บทที่ 87 ตกใจ อิจฉา ริษยา
“คุณผู้ชาย กรุณารอสักครู่ ฉันจะไปเรียกผู้จัดการของเรามาเดี๋ยวนี้”
พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์คนเมื่อกี้ เพิ่งจะรู้สึกตัวจากความตกใจ รีบโค้งเคารพ แล้วก็รับวิ่งไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ
ไม่ทันได้เคาะประตู โจวเสวี่ยบุกเข้าไปเลย แล้วตะโกนว่า “ผู้จัดการๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
เฉาเจิ้นผู้จัดการธนาคารตอนนี้กำลังจู๋จี๋อยู่กับคนรัก แน่นอนว่าคนรักก็ต้องเป็นพนักงานเคาน์เตอร์คนหนึ่งของธนาคาร
โจวเสวี่ยบุกเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แน่นอนว่าเห็นแล้วก็รีบหันหลังจะออกไป “ขอโทษค่ะ ฉันออกไปก่อน”
เฉาเจิ้นหน้าตาอึ๋มขรึม บอกให้พนักงานสาวคนนั้นออกไปจากใต้โต๊ะของเขา แล้วก็พูดเสียงดุว่า “โจวเสวี่ย มีเรื่องอะไรร้อนรนขนาดนี้ เธอไม่รู้ว่ากฎของพนักงานข้อ 13 คืออะไรใช่มั้ย?”
โจวเสวี่ยกลัวมาก ก้มหัวแล้วเอาแต่พูดว่าขอโทษ
พนักงานสาวคนนั้นที่ทำงานในล็อบบี้ก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว หันไปหึใส่หน้าของโจวเสวี่ยสองที แล้วเดินออกไปอย่างหยิ่งเชิด
“พูดมา มีเรื่องอะไร?”เฉาเจิ้นใบหน้าไม่สบอารมณ์ สูบบุหรี่ ตัวเขากำลังทำถึงครึ่งก็ถูกขัด ไม่สบายตัวสุดๆ
โจวเสวี่ยร้อนรน “ผู้จัดการคะ ข้างนอกมีลูกค้ารายใหญ่มาค่ะ ในบัตรมีเงินเก็บหมื่นล้าน!”
“เท่าไหร่นะ?หมื่นล้าน?!”
ปัง!
เฉาเจิ้นตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ดวงตาถลน หายใจติดขัด ตัวสั่นไปหมด!
คนอะไรจะมีเงินเก็บหมื่นล้านกัน!
แล้วยังมาปรากฏที่สาขาย่อยของเขาอีก!
นี่ถ้าได้ทำการลงทุนหนึ่งที่ราคาพันล้าน อย่างนั้นตัวเขาก็คงไม่ต้องทำหน้าที่อะไรไปหนึ่งปีแล้ว!
ไม่แน่ ปีหน้าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นประธานของสาขาย่อยก็ได้!
ที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าทำให้ลูกค้ารายใหญ่คนนั้น แบ่งมาฝากในธนาคารเขาสักหน่อย อย่างนั้นผลงานของเขาในปีนี้ก็พุ่งขึ้นแล้ว!
พอดีเลย วันก่อนที่ประชุมในสาขาหลัก บริษัทย่อยของเขาก็ถูกตำหนิแล้ว ผลงานการฝากเงินแย่เกินไป อยู่ระดับสุดท้าย!
หลายวันมานี้เฉาเจิ้นปวดหัวกับมันไม่น้อย
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป ตำแหน่งผู้จัดการสาขาย่อยของเขาก็จะถูกไล่ออกแล้ว!
ไม่มีเวลาที่จะคิดอย่างละเอียด เฉาเจิ้นก็รีบวิ่งออกไป “ไป รีบพาฉันออกไปหาเร็ว!”
