บทที่ 5 ผมสัญญากับคุณ
หลี่โม่ตกตะลึงเล็กน้อย มองไปที่สายตาแปลกๆของกู้หยุนหลันที่จ้องมองเขา
“ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่?คุณท่านคนนี้เป็นใคร?” กู่สีหน้าของกู้หยุนหลันดูแย่เล็กน้อย
เธอปฏิบัติต่อหลี่โม่ไม่ได้ดีมากนัก ยังไงก็เป็นเวลาสี่ปีแล้ว เธอโดนคนอื่นประณามและเย้ยหยัน เธอจึงตายใจกับหลี่โม่ไปนานแล้ว
แต่ว่า ตอนนี้ หลี่โม่ยืนอยู่ข้างรถโรลส์ – รอยซ์
นี่……
หลี่โม่เกาหัวอย่างทำตัวไม่ถูก สายตาของเขามองไปที่เฉียนฝูที่อยู่ด้านข้าง
เฉียนฝูยิ้มทันทีและกล่าวว่า “น้องชาย ขอบคุณสำหรับการนำทางของคุณนะ หากภายหลังคุณมีธุระอะไร ก็สามารถโทรหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะ”
หลังจากพูดจบ เฉียนฝูก็เข้าไปในรถ
รถโรลส์ – รอยซ์ขับออกจากที่นี่อย่างช้าๆ
หลี่โม่ยิ้มและอธิบายว่า “ชายชราท่านนั้นไม่รู้ทาง ผมจึงบอกทางให้เขา”
เมื่อได้ยินคำอธิบายนี้ กู้หยุนหลันก็ไม่มีข้อสงสัยใดๆ
ลองคิดดูแล้วมันก็เป็นไปไม่ได้ หรือว่าสามีของเธอจะเป็นคนร่ำรวยรุ่นที่สองที่ซ่อนอยู่หรือไม่?
ในขณะนี้ คำพูดที่เฉียบคมและไร้ความปรานีส่งมา”หยุนหลัน นี่เป็นสามีที่น่าสังเวชของคุณหรือ?”
คนที่พูดเป็นผู้หญิงที่สวยและทันสมัย ผมหยักศก ริมฝีปากสีแดงจ๋า แว่นกันแดดทรงกว้างและชุดเปรี้ยวจี๊ด เสื้อซับในสีดำกับกางเกงสีขาวที่สั้นเป็นพิเศษ ขาเรียวตรงและผิวสีขาวถูกหักเหออกมาภายใต้ดวงอาทิตย์
ใบหน้าของกู้หยุนหลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอคลี่ยิ้มและรวบผมที่ห้อยไว้ข้างหูของเธอ พูดว่า “อืม เขาชื่อหลี่โม่ ฉัน … “
ดูเหมือนเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าเป็นสามีของเธอ
ผู้หญิงคนนั้นเอามือกอดอก หน้าอกของเธอดูอวบอิ่ม เธอก็หัวเราะเยาะ”หยุนหลัน คุณก็ง่ายเกินไปจริงๆ กลับแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเช่นนี้ หรือว่า ผู้ชายดีๆในประเทศตายกันหมดแล้วหรือ?”
จินซ่านน่าลูกสาวของตระกูลจินในเมืองฮ่าน ซึ่งเป็นผู้ที่เดินทางกลับจากต่างประเทศ ได้ไปศึกษาต่อในต่างประเทศเมื่อสี่ปีก่อนและเพิ่งกลับมาในประเทศในวันนี้
เดิมทีอยากพบกับสามีของกู้หยุนหลันที่ไม่ได้เรื่องตามข่าวลือ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้พบ
เมื่อมองดู ก็เป็นคนขี้ขลาดจริงด้วย
กู้หยุนหลันไม่ได้อธิบาย เธอมองไปที่หลี่โม่ที่ทำหน้าไม่สนใจอะไร
ทำไมเขาจึงไม่มีความละอายใจเลย
ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ตัวเธอคงไม่ต้องอับอายต่อหน้าเพื่อนสนิทหรอก
หลี่โม่ยิ้มและกล่าวว่า “หยุนหลัน ผมจะกลับไปทำงานก่อน ปัญหาการรักษาของซีซีผมแก้ไข
เรียบร้อยแล้ว ใช้ไขกระดูกของผม”
“แก้ไขแล้วหรือ?”กู้หยุนหลันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและกล่าวว่ “คุณปู่จะยอมให้ใช้ไขกระดูก
ของคุณได้อย่างไร?”
