“ซ่อนไว้ลึกขนาดนี้?”
ในหัวสมองของกู้ชิงหลินยังขาวโพลน เธอไม่เข้าใจสิ่งที่สวีอวิ๋นอวิ๋นต้องการจะสื่อ
สวีอวิ๋นอวิ๋นส่ายหน้า เธอแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “จนถึงตอนนี้เธอยังคิดว่าหลี่โม่เป็นสวะอีกเหรอ ถ้าเขาเป็นสวะ สงสัยผู้ชายบนโลกนี้คงเหลือดีๆ อยู่แค่ไม่กี่คน”
“เขาจะไม่ใช่ได้ยังไง!”
กู้ชิงหลินจะพูดต่อ แต่โดนสวีอวิ๋นอวิ๋นสาดน้ำเย็นใส่หน้า
“เธอตาสว่างสักทีเถอะ เมื่อกี้เธอไม่เห็นสภาพอันน่าเวทนาของคุณชายสามหลินเหรอ! หลี่โม่คนเดียวจัดการคุณชายสามหลินจนหนีหัวซุกหัวซุน! คุณชายสุดเจ๋งอย่างฉิงจี้เย่ ยังบอกว่าตัวเองเป็นสุนัขรับใช้หลี่โม่ เขาปกป้องหลี่โม่จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด นี่คือสิ่งที่สวะทำได้อย่างนั้นเหรอ”
กู้ชิงหลินเอามือลูบน้ำบนใบหน้าอย่างเงียบๆ เธอใจเย็นลงมาก
กู้ชิงหลินยอมรับกับสิ่งที่สวีอวิ๋นอวิ๋นพูด ตอนนี้ต้องยอมรับแล้วว่าหลี่โม่ไม่ใช่คนธรรมดา แต่ทำไมไอ้สวะนั่นถึงแข็งแกร่งขึ้นมาเร็วขนาดนี้!
“ขอบุหรี่มวนหนึ่ง”
กู้ชิงหลินพูดอย่างเหม่อลอย
สวีอวิ๋นอวิ๋นควักบุหรี่ออกมาและส่งให้กู้ชิงหลิน เธอยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “กู้หยุนหลันปิดบังมานานขนาดนี้ สงสัยกลัวว่าหลี่โม่จะทำตัวดีเกิน จนทำให้สาวๆ พากันมองเขา กู้หยุนหลันเห็นแก่ตัวจริงๆ”
“ทำไม เธอหวั่นไหวกับหลี่โม่หรือไง”
กู้ชิงหลินสูบควันเข้าไป ใจของเธอสั่นเล็กน้อย
ผู้หญิงเกิดมาก็ต้องอยู่กับผู้แข็งแกร่ง กู้ชิงหลินกับสวีอวิ๋นอวิ๋นอยู่ในบรรดาลูกคุณหนูคุณชาย ไม่ใช่เพราะเธออยากหาผู้ที่แข็งแกร่งมาเป็นที่พึ่งพา
แต่เพราะพวกเธอยังหาเจ้าชายขี่ม้าขาวในจินตนาการไม่เจอสักที แต่การกระทำของหลี่โม่ ทำให้พวกเธอหวั่นไหว
“ก็ต้องหวั่นไหวสิ กู้หยุนหลันมีสิทธิ์อะไร!”
สวีอวิ๋นอวิ๋นพูดด้วยความโมโห
กู้ชิงหลินพยักหน้า จากนั้นพูดเสริมขึ้นว่า “ใช่ มันมีสิทธิ์อะไร อย่างมากก็แค่สวยกว่าพวกเรานิดหน่อย แต่เพราะสิ่งเล็กน้อยนี่แหละ ที่ทำให้มันอยู่เหนือกว่าเราตั้งแต่เล็กจนโต!”
“แย่งหลี่โม่มาซะ ไม่ว่าจะเพราะตัวเราเอง หรือเพราะเกลียดกู้หยุนหลัน อย่างน้อยพวกเราต้องนอนกับผู้ชายของกู้หยุนหลันเพื่อระบายความแค้น!”
