บทที่ 131 : เข้าวังอีกครั้ง (1)
” ท่านตาทวด” ไปเสี่ยวเฉินกล่าว ปากของเด็กน้อยเต็มไปด้วยเม็ดยา จนพูดอ้อแอ้ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับท่านอาจารย์ตาของหม่ามี้หรอก พวกท่านรักหม่ามมาก หากหม่ามีพูดอะไร พวกท่านก็ไม่กล้าขัด หากหม่ามบอกให้ไปทางทิศตะวันตก พวกท่านก็จะไม่ไปทางทิศตะวันออก หม่ามีรังแกพวกท่านเป็นประจําแหละ”
ครั้นเห็นไป๋เสี่ยวเฉิน ยัดยาเม็ดใส่ปากไม่ต่างกับขนมถั่วเคลือบทุกคนก็อ้าปากค้างพลางคิดว่า เจ้าเด็กมือเติบนี้ !
ทว่า…
เมื่อได้ยินถ้อยคําของไปเสี่ยวเฉินแล้ว ท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานก็ รู้สึกสบายใจขึ้น ดูเหมือนว่าแม้หยานเอ๋อจะจากไปนานหลายปี ก็ ยังมีคนคอยดูแลนางแทนบ้านสกุลหลาน
“ท่านลุง” ไป๋หยานเรียก นางมองชายผู้ซึ่งยังไม่ได้รับยาใด ๆพร้อมรอยยิ้มกว้าง “ท่านอยู่ขั้นที่สามเทียนเจี่ยแล้ว หลานจะมอบ ยาเม็ดเทียนหยวนขั้นที่สีให้เช่นเดียวกับพี่ ๆ ยาเม็ดพวกนี้ไม่สามา รถช่วยให้ท่านก้าวข้ามขั้นนี้ไปได้ ทว่าอย่างไรก็ตามยาเม็ดพวกนี้ ก็จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฝึกให้ท่านได้
บูม !
ศีรษะของทุกคนแทบระเบิด
ยาเม็ดเทียนหยวนขั้นที่สี่ !
แม้ว่ายาเม็ดนี้จะเป็นระดับเดียวกับที่เคยใช้รักษาท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานมาก่อน ทว่ายาตัวนี้มีคุณสมบัติที่ดีกว่ายาตัวเดิมมากนัก
จะไม่ให้พวกเขาตกตะลึงได้อย่างไร ?
หลานหยูมือไม้สั่น ขณะยื่นออกไปรับขวดยา ” หยานเอ๋อ เจ้าได้ยาพวกนี้มาจากอาจารย์ของเจ้ากระนั้นหรือ ?”
ไป๋หยานยิ้มพลางกล่าวว่า “ยาในขวดนี้น่าจะเพียงพอสําหรับการใช้งานตลอดเวลาหนึ่งเดือน และท่านลุงก็น่าที่จะผ่านขั้นที่ท่านติดอยู่ในตอนนี้ไปได้ในช่วงเวลาหนึ่งเดือนเช่นกัน ยาเม็ดพวกนี้ถือเป็นการตอบแทนน้ําใจของท่านแทนท่านแม่ของข้า”
เมื่อหลายปีก่อน
ครั้งที่หลานหยุฝึกฝนมาถึงระดับสูง ตระกูลหลานได้เตรียมการล่วงหน้า พวกเขาซื้อยาเม็ดจิตวิญญาณขั้นสี่รอไว้ เพื่อให้การพัฒนาของหลานหยูเป็นไปอย่างราบรื่น
แต่
โชคชะตากลับพลิกผัน เมื่อหลานเยี่ยแต่งงานกับชายที่ไร้หัว ใจนั่นยาเม็ดจิตวิญญาณขั้นสี่จึงถูกใช้เป็นสินสอดทองหมั้นแทน หลานเยี่ยมอบยาเม็ดจิตวิญญาณทั้งหมดให้ผู้ที่นางรัก ซึ่งนั่นทําให้ตระกูลหลานต้องตกต่ําเป็นเวลาเนิ่นนานหลายปี
แม้ว่าหลานหยูจะสามารถผ่านขั้นที่สามเทียนเจี้ยได้ด้วยความแข็งแกร่งของตนเอง หากแต่ไปหยานก็อยากมีส่วนช่วยสนับ สนุนเขาเพื่อชดเชยความผิดพลาดของหลานเยี่ย
“เด็กดี ” นัยน์ตาของหลานหยูแดงขึ้นเล็กน้อย เขาลูบศีรษะหลานสาวอย่างอ่อนโยน ” หากเยี่ยเอ๋อ มารดาของเจ้าได้เห็นว่าเจ้าเป็นคนฉลาดเฉลียวเช่นนี้ นางจะต้องพอใจมากเป็นแน่”
ไป๋หยานมองใบหน้าเด็ดเดี่ยว และทระนงของหลานหยูแล้วนางกัดริมฝีปากเล็กน้อย ขณะถามว่า ” ท่านลุง ท่านเคยเสียใจบ้าง หรือไม่ที่มอบยาพวกนั้นให้กับท่านแม่ของข้า ?”
หลานหยูหัวเราะก่อนจะตอบคํา “มารดาของเจ้าเป็นน้องสาวของข้า สิ่งใดที่นางปรารถนา ข้าสามารถให้นางได้ทุกอย่าง ทั้งไม่เคยเสียใจเลย”
แม้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะทําให้ครอบครัวต้องตกต่ํามานานหลายปีก็ตามที่
แววตาของไป๋หยานแลดูซับซ้อน หลานเยี่ยอาจเป็นภรรยาที่ย ดเยี่ยมของไปเฉิงเซียงเพราะนางทําทุกอย่างได้เพื่อเขา ทว่านางกลับทรยศต่อคนบ้านสกุลหลาน
” หม่าม” ไปเสี่ยวเฉินวิ่งเหยาะ ๆ ไปยืนข้าง ๆ ไป๋หยานจากนั้นก็ยกมือขึ้นโอบรอบคอมารดา พร้อมกับจ้องมองด้วยดวงตาบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ”แล้วของขวัญของท่านยายทวดกับท่านยายล่ะ”
เสียงใส ๆ ของเจ้าซาลาเปาน้อยเรียกสติให้ไป๋หยานกลับมาเป็นตัวของตัวเองนางเผยรอยยิ้มอ่อนโยน
” ท่านป้ากับท่านยาย ข้าคิดว่าท่านทั้งสองไม่เหมาะกับเรื่องต่อสู้ฆ่า ๆ ฟัน ๆ เช่นนั้นข้าจึงเตรียมสิ่งอื่นให้แทน” นาง กล่าวพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ยาเม็ดขับสารพิษเพื่อความงาม “
“ขับสารพิษเพื่อความงาม ?” ทันทีที่ได้ยินชื่อยา หลานเสี่ยวหยุนก็ตาโต นางรีบสอบถามข้อมูล “พี่สาวยานี้ใช้ยังไง ?”
“เสี่ยวหยุน ดูใบหน้าของเฉินเอ๋อสิ” ไปหยานหยิกแก้มบุตรชายพร้อมกับยิ้ม “ทั้งนุ่มทั้งขาวใสเลยใช่มั้ยล่ะ ? นั่นเป็นเพราะเขากินยาเสริมความงามเหล่านี้เป็นประจํา ยาพวกนี้สามารถกําจัดสารพิษที่ไม่พึงประสงค์ภายในร่างกายออกไปได้ อีกทั้งยังทําให้ร่า งกายของเราสะอาดสดใสงดงาม”
***จบบท เข้าวังอีกครั้ง (1)***