มาถึงล็อบบี้ธนาคาร เมื่อเจอกับหลี่โม่ครั้งแรก เฉาเจิ้นยังลังเลนิดหน่อย แต่เมื่อผ่านการชี้ตัวจากโจวเสวี่ย เขาก็รีบเข้าไปหาอย่างยิ้มแย้ม ยื่นมือทั้งสองข้างออกไป “คุณหลี่ครับ ยินดีต้อนรับคุณมาทำรายการการเงินที่ธนาคารของเรา ได้พบคุณนั้นดีจริงๆ พวกเราไปนั่งคุยกันที่ห้องVIPมั้ยครับ?”
หลี่โม่จับมือกับเฉาเจิ้น พยักหน้าแสดงถึงคำตอบว่าได้
ทางฝั่งกู้หยุนหลันรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี ก็รีบเดินเข้าไป ขมวดคิ้วแล้วถาม “หลี่โม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
นี่เป็นถึงผู้จัดการธนาคาร ทำไมถึงสุภาพกับหลี่โม่ขนาดนี้?
หรือว่า บัตรใบนั้นที่หลี่โม่ให้คุณแม่มีเงินหมื่นล้านจริงๆ?
เมื่อกี้หวังฟางก็คอยเอาแต่พูดให้กู้หยุนหลันฟังว่าในบัตรมีเงินหมื่นล้าน
กู้หยุนหลันไม่เชื่อแน่นอนอยู่แล้ว ถ้ามีเงินนี้จริงๆ ทำไมหลี่โม่จะต้องปิดบังเธอด้วยละ
แต่ว่า สภาพตอนนี้ บวกกับท่าทางของผู้จัดการ ทำให้กู้หยุนหลันสงสัยมากจริงๆ แล้วถามอย่างจริงจังว่า “หลี่โม่ นายบอกฉันมาตามตรงว่าในบัตรนี้มีเงินอยู่เท่าไหร่?”
หลี่โม่อธิบายว่า “หยุนหลัน เธอคิดมากไปแล้ว น่าจะเป็นเพราะบัตรมีปัญหาอะไรสักอย่าง ฉันไปสักพักก็กลับมา”
เฉาเจิ้นเป็นคนฉลาดจึงเข้าใจได้ในทันที แล้วพูดว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณสบายใจได้ ไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่ทำให้คุณเสียเวลาแน่นอนครับ”
กู้หยุนหลันเห็นว่าเป็นอย่างนี้ก็พูดอะไรไม่ได้เลยทำแค่พยักหน้าตกลง
ด้านนี้ หลี่โม่และเฉาเจิ้นมาถึงห้องรับรองลูกค้าVIP
เฉาเจิ้นประจบประแจงอย่างกระตือรือร้น ทั้งเช็ดโซฟาและชงชาให้
สำหรับหลี่โม่ที่อ่อนวัยขนาดนี้ เฉาเจิ้นเองก็ตกใจนิดหน่อย ยังไงซะ นี่ก็เป็นเจ้าของเงินเก็บหมื่นล้านเชียวนะ!
เงินเก็บส่วนตัวมีถึงหมื่นล้าน นี่มันต้องมีความสามารถและเบื้องหลังแบบไหนกันนะ
คนแบบนี้จะดูธรรมดาขนาดนี้เชียวหรอ?
