EP 26: จอมใจ จอมอหังการ
แต่แทนที่ชายหนุ่มจะเห็นใจในความทุกข์ทรมานแสนหวานของหญิงสาว แต่ตรงกันข้าม เขากลับยิ่งโจมตีหล่อนหนักหน่วงขึ้น ทั้งลิ้น ทั้งปาก ทั้งฝ่ามือ รวมถึงนิ้วแกร่งที่กำลังบุกรุกเข้าไปในความร้อนรินรัดรึงมากขึ้นทุกขณะ สาวน้อยหยัดสะโพกขึ้นหาตามอารมณ์ไม่ต้องมีใครมาสั่งสอน ปากก็ร่ำร้องวิงวอนให้ราฟาลช่วยปลดปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระจากความอึดอัดนี้สักที
“คุณราฟ… รดาต้องการคุณ… ได้โปรด”
“อีกนิด… ให้ฉันชิมเธอทั้งตัวเสียก่อน”
คำพูดของเขาว่าสร้างความสยิวจนขนลุกมากแล้ว แต่ลิ้นร้อนผ่าวของเขาที่มุ่งหน้าต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันของหล่อนยิ่งทำให้ความเสียดเสียว รัญจวนทวีความร้อนแรงมากขึ้นหลายเท่าตัวนัก คลื่นความตื่นเล้าโลมถาโถมเข้าซัดใส่ร่างไม่หยุด และนั่นมันก็ทำให้แทบจะอดกลั้นต่อสิ่งที่กำลังรอคอยอยู่ต่อไปไม่ได้อีก
“คุณราฟ… รดาไม่ไหว… อุ๊ย… อ๊ะ…”
สะโพกงามแอ่นหยัดขึ้นสูงเมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวแตะแต้มลงในใจกลางอิสตรีเพศ มือนุ่มขยุ้มเส้นผมสีดำดุจถ่านของพ่อตัวโตที่กำลังละเลงลิ้นกับกลีบสาวของหล่อนราวกับหิวกระหายมันเนิ่นนานเต็มแรง ปากอิ่มกรีดร้องครวญครางด้วยความรู้สึกแสนวิเศษที่สุดในชีวิต
“คุณราฟ… ได้โปรด… ได้โปรด…”
สาวน้อยดิ้นพล่านเมื่อปากร้อนระอุดูดเม้มเนื้อสาวหนักหน่วง ขณะที่ลิ้นแกร่งตวัดไล้เลียดื่มกินน้ำหวานหอมจรุงด้วยความหื่นหิว
“หวานมาก… รดา… หวานเหลือ”
ราฟาลครวญครางออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ เมื่อลิ้นได้ลิ้มรสชาติความหอมหวานที่กายสาวของรดารักษ์กลั่นกรองออกมา มันหวานฉ่ำ หวานล้ำยิ่งกว่าน้ำผึ้งป่า
“คนสวย… เธอวิเศษนัก…”
เขาไม่เคยใช้ลิ้นกับความเป็นหญิงของสตรีคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต จึงได้แต่สงสัยอยู่ภายในอกว่าผู้หญิงจะหวานเหมือนกันทุกคนหรือเปล่า แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีเวลาได้หาคำตอบนานนัก เมื่อแม่สาวน้อยคนงามแอ่นหยัดความเป็นหญิงขึ้นสูงเพื่อให้เขาได้ละเลงด้วยลิ้น ชิมด้วยปากได้ถนัดถนี่ขึ้น
“ได้โปรด… รดาไม่ไหวแล้ว…”
เขาไม่หยุด และไม่ยอมละปากละลิ้นที่กำลังรุกรานกลีบสาวของหล่อนเลยแม้แต่สักวินาทีเดียว แถมตอนนี้นิ้วยาวใหญ่ยังรุกล้ำสอดแทรกผ่านเข้าไปส่วนที่เร้นลับที่สุดของหล่อนอีกต่างหาก
“อุ๊ย… อ๊ะ…”
รดารักษ์อุทานด้วยความตื่นตกใจ พยายามจะขยับหนี เพราะรู้สึกอึดอัดจากการรุกราน แต่คนตัวโตที่กำลังหน้ามืดตามัวด้วยไฟสวาทไม่ยอมให้สาวน้อยทำตามอำเภอใจได้
