เฉินเสี่ยวถงก้มหน้าลงอย่างร้อนรนและเขินอาย พูดเสียงเบาว่า “อ่า…งั้น งั้นสติของไอ้หลิวมีปัญหางั้นหรอ?”
“ตอนที่ไอ้หลิวเป็นสายลับน่าจะได้แผลในใจมาอย่างหนัก ดังนั้นสติจึงมีปัญหา ฉันคาดเดาว่าโรคจิตเภทของเขาน่าจะเกิดคนด้านมืดคนหนึ่งขึ้น การฆ่าคนอาจจะกลายเป็นความสุขของเขา เขาใช้การฆ่าคนมาเป็นการพิสูจน์ตัวเอง และใช้เป็นการคลายความกดดันในใจของตัวเขาเอง”
ในขณะที่หลี่โม่อธิบายการคาดเดาของตัวเองให้เฉินเสี่ยวถง ไอ้หลิวก็เดินออกมาจากโรงงานพิมพ์ธนบัตร
หลังจากที่ทักทายกับเพื่อนร่วมงานที่ห้องรับแขกแล้ว ไอ้หลิวก็เดินไปยังรถPassatข้างถนนอย่างรีบร้อน เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง
รถPassatค่อยๆสตาร์ต หลี่โม่ขับรถตามรถPassatของไอ้หลิว
ระยะห่างของรถทั้งสองคันไม่ได้ไกลกัน หลี่โม่ถึงขั้นสามารถมองเห็นไอ้หลิวที่ขับรถอยู่ได้จากกระจกมองหลังของรถPassat
เฉินเสี่ยวถงพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “นายตามระยะประชิดเกินไปแล้วมั้ง? ในหนังที่ฉันดูตอนสะกดรอยตาม ห้ามเข้าใกล้มากทั้งนั้นเลยนะ”
หลี่โม่หัวเราะเยาะพูดว่า “ต่อกรกับคนอ่อนหัดแบบนี้แล้ว ไม่จำเป็นวิชาการสะกดรอยตามหรอก แล้วอีกอย่าง ไอ้หลิวก็จงใจให้พวกเราตามไป เมื่อกี้ที่ไปห้องทำงานของเขา เขาก็จงใจแสดงออกถึงข้อบกพร่องให้เห็น”
เฉินเสี่ยวถงขมวดคิ้วนึกคิดคำพูดของหลี่โม่ ในใจก็ค่อยๆกระจ่าง “นายวิเคราะห์จากนิสัยใช่มั้ย ไอ้หลิวส่งจดหมายข่มขู่ไปก่อน โดยไม่ลงมือฆ่าแต่แรกในทีเดียว แสดงได้ว่านิสัยของเขาคือชอบกลั่นแกล้งคนอื่น เขาชอบให้ผู้คนตกสู่ความหวาดกลัว ความกดดัน แล้วค่อยๆทรมานอีกฝ่าย แบบนี้ถึงจะเป็นเกมที่ทำให้ไอ้หลิวรู้สึกว่าผ่อนคลายความกดดัน! พี่หลี่โม่ นายเก่งมากๆเลย ถ้าหากว่านายเป็นสายตรวจ จะต้องได้เป็นนักสืบแน่นอน”
ในดวงตาของเฉินเสี่ยวถงที่มองดูหลี่โม่ มีดวงดาววิบวับประกายอยู่
หลี่โม่ไม่ได้ตอบรับคำพูดของเฉินเสี่ยวถง แต่กลับตั้งใจขับรถ แล้วตามรถของไอ้หลิวอย่างประชิด
ไม่นานก็ขับรถออกจากเขตเมือง ไอ้หลิวขับรถตรงไปทางท่าเรือ ที่นั่นเป็นท่าเรือห้านเจียงของชานเมืองฮ่าน
ท่าเรือห้านเจียงเคยเป็นท่าเรือใหญ่ที่คึกคัก แต่ว่าตามระดับน้ำที่ลดน้อยลงของแม่น้ำห้านเจียง ท่าเรือห้านเจียงที่ระดับน้ำลดลงจนไม่สามารถใช้ทางได้ ในวันนี้จึงได้ถูกทิ้งร้างไว้
ไอ้หลิวมองดูรถเบนซ์ด้านหลังที่ตามติดประชิดจากกระจกมองหลัง มุมปากยกยิ้มน่ากลัวอย่างได้ใจ
