บทที่ 83 รุกกี้เดวิมอนบื้อใบ้
บทที่ 83 รุกกี้เดวิมอนบื้อใบ้
ผลของต้นไม้ร้องเพลงมีขนาดเท่าผลบลูเบอร์รี เมื่อผ่านการละลายและหมักมันก็ผลิตน้ำผลไม้ได้เพียงถ้วยเล็ก ๆ เท่านั้น
น้ำผลไม้ออกมาเป็นสีน้ำเงินเข้ม และดูเหมือนว่ามนุษย์จะดื่มไม่ได้…
โชคดีที่รุกกี้เดวิมอนไม่ใช่มนุษย์
ดาร์กอดรู้สึกโชคดีเล็กน้อยไม่ได้
รุกกี้เดวิมอนซึ่งถูกบังคับให้มาเป็นผู้ทดลอง ก้มหัวจิบน้ำผลไม้ในถ้วยเล็ก
‘อืม…ยังมีพอรสชาติหวานอยู่บ้าง’
เมื่อคิดได้แบบนี้ รุกกี้เดวิมอนก็ดื่มน้ำผลไม้ของต้นไม้ร้องเพลงจนหมดถ้วยโดยไม่รู้ตัว
“รู้สึกยังไงบ้าง?”
รุกกี้เดวิมอนซาบซึ้งกับความเป็นห่วงเป็นใยที่มาช้าเสียเหลือเกินของดาร์ก มันหันกลับมาพูดว่า “–”
ดาร์กอดถามไม่ได้ว่า “นายจะพูดอะไรน่ะ?”
รุกกี้เดวิมอน “——”
ดาร์ก “( ⊙ o ⊙ )?”
รุกกี้เดวิมอน “————!”
ดาร์ก “พูดไม่ได้เหรอ?”
รุกกี้เดวิมอน “————!!!”
ดาร์ก “ถ้านายไม่พูด ฉันจะรู้ได้ยังไงว่านายต้องการจะบอกอะไรฉัน?”
รุกกี้เดวิมอน “——!!!”
…
รุกกี้เดวิมอนตัวน้อยไม่สามารถส่งเสียงได้อยู่ครู่หนึ่ง
แน่นอนว่าดาร์กตระหนักถึงปัญหาได้ในไม่ช้า เขาเหลือบมองนาฬิกาและจับเวลา
หากไม่มีรุกกี้เดวิมอน ดาร์กจะไม่ทดลองแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างแน่นอน
เขาหยิบหนังสือมาอ่านรอสักพัก จนกระทั่งรุกกี้เดวิมอนส่งเสียง “อ้า–” ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดาร์กก็ลุกขึ้นเพื่อบันทึกเวลาทันที
“ใช้เวลาประมาณแปดนาที”
“สมแล้วที่เป็นหนึ่งในวัตถุดิบที่ใช้ทำการ์ด [เงียบสงัด]”
“เฮ้อ ถ้าใช้น้ำผลไม้นี้ร่วมกับวิธีทำการ์ด [น้ำยา] ได้ ฉันจะค้นพบวิธีอื่นในการสร้างการ์ด [เงียบสงัด] อีกแบบหรือเปล่านะ?”
ไม่มีนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งในสถาบันคนไหนที่ไม่ต้องการการ์ด [เงียบสงัด] ของศาสตราจารย์ซิลเวอร์
ท่วงท่าอันสง่างามยามทำให้ทุกคนเงียบสงบลง ด้วยการโบกมือครั้งเดียวนั้นดูสุดยอดมากจริง ๆ
น่าเสียดายที่การสร้างการ์ด [เงียบสงัด] เป็นเทคนิคที่จะได้เรียนในปีหลัง ๆ เท่านั้น เนื่องจากมีข้อกำหนดด้านความยากของเทคนิคที่ใช้และคุณภาพของวัตถุดิบที่สูงมาก
ในบรรดานักเรียนชั้นปีหนึ่ง หรือแม้แต่ดาร์กก็ยังรู้จักประมาณตัวเอง และไม่เคยคิดที่จะไปแตะวิธีการขัดเกลาระดับนั้นเลย
อย่างไรก็ตาม นี่ดูเหมือนว่าเขาจะมีโอกาสแล้วใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดาร์กก็เก็บผลของต้นไม้ร้องเพลงที่เหลืออีกสองผลไว้อย่างระมัดระวัง
แม้ว่าผลของต้นไม้ร้องเพลงจะไม่แพง แต่ผลของต้นไม้ร้องเพลงส่วนใหญ่ที่เขาสามารถซื้อได้ที่ถนนนักเดินทาง จะเป็นผลไม้แห้งแปรรูปเท่านั้น เว้นแต่เขาจะอยากลองเสี่ยงโชคด้วยการไปที่ร้านดอกไม้อีก
…
หลังจากนั้นดาร์กก็หยิบผลของต้นเกลียวซึ่งมีราคาถึงสามสิบคะแนนออกมาเตรียมสำหรับทำการทดลองต่อ
การหมักผลของต้นเกลียวก็ใช้เวลาประมาณสิบห้านาทีเช่นกัน