“แน่น… พระเจ้าเธอแน่นเหลือเกินรดา…” เสียงซู้ดปากของราฟาลยิ่งเร่งเร้าให้สาวน้อยร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆ จากที่เคยขยับสะโพกหนี ตอนนี้เปลี่ยนเป็นอ้าขาเพื่อรับปากลิ้นและนิ้วมือใหญ่ยาวของเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจ ปากก็ร้องครวญครางด้วยความเสียวกระสันปานจะขาดใจ
“คุณราฟ…”
ใบหน้างามส่ายสะบัดไปมากับที่นอนจนผมเผ้ายุ่งเหยิง หล่อนกำลังต้องการอะไรบางอย่าง และมั่นใจว่ามีแต่ราฟาลคนเดียวเท่านั้นที่จะให้หล่อนได้
“อย่าทรมานรดาเลย… ได้โปรด…”
ใช่หล่อนคนเดียวที่ไหนล่ะที่ทรมาน แต่เขา… มันเป็นเขาต่างหากที่กำลังเจ็บปวดกับความต้องการปลดปล่อยที่ต้องอดทนเอาไว้ ความจริงเขาอยากจะใส่และก็ใส่ กระแทกๆ ลงให้จมลึกสุดลงไปในกายสาวที่นิ้วของเขาลองมาแล้วว่าแน่นหนั่นแค่ไหนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่… เขาไม่อยากทำให้รดารักษ์เจ็บปวดทรมานกับเซ็กซ์ครั้งแรกในชีวิตของหล่อน เขารู้ว่าหล่อนเป็นพรหมจารี และเพราะเหตุนี้ไงเขาถึงหลีกเลี่ยงหล่อนมาตลอด แต่ในที่สุดก็หนีไม่พ้น เขากำลังจะครอบครองหล่อน กำลังจะครอบครองผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาของตัวเอง
“เย็นไว้…คนสวย…”
“คุณราฟใจร้าย… รดากำลังจะตายนะคะ…”
สาวน้อยโวยวายให้กับความใจดำของชายหนุ่ม หล่อนดิ้นรน จิกทึ้งเส้นผมสีดำขลับของชายหนุ่มเต็มแรง ใบหน้างดงามส่ายสะบัดไปมา ไฟปรารถนาทรงอำนาจที่กำลังแผดเผากายสาวอยู่ในขณะนี้ชี้นำให้หญิงสาวเรียกร้องในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้จักมาก่อนในชีวิต
“เธอไม่ตายหรอก เธอจะรู้สึกดี… มันจะดีมาก…”
ราฟาลยุติการโจมตีเนินสาวขึ้นมาประกบปากกับแม่สาวน้อยที่กำลังดิ้นพล่านเพราะแรงฤทธิ์พิศวาสอย่างหนักหน่วง เขาจูบรุนแรง ดุเดือดและป่าเถื่อน ลิ้นใหญ่รุกล้ำเข้ามาภายในช่องปากสาวทำให้หล่อนได้ลิ้มลองรสชาติน้ำผึ้งป่าที่ยังคงติดปากและลิ้นของราฟาลอยู่อย่างชัดเจนทีเดียว
“เธอจะมีความสุข…”
“รดาต้องการคุณราฟ… ได้โปรดเถอะค่ะ เดี๋ยวนี้เลย…”
หญิงสาวควานมือต่ำลงไปยังขอบกางเกงในบ็อกเซอร์ แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้ซะก่อน “อย่าจับมัน…” น้ำเสียงของคนสั่งช่างกระเส่าเร้าใจยิ่งนัก ตอนนี้พ่อคนตัวโตชะโงกตัวทาบทับกายสาวอยู่ด้วยลำแขนแข็งแกร่งเพียงข้างเดียวเท่านั้น ขณะที่แขนอีกข้างฟอนเฟ้นเต้างามจนมันแทบบี้แบน
“แต่รดาต้องการคุณราฟ…”
“ฉันรู้…”
ชายหนุ่มตอบเสียงแหบพร่า ขณะลดสายตาต่ำลงไปมองความเป็นหญิงที่งดงามหาสตรีได้เปรียบได้ด้วยความหิวกระหาย
“เพราะฉันก็ต้องการเธอจนหน้ามืดเช่นกัน…”
