จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ – ตอนที่ 139

“เสด็จยายทวดไทเฮา ท่านเป็นอะไร ?”

ไปเสี่ยวเฉินวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาไทเฮา เขาใช้มือตบหลังหญิงชรา เพื่อช่วยให้หญิงชราหายใจได้ราบรื่นขึ้น นัยน์ตากลมโตของเขาแลดูราวกับจะเอ่ยออกมาเป็นคําพูดได้

 

” หม่ามีบอกว่า อย่าโกรธคนที่ไม่ควรค่าที่จะให้โกรธ”

 

ช่างเป็นเด็กที่ดีจริง ๆ

 

ไทเฮาทอดถอนพระทัย นี่หากนางย้อนกลับไปบังคับให้หลานเยี่ยสมรสกับฮ่องเต้ได้ บางที่เด็กแสนดีและน่ารักผู้นี้ก็อาจเป็นเหลนชายที่ดีของนางแทน

 

“รั่วเอ๋อ !” ทันใดนั้นเองเสียงร้องประหลาดใจก็ดังขึ้นใกล้ ๆ

 

หลังจากได้ยินน้ําเสียงที่คุ้นเคยนี้ คิ้วของไปหยานก็ค่อย ๆ เลิกสูงขึ้น เรียกว่าพบศัตรูบนทางแคบใช่มั้ยเนี่ย ? (ประมาณโลกมันแคบ)

 

“รั่วเอ๋อ เจ้านั่งทําอะไรอยู่ตรงนั้น พื้นนั่นทั้งแข็งทั้งเย็นนะ” หนานกงอี้ก้าวเข้ามายืนข้างไปทั่วพร้อมกับช่วยพยุงนางลุกขึ้น

 

จากนั้นเขาก็เหลือบมองไป๋หยานด้วยสายตาเคร่งขรึม “ไป๋หยาน เจ้าเล่นอะไรอยู่ ?”

 

ไป๋หยานยกยิ้มเย้ยหยัน ” ท่านควรถามโอรสที่รักของท่านมากกว่าว่าเกิดอะไรขึ้น ?”

 

หนานกงอี้ขมวดคิ้วจนเป็นปม ในฐานะบิดา เขาจะไม่รู้เกี่ยวกับพฤติกรรมที่ไม่ดีของโอรสของตนได้อย่างไร ? อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยว่ากล่าวหลินเอื้อยามทําสิ่งผิด

 

เพราะหลินเอ๋อของเขาจะต้องเป็นผู้ปกครองที่ทรงอํานาจยิ่งใหญ่ของแผ่นดินนี้ไม่ช้าก็เร็วเช่นนั้นเขาจึงต้องสอนให้โอรสรู้จักใช้อํานาจตั้งแต่ยังเยาว์ อย่างไรก็ตามเขามักเตือนหลินเอ๋อเสมอ ว่าให้ใช้อํานาจแค่เพียงในวัง เพราะหากออกไปสร้างปัญหานอกวังจะเป็นการทําให้ราชวงศ์ต้อง เสียหน้า ซึ่งไม่สมควรอย่างยิ่ง

 

“เสด็จย่า” หนานกงอี้จ้องมองไป๋หยานอย่างเย็นชา ก่อนที่จะหันกลับไปมองไทเฮา “หลินเอ๋อ อย่างไรเสียก็เป็นเหลนแท้ ๆ ของพระองค์ เหตุใดพระองค์ถึงช่วยคนนอกรังแกเขา ?”

 

“ฝ่าบาท” ไปรั่วเอนซบต้นแขนของสวามีนางอย่างรวดเร็ว พร้อมแสดงทีท่าน่าสงสาร “ไปหยาน ให้แมวของลูกชายนางข่วนลูกของเรา”

 

ใบหน้าของหนานกงอี้แลดูเคร่งขรึม เขากําหมัดแน่น ขณะหันไปมองไปเสี่ยวเฉินผู้ซึ่งกําลังอุ้มแมวน้อยอยู่

 

ไปเสี่ยวเฉินส่งสายตายั่วยุ ยิ่งทําให้หนานกงอี้โกรธเกรี้ยว เขาตะโกนขึ้นด้วยความโมโห “ผู้ใดก็ได้ มาเอาตัวเด็กสารเลวนี้ออกไปที !”

 

“บังอาจ !”