ไอ้หลิวหยิบเอาโทรศัพท์แปลกประหลาดที่ตัวเองประดิษฐ์ขึ้น แล้วโทรออกสายหนึ่ง “ปลาเข้าท่าแล้ว รอกินปลากันเถอะ”
ไอ้หลิวพูดจบแล้วก็เหยียบคันเร่งอย่างหนัก แล้วยังยื่นมือไปกดที่ปุ่มควบคุม
บนปุ่มควบคุมที่ถูกดัดแปลงของรถPassat มีปุ่มสีเขียวตัวหนึ่ง ปุ่มตัวนั้นถูกไอ้หลิวกดลงไปอย่างแรง
เสียงเครื่องยนต์ของรถPassatดังกระหึ่มขึ้น ท่อรถพ่นไฟออกมาสองท่อ
รถPassatของไอ้หลิวผ่านการดัดแปลงมาก่อน ไม่เพียงแต่เปลี่ยนเครื่องยนต์แรงม้าสูง แต่ยังเพิ่มไนโตรเจนอุปกรณ์เร่งความเร็วรถด้วย
จากการเปิดใช้งานไนโตรเจน ความเร็วของรถPassatก็เพิ่มขึ้นอย่างไวในทันที เพิ่มขึ้นไปที่ 300 ไมล์ต่อชั่วโมงในพริบตา
“โอ๊ะโฮะๆ มาไล่ฉันสิ เกมของพวกเราเริ่มขึ้นแล้ว” ไอ้หลิวตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้น รถPassatเร็วอย่างกับว่าจะบินขึ้นซะอย่างนั้น
หลี่โม่ขับไปอย่างไม่เร็วไม่ช้า ไม่ได้เพิ่มความเร็วไปไล่รถของไอ้หลิว เพียงแค่ตามหลังรถPassatของไอ้หลิวอยู่ไกลๆ
“ยังเพิ่มไนโตรเจนด้วย ลูกเล่นเยอะจริงๆ” หลี่โม่ส่ายหัว ในใจเต็มไปด้วยความดูถูกไอ้หลิว
รถPassatตวัดหางเลี้ยวเข้าในท่าเรือ หลังจากนั้นสามนาทีรถเบนซ์ก็ขับเข้าไปในท่าเรือ
มองดูท่าเรือด้านหน้าที่ว่างเปล่า หลี่โม่พูดนิ่งๆว่า “กับดักของพวกเขาน่าจะอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวเธอรออยู่บนรถละ”
เฉินเสี่ยวถงพยักหน้า ร่างกายกระฉับกระเฉงขึ้นมา คิดในใจว่าตัวเองห้ามเป็นดอกไม้ประดับรออยู่แต่ในรถ ต้องให้หลี่โม่ได้เห็นถึงความเก่งของตัวเธอ
เฉินเสี่ยวถงที่เคยได้รับการฝึกฝนมาบ้าง ก็มีศิลปะการป้องกันตัวอย่างผิวเผินอยู่บ้าง คิดว่าตรงหน้าก็คือเวลาที่ตัวเธอเองจะได้แสดงออกถึงความเก่งแล้ว
เห็นรถPassatจอดไว้ที่กลางโกดังมาแต่ไกล หลี่โม่ก็ขับรถเบนซ์ตามเข้าไป
หลังจากที่รถเบนซ์เข้าไปในโกดัง จอดอยู่ข้างรถPassatแล้ว หลี่โม่ก็เปิดประตูลงจากรถ
ขณะเดียวกับที่หลี่โม่ลงรถ ประตูโกดังก็ค่อยๆปิดลง แล้วในโกดังก็ค่อยๆมืดมิดขึ้น
“ยินดีด้วย นายได้เข้าสู่โลกแห่งเกมของฉัน นี่คือด่านแรกของนาย ให้ทุกคนค้นหาความแตกต่าง”
เสียงที่ดังขึ้นคือเสียงอิเล็กทรอนิกส์ ดังออกมาจากลำโพงทั้งสี่ด้านของโกดัง
หลี่โม่หรี่ตาลง เพื่อให้สายตาตัวเองรีบเคยชินกับแสงของความมืด
“ในโกดังวางระเบิดเวลาไว้ จำนวนไม่แน่ใจ แต่ว่าเวลานั่นแน่นอน เวลาระเบิดคือหลังจากนี้สิบนาที ระเบิดที่วางไว้ล้วนเป็นระเบิดแรงสูง ตอนนี้ขอเชิญนายเริ่มเกม ให้ฉันดูสิว่าความสามารถของการหาความแตกต่างของนายเก่งมั้ย ฮ่าๆๆๆ”
