บทที่ 53 นี่ก็คือสัญญาฉบับใหม่
บรรยากาศมีกลิ่นอายของความละเอียดอ่อน กู้หยุนหลันมองหลี่โม่อย่างไม่วางตา
ส่วนหลี่โม่ก็ยิ้ม นอนลงบนผ้าปูที่ปูเสร็จแล้ว “ไม่มีนี่ รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้คุณปู่และกู้ซิงเว๋ยคงจะหาเรื่องเธอแน่”
กู้หยุนหลันถามอย่างไม่ตายใจ “ไม่มีอะไรที่อยากบอกฉันจริงหรอ?”
เงียบไปสักพัก หลี่โม่หันหน้ามา มองกู้หยุนหลันแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีจริงๆ”
กู้หยุนหลันพยักหน้าแล้วนอนหันข้าง
“พรึ่บ!”
ปิดไฟแล้ว
ในห้องนอนเหลือเพียงเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของทั้งสองคน
แต่ว่า ในตอนนี้กู้หยุนหลันและหลี่โม่นอนหลับกันทั้งนั้น ต่างก็มีเรื่องให้คิด
“ขอโทษนะหลี่โม่ เมื่อกี้ที่อยู่ร้านอาหาร แม่ฉันอารมณ์เสียใส่นายแล้วยังตีนาย ฉันขอโทษนายแทนเธอนะ”
ในความมืด เป็นเสียงเบาแผ่วของกู้หยุนหลัน
“อื้อ”หลี่โม่ตอบกลับเสียงเบา หันหน้ามามองกู้หยุนหลังที่หันหลังให้ตัวเขา หุ่นสวยงามที่อยู่ภายใต้แสงจันทร์ ช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน
ผู้หญิงคนนี้ เขารักมาสี่ปี
“หลายปีมานี้ เพราะฉัน เธอลำบากมาก”หลี่โม่พูดเสียงเบา
กู้หยุนหลันไม่ได้พูดอะไร หันหลังให้หลี่โม่ ใช้มือทั้งสองข้างวางเป็นหมอน มุมปากค่อยๆขยับขึ้นยิ้มอย่างอ่อนโยน “รีบพักผ่อนเถอะ ฝันดี”
“ฝันดี”
เช้าที่สดใส
กู้หยุนหลันตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัว ใส่กระโปรงทรงเอสีดำคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาว มัดผมหางม้า ขาเรียวทั้งสองข้างใส่ถุงน่องสีดำบางๆไว้ ทำให้ดูสวยแบบไม่น่าเกลียด ดูสะอาดเรียบร้อย
เธออยู่ที่หน้าประตู มือหนึ่งทาบกำแพงไว้ แล้วใส่รองเท้าส้นสูง ในมือถือเอกสารสัญญาไว้ แล้วหันไปพูดกับหลี่โม่ที่กำลังเก็บถ้วยจานว่า “ฉันไปบริษัทแล้วนะ”
หลี่โม่มอง ลังเลนิดหน่อยก่อนจะพูด “หยุนหลัน การร่วมธุรกิจครั้งนี้เธอเป็นคนที่กุมอำนาจ ถ้าหากว่ากู้ซิงเว๋ยและคุณปู่จะแย่งสัญญาฉบับนี้ไป เธอสามารถปฏิเสธที่จะเป็นคนรับผิดชอบงานได้ ขอแค่เพียงไม่ใช่ลายเซ็นเธอ บริษัทรุงคางก็จะไม่ทำธุรกิจร่วมกับบริษัทวินเซิง ถึงตอนนั้น คุณปู่และกู้ซิงเว๋ยก็จะมาขอร้องเธอเอง”
กู้หยุนหลันอยู่หน้าประตู มองไปที่หลี่โม่อย่างประหลาดใจ “นี่เป็นเรื่องของตัวฉันเอง แต่ก็ขอบใจที่นายเตือน”
พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไป
หลี่โม่มองแผ่นหลังที่จากไปของกู้หยุนหลัน แล้วเขาก็ถอนหายใจ
เก็บกวาดเสร็จ เขาก็ถือข้าวกล่องไปที่โรงพยาบาล
มาที่บริษัทวินเซิง
ในห้องทำงานของกู้ซิงเว๋ย ในตอนนี้มีพวกหนุ่มสาวของตระกูลนั่งอยู่หลายคน
“ซิงเว๋ย สรุปแล้วนายตัดสินใจจะทำยังไง?ถ้าวันนี้กู้หยุนหลันเอาสัญญาฉบับใหม่ที่ร่วมกับบริษัทรุงคางไม่ได้ก็จะไล่เธอออกจริงๆหรอ?”