 

“เจ้ากล้าดียังไง !” (ไทเฮา)

 

“เจ้ากล้าดียังไง !” (ไป๋หยาน)

 

เสียงของสตรีทั้งสองดังขึ้นพร้อม ๆ กัน สุรสียงของไทเฮานั้นเต็มไปด้วยความกริ้ว ส่วนเสียงของไป๋หยานนั้นเจือเจตนาสังหาร

 

“หม่าม” ไปเสี่ยวเฉินถลาเข้าหาอ้อมกอดของมารดา พลางกล่าวว่า “ท่านปู่คนนี้ดุร้ายจังเฉินเอ๋อกลัว”

 

แม้ว่าเขาจะกล่าวออกมาเช่นนั้น ทว่านัยน์ตาของเขากลับสดใส ยามนี้เขาซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของมารดา พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

 

”เจ้าเรียกข้าว่ากระไรนะ ?” ใบหน้าของหนานกงอี้ดูแทบไม่ได้ เจ้าเด็กคนนี้เรียกเขาว่าท่านปู่ได้อย่างไร ?

 

เขาแก่ถึงเพียงนั้นเลยหรือ ?

 

“หม่าม ท่านปู่คนนี้ต้องถึงวัยทองแล้วเป็นแน่ อารมณ์ถึงได้ร้ายแบบนี้ เขาดูร้ายกาจกว่าป๊ะป๋าซะอีก โชคดีที่ครั้งนั้นหม่ามี้ไม่ได้แต่งงานกับเขา เพราะเฉินเอ๋อคิดว่าป๊ะป๋าหล่อกว่ามากเลย”

 

ดูเหมือนว่าไปเสี่ยวเฉินยังไม่ถูกใจถ้อยคําที่เขาเอ่ยกล่าวออกมาสักเท่าใดนัก เขาเลยเพิ่มไปอีกประโยคว่า “แต่ยังไง พ่อบุญธรรมก็อ่อนโยนที่สุด”

 

” พวกเจ้ามัวยืนเฉยอยู่ไย ? รีบจับเจ้าเดรัจฉานน้อยนั่นมาสิ !” หนานกงอี้กราดเกรี้ยว

 

เด็กไม่มีสกุลรุนชาติ กล้าดียังไงมารังแกโอรสของข้า !

 

เหล่าทหารองครักษ์ต่างหันมองหน้ากันด้วยความลังเล ทว่าท้ายที่สุด พวกเขาก็ก้าวออกมาข้างหน้า

 

ช่วงเวลานั้น พระพักตร์ไทเฮาก็ดําคล้ําด้วยความกริ้วจัด นางไม่คาดคิดว่าหลายปีที่ผ่านมานี้อํานาจของนางจะอ่อนแอ กระทั่งแม้แต่องครักษ์ก็ยังไม่เชื่อฟังคําสั่ง

 

ขณะเดียวกันหนานกงซุนก็ดึงแขนเสื้อของไป๋หยานพลางกระซิบว่า “ข้าขอโทษ..”

 

เขาเป็นผู้ดึงนางให้มาพบเรื่องเลวร้ายเช่นนี้

 

ทว่าไป๋หยานไม่ได้ยินถ้อยคําของหนานกงซุน นางจ้องมองทหารองครักษ์ที่กําลังก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ นัยน์ตาของนางหลงน้ําเสียงของนางเย็นเยียบและบาดลึก ” หากใครกล้าก้าวเข้ามาอีกข้าจะสังหารอย่างไร้ปรานี !”

 

***จบบท ไทเฮาทรงกริ้ว (2)***

 

จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์

จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์

จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์
Score 7.6
Status: Ongoing Released: N/A Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์นางกลับชาติมาเกิดเป็นทายาทในตระกูลขุนนางจีนที่ทรงเกียรติ ทว่าในเวลานั้นนางไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากต้องคว้าตัวชายสักคนมาปลดปล่อยความทรมานที่กำลังพุ่งถึงจุดที่ไม่สามารถอดทนได้ ไม่คาดคิดไม่เพียงแต่นางต้องถูกพร่าพรหมจรรย์อย่างไม่ตั้งใจคาเตียง นางยังต้องอุ้มท้องทั้งที่ไม่ได้แต่งงานอีกด้วย มิหนำซ้ำ…ลูกที่นางอุ้มท้องมาถึงสิบเดือนกลับกลายเป็นสุนัขจิ้งจอกตัวเล็ก ๆ ที่ร้องเรียกนางว่า “หม่ามี้” ตั้งแต่เกิด โชคดีที่ลูกของนางเลี้ยง

Comment

Options

not work with dark mode
Reset