โชคดีที่ดาร์กมีเทคนิคการเติมพลังเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยม ไม่เช่นนั้นการหมักคงไม่สำเร็จ
น้ำผลไม้ของผลต้นเกลียวมีสีขาวดำแปลก ๆ บนพื้นผิวมันดูเป็นลวดลายที่ถูกคนไปในทิศทางเดียวกัน
ในที่สุดผลของต้นเกลียวก็หมักเป็นน้ำผลไม้เต็มแก้ว
ดาร์กครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ขณะมองน้ำผลไม้สีดำขาวที่มีอยู่แก้วเดียว ก่อนจะเลือกใช้ช้อนเงินตักขึ้นมาหนึ่งช้อนแล้วยื่นให้รุกกี้เดวิมอน
ดาร์ก “อ้าม”
รุกกี้เดวิมอน “อ้าม”
น้ำผลไม้หนึ่งช้อนถูกส่งเข้าไปในปากของรุกกี้เดวิมอน
ในพริบตานั้นเอง รุกกี้เดวิมอนกางกรงเล็บออก ก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น
ดาร์กเอื้อมมือไปจี้ท้องของมัน ทำให้เจ้าตัวน้อยหัวเราะคิกคักออกมา
ดาร์กพลันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถามว่า “เป็นยังไงบ้าง รู้สึกยังไง?”
รุกกี้เดวิมอน “คิก ๆๆ…”
ดาร์ก “หืม?”
รุกกี้เดวิมอน “ฮิ ๆ คิก ๆ…”
คราวนี้มันไม่ได้ยินที่เขาพูด
และดาร์กก็รู้สึกว่าเขาได้ค้นพบความลับของผลต้นเกลียวแล้ว
อาการหูหนวกของรุกกี้เดวิมอนกินเวลาประมาณสองนาที
ดาร์กสรุปผลของน้ำผลไม้สองชนิด และเขียนไว้ในสมุดบันทึกของเขาว่า:
น้ำผลไม้ของต้นไม้ร้องเพลง: สูญเสียการส่งเสียง
น้ำผลไม้ของต้นเกลียว: สูญเสียการได้ยิน
การดื่มน้ำผลไม้ทั้งสองร่วมกันจะทำให้คนหูหนวกและเป็นใบ้ได้
…
ดาร์กมองดูแก้วน้ำจากต้นเกลียว ครุ่นคิดว่าควรจะเก็บรักษาสิ่งนี้ไว้อย่างไร
นอกจากนี้ เขายังอดคิดไม่ได้ว่าถ้าน้ำผลไม้ของทั้งสองอย่างนี้ผสมกัน เอฟเฟกต์จะหายไปหรือเอฟเฟกต์ทั้งสองจะยังคงอยู่?
“ฉันควรลองอีกครั้งไหมนะ?”
ขณะที่ดาร์กกำลังคิดเรื่องนี้ เขาก็หยิบผลของต้นไม้ร้องเพลงขึ้นมาอีกครั้ง แล้วปล่อยให้ [ชัคคารุ] ทำเป็นน้ำผลไม้
จากนั้นก็เอาน้ำผลไม้ทั้งสอง อย่างละหนึ่งช้อนใส่ในถ้วยเล็กอีกใบแล้วผสมให้เข้ากัน
หลังจากที่น้ำสีขาวดำและน้ำสีน้ำเงินเข้มตัดกัน สีกลับไม่ได้ผสมเข้าด้วยกันแต่อย่างใด ตรงกันข้ามมันแบ่งสัดส่วนของสีได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้เห็นได้ทั้งสีดำ สีขาว และสีน้ำเงิน
รุกกี้เดวิมอนผู้ถูกบังคับให้จิบ กลายเป็นวิญญาณรับใช้ที่หูหนวกและเป็นใบ้โดยฉับพลัน
ดูเหมือนว่าเอฟเฟกต์จะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย มันกินเวลานานถึงห้านาทีเต็ม
จู่ ๆ ดาร์กก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
เมื่อดูจำนวนที่เหลือของน้ำผลไม้ทั้งสองแล้ว เขาก็หมักผลของต้นไม้ร้องเพลงผลสุดท้ายให้เป็นน้ำผลไม้ เพื่อที่จะได้มีส่วนผสมในอัตราส่วนหนึ่งต่อหนึ่ง
หลังจากนั้น เขาก็ผสมน้ำผลไม้ทั้งสองให้เข้ากันจนละเอียด ปิดฝา แล้วพักทิ้งไว้
พอถึงสองทุ่มครึ่ง
ดาร์กรู้ว่ามันถึงเวลาแล้วที่จะนำสิ่งที่เขาได้เรียนรู้มาใช้
หากไม่มีวิธีการเก็บรักษาที่เหมาะสม อายุของน้ำผลไม้ทั้งสองจะอยู่ได้ไม่นาน เพราะงั้นวิธีที่ดีที่สุดคือการใช้ไปเลยในขณะที่มันยังสดใหม่อยู่ แล้วจึงนำไปขัดเกลาเป็นการ์ด [น้ำยา] โดยตรง!