หนึ่งในคนตระกูลกู้ถาม
กู้ซิงเว๋ยยืนอยู่ด้านหน้าหน้าต่างบานใหญ่ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง ยิ้มอย่างเย็นชา “แน่นอน บริษัทนี้ มีฉันต้องไม่มีมัน วันนี้ ฉันจะไล่มันออกจากบริษัทวินเซิง!”
“ซิงเว๋ย พวกเราทำแบบนี้ไม่ค่อยดีรึเปล่า?ยังไงซะเธอก็เป็นหลานสาวของคุณปู่ เป็นลูกพี่ลูกน้องของนายนะ”
“เหอะๆ มันไม่มีสิทธิ์เป็นหลานสาวบ้านตระกูลกู้ ด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะมันและหลี่โม่นั่น บ้านตระกูลกู้ของพวกเราจะถูกคนอื่นดูถูกหรอ?”
“ถูกต้อง นี่ก็แค่หมาคู่หนึ่ง รีบไล่ออกจากบริษัทถึงจะดี!”
บางคนพูดคุยกันอย่าโมโหไปชั่วขณะ
และในตอนนั้นประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกอย่างรุนแรง
กู้ชิงหลินที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหเดินเข้ามา วันนี้เธอแต่งตัวได้สวยแซ่บมาก ส่วนบนใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงแหวกอกลึกลงมา ส่วนล่างใส่กางเกงขาสั้นสีดำที่สั้นมาก
เมื่อเข้ามาถึงเธอก็พูดกับกู้ซิงเว๋ยอย่างโมโหว่า “กู้ซิงเว๋ย วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องไล่กู้หยุนหลันออกให้ได้ ฉันจะให้มันรู้สึกเหมือนอย่างคนเสียบ้าน!”
กู้ชิงหลินโมโหตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้
กู้ซิงเว๋ยหันกลับมา เห็นว่ากู้ชิงหลินโมโหขนาดนี้ก็ถาม “ทำไม กู้หยุนหลันหาเรื่องเธอ?”
“ไม่ใช่หล่อน แต่เป็นไอ้สารเลวหลี่โม่!”
กู้ชิงหลินนั่งกอดอกอยู่บนโซฟา พูดด้วยสีหน้าแย่ๆว่า “เมื่อคืน ฉันไปกินข้าวที่กวนเหลินกัง แล้วบังเอิญเห็นว่าไอ้ไก่อ่อนหลี่โม่นั่นก็อยู่ และเป็นเพราะฉันด่ามันไปไม่กี่คำ ผู้จัดการของกวนเหลินกัง อู๋เต้าเหวินอะไรสักอย่าง ตบหน้าฉันต่อหน้าคนเยอะแยะ แค้นนี้ ฉันต้องชำระแน่!”
“กวนเหลินกัง?จนๆอย่างมันไปที่นั่นได้ยังไง?”
กู้ซิงเว๋ยประหลาดใจ แล้วถามต่อ “เธอพูดว่าอู๋เต้าเหวินตีเธอเพราะหลี่โม่?จะเป็นไปได้ยังไง อู๋เต้าเหวินเป็นถึงเฮียอู๋หนึ่งในสี่ผู้มีอิทธิพลของสังคมอิทธิพลมืด เขาจะตีเธอเพราะไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่?เธอเป็นถึงคุณหนูสามบ้านตระกูลกู้ของเราเชียวนะ นี่มันไม่มีเหตุผลเลยนี่”
กู้ซิงเว๋ยเคยมีโอกาสไปกวนเหลินกังกับคุณปู่ จึงได้รับรู้ถึงตัวตนของอู๋เต้าเหวิน
เมื่อกู้ชิงหลินนึกถึงเรื่องนี้ก็โมโห แล้วเล่าเหตุการณ์ในตอนนั้นอย่างใส่สีตีไข่
หนุ่มสาวตระกูลกู้ทั้งหลายถึงกับโมโห “ไอ้อู๋เต้าเหวินนี่ไม่วางตระกูลกู้ของเราไว้ในสายตาเลย!เขามันก็เป็นเพียงแค่บุคคลในสังคมอิทธิพลมืด คิดว่าตัวเองนั้นดีเด่นจริงๆงั้นหรอ?”
กู้ซิงเว๋ยเองก็กำหมัดทุบลงกับโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว “ไอ้อู๋เต้าเหวินคนนี้ ช่างกล้าจริงๆ เพื่อขยะตัวหนึ่ง ถึงกับกล้าทำร้ายคนในตระกูลกู้ของฉัน!ช่างน่าเกลียด!”
“จากที่ฉันดู พี่ชิงหลิน พี่ก็อย่าไปใส่ใจเลย หลี่โมนั่นอาจจะแค่ไปสัมภาษณ์เป็นพนักงานก็ได้ ขยะอย่างมันจะมีเงินไปกินข้าวที่กวนเหลินถึงได้ยังไง?”
