กู้ซิงเว๋ยกับกู้ชิงหลินควบคุมตัวกู้หยุนหลันเหมือนนักโทษเดินไปที่ห้องประชุม
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงยืนอยู่ข้างเฝิงจื่อฉายและคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้ม
“ยังไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของพวกคุณเลย เมื่อกู้หยุนหลันและหลี่โม่กลับมา ฉันจะสั่งสอนพวกเขาแน่นอน”
เฝิงจื่อฉายเบ้ปากแล้วกล่าวว่า “ฟังให้ดี กูคือเฝิงจื่อฉายแห่งเมืองจินไห่ เฮียหยางเจ้าพ่อของเมืองจินไห่เป็นพี่น้องของฉัน ส่วนคนพวกนี้เป็นลูกชายเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวยของเมืองจินไห่ ไอ้สุนัขหลี่โม่ทำให้พวกเราต้องคุกเข่าให้มัน และยังทำให้พวกเราถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง) เดี๋ยวมันจะได้เห็นดีกัน!”
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงรู้สึกสับสน เกลียดหลี่โม่จนอยากจะฆ่าเสียให้ตาย
นี่คือไปล่วงเกินคนใหญ่คนโต!
ได้ล่วงเกินเจ้าพ่อและลูกเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวย เท่ากับว่าได้ล่วงเกินคนเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองจินไห่แล้ว!
มิน่าพวกเขาถึงได้มีพลังอำนาจมากขนาดนี้ สามารถทำให้ธนาคารระงับสินเชื่อเงินกู้ได้ เพราะว่าเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กับธนาคารมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แค่พวกเขาพูดประโยคเดียว ก็สามารถทำให้ระงับสินเชื่อเงินกู้ได้!
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ไอ้สุนัขหลี่โม่ให้คนเหล่านี้คุกเข่าให้เขา และยังถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง) แม่ง หลี่โม่เอาความกล้ามาจากไหน ทำไมยิ่งอยู่ยิ่งหยิ่งผยอง!
กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงรู้สึกสับสนวุ่นวาย คิดไม่ออกว่าหลี่โม่ทำได้อย่างไร แม่งมันเป็นแค่เศษสวะ มีความสามารถเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“พ่อ หยุนหลันมาแล้วครับ”
กู้ซิงเว๋ยผลักกู้หยุนหลัน ทำให้กู้หยุนหลันเซ
เฝิงจื่อฉายมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง “เฮ้ สาวงามพบกันอีกแล้ว คุณปฏิเสธฉันที่เมืองจินไห่ คิดไม่ถึงใช่ไหมว่าฉันจะตามมาถึงเมืองฮ่าน”
“พวก พวกคุณ!”
กู้หยุนหลันรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย
“พวกเราทำไมล่ะ คิดไม่ถึงว่าพวกเราจะมาแก้แค้นเร็วขนาดนี้ใช่ไหม รีบเรียกสามีไร้ประโยชน์ของคุณกลับมา กูจะจัดการมันก่อน!”
เฝิงจื่อฉายกล่าวอย่างดุดัน
กู้เจี้ยนกั๋วชี้ไปที่กู้หยุนหลันและคำรามว่า ยืนมึนงงอยู่ทำไม รีบโทรศัพท์หาไอ้สุนัขหลี่โม่ และให้หลี่โม่รีบกลับมารับโทษ!”
“เร็วเข้า แม่ง คุณยังจะให้คนอื่นรับใช้คุณอยู่อีกหรือ! ตระกูลเราถูกขยะอย่างพวกแกสองคนทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว!”