หลี่โม่อธิบายว่า “ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแห่งนี้บอกแล้ว ว่าให้ปฏิบัติตามกฎและข้อบังคับของทางเขา”
หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่จินซ่านน่าด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง จากนั้นก็จากไป
จนหลี่โม่จากไป กู้หยุนหลันก็ยังคงตกตะลึงเล็กน้อย เธอรีบเข้าไปในโรงพยาบาลพร้อมกับเพื่อน
สาวสองคนของเธอ หลังจากยืนยันสิ่งนี้แล้วเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ หยุนหลัน ไม่ใช่ว่าฉันว่าคุณนะ รีบหย่ากับไอ่ขยะหลี่โม่คนนั้นเถอะ ฉันจะแนะนำคนดีๆให้คุณรู้จัก พวกเขาล้วนเป็นคุณชายที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมืองฮ่าน ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันยังมีเพื่อนต่างชาติ หล่อ รวยและมีเทคนิคที่ดี”
ในห้องคนไข้ จินซ่านน่ายืนอยู่ข้างๆ มองดูกู้หยุนหลันดูแลซีซีอย่างอ่อนโยนและระมัดระวัง
ซุนเจ๋หญิงสาวอีกคนก็พูดว่า“ ใช่ หยุนหลัน สี่ปีแล้ว ฉันรู้สึกไม่คุ้มแทนคุณจริงๆ สิ่งที่ควรตัดก็ตัด”
กู้หยุนหลันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่ซิชีซึ่งหลับไปแล้วบนเตียงในโรงพยาบาล แตะเบา ๆที่หน้าผากเรียบเนียนของเธอ พูดด้วยดวงตาที่คลอเบ้า “ฉันจะไม่หย่ากับเขา เราแต่งงานกันมาสี่ปีแล้ว ถ้าไม่มีความรักต่อกันนั้นเป็นของปลอม นอกจากนี้ เขาจะเป็นพ่อของซีซีตลอดไป เว้นแต่ว่าเขาจะไม่ต้องการเราอีกต่อไป “
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จินซ่านน่าก็กระทืบด้วยความโกรธและพูดว่า “หยุนหลัน ทำไมคุณถึงโง่จัง! ไอ่ผู้ชายขี้ขลาดคนนั้นมีอะไรดี?”
กู้หยุนหลันหันกลับมามองจินซ่านน่าที่กำลังเสียอารมณ์และพูดว่า “พอละ น่าน่า ฉันรู้ว่าคุณทำเพื่อ
ฉัน แต่นี่เป็นเรื่องของฉันเอง”
จินซ่านน่าอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็กลั้นไว้และพูดว่า “แล้วแต่คุณ ฉันจะทำทุก
วิถีทางให้พวกคุณแยกทางกัน! คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณงมงายไปแบบนี้! “
กู้หยุนหลันไม่ได้พูดอะไร เธอเข้าใจว่าจินซ่านน่าทำเพื่อเธอ เพื่อเธอจริงๆ
อย่างไรก็ตาม มีบางสิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกของเธอกับหลี่โม่ กู้หยุนหลันเองก็สับสน
เช่นกัน
ในตอนกลางคืน หลี่โม่กลับบ้านพร้อมกับแอปเปิ้ลหนึ่งถุง ก่อนเข้าประตูเขาก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันในบ้าน
“หยุนหลัน เรื่องนี้คุณต้องฟังแม่ พรุ่งนี้คุณไปหย่ากับไอ่ขยะนั่น! ตระกูลกู้ของเรา ไม่มีที่ยืนสำหรับเขา!”