คิดๆไปแล้วก็คงใช่ น่าจะเป็นนายน้อยของตระกูลไหนสักตระกูลออกมาใช้ชีวิตดู
“คุณหลี่นี่มีความสามารถตั้งแต่อายุยังน้อยเลยนะครับ ไม่คิดเลยว่าคุณจะมีเงินมากขนาดนี้ คาดไม่ถึงจริงๆครับ”เฉาเจิ้นพูดยิ้มๆ
คนที่นั่งข้างๆ แน่นอนว่าต้องเป็นผู้หญิงของเฉาเจิ้นอยู่แล้ว พนักงานสาวในล็อบบี้ที่อยู่ใต้ร่างเขาคนเมื่อกี้
ในตอนนี้เธอกะว่าจะใช้เสน่ห์ของตัวเองมายั่วยวนหลี่โม่ ทำท่าทางอ่อย ยกขาไม่หยุด และเปลี่ยนท่านั่งไปมา ไม่มีปิดบังสักนิด
แต่ว่าหลี่โม่ทำเหมือนไม่เห็น
ผู้หญิงแบบนี้ เมื่อก่อนก็เจอมาเยอะแล้ว
“ผู้จัดการเฉา ผมมีคำขอแค่ข้อเดียว เดี๋ยวถ้าแม่ยายและภรรยาของผมถาม ให้บอกว่าระบบธนาคารผิดพลาด เข้าใจมั้ยครับ?”หลี่โม่ถามนิ่งๆ
เรื่องนี้ต้องปิดบังไปก่อน เงินจำนวนมากขนาดนี้ ถ้าหากหวังฟางและกู้หยุนหลันรู้เข้านี่ไม่อยากจะนึกสภาพเลย
ไม่ใช่ว่าการถูกเปิดโปงตัวตนอย่างง่ายๆแล้วจะมีอะไร
แต่ว่า ตัวตนของหลี่โม่นั้นมันซับซ้อนมาแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าหากถูกเปิดโปงตัวตนแล้วเขาจะอธิบายยังไงดี?
อีกอย่างตอนนี้มีกี่สายตาก็ไม่รู้กำลังแอบเล็งเขาไว้
ราชินีของสำนักหลงเหมินจะปล่อยตัวเขาไปง่ายๆอย่างนั้นหรอ?
เรื่องเมื่อปีนั้น เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นสร้างมาเองกับมือ คงอยากให้เขาตายมากเลยสินะ
หลี่โม่จำเป็นต้องแน่ใจว่ากู้หยุนหลันและลูกสาวจะปลอดภัย
จะต้องไม่ให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยในตอนนี้เด็ดขาด
“แน่นอนครับ คำขอของคุณหลี่เราต้องทำให้ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ”
เฉาเจิ้นพยักหน้าติดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยยิ้มเคารพ “ถ้าหากคุณหลี่โม่ว่าอะไรละก็ผมสามารถรู้เหตุผลได้มั้ยครับ?”
เฉาเจิ้นอยากรู้ตัวตนของหลี่โม่มาก คนแบบนี้ เขาจำเป็นต้องประจบให้ดี อย่างนี้ อนาคตก็มีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว!
“ผู้จัดการเฉา ผมคิดว่า บางเรื่องคุณไม่รู้จะดีที่สุดนะครับ”หลี่โม่พูดแบบนี้ เฉาเจิ้นเองก็ไม่กล้าถามแล้ว
เห็นท่าทางของเฉาเจิ้น หลี่โม่เองก็เข้าใจแล้วว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
หลายปีก่อน จะมีพวกผู้จัดการธนาคารหรือประธานธนาคารมาถึงหน้าบ้าน มาคุกเข่าขอร้องให้เขาฝากเงิน ซื้อการจัดการทางการเงิน แม้กระทั่งให้สัญญาถึงข้อดีต่างๆไม่น้อย
แน่นอนว่าเฉาเจิ้นคนนี้ก็ไม่ต่างกัน ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่เชิญตัวเขามาห้องรับรองVIPหรอก
“ผู้จัดการเฉา เอาอย่างนี้ เรื่องนี้ธนาคารคุณช่วยผมเก็บเป็นความลับ แล้วผมจะฝากเงินที่พวกคุณสักหน่อย”หลี่โม่ยิ้มนิดๆ
เฉาเจิ้นสั่นไปทั้งตัว เขากำลังลังเลว่าจะเปิดปากพูดยังไง คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่โม่จะพูดออกมาเอง
ตื่นเต้น ดีใจ!
เขาและคนรักข้างๆสบตากัน ยิ้มออกมาจนเห็นถึงรอยบนใบหน้า
คนมีเงินนี่ใจกว้างจริงๆ!