กู้ซิงเว๋ยกล่าวอย่างโมโห
กู้ชิงหลินมองไปที่กู้หยุนหลันอย่างดูถูก “ดูก็รู้ทันทีว่าคุณชอบดึงดูดผู้คนให้สนใจอยู่ข้างนอก เสแสร้งทำเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ เสแสร้งตลอดทั้งวัน เสแสร้งทำเหี้ยอะไร”
กู้หยุนหลันมองทุกคนอย่างร้อนใจ รู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในถ้ำปีศาจ ล้อมรอบด้วยปีศาจและวิญญาณชั่วร้ายที่พร้อมจะกินเธอ
เมื่อเห็นกู้หยุนหลันกำลังตกตะลึง กู้ชิงหลินก็เดินไปแย่งโทรศัพท์จากมือของกู้หยุนหลัน และโทรหาหลี่โม่
“เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน คุณอย่าโทรหาหลี่โม่”
“คืนทำไม! ถ้าแกไม่เรียกไอ้สุนัขกลับมา แกอยากให้ตระกูลกู้จบสิ้นใช่ไหม แกมันอีกดอกทอง!”
กู้ชิงหลินดุด่ากู้หยุนหลันด้วยความโมโหแล้วตะโกนใส่โทรศัพท์ว่า “หลี่โม่ หากแกยังไม่กลับอีก ภรรยาของแกก็จะสวมเขาให้แก ฮ่าฮ่าฮ่า”
“หยุนหลันเป็นอย่างไรบ้าง ผมขอเตือนพวกคุณ ถ้าใครกล้าแตะต้องหยุนหลันแม้ปลายเล็บ ผมจะทำให้พวกคุณไม่ตายดี!”
เสียงโกรธของหลี่โม่ดังมาจากโทรศัพท์ กู้ชิงหลินกล่าวอย่างดูถูกว่า “ขนาดนี้แล้วแกยังทำเป็นสง่าน่าเกรงขามอยู่ได้ คนที่แกได้ล่วงเกินที่เมืองจินไห่มาหาถึงที่แล้ว พวกแกกำลังจะทำให้ตระกูลกู้หายนะ ถ้าแกไม่กลับมา พวกเราจะขายกู้หยุนหลัน!”
เสียงตัดสายดังออกมาจากโทรศัพท์ กู้ชิงหลินโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ “ตุ๊ด ๆ ดูเหมือนสามีที่ไร้ประโยชน์ของแกจะหนีไปแล้ว คุณชายทั้งหลาย พวกคุณสามารถพากู้หยุนหลันออกไปสนุกได้ ได้โปรดปล่อยตระกูลกู้ไปได้ไหม”
“ใช่ ๆ ชิงหลินพูดถูก”
กู้เจี้ยนเจียงมองไปที่เฝิงจื่อฉายอย่างประจบ “พวกคุณพากู้หยุนหลันกลับไป จะแก้แค้นยังไงก็ได้ เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลกู้ พวกคุณปฏิบัติต่อตระกูลกู้แบบนี้ไม่ได้”
ดวงตาของกู้หยุนหลันเต็มไปด้วยน้ำตา เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความหวาดกลัว
ถ้าเธอถูกพาตัวไปจริง ๆ?
ถ้าถูกคนพวกนี้พาไป กลัวว่าต่อไปชีวิตจะมีแต่ความมืดมน
คราวนี้หลี่โม่จะสามารถช่วยตนเองได้หรือไม่?
หรือว่า ควรจะ อาจจะ….