แววตาของกู้ชิงหลินเป็นประกาย จู่ๆ ในสมองของเธอก็มีเรื่องพี่เขยกับน้องสาวภรรยา เธออยู่ใกล้ต้องได้ก่อนแน่นอน!
ในเมื่อหลี่โม่ไม่ใช่สวะแล้ว งั้นเธอก็ต้องเปลี่ยนท่าทีของตัวเอง ถ้าแย่งหลี่โม่มาจากกู้หยุนหลันได้ เมื่อถึงตอนนั้นกู้หยุนหลันต้องร้องโอดครวญแน่นอน
กู้หยุนหลันคิดถึงสิ่งที่เธออยากได้ตั้งแต่เล็กจนโต แต่สุดท้ายมันก็ตกไปอยู่ในมือของกู้หยุนหลัน คิดถึงตอนผู้ชายที่เธอชอบบอกให้เอาจดหมายรักไปให้กู้หยุนหลัน ไฟริษยาในตาของเธอลุกโชนขึ้นมาทันที
เธอจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเสียไปกลับมาให้หมด!
กู้หยุนหลันเห็นหลี่โม่เป็นสมบัติล้ำค่า งั้นฉันจะแย่งหลี่โม่มาให้เธอยืนดู!
กู้ชิงหลินขยี้ก้นบุหรี่อย่างแรง เธอลุกขึ้นยืนเตรียมจะกลับ แต่ทว่าโดนสวีอวิ๋นอวิ๋นจับเอาไว้ก่อน
“เธอรีบไปหาหลี่โม่เหรอ อย่าลืมสิว่าเมื่อกี้หลี่โม่ทำกับเธอยังไง อีกอย่างตอนนี้สภาพของเธอไม่เหมาะจะไปเจอเขาหรอก”
“งั้นเธอจะให้ทำยังไง”
กู้ชิงหลินมองสวีอวิ๋นอวิ๋นอย่างระแวดระวัง
“เหอะๆ ถ้าอยากแย่งหลี่โม่มาอยู่ในกำมือ พวกเราอาจจะต้องร่วมมือกัน น้องสาวภรรยากับเพื่อนสนิท ถึงกู้หยุนหลันจะใช้อำนาจที่มีอยู่มากขนาดไหนก็คงรั้งพวกเราไม่อยู่”
กู้ชิงหลินเงียบไปครู่หนึ่ง เธอพยักหน้าและนั่งลงอีกครั้ง ทั้งสองนั่งคุยแผนการที่จะร่วมมือกัน
หลี่โม่ กู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถงกลับถึงบ้าน หวังฟางกะจะบ่นหลี่โม่ที่ออกไปกลางค่ำกลางคืน แต่เมื่อเห็นกู้หยุนหลันกับเฉินเสี่ยวถงจูงมือกันเดินเข้ามาในบ้าน เธอก็อึ้งไป
“หยุนหลัน ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอ”
“สวัสดีค่ะคุณน้า หนูชื่อเฉินเสี่ยวถง เป็นเพื่อนของพี่หยุนหลัน สองวันนี้ที่บ้านของหนูมีเรื่องนิดหน่อย เลยขอมาพักที่บ้านของคุณน้าชั่วคราวค่ะ”
เฉินเสี่ยวถงยิ้มหวาน
หวังฟางยิ้มอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “อยู่บ้านน้าได้ตามสบายเลย คนยิ่งเยอะคึกคัก หนูพักห้องเดียวกับหยุนหลัน ให้หลี่โม่นอนห้องรับแขกก็ได้”
หลี่โม่เบะปากและถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
กู้หยุนหลันจับมือหลี่โม่ เธอแอบหยิกมือหลี่โม่เบาๆ
หลี่โม่ยิ้มให้เธอ เขารู้ว่าภรรยากำลังปลอบใจเขา
“หลี่โม่ ยืนอึ้งอะไรอยู่ ยังไม่รีบไปต้มน้ำล้างเท้าอีก”
หวังฟางพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