เสียงของแม่ยายหวังฟาง ซึ่งฟังดูโกรธมาก
“ดูไอ้หมอนั่นสิ วันนี้ที่อยู่ในโรงพยาบาล เขาทำให้ฉันอับอายแค่ไหน เหลือเพียงเป่าประกาศทั่วเมืองฮ่านเท่านั้น พวกคุณก็เห็นแล้วว่าท่าทีของหลี่โม่ที่มีต่อคุณท่านเป็นอย่างไร นี่มันผลักดันบ้านเราไปในกองไฟชัดๆ！อีกไม่กี่วัน ก็จะเป็นการประชุมสรุปกลางปีของตระกูลกู้ ต้องเลือกรองประธาน บริษัทคนใหม่ ณ จุดนี้ หลี่โม่ไม่เคารพคุณท่านเลย หากหวังให้หยุนหลันในครอบครัวเราได้ขึ้นครองตำแหน่งหรือ?ก็ต้องหย่ากับเขาเท่านั้น! “
หวังฟางโมโหจนจะระเบิด หันหลังออกจากประตูห้องที่ปิดสนิทของกู้หยุนหลันและตะโกนใส่กู้เจี้ยนหมินสามีของเธอที่นั่งอยู่บนโซฟาที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์
กู้เจี้ยนหมินก้มหน้าลงแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือพิมพ์อย่างจริงจังและไม่พูดอะไร
เขาเป็นผู้ชายแบบภรรยาคุมเข้ม ไม่มีอำนาจในครอบครัว ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ ภรรยาหวังฟางก็เป็นคนจัดการหมด
ยิ่งไปกว่านั้น เขาเกิดมาพร้อมกับนิสัยที่อ่อนแอ ต่อหน้าเสืออย่างหวังฟางเขาโงหัวไม่ขึ้นเลย
เมื่อกู้เจี้ยนหมินไม่พูดอะไร หวังฟางก็ยิ่งโกรธ เธอเดินไป ฉีกหนังสือพิมพ์ในมือของเขาและด่าว่า”อ่านๆๆ ทุกวันก็มีแต่อ่านหนังสือพิมพ์เมื่อคุณกลับบ้าน ทำไมคุณไม่สนใจครอบครัวของเราเลย
หยุนหลันไม่ใช่ลูกสาวของคุณเหรอ?”
กู้เจี้ยนหมินจึงค่อยพูดอย่างทำอะไรไม่ได้”ทำไมผมจะไม่สนใจล่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถทำ
อะไรได้ ต้องรอให้หยุนหลันตอบตกลงถึงจะได้”
หวังฟางไม่สนใจ ตะโกนทันทีว่า “ฉันไม่สน ลูกสาวของเราต้องหย่ากับไอ่ขยะนั่น สี่ปีแล้ว
ครอบครัวของเราถูกคนอื่นเยาะเย้ยมาตั้งมากมาย คุณยังทนไหวอีกเหรอ?”
หลังจากนั้น หวังฟางก็หลั่งน้ำตาออกมาและนั่งลงบนโซฟา จากนั้นร้องไห้อย่างขมขื่น “กู้เจี้ยนหมินถ้าคุณยังเป็นผู้ชาย เรื่องนี้คุณควรดำเนินการอย่างเด็ดขาดเพื่อฉัน! ลูกสาวของเราเหนื่อยขนาดนี้
ตอนนี้ซีซีเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวอีก ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะไอ่ขยะไร้ค่าหลี่โม่คนนั้น! ทั้งๆที่เธอ
สามารถที่จะแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวย ฉันก็สามารถไปอยู่อย่างสุขสบายกับเธอ หรือว่าคุณจะทนดูหยุนหลันเหนื่อยแบบนี้ไปตลอดเหรอ ทุกวันยังต้องทนรับคำเยาะเย้ยของญาติๆเหรอ?คุณไม่สงสารเธอ ฉันสงสารเธอนะ! “
ตระกูลกู้ ซึ่งเป็นธุรกิจอุปกรณ์ทางการแพทย์หลักในเมืองฮ่าน จริงที่กู้หยุนหลันต้องไปโรงงาน
สถานที่วัสดุยาและตลาดทุกวัน ซึ่งเป็นเรื่องที่เหนื่อยมาก
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากสาเหตุของหลี่โม่บ้านพี่รองตระกูลกู้จึงมีสถานะต่ำมากในตระกูลกู้ แม้แต่ข่าวเรื่องมรดกของท่านปู่ มีข่าวปล่อยออกมาว่ากู้หยุนหลันไม่มีส่วน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้เจี้ยนหมินก็เงียบเช่นกัน เพราะนี่เป็นลูกสาวของเขา
เขากำลังจะลุกขึ้น แต่กู้หยุนหลันที่ปิดตัวเองอยู่ในห้องก็เปิดประตูออกมา เดินไปที่ห้องนั่งเล่น
เธอมองไปที่หวังฟางที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหและกู้เจี้ยนหมินที่ขมวดคิ้วและเศร้าหมองอย่างจริงจังและพูดว่า “พ่อแม่ ฉันจะไม่ยอมหย่ากับหลี่โม่แน่นอน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวังฟางรู้สึกหงุดหงิดและตะโกนว่า “หยุนหลัน คุณกำลังพูดบ้าอะไรอยู่?คุณไม่หย่ากับเขา คุณอยากจะอยู่กับไอ่ขี้ขลาดนั้นไปตลอดชีวิตหรอกเหรอ?!”
