บทที่152 คนที่ท่านเทียนยังต้องเคารพ
เมื่อฉู่จงเทียนได้ยินเสียงตะโกนของเฉินผิงผิง ก็รู้สึกกังวลทันที ถ้าหากทำให้หลี่โม่รู้สึกอับอายขายหน้าในที่ของตัวเอง หากเป็นอย่างนั้นตัวเองก็ไม่สามารถอยู่วงการนี้ได้อีก ถึงตอนนั้นฆ่าตัวตายซะดีกว่า
เพราะฉะนั้นฉู่จงเทียนรีบคำรามก่อนจะเดินถึงตรงหน้าเฉินผิงผิงและคนอื่นๆ
เฉินผิงผิงที่กำลังหัวเสียได้ยินว่ามีคนคำรามใส่ตัวเอง ยิ่งโมโหมากขึ้นกว่าเดิม หันไปตะคอกใส่ ฉู่จงเทียนว่า: “คุณเป็นใคร มาเสือกเรื่องคนอื่นทำไม กูจะสั่งสอนไอ้ขยะคนนี้ มันหนักหัวคุณหรือไงฮะ!”
พวกหนุ่มหล่อหันไปมองฉู่จงเทียนในเวลาเดียวกัน ในนั้นมีหลายคนที่ชอบโชว์ความเก่งได้ เริ่มสาปแช่งไปแล้ว
“ใครที่ไม่ได้รูดซิปกางเกง ปล่อยให้ไอ้แก่อย่างเจ้าโผล่ออกมา ไม่เก็บไว้ภายในกางเกงดีๆ ปล่อยออกมาเพื่อที่จะให้พวกผมใช้เท้าขยี้จนตายหรือ!”
“กล้าดียังไงมาดูหมิ่นผิงผิงของเรา อยากตายหรือไง พอดีเลยรวมทั้งไอ้ขยะด้วย จะสั่งสอนพร้อมกันทีเดียวเลย”
ตอนที่หนุ่มหล่อไม่กี่คนนั้นกำลังด่าอย่างเมามัน แต่ก็มีหลายคนที่ดูออกว่าคนตรงหน้าไม่ธรรมดา มองฉู่จงเทียนและเริ่มบ่นพึมพำ
“ผู้ชายคนนี้เป็นฉู่จงเทียนนะ พวกแกดูให้ดีก่อนพูดได้ไหม คนที่สามารถเข้าออกมังกรดำต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่”
เมื่อพวกเฉินผิงผิงได้ยินคำพูดนี้แล้ว ทุกคนตกใจมาก ตอนนี้ค่อยใจเย็นลงและสังเกตฉู่จงเทียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างดี
ใบหน้าตึงเครียดของฉู่จงเทียนเปลี่ยนเป็นเย้ยหยันทันที: “พวกแกเก่งมาก หลายปีแล้วที่ไม่มีใครกล้าพูดอย่างนี้กับฉัน” ผลักหนุ่มหล่อที่ขวางทางออก ฉู่จงเทียนเดินไปหาหลี่โม่
“ท่านเทียน”
พนักงานต้อนรับคนสวยคารวะฉู่จงเทียนอย่างสง่างาม
เฉินผิงผิงและคนอื่นๆหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้ถือว่ารู้ฐานะของฉู่จงเทียนแล้ว
“เชี่ย ฉู่จงเทียนมาได้ยังไง ทำไมต้องเป็นฉู่จงเทียน เมื่อกี้พวกเรายังด่าท่านด้วย เดี๋ยวต้องมีเรื่องเศร้าเกิดขึ้นแน่เลย”
“ไม่ใช่แค่เรื่องเศร้า ตามที่เคยได้ยินมา คนที่รุกรานท่านเทียนจะจบไม่สวยทุกคน ไม่แน่เราอาจถูกฆ่าและโยนลงแม่น้ำก็ได้”
“คงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง พวกเราก็ใช่ว่าจะปล่อยให้เขากระทำต่อเราอย่างนิ่งเฉย อีกอย่างถึงแม้ ฉู่จงเทียนจะสั่งสอนพวกเรา ก็ต้องให้เกียรติครอบครัวของพวกเราบ้างอยู่แล้ว”
คนกลุ่มนี้ตื่นตระหนกไปหมดแล้ว เผชิญกับคนมีอำนาจอย่างฉู่จงเทียน ถูกคนแทบอยากจะคุกเข่าขอโทษด้วยซ้ำ
ฉู่จงเทียนคำนับหลี่โม่ด้วยความเคารพ: “คุณหลี่ครับ เป็นความบกพร่องของผมเอง ที่ให้ไอ้พวกไม่รู้ที่ต่ำที่สูงมาก้าวร้าวคุณแบบนี้”
ณตอนนี้กลุ่มคนเฉินผิงผิง เริ่มรู้สึกสับสนและวุ่นวาย เพราะตอนแรกทุกยังเป็นห่วงว่าฉู่จงเทียนจะจัดการพวกเขาด้วยวิธีไหน เผลอแป๊บเดียวก็เห็นพฤติกรรมเคารพต่อหลี่โมของฉู่จงเทียนนั่นเอง
“ตายละ! นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย ผมตาฝาดไปหรือเปล่า? ท่านเทียนทำไมต้องเคารพไอ้ขยะนี้ด้วย”
“โลกนี่ผิดปกติไปแล้ว? แม่งเป็นเพราะตาผมมีปัญหาหรือเพราะท่านเทียนบ้าไปแล้วกันแน่”
“เราต้องซวยแน่เลย คนที่สามารถทำให้ท่านเทียนเคารพถึงเช่นนั้นได้ ย่อมเป็นคนไม่ธรรมดา ผิงผิงสามีของเพื่อนร่วมชั้นของคุณทำอะไรกันแน่?”