หลี่โม่หันหลังเดินไปที่ห้องครัว เฉินเสี่ยวถงมองแผ่นหลังของหลี่โม่อย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่าเมื่ออยู่ในบ้าน เจ้านายของสำนักหลงเหมินจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้
คนในตระกูลกู้ควรจะปรนนิบัติหลี่โม่เหมือนเจ้านายใหญ่โตไม่ใช่เหรอ
มันต้องไม่ใช่แบบนี้ หลี่โม่คงยังไม่เปิดเผยตัวตนของตัวเอง
เฉินเสี่ยวถงครุ่นคิดถึงเหตุและผล เธอนับถือหลี่โม่มาก เธอรู้สึกว่าสถานการณ์ของหลี่โม่ในตอนนี้น่าเศร้ากว่าเธอเมื่อก่อน คิดไปคิดมาท่าทีของเฉินเสี่ยวถงที่มีต่อหลี่โม่เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย
หวังฟางเชิญเฉินเสี่ยวถงมานั่งอย่างเป็นกันเอง เธอจับมือเฉินเสี่ยวถงและพูดคุยสองสามประโยค หัวข้อสนทนามาถึงเรื่องแต่งงาน เมื่อได้ยินว่าเฉินเสี่ยวถงยังไม่แต่งงาน หวังฟางยิ่งเป็นกันเองเข้าไปอีก
“นี่หยุนหลัน จงเสวียนลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ชายยังไม่แต่งงานนิ ลูกว่าจงเสวียนกับเสี่ยวถงเหมาะสมกันไหม แม่ว่าน่าจะแนะนำให้รู้จักกันนะ ไม่แน่อาจจะเป็นการแต่งงานแบบบุพเพสันนิวาสก็ได้”
หวังฟางคิดจะแนะนำเฉินเสี่ยวถงให้หลานชายรู้จัก เฉินเสี่ยวถงก้มหน้าพูดอย่างกระอักกระอ่วน
“คุณน้าคะ คนที่บ้านหมั้นหมายให้หนูแล้ว”
“หมั้นแล้วยังไง ขนาดแต่งงานกันยังหย่าได้เลย เรื่องใหญ่ในชีวิตจะต้องคิดให้ดี ฉันล่ะเสียใจที่ให้หยุนหลันแต่งกับหลี่โม่ เฮ้อ”
หวังฟางถอนหายใจออกมา
“หา? พี่หลี่โม่ดีมากเลยนะคะ ทำไมต้องเสียใจด้วยคะ ถ้าพี่หยุนหลันไม่ต้องการพี่หลี่โม่แล้ว หนูจะแต่งกับพี่หลี่โม่แน่นอนค่ะ”
เฉินเสี่ยวถงพูดอย่างจริงจัง
หวังฟางตกใจจนเบิกตาโพลง เธอคิดว่าเฉินเสี่ยวถงจะต้องเข้าใจอะไรผิด ทำไมถึงคิดว่าหลี่โม่ดี
“สวะอย่างหลี่โม่มีอะไรดี หาเงินไม่ได้สักบาท แถมลอยชายไปทั่ว ถ้าหยุนหลันไม่เลี้ยงมัน มันคงอดตายอยู่ข้างถนนแล้ว”
หวังฟางอดพูดไม่ดีออกมาไม่ได้
เฉินเสี่ยวถงกลอกตาไปมา เธอมีความคิดบางอย่างขึ้นมา ถ้าสามารถสร้างเรื่องให้หวังฟางแยกหลี่โม่กับกู้หยุนหลันออกจากกันได้ งั้นเธอก็จะมีโอกาสมากขึ้นน่ะสิ!
กู้หยุนหลันขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอรู้สึกปวดใจ เมื่อกี้ไม่ว่าเฉินเสี่ยวถงจะพูดจริงหรือพูดเล่น คำพูดของเฉินเสี่ยวถงทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
“แม่อย่าเอาแต่ว่าหลี่โม่ไม่ดีสิ หลี่โม่เป็นคนดีมาก ไม่เห็นเหรอ เฉินเสี่ยวถงยังคิดว่าหลี่โม่เป็นคนดีเลย”
“หึ นั่นก็เพราะหลี่โม่หลอกเสี่ยวถงน่ะสิ ไอ้สวะนั่นหลอกผู้หญิงเก่งจะตาย”
