ตอนที่ 190 เสียงซุบซิบนินทา
เถิงเฟิงเข้ามาในสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง เขาตามหาอยู่นาน จึงเห็นถังเฉียนนอนหลับอยู่บนกลีบดอกไม้สีแดงสดหยาดเยิ้ม เขาขยับเข้าไปใกล้ เอามือลูบเส้นผมนางเบาๆ ใบหูถังเฉียนขยับเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้น มองดูเถิงเฟิงอย่างสะลึมสะลือ
“เถิงเฟิง เจ้ามาแล้วหรือ ที่นี่น่าสนุกจริงๆ เพียงแต่อยู่คนเดียวนั้นเหงาเกินไป”
เถิงเฟิงจ้องมองท่าทางของนางอย่างจริงจัง ทำอย่างไรก็ซ่อนความรักของตนไว้ไม่อยู่ เนื่องจากถังเฉียนสูญเสียดวงวิญญาณไป แม้แต่ในฝันก็ยังดูอ่อนล้ามาก เถิงเฟิงเข้ามาอยู่ใกล้นาง ให้นางนอนหนุนตัก แล้วเป่าขลุ่ยกล่อมนาง
อิ๋นซานมีความเห็นไม่ตรงกับเถิงเจิน แต่นางก็ไม่ได้โต้แย้งการตัดสินใจของสามี แต่พอกลับมาที่ห้องก็ยังรู้สึกไม่ยอมรับ แต่เรื่องทำนองนี้ไม่เหมาะที่จะทำให้เอิกเกริก โดยเฉพาะที่เถิงเฟิงคอยปกป้อง ทำให้นางเสียใจ
หงหลิงเอ๋อร์กลับมาที่ห้อง บังเอิญถงถงเอ๋อร์มาถึงพอดี เดิมหงหลิงเอ๋อร์สำนึกผิดอยู่ในเขตหวงห้าม แต่บิดานางขอร้องเถิงเสวี่ย จึงยอมให้นางสร้างความชอบลบล้างความผิด ครั้งนี้ให้นางมาช่วยถังเฉียน แต่คิดไม่ถึงว่านางจะเป็นคนที่เป็นมือมืดอยู่เบื้องหลัง
“เจ้ามาทำไม อาจารย์ต้องการอะไร”
หงหลิงเอ๋อร์รู้สึกไม่พอใจ เมื่อเจอหน้าถงถงเอ๋อร์จึงพูดเสียงกร้าว ถงถงเอ๋อร์เคยชินกับนิสัยของนาง เมื่อเห็นนางเป็นเช่นนี้ก็รู้ว่าความเป็นไปข้างนอกนั้นไม่ราบรื่น จึงทำให้นางอารมณ์เสีย
“อาจารย์ย่อมต้องการให้เราทุ่มเทอย่างเต็มที่ หากเราทำไม่ได้ก็ส่งข่าวกลับไป อาจารย์จะมาด้วยตัวเอง เจ้าเองก็รู้ว่าครั้งนี้อาจารย์สูญเสียพละกำลังไปมาก ไม่อาจฟื้นฟูได้ภายในเวลาครึ่งปี เวลานี้ในเผ่าหมอผี หัวหน้าหงมีอำนาจตัดสินใจเด็ดขาด”
น้ำเสียงถงถงเอ๋อร์อ่อนน้อมมาก สีหน้าดูเคารพยำเกรง หงหลิงเอ๋อร์เห็นท่าทีนางเช่นนี้ก็ยิ้มแล้วพูดว่า
“เวลานี้เราปิดบังข้างบนเล่นงานข้างล่าง หากนางตาย ถึงตอนนั้นจะอาจารย์จะโกรธข้าก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”
ถงถงเอ๋อร์ชอบติดตามหงหลิงเอ๋อร์มากว่า เมื่อเทียบกับการที่วันๆ ต้องแสร้งทำตัวเป็นคนดีแล้ว นางชอบนิสัยของหงหลิงเอ๋อร์มากกว่า อย่างไรเสียนางก็เป็นคนโง่เขลา ถูกปั่นหัวได้ง่าย
“จะลงมือคืนนี้หรือไม่ เค่อหมิงคนนี้ไร้ประโยชน์ เราควรจะใช้คนผู้นั้นหรือไม่”
เป็นถงถงเอ๋อร์ที่สะกิดนาง เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา คืนนี้นางฉุกคิดแผนการขึ้นได้ เป็นการฆ่าคนอย่างไร้ร่องรอย ตอนแรกก็แค่ข่าวที่ไร้ประโยชน์ แต่วันนี้ดูท่าทีอิ๋นซานแล้ว คิดว่านางเองก็ห่วงเรื่องนี้ไม่น้อย ไม่ใช่อย่างที่พูด
“เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน เราทำเรื่องอื่นก่อน”
หงหลิงเอ๋อร์กระซิบพูดอะไรบางอย่างข้างหูถงถงเอ๋อร์ เช้าวันรุ่งขึ้นข่าวเมื่อคืนก็แพร่สะพัดไปทั่วเขาศักดิ์สิทธิ์ อิ๋นซานตื่นเช้า ทำธุระเสร็จก็เตรียมไปหาถังเฉียนที่เรือนรับแขก แต่เพิ่งออกมานอกเรือนก็ได้ยินบรรดาสาวใช้กำลังสุมหัวซุบซิบกัน
“ได้ยินหรือยัง คู่หมั้นของคุณชายเถิงเฟิงไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ ได้ยินว่าที่แท้เป็นเมียน้อยของจินซิวอ๋อง”
“อะไรนะ เป็นไปได้อย่างไร ไหนบอกว่ามาจากตระกูลใหญ่ไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงทำเรื่องเช่นนี้ได้”
“ข้าเองก็ได้ยินมา สองคนนี้มักพบกันลับๆ แม้แต่ศิษย์พี่ของนางก็ดูถูกนาง นางต้องใช้มารยาหญิงล่อลวงคุณชายเราแน่ๆ”
เพียงชั่วข้ามคืน พอเช้าข่าวลือก็แพร่สะพัดมาถึงที่นี่แล้ว อิ๋นซานไม่ใช่คนโง่ นางย่อมรู้ว่าเป็นฝีมือใคร เมื่อคืนสิ่งที่เถิงเจินไม่ได้พูดออกมา วันนี้เกิดขึ้นแล้ว
“ใครเป็นคนเอาเรื่องพวกนี้มาโพนทะนา รีบไล่พวกนางออกไป”
หรูอี้สังเกตสีหน้าอิ๋นซาน แล้วให้คนลากตัวพวกสาวใช้ปากพล่อยออกไป แต่พวกนางยิ่งอยากแอบพูดอีก ทั้งยังยิ่งสงสัยมากขึ้น ขอเพียงหาโอกาสได้ ใจคนสุดคาดเดา ข่าวลือยิ่งแพร่ออกไปก็ยิ่งสับสน ย่อมทำลายชื่อเสียงของถังเฉียน
“บอกคนรับใช้ทุกคน ถ้าใครขืนเผยแพร่เรื่องไม่จริง หากจับได้จะถูกตบปากสามสิบที ไม่มีข้อยกเว้น”
ตอนที่ 191 จุดรักษาพรหมจารี
การทำเช่นนี้เป็นแก้ปัญหาเพียงผิวเผิน ไม่ได้แก้ปัญหาให้ลึกถึงราก สุดท้ายก็ยิ่งมีคำพูดที่ไม่น่าฟังยิ่งขึ้นมาเข้าหู หงหลิงเอ๋อร์คนนี้เป็นตัวปัญหาโดยแท้ อิ๋นซานหมดอารมณ์ที่จะไปเยี่ยมถังเฉียน แล้วกลับมาที่ห้องตน คิดไม่ถึงว่านางไม่ได้ไปพบหงหลิงเอ๋อร์ แต่นางกลับเป็นฝ่ายมาหาเอง
“ฮูหยิน นี่เป็นของขวัญที่ท่านแม่ของข้ามอบให้ท่าน ได้ยินว่าท่านชอบไข่มุก น่าเสียดายที่เขตของพวกเราไม่มี ก่อนหน้านี้พี่ชายข้าเดินทางไปที่อื่น จึงเอากลับมาได้หลายเส้น แม่ข้าเลือกสร้อยที่ดีที่สุดมอบให้ท่าน ลองดูว่าชอบหรือไม่เจ้าค่ะ”
สร้อยไข่มุกสีชมพูห่อด้วยผ้าแพรสีแดงสด เป็นของที่ล้ำค่ามาก แต่ละเม็ดมีขนาดเท่าเล็บนิ้วมือ อย่าว่าแต่หนานเจียง ต่อให้ที่เซวียนกั๋วก็ถือเป็นของล้ำค่า
“ของขวัญราคาแพงเช่นนี้ ข้ารับไว้ง่ายๆ ไม่ได้หรอก ขอบใจในความปรารถนาดีของแม่เจ้า แต่เอาคืนไปเถอะ”
อิ๋นซานดื่มชาแล้วพูดช้าๆ หงหลิงเอ๋อร์เหลือบมองสร้อยไข่มุก กลับไม่รู้สึกอะไร เพียงแต่ยิ้มแล้วพูดว่า