…
แน่นอน เขาไม่กล้าถึงขนาดที่จะใช้มันในการทดลองทำการ์ด [น้ำยา] ครั้งแรก
แต่ดาร์กไม่ลืมว่าเขายังมีผลไม้สีขาวและผลไม้สีน้ำเงินอยู่ ดังนั้นจึงยังไม่ถึงคิวของพวกมัน
สรุปแล้ว ขั้นตอนแรกคือการใส่ผลไม้สีขาวหรือผลไม้สีน้ำเงินลงไปในกระดองของชัคคารุ…
แต่ในขณะนั้นเอง ดาร์กซึ่งเพิ่งทำการผสมผสานเล็กน้อยสำเร็จ กลับมีความคิดว่อกแว่กขึ้นในทันใด
เขาใส่ชิ้นส่วนของผลไม้สีขาวและผลไม้สีน้ำเงินลงไปในกระดองของชัคคารุ
ผลไม้ทั้งสองถูกละลายและหมักในกระดองพร้อมกัน จนในที่สุดก็เกิดของเหลวที่มาจากการผสมกันของผลสองอย่างขึ้น
ดาร์กใช้ [อัตตา I] กับรุกกี้เดวิมอนทันที เพื่อให้มันสามารถปล่อยสกิล [เดมิ ดาร์ท] ได้ และถือเป็นการเผาผลาญพลังเวทมนตร์ออกไป
จากนั้นเขาก็ตักน้ำที่ผสมกันหนึ่งช้อนแล้วป้อนให้
หลังจากกลืนน้ำผลไม้ผสมไปหนึ่งช้อนแล้ว รุกกี้เดวิมอนก็รู้สึกว่าพลังเวทมนตร์ในตัวถูกฟื้นฟูขึ้นอย่างรวดเร็ว
ส่วนผลการรักษานั้น มันไม่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นจึงไม่ได้แสดงให้เห็นในขณะนี้
แต่แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับดาร์กแล้ว
เพราะเขาไม่คิดว่ามันจะประสบความสำเร็จในครั้งเดียว
เมื่อผลที่ได้ออกมาน่าพึงพอใจ ดาร์กก็เปิด ‘ปิแอร์จะอธิบายให้ฟังเอง’ ขึ้นมาทันที และเริ่มการทดลองจริงทีละขั้นตอนตามวิธีการที่บันทึกไว้ในหนังสือ
มันมีอยู่หลายวิธีในการขัดเกลา ‘น้ำยา’ ให้เป็น ‘การ์ด [น้ำยา]’ หากจะจำแนกพวกมัน ยาแต่ละชนิดก็จะมีวิธีการขัดเกลาที่แตกต่างกันออกไป
วิธีที่ดาร์กใช้นั้นเป็นวิธีการทั่วไปตามที่มีอธิบายไว้ในนั้น
เพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น มันเป็นวิธีการทั่วไปในการขัดเกลา [น้ำยาฟื้นฟูพลังเวทมนตร์] ให้เป็นการ์ด [น้ำยา]
การเลียนแบบวิธีนี้และแทนที่ [น้ำยาฟื้นฟูพลังเวทมนตร์] ด้วยน้ำผลไม้ผสมเป็นแนวคิดปัจจุบันของดาร์ก
การสร้างการ์ดเวทมนตร์นั้นต่างจากการสร้างการ์ดวิญญาณโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่แรกเริ่มก็ไม่จำเป็นต้องมีสารตั้งต้นในการเพาะเลี้ยงชีวิตอย่างเช่น น้ำผึ้งวิญญาณและน้ำสกัดกลีบสมอง
เพราะแก่นของมันอยู่ในวงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์หมายเลข 3 หรือที่เรียกว่า ‘วงแหวนขัดเกลาเวทมนตร์ของดัลตัน’
ดัลตันคือจอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นรองเพียงเมอร์ลินเท่านั้น เขาได้สร้างยุคสมัยใหม่ของตัวเองขึ้นมาด้วยการเปลี่ยนน้ำยาให้เป็นการ์ด [น้ำยา]