ใจของกลุ่มหนุ่มคนรวยกำลังจะล่มสลาย หากพวกเขายั่วยุฉู่จงเทียนอย่างมากก็แค่ถูกทุบตี แต่ตอนนี้พวกเขายั่วยุคนที่ฉู่จงเทียนยังต้องเคารพ พวกเขาไม่กล้าจินตนาการถึงผลที่ตามมาด้วยซ้ำ
เฉินผิงผิงตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง และเธอก็คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น ไหนบอกว่าหลี่โม่เป็นราชาแห่งการเกาะกินและไร้ประโยชน์ ด้วยไง ฉู่จงเทียนจะสุภาพกับเขาได้อย่างไร
“มัน…มันเป็นแค่ผู้เกาะกินคนอื่น ฉันเคยสืบเรื่องเขา ท่านเทียนดูผิดคนหรือเปล่า ท่านเทียน มันเป็นแค่ขยะเป็นคนไร้ประโยชน์เป็นตัวหนอน! คุณจะ …ไว้ ! ”
ปั๊ฟ!
ก่อนที่เฉินผิงผิงจะตะโกนอย่างฮิสทีเรีย ฉู่จงเทียนก็ตบหน้าเฉินผิงผิงด้วยฝ่ามือของเขาแล้ว
เฉินผิงผิงเข้ารับการศัลยกรรมขนาดเล็กหลายครั้ง และใบหน้าที่สวยเปะของเธอเต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกดูแปลกไปทันที
คางเบี้ยว จมูกเอียงแก้มไม่สมส่วนเหมือนเดิม
เฉินผิงผิงถูกตบจน จากความงามที่เป๊ะและเขาที่กลายเป็นผีผู้หญิงที่น่ากลัวไปเลย
“เธอกล้าที่จะดูหมิ่นคุณหลี่หรอ เธออยากให้ฉันฉู่จงเทียนอับอายต่อหน้าคุณหลี่ หรือไม่?”
