวันฮาโลวีน ทางดีที่ก็ควรจะเลือกชุดที่เบากว่า
ตัวอย่างเช่น ‘ชุดหน้ากากทักซิโด้’ นั้นก็ดีมากเช่นกัน
ชุดดำ แว่นตาขาว เสื้อคลุมสีแดงเลือดนก ถุงมือขาว และดอกกุหลาบสีแดงเลือดนก!
และราคาเพียงแค่สามสิบสามคะแนนเท่านั้น
“เอาอันนี้พอครับ”
ดาร์กไม่ได้ใช้เวลาคิดเรื่องนี้มากนัก ท้ายที่สุดหากเขาไม่ชอบมัน เขาค่อยหาใหม่ได้
รุ่นพี่ลีออนไม่ได้อารมณ์เสียที่ดาร์กเลือกการ์ดแต่งตัวที่ถูกที่สุด แต่เขายังอธิบายอย่างสุภาพด้วยว่าต้องสลักวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์บนการ์ดแต่งตัวอย่างไร
ดาร์กได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมายจากรุ่นพี่คนนี้ พลันรู้สึกว่าสามสิบสามคะแนนนี้คุ้มค่ามาก!
เมื่อกำลังจะจากไป รุ่นพี่ลีออนก็หยุดเขาไว้ “เดี๋ยวก่อนนะ ฉันจะให้การ์ดดูดวงความรักแก่นายเป็นของขวัญด้วย!”
…
ดาร์กถือการ์ดดูดวงความรักที่ลีออนมอบให้ แล้วจิตใจของเขาก็สับสนเล็กน้อย
‘รุ่นพี่ลีออนก็ดูจะเป็นคนซื่อสัตย์ และยังเป็นนักเรียนของบ้านคนเขลา ซึ่งดูไม่เหมือนคนโกหกเลยจริง ๆ อย่างนั้นแล้ว การ์ดดูดวงความรักพวกนี้มาจากศาสตราจารย์เคเซอร์จริง ๆ งั้นเหรอ?’
‘ศาสตราจารย์เคเซอร์ย่อมมีทักษะเวทมนตร์เพียงพอที่จะทำแน่นอน แต่ทำไมเขาต้องทำการ์ดประเภทนี้ล่ะ?’
ดาร์กมองดูการ์ดดอกไม้อันแสนประณีตในมืออย่างระมัดระวัง เขานึกไม่ถึงว่าศาสตราจารย์เคเซอร์ซึ่งมีเลือดก็อบลินจะทำสิ่งนี้
จากคำกล่าวของลีออน ศาสตราจารย์เคเซอร์เพิ่งมอบการ์ดดอกไม้ให้กับพวกนักเรียนรุ่นพี่ และขอให้พวกเขามอบมันให้กับคนที่พวกเขาชอบ
จำนวนการ์ดดอกไม้มีไม่มาก และหนึ่งใบที่ดาร์กได้รับมาคือการ์ดดอกไม้ใบสุดท้ายที่ลีออนมี
พอดาร์กไปที่ร้านลูกอมประหลาดเพื่อซื้อลูกอม เขาก็ได้รับการ์ดดอกไม้มาอีกใบ!
จากนั้นจึงไปร้านดอกไม้ ร้านเครื่องประดับ ร้านเสื้อผ้า…
บางร้านให้การ์ดดอกไม้แก่เขา แต่บางร้านก็แจกการ์ดทั้งหมดที่มีก่อนหน้านี้ไปแล้ว
หลังจากไปร้านค้าไม่กี่แห่ง รวมกับร้านของรุ่นพี่ลีออนด้วย ดาร์กได้รับการ์ดดอกไม้ทั้งหมดแปดใบ
และเมื่อรวมกับที่เขามีอยู่แล้ว มันคือเก้าใบ!
“การ์ดดอกไม้เก้าใบ การมาครั้งนี้คุ้มค่ามาก”
ตอนที่ดาร์กเดินออกจากศาลาริมทะเลสาบ เขาก็บังเอิญเดินผ่านเวอร์เธอร์และโรเบิร์ต
ความเหินห่างระหว่างทั้งสองคนดูเหมือนจะหายไป และพวกเขากลับมาสุมหัวเล่นด้วยกันอีกครั้ง
‘จะว่าไป พวกเขาทำการบ้านเสร็จหรือยังนะ?’
ดาร์กสงสัย