เฝิงจื่อฉายยิ้มเยาะเย้ย “คิดอะไรอยู่ คนน่ะหรือ กูเอาแน่นอนอยู่แล้ว แต่เรื่องถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง)ต้องแก้แค้นด้วย”
“แหล่งเงินทุนของตระกูลกู้ถูกตัดแล้ว ทรัพย์สินส่วนใหญ่จะถูกประมูลขาย ถ้าถึงเวลานั้นพวกคุณจะไม่ได้เงินแม้แต่แดงเดียว แล้วยังต้องแบกรับหนี้สินอีกมากมาย ดังนั้นผู้ใหญ่อย่างพวกเราใจกว้างมีความเมตตา เราจะจ่ายเงินหนึ่งแสนเพื่อเทคโอเวอร์ธุรกิจและหนี้สินทั้งหมด”
ใจของกู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงเย็นยะเยือกทันที นี่ใครเขาเรียกว่าเทคโอเวอร์ธุรกิจ เห็นได้ว่าเป็นการปล้นกันชัด ๆ
แหล่งเงินทุนถูกตัดแล้ว หากไม่สามารถชำระหนี้ตามข้อกำหนดของธนาคารได้ ทรัพย์สินที่เป็นหลักประกันต้องถูกประมูลแน่นอน
“ไม่ คุณเฝิงคุณทำเช่นนี้ไม่ได้ ได้โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะ พวกเราจะให้หุ้นคุณร้อยละห้า ไม่ใช่ จะให้ร้อยละสิบ”
“ฮ่า ๆ ฉันไม่รีบ ถ้าคุณไม่ขาย รอให้ธนาคารเข้ายึดหลักประกันและเริ่มประมูลขาย ฉันค่อยไปประมูลก็ได้”
ร่างของกู้เจี้ยนกั๋วเซ จนเกือบจะหมดสติ
กู้ซิงเว๋ยกับกู้เจี้ยนเจียงสองคนพยุงกู้เจี้ยนกั๋วไว้ ทั้งสามคนมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยความโมโห
“กู้หยุนหลัน! ดูเรื่องแย่ ๆที่พวกแกได้ทำไว้! พวกแกจะทำให้พวกเราหายนะ แกยังไม่รีบขอโทษคุณเฝิงอีก ปรนนิบัติคุณเฝิงดี ๆ ทำให้คุณเฝิงพอใจ!”
“แม่ง แกโง่หรือเปล่า ยืนอยู่ตรงนั้นทำไม รีบไปเสิร์ฟน้ำร้อนน้ำชาและนวดให้คุณเฝิง ไม่มีมารยาทเลยสักนิด!”
กู้หยุนหลันยิ้มอย่างโศกเศร้า ยืนพิงผนังโดยไม่พูดอะไร ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงคำรามของกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ เลย
เฝิงจื่อฉายหัวเราะเย้ยหยัน “ยังคงเจ้าอารมณ์ แต่ฉันชอบกุหลาบที่มีหนาม ทำให้รู้สึกภูมิใจเมื่ออบรมสั่งสอนสำเร็จ เมื่อพาคุณไปที่เมืองจินไห่ ฉันจะทำให้คุณเชื่อฟัง ไม่ว่าฉันจะให้คุณทำอะไร คุณก็ต้องทำเช่นนั้น”
“คุณเฝิง อีดอกทองกู้หยุนหลันเป็นคนที่ชอบเสแสร้ง ทำเป็นหญิงสูงศักดิ์ทั้งวัน คุณควรอบรมสั่งสอนเธอตั้งแต่ตอนนี้เลย เพื่อให้เธอได้จดจำไว้ กลับไปแล้วจะได้ไม่ดื้อรั้นและสร้างความวุ่นวาย”
กู้ชิงหลินรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของกู้หยุนหลัน
กู้เจี้ยนกั๋วยิ้มอย่างประจบและกล่าวว่า “ใช่ คุณเฝิง คุณจัดการกู้หยุนหลันก่อน อีกสักครู่ค่อยจัดการหลี่โม่ คุณจะจัดการพวกเขายังไงก็ได้ ขอแค่คุณมีความสุขก็พอ”
“แม่ง อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ พวกแกไม่ต้องมาสอนฉันว่าควรจะจะจัดการยังไง รีบคิดไตร่ตรองเรื่องที่ฉันจะเทคโอเวอร์กิจการ วันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกคุณ หลังจากวันนี้แล้ว แม่งพวกคุณจะไม่ได้รับแม้แต่หนึ่งแสนด้วยซ้ำ!”
ภายใต้การข่มขู่ของเฝิงจื่อฉาย ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เงื่อนไขนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้
ขณะนี้ หลี่โม่ได้พุ่งเข้ามาในห้องประชุม เมื่อเห็นว่ากู้หยุนหลันปลอดภัย หลี่โม่ถึงได้หายกังวล
“หลี่โม่ คุกเข่าให้คุณเฝิง!”
กลุ่มสมาชิกของตระกูลกู้ ได้แผดเสียงคำราม