ฉู่จงเทียนกล่าวอย่างเย็นชา
หนุ่มรวยที่อยู่รอบๆเฉินผิงผิง ได้เห็นหน้าตาที่น่ากลัวของเฉินผิงผิงในตอนนี้แล้ว พวกเขาก็เหินห่างจากเฉินผิงผิงทันที และทำเหมือนว่าพวกเขาไม่รู้จักเฉินผิงผิงมาก่อนเลย
ถ้าหากเฉินผิงผิงคนก่อนดูเหมือนจะเป็นอาหารอันโอชะที่สวยงาม ที่ใครเห็นแล้วก็อยากจะรับประทาน แต่ตอนนี่กลับด้อยกว่าเศษอาหารที่เหลืออยู่
“คุณหลี่ผมผิดเอง เมื่อกี้เป็นเพราะผมถูกยัยเฉินผิงผิงเกลี้ยกล่อม ได้ใช้คำพูดรุกรานคุณหลี่ผมขอโทษด้วยครับ”
“ผมก็ขอโทษด้วยครับ ผมถูกเฉินผิงผิงร่ายมนต์ใส่ เช่นกัน ขอให้คุณหลี่อโหสิกรรมให้ผมด้วย ผมเป็นแค่ตด ขอให้คุณหลี่ปล่อยผมไป”
“ผมเต็มใจที่จะถูกตีถูกลงโทษ ขอแค่คุณหลี่ยกโทษให้ผม ให้ผมทำอะไรผมก็ยอม จากนี้ไปผมจะเลิกคบหากับยัยเฉินผิงผิงอย่างเด็ดขาดไปเลย”
หนุ่มหล่อทั้งหลายจะกล้าโวยวายอีกได้ยังไง ขณะนี้พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นหมาน้องที่เชื่อฟังคนไปแล้ว โค้งคำนับและขอโทษหลี่โม่ทีละคน ทุกคนหวังว่า หลี่โม่จะไม่เอาเรื่องพวกเขาต่อไป
ฉู่จงเทียนก้าวกลับไปที่หลี่โม่ และถามด้วยความเคารพ: “คุณหลี่ครับคุณจะจัดการกับพวกเขาอย่างไรครับ? เพียงแค่คุณสั่งมาคำเดียวจะให้จัดการกับพวกนี้ยังไงก็ได้ มีแม่น้ำอยู่ข้างหลังนั้น เพราะฉะนั้นคุณจะนำพวกนี้ไปโยนลงแม่น้ำก็ไม่มีปัญหา”
ทันใดนั้นกลุ่มหนุ่มรวยตกใจอย่างมาก แต่ละคนเริ่มทำตัวไม่ถูก สายตาตื่นตระหนกมองไปที่ หลี่โม่ เหมือนแกะตัวน้อยเจอราชาแห่งหมาป่า
“คุณหลี่ครับ คุณเป็นคนใจกว้างที่มีเมตตา จะให้ผมคุกเข่าไหว้คุณก็ได้ ขอแค่คุณปล่อยผมไป ให้กราบคุณสิบครั้งหรือหนึ่งร้อยครั้งก็ได้”
“ผู้ร้ายต้นเหตุคือเฉินผิงผิง ถ้าไม่ใช่เพราะยัยตัวนี้เป่าหูเรา พวกผมไม่มีทางไปรุกรานคุณหลี่แน่ พวกผมจะสั่งสอนเฉินผิงผิงก่อน เพื่อแสดงความจริงใจในการขอโทษของต่อคุณหลี่”
หนุ่มรวยที่กำลังพูดอยู่พุ่งตรงไปที่เฉินผิงผิง และใช้หมัดฟาดลงบนใบหน้าของเฉินผิงผิง
สำหรับเฉินผิงผิงที่เสียโฉมไปแล้ว กลุ่มหนุ่มรวยไม่มีความทะนุถนอมต่อหล่อนแม้แต่นิดเดียว ยิ่งตอนนี้ยังมีการคุกคามว่าจะถูกจับโยนลงแม่น้ำ ถ้าเวลานี่ไม่พยายามทำให้หลี่โม่หายโกรธ กลัวว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นอาหารปลาในแม่น้ำจริงๆ
“ไอ๊!”
เฉินผิงผิงกรีดร้องและล้มลงกับพื้นไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทุกข์ยากขนาดนี้
ในอดีตผู้ชายเหล่านั้นล้วนเป็นเหมือนผึ้งเก็บดอกไม้ เคียงข้างเฉินผิงผิงและพยายามเอาใจเธอทุกอย่าง บัดนี้ในพริบตาพวกเขากลายเป็นสัตว์ร้ายที่ทุบตีดอกไม้
มีคนหนึ่งเริ่มก่อนและทั้งกลุ่มเข้าร่วมชกต่อยและเตะเฉินผิงผิงอย่างไม่ยั้ง นำความกลัวในใจเปลี่ยนเป็นความรุนแรงโดยสิ้นเชิง
เฉินผิงผิงถูกทุบตีจนหมดสภาพ และเสียงของเธอก็แหบแห้งราวกับว่าเธอกลายเป็นตุ๊กตาผ้าไปแล้ว
หลี่โม่ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดอย่างเรียบเฉย: “หล่อนอยากเป็นผู้หญิงอย่างว่า ไอ้ฉู่คุณจัดให้เลย สำหรับผู้ชายเหล่านี้ฮิฮิให้พวกเขาได้ลิ้มรสเหงื่อออกทั้งตัวหน่อย”
หลี่โม่นำสิ่งที่พวกเขาคิดจะทำกับตัวเองคืนให้พวกเขาโดยสิ้นเชิน
“ไม่นะ!”