เสียงของเขาแหบแห้ง ขณะที่หน้าอกแข็งแกร่งของเขาหอบกระชั้นรุนแรง หญิงสาวยกมือขึ้นลูบไล้แผงอกกว้างแผ่วเบา ยกสะโพกขึ้นส่ายร่อนไปมาอย่างต้องการเรียกร้องในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“ได้โปรด…”
“แม่มด…”
ราฟาลคำรามในลำคออย่างสิ้นสุดความอดทน ชายหนุ่มกระชากกางเกงในบ๊อกเซอร์ของตัวเองให้พ้นสะโพกเพรียวลงไปอย่างรวดเร็ว สลัดมันออกไปจากตัวจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือของตัวเองผลักดันต้นขาอวบให้แยกออกจากกันให้มากที่สุด จนกลีบสาวสีแดงสดไม่ผิดเพี้ยนไปจากสีของกลีบปากแย้มเผยอออกจากกัน
“ฉันจะกินเธอให้หายคลั่ง…”
ดวงตาสีดำขลับที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรออกมาให้เห็นเลยนอกจากห่างเหินและเย็นชาตอนนี้อัดแน่นไปด้วยความโหยหาจนคนถูกมองสั่นระริกไปทั้งร่างด้วยความตื่นเต้นกับความหฤหรรษ์ที่ราฟาลกำลังจะทำให้มันเกิดขึ้นกับกายสาว
“ให้สมกับที่รอคอยมาแสนนาน…”
“ได้โปรด… คุณราฟ รดาไม่ไหวแล้ว…”
สาวน้อยส่ายสะโพกไปมาราวกับใบไม้แห้งที่ต้องลมหนาว มือบางที่เคยขยุ้มจิกทึ้งผ้าปูที่นอนอยู่เปลี่ยนมาเป็นควานหาความเป็นชายที่ใหญ่โตไม่แพ้เนื้อตัวของราฟาลแทน และสุดท้ายหญิงสาวก็ได้สามารถกอบกุมมันเอาไว้ด้วยสองมือของตัวเอง มันร้อนผ่าว แข็งคึกไม่ผิดจากท่อนเหล็กกล้าที่ถูกเผาด้วยไฟกัลป์เลยแม้แต่นิดเดียว
“บอกว่าอย่ายุ่งกับมันไง…”
ชายหนุ่มดุเสียงพร่า แต่ก็ไม่สามารถที่จะตัดใจให้ตัวตนของเขาหลุดออกมาจากความนุ่มนวลของฝ่ามือของรดารักษ์ได้ ยิ่งเจ้าหล่อนใช้สองมือกำไปรอบๆ กายของเขา แล้วขยับขึ้นลงตามสัญชาติญาณของมนุษย์ที่เรียนรู้เรื่องเพศมาตั้งแต่เกิด มันก็ส่งผลให้ราฟาลร้องครางกระหึ่ม จากที่เคยตั้งใจจะยืดเวลาออกไปอีกสักนิด ในที่สุดก็ไม่สามารถทำได้ ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงในทันที
“ไม่ไหวแล้ว… โอ้ว…”
ราฟาลกัดฟันปัดมือนุ่มๆ ของรดารักษ์ให้ออกจากแก่นกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ขยับเข้ามาคุกเข่าอยู่ที่ระหว่างต้นขาอวบ จดจ่อความเป็นชายที่ใหญ่โตอลังการกับเนินสาว ถูไถความยาวใหญ่แข็งแกร่งกับความชุ่มฉ่ำที่กำลังเปิดรอรับด้วยอารมณ์ร้อนแรง
“ฉันฝันถึงเวลานี้มานานแล้ว… ฝันว่าจะได้อยู่ในตัวของเธอ อยู่ในความคับแน่นของเธอ…”
เสียงที่ดังออกมาจากลำคอนั้นแทบไม่ได้ยิน แต่กระแสความปรารถนาที่เล็ดลอดมาจากสายตาคมคู่นั้นมันมากมายมหาศาลยิ่งนัก และมันก็ทำให้หญิงสาวเฝ้าหวังและรอคอย รอคอยการถูกครอบครองจากผู้ชายที่ตัวเองรักและบูชามาตลอดสองปี
“ฉันอยากลิ้มรสความรู้สึกเวลาที่เธอโอบรัดตัวของฉันเอาไว้…”