“ฮูหยิน เช้าวันนี้หลิงเอ๋อร์ได้ยินคนพูดนินทากัน บอกว่าอาหรูน่าเป็นภรรยาน้อยของจินซิวอ๋อง เรื่องนี้แพร่สะพัดออกไปหนักขึ้นทุกที เลยคิดว่าน่าจะมาบอกให้ท่านรู้ ข้ารู้ว่าท่านไม่เชื่อที่ข้าพูด แต่…”
หงหลิงเอ๋อร์พลิกชายแขนเสื้อขึ้น ที่ข้อมือนางมีจุดรักษาพรหมจารีสีแดงเม็ดหนึ่ง อิ๋นซานตะลึงเมื่อเห็น จนมือที่ถือถ้วยชาไว้สั่นระริก น้ำชากระฉอกออกมาเล็กน้อย เปียกกระโปรงนาง
“ฮูหยิน บาดเจ็บหรือไม่เจ้าคะ”
หรูอี้รีบคุกเข่าลงช่วยจัดการแทนอิ๋นซาน ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบน้ำชา อิ๋นซานรีบตั้งสติ แล้วพูดว่า
“นี่หมายความว่าอย่างไร”
หงหลิงเอ๋อยิ้มแล้วว่า
“ฮูหยิน ท่านลืมไปแล้วหรือ หญิงเผ่าหมอผีเรา เมื่อเกิดก็จะถูกแต้มจุดรักษาพรหมจารี วันที่ออกเรือน ต้องให้ฝ่ายสามีตรวจดู นี่เป็นของข้า ข้าไม่เคยเห็นของอาหรูน่า ท่านเคยเห็นหรือไม่”
อิ๋นซานกำผ้าเช็ดหน้าในมือแน่น
“นี่เป็นเรื่องภายในของเผ่าพีส่าเรา ขอบใจที่เจ้าเตือน ส่วนด้านนี้เป็นความบกพร่องของข้าเอง ไม่สามารถควบคุมคนรับใช้ ปล่อยให้พวกนางเชื่อข่าวลือ แล้วยังพูดต่อๆ กันไป”
หงหลิงเอ๋อร์ดึงมือกลับ ค้อมคารวะอิ๋นซานแล้วผละออกมาทันที เมื่อคืนนางพูดเรื่องนี้กับถงถงเอ๋อร์ นางพูดเตือนว่าบนแขนถังเฉียนไม่มีจุดสีแดง เมื่อนางทราบข้อมูลนี้ ไหนเลยจะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ
อิ๋นซานจัดกระโปรงให้เข้ารูป สีหน้าหม่นหมอง หรูอี้จึงถาม
“ฮูหยิน หญิงสาวชนชั้นสูงของเผ่าหมอผีล้วนมีจุดรักษาพรหมจารีจริง เราไปดูว่าบนตัวคุณหนูอาหรูน่าว่ามีหรือไม่ก็สิ้นเรื่อง เหตุใดท่านต้องกังวลขนาดนี้”
อิ๋นซานถอนหายใจแล้วว่า
“หลายวันมานี้นางอยู่บนเขาศักดิ์สิทธิ์ ข้าดูแลนางด้วยตนเอง แต่ไม่เคยเห็นร่องรอยของจุดรักษาพรหมจารีเลย”
“นี่…”
หรูอี้ลังเลเล็กน้อย เม้มปากแล้วพูดว่า
“ไม่มี…”
ในห้องมีเพียงพวกนางสองคน อิ๋นซานไม่จำเป็นต้องทำตัวเคร่งขรึม นางถอนหายใจแล้วพูดว่า
“เวลานี้ข้าไม่สนใจว่าอาหรูน่าคนนี้จะเป็นสาวบริสุทธิ์หรือไม่ แต่ถ้าเรื่องนี้แพรสะพัดต่อไป นางก็จะเสียหายมาก อีกอย่างนางไม่มีจุดรักษาพรหมจารีจริงๆ แต่ถ้าเป็นแค่การหมั้น เราสามารถถอนหมั้นได้ แต่เฟิงเอ๋อร์เขา…”
อิ๋นซานกังวลมาก พวกเขาไม่อาจรับหญิงที่ไม่บริสุทธิ์เป็นสะใภ้ แต่เถิงเฟิงเป็นคนหัวรั้น ถ้าพวกเขาฝืนทำอะไรลงไป อาจส่งผลต่อความผูกพันระหว่างแม่ลูก
“ฮูหยิน มอบเรื่องนี้ให้เผ่าหมอผีจัดการดีหรือไม่ มอบให้ท่านย่ารองโดยตรง นางจะช่วยให้ท่านคลายความวิตกได้”
พอหรูอี้พูดเช่นนี้ อิ๋นซานจึงคลายความกังวลลง