“คุณหลี่ครับ ดูสิคุณพูดอะไรกัน นี่เป็นสิ่งที่พวกผมสมควรทำให้ลูกค้าอยู่แล้วครับ”เฉาเจิ้นพูดเกรงใจไม่กี่คำ
แล้วต่อมาเฉาเจิ้นก็พูดไม่หยุด ฝากเท่าไหร่ ฝากนานแค่ไหน ดอกเบี้ยเท่าไหร่ พูดมาเยอะแยะ
สรุปหลี่โม่ก็พูดขึ้นว่า “เอาอย่างนี้ โอนเงินพันล้านจากบัตรนี้ไปที่สาขาย่อยของพวกคุณ ชื่อบัญชีเป็นของภรรยาผม รหัสคือวันเกิดของเธอ”
“พัน….พันล้าน?”เฉาเจิ้นมองหลี่โม่อย่างตะลึง มีความรู้สึกว่าไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินนิดหน่อย
พระเจ้า!
โอนทีเดียวพันล้าน แล้วยังฝากในนามของภรรยา!
คุณหลี่คนนี้ ดีกับภรรยามากจริงๆ!
พนักงานสาวในล็อบบี้ที่อ่อยอยู่ข้างๆ ตอนนี้เองก็ตะลึง
รวมทั้งมีความรู้สึกอิจฉาริษยาภรรยาของเขา สายตาจ้องมองไปที่หลี่โม่อย่างเป็นประกาย อยากจะนอนกับเขาตั้งแต่ตอนนี้เลย!
ผู้ชายแบบนี้ เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนชอบมากที่สุดเลย!
เธอยอมที่จะคุกเข่าเรียกพ่อเลย
“รีบไปทำเถอะ เดี๋ยวผมจะต้องกลับไปทำกับข้าวอีก”หลี่โม่พูดนิ่งๆ
เฉาเจิ้นอึ้งไป ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วก็รีบให้โจวเสวี่ยไปจัดการ
การรับรองสุดพิเศษแบบVIP ข้ามกฎต่างๆไปทันที
เงินฝากพันล้านเชียวนะ!
นี่มันเป็นผลงานที่เฉาเจิ้นทำทั้งชีวิตก็ไม่สามารถทำได้!
ครั้งนี้ ตำแหน่งประธานธนาคารของปีหน้า เอาต้องได้แน่นอน
“คุณหลี่ ภรรยาของคุณนี่ช่างน่าอิจฉาจริงๆ มีสามีที่เอาใจใส่ขนาดนี้”เฉาเจิ้นไม่ลืมที่จะพูดชม
ครั้งนี้หลี่โม่เพียงแค่ยิ้มนิดหน่อย จัดการทั้งหมดเสร็จ ก็จากไป
เมื่อกลับไปล็อบบี้ เฉาเจิ้นก็อธิบายให้หวังฟางว่า “คุณป้าครับ ต้องขออภัยด้วย ระบบของธนาคารผิดพลาด เงินในบัตรนี้มีอยู่ 5 หมื่นครับ”
บัตรนี้ แน่นอนว่าหลี่โม่สลับเปลี่ยนมาแล้ว
หวังฟางได้ยินคำนี้ หวังฟางก็เข้าไปดึงคอเสื้อของเฉาเจิ้นอย่างรุนแรง “เป็นไปไม่ได้!เป็นหมื่นล้านแท้ๆ!แกหลอกฉัน พวกแกรวมหัวกันหลอกฉัน เพราะว่าพวกแกอยากจะฮุบเงินของฉัน!”
ความไร้เหตุผลของหวังฟางไม่มีใครสามารถรับมือได้จริงๆ
สุดท้าย ทุกคนรวมพลังกันถึงสามารถเกลี้ยกล่อมหวังฟางได้
กู้หยุนหลันรีบส่งหวังฟางกลับ
หลี่โม่เองก็กลับบ้านไปทำกับข้าว
และเมื่อกี้กินข้าวเที่ยงเสร็จ กู้หยุนหลันก็หาโอกาสกลับมาที่ธนาคาร แล้วหาตัวเฉาเจิ้น “ผู้จัดการเฉา คุณบอกฉันมาว่าบัตรมีแค่ 5 หมื่นจริงๆหรอ?”