“แม่ ฉันไม่ได้พูดไปเรื่อย ฉันรักหลี่โม่ เพราะเขา แม้ว่าฉันจะถูกญาติและเพื่อนๆของฉัน
วิพากษ์วิจารณ์และเยาะเย้ยมาตลอดสี่ปีที่ผ่านมา แต่ยังไงเขาก็เป็นสามีของฉันและเป็นพ่อของซีซี!”
“สี่ปีแล้ว ที่เขาเฝ้าอยู่บ้านนี้อย่างเงียบๆ ไม่เคยมีคำพูดไม่พอใจใดๆ “
“พวกคุณดูถูกเขา คุณปู่ดูถูกเขา ทุกคนดูถูกเขา แต่ฉันไม่ทำเช่นนั้น!”
หลี่โม่ที่ยืนอยู่ที่ประตู ถือแอปเปิ้ลอยู่ในมือ สูดหายใจเข้าไป ดวงตาของเขาชุ่มชื้นด้วยน้ำตาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขาหัวเราะ สี่ปีแล้ว ที่แท้เธอรักตัวเองมาตลอด แม้ว่าเขาจะทำให้เธอมีแต่ความเสียใจไม่สิ้นสุดก็ตาม
ผู้หญิงคนนี้ ทำไมโง่จัง
ครั้งหนึ่งเคยสัญญากับเธอถึงชีวิตที่รุ่งเรือง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างไร้ผล
หลี่โม่กำหมัด ดวงตาของเขาแสดงความจริงจัง กู้หยุนหลันเชื่อใจผมเถอะ ที่ผมสัญญากับคุณจะไม่มี
วันเปลี่ยนแปลง เธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก!
และในห้องรับแขก กู้หยุนหลันได้หลั่งน้ำตาออกมาแล้ว ดั่งดอกสาลี่ต้องหยาดฝน มองไปที่หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินแล้วพูดว่า “แม่ พ่อ พวกคุณไม่เข้าใจ ฉันรักเขา ฉันรอเขามาตลอด รอให้เขา
สามารถบอกใครๆได้อย่างเปิดเผยว่า เขาเป็นพ่อของซีซีและเป็นสามีของฉันกู้หยุนหลัน … “
ในห้องเงียบลง
แม้ว่าหวังฟางยังคงมีความไม่พอใจอยู่บนใบหน้าของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้หลังจาก
ได้ยินคำพูดของกู้หยุนหลัน
ในเวลานี้ หลี่โม่เปิดประตูและยืนอยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้ม ที่มุมปากเหมือนดวงอาทิตย์อุ่นๆ มองไปที่ กู้หยุนหลันที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา เขาเดินขึ้นไปหาเธอและเช็ดน้ำตาออกจากขอบตาของเธอ.
“หลี่โม่ คุณสัญญากับฉันได้ไหม?เพื่อฉันและซีซี”
“ฉันไม่ต้องการที่จะทนต่อคำเยาะเย้ยเหล่านั้นอีกต่อไป ไม่อยากให้ซีซีเรียกคุณว่าคุณลุงทั้งต่อหน้า
และลับหลังผู้คน ฉันอยากให้ทุกคนรู้ว่า คุณคือพ่อของซีซี สามีของกู้หยุนหลัน ไม่ใช่ขยะไร้
ประโยชน์ “
ดวงตาของกู้หยุนหลันเป็นสีแดง ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอก
“ผมสัญญา.”
หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง พลางมองไปที่กู้หยุนหลันอย่างอ่อนโยนและหันหลังจากไป