มีคนพูดแทรก
พอพูดอย่างนี้ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
และในเวลานี้ผู้ช่วยก็เข้ามาแจ้งว่า “ผู้จัดการกู้ ผู้อำนวยการกู้และท่านประธานมาถึงแล้ว อยู่ในห้องประชุมครับ”
กู้ซิงเว๋ยฟัง แล้วก็จัดระเบียบชุดสูท พูด “ไป พวกเราไปดูกัน วันนี้ จะต้องให้กู้หยุนหลันออกจากวินเซิงให้ได้!”
ไม่นาน ในห้องประชุมบรรยากาศนั้นเงียบสงบ
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นั่งอยู่ที่นั่งท่านประธาน กวาดมองคนรอบๆ ข้างกายมีกู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิงเว๋ยนั่งอยู่
กู้หยุนหลันนั่งอยู่ท้ายสุด
อยู่ในบริษัท เธอก็เป็นเพียงคนที่ไม่มีตัวตนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถึงแม้จะมีความสามารถ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าเธอแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างหลี่โม่
กู้ซิงเว๋ยหัวเราะ ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “กู้หยุนหลัน ได้สัญญาฉบับใหม่มารึยัง?”
สายตาของเขามองไปที่กู้หยุนหลัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยอย่างเย็นชา
“พั่บ!”
เพียงชั่วครู่ ทุกสายตาก็หันไปมองที่ตัวกู้หยุนหลัน
เห็นว่ากู้หยุนหลันไม่พูดไม่จา ในใจกู้ซิงเว๋ยนั้นยิ้มเยาะเย้ย แล้วเดินตรงไปที่ข้างตัวกู้หยุนหลัน ใช้มือตบบ่าของเธอ แล้วพูดอย่างสมเพชว่า “กู้หยุนหลัน ถ้าหากว่าเธอเอาสัญญาฉบับใหม่มาไม่ได้ ก็ทำตามที่เราคุยกันเมื่อวาน คุณปู่ก็จะไล่เธอออกจากบริษัทนะ”
พูดจบ เขาเงยหน้าหันไปมองที่คุณปู่ “คุณปู่ ในเมื่อกู้หยุนหลันเงียบ อย่างนั้นเราก็แสดงออกหน่อย ยกเลิกตำแหน่งผู้อำนวยการของกู้หยุนหลัน ไล่เธอออกจากบริษัท!”
ฮ่าๆ!
สะใจจริงๆ!
ในที่สุดกู้หยุนหลันก็จะถูกไล่ออกจากบริษัทแล้ว
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นิ่งเงียบ สายตาทั้งสองมาไปที่กู้หยุนหลันที่หุบปากเงียบ แล้วถามว่า “หยุนหลัน สรุปว่าเธอได้ไปคุยกับบริษัทรุงคางใหม่รึเปล่า?ถ้าเธอเอาสัญญาฉบับใหม่มาไม่ได้ ฉันก็ทำได้เพียงแค่ไล่เธอออกจากบริษัท เพื่อเป็นตัวอย่างแก่คนอื่น!”
“คุณปู่ กู้หยุนหลันจะเอาสัญญาฉบับใหม่มาได้ยังไง สัญญาครั้งก่อนก็มาจากไหนไม่รู้ ไม่แน่อาจจะใช้วิธีสกปรก ครั้งนี้ ทางรุงคางอาจจะไม่สนใจเธอก็ได้”
คำพูดของกู้ซิงเว๋ยที่เยาะเย้ย ประโยคนี้ดึงดูดผู้คนให้ซุบซิบคุยกัน
ในตอนนั้น
กู้หยุนหลันเงยหน้า เมื่อกี้เธอเอาแต่คิดถึงคำพูดที่หลี่โม่พูดก่อนเธอออกจากบ้าน
เขารู้เนื้อหาของสัญญาได้ยังไง?
สัญญาฉบับนี้มีเพียงแค่ลายเซ็นของกู้หยุนหลันเท่านั้นถึงจะมีผลจริงๆ
หรือว่าเมื่อคืนเขาแอบดูเนื้อหาของสัญญา?
คิดไปคิดมา กู้หยุนหลันก็ขมวดคิ้วนิดหน่อย แล้วลุกขึ้น เอาเอกสารที่อยู่ในสัญญาฉบับใหม่ออกมาถือไว้ในมือ สายตากวาดมองไปที่กู้ซิงเว๋ยและคนอื่นๆอย่างเย็นชา แล้วพูดกับคุณปู่ว่า “คุณปู่คะ สัญญาฉบับใหม่ฉันได้มาแล้ว”