หลังจากเสียงหัวเราะบ้าคลั่งแล้ว แสงไฟทั้งสีทิศของโกดังก็สว่างจ้าขึ้นมา สว่างจนหลี่โม่ถึงกับหยีตาทีหนึ่ง
หลี่โม่สำรวจรอบด้านอย่างรวดเร็ว โกดังที่ว่างเปล่าเป็นอย่างมาก บางที่มีเพียงแค่เสาและกำแพง ไม่เห็นเงาคนเลยสักนิด
เฉินเสี่ยวถงลงจากรถ เร่งฝีเท้าเดินเข้าไปหาหลี่โม่ “แยกกันหาเถอะ คนเยอะพลังเยอะ”
หลี่โม่พยักหน้าอย่างคิดหนัก “ระวังตัวด้วย”
ทั้งสองคนแยกย้ายกันค้นหาทั้งสองฝั่ง สำรวจดูทุกซอกมุมของโกดัง
ภายในหอคอยหนึ่งที่ไม่ไกลจากโกดัง ไอ้หลิวที่ใส่หน้ากากไว้ กำลังนั่งเฝ้าดูหน้าจอกล้องวงจรปิดอยู่กับชายหนุ่มอีกสามคนที่ใส่หน้ากากไว้เหมือนกัน
ภาพในกล้องวงจรปิด ก็คือหลี่โม่และเฉินเสี่ยวถงที่อยู่ในโกดัง
“สาวน้อยคนนี้ดูไม่เลวเลยนี่ ถ้าหากว่าถูกระเบิดตายจริงๆก็น่าเสียดายแย่”
“ใช่แล้ว ดูแล้วก็มีอารมณ์เลย สาวน้อยเย็นชาแบบนี้แหละสนุกสุดยอด ถ้าหากว่าด่านนี้มันมีชีวิตรอดออกมาได้ จะต้องจับตัวเป็นๆมาให้ได้เลย”
ใบหน้าภายใต้หน้ากากของไอ้หลิวปรากฏรอยยิ้มดูถูกขึ้น เหมือนว่าผิดหวังต่อการแสดงออกของหลี่โม่
“ไอ้โง่สองคนนี้ดูแล้วคงจะไม่รอดแล้ว พวกนายอย่าได้คิดเลย เตรียมงานของในวันพรุ่งนี้ดีกว่า กู้หยุนหลันคนนั้นก็ไม่เลว พอให้พวกนายได้สนุกแล้ว”
เมื่อได้ยินชื่อของกู้หยุนหลัน อีกสามคนก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที
“จิ๊ๆ ผู้หญิงที่เล่นด้วยก็มีเยอะแล้ว ทั้งแอร์โฮสเตส นางแบบ สาวนักเรียน แต่ประธานสาวยังไม่เคยเล่นด้วยเลย แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว”
“รปภ.ของหยุนจงหลันกรุ๊ปก็แค่ขยะ ยังต้องเตรียมตัวที่ไหนกัน พรุ่งนี้เดี๋ยวก็ได้มาในมือง่ายๆ”
ในจอภาพ หลี่โม่เดินจนถึงสุดทางของโกดังแล้ว แต่ก็ไม่พบระเบิดเวลาเลยสักอัน
หลี่โม่ใจกระตุก คิดว่าไอ้หลิวนั้นเจ้าเล่ห์เป็นอย่างมาก คำพูดเมื่อกี้น่าจะเป็นการกระทำชักจูงใจ ให้ตัวเขาเองวางความสนใจไปที่ในโกดัง แล้วก็มองข้ามสิ่งหนึ่งไป
ของสิ่งนั้น ก็เป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่คิดว่าจะมีระเบิดเวลาซ่อนอยู่เช่นกัน
นั่นก็คือรถPassatที่ไอ้หลิวขับมา!
ใครก็ไม่คาดคิดว่า ไอ้หลิวจะวางระเบิดเวลาในรถที่ตัวเองขับ แต่สำหรับคนที่สติมีปัญหา แต่สำหรับไอ้หลิวที่การกระทำแตกต่างจากคนทั่วไปแล้ว สิ่งที่ไม่ปกติถึงจะเป็นเรื่องที่ปกติที่สุด
หลี่โม่หรี่ตามองไปยังรถPassat แล้วก็เร่งฝีเท้าเดินเข้าไป
และเฉินเสี่ยวถงที่สำรวจดูจนหมดแล้วก็หันมาโบกมือให้หลี่โม่อย่างงุนงง เพื่อแสดงออกว่าไม่พบเจออะไร
