เด็กหญิงตัวน้อยรีบวิ่งเข้าหาซูเซียวทันที
“หนูเอง คันนาเอง หนูน่ารักไหม?”
ซูเซียวมองอย่างละเอียดแล้วก็พบว่าเด็กหญิงคนนี้ไม่ใช่คันน
“เธอไม่ใช่คันนา”
“ว้าหลอกไม่ได้งั้นหรอ สงสัยต้องใส่ใจเรื่องเสียงมากกว่านี้” เด็กหญิงคนนี้เลิกทำตัวน่ารักทันที
“แล้วเรื่องนั้นล่ะ สงสัยอยู่รึเปล่าเกี่ยวกับ RP? ถ้าอยากจะเข้าใจ RP มากกว่านี้ก็จ่ายมา 50เหรียญพาราไดซ์”
ซูเซียวตอนนี้ต้องการที่จะรู้ว่า RP คืออะไรมากๆ เขาจึงตอบแบบไม่ลังเล
“ได้สิ แล้วผมจะเอาเหรียญพาราไดซ์ให้ยังไง?”
ซูเซียวงงเล็กน้อย
“ว่าแต่ คุณไม่กลัวหนูโกหกงั้นหรอ? อย่างแรกเลยที่ต้องรู้ก็คือคนใน RP ไว้ใจไม่ได้”
ทันใดนั้นดาบดราก้อนแฟลชก็โผล่มาที่มือของซูเซียว
“ถ้ากล้าโกหก ก็ตายส้ะ”
“ไม่มีทางหรอก ใน RP นี้ไม่มีใครฆ่ากันได้นอกจากในอารีน่า! และที่นี่ก็คือพื้นที่ปลอดภัย”
“งั้นไม่เป็นไร ก็แค่ตามไปฆ่าที่โลกอื่น”
ซูเซียวทำสายตาเยือกเย็นใส่
“โหย ใจเย็นสิ้ หนูไม่ใช่ศัตรู และหนูก็จะไม่โกหกด้วย”
ทันใดนั้นเด็กหญิงคนนี้ก็ตัดสินใจเดินออกไปโดยไม่ช่วยซูเซียวแล้ว
[ท่านได้รับ 50เหรียญพาราไดซ์]
ท่านใดนั้นเด็กหญิงคนนี้ก็หันกลับมาและเปลี่ยนสีหน้าทันที
“ที่นี่มีคนเยอะ ไปหาร้านนั่งคุยกันดีกว่า”
เด็กหญิงคนนี้ถอนหายใจและเดินนำซูเซียวไป
“เห้อ หนูไม่อยากจะทำธุรกิจด้วยเลยนะ แต่ไหนๆก็จ่ายมาแล้ว งั้นขอแนะนำตัวเองก่อนเลยแล้วกัน หนูมีชื่อว่า ซี โร โร เป็นคนงานใน RP”
ซูเซียวที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
จนไม่นานหลังจากนั้น ซีโรโรก็นำซูเซียวมาถึงร้านเครื่องดื่มที่มีชื่อว่า แมวและหมา
“ยินดีต้อนรับสู่…. เอ้า ซี พาคนใหม่มาอีกแล้วงั้นหรอ?”
หญิงสาวที่แต่งชุดสวยงามพร้อมกับหน้าอกตูมๆ ทักทายเธอ
“บอส หนูต้องการน้ำแตงโม แล้วนายต้องการอะไร?”
“น้ำเปล่า”
ซูเซียวตอบอย่างไม่คิด เพราะว่าเขาเป็นเด็กใหม่ ไม่กล้ากินอะไรแปลกๆแน่นอน
“ไม่ต้องกังวลนะ พวกเราก็เป็นคนงาน ไม่เหมือนกับพวกที่ทำสัญญา พวกเราไม่ทำอะไรแย่ๆหรอก”
“คนงานคืออะไร?”
ซีโรโรไอและตอบคำถามทันที
มีผู้คนสองแบบใน RP อย่างแรกก็คือพวกที่ทำสัญญา อีกอย่างก็คือคนงาน อย่างซีโรโร
ผู้ทำสัญญาต้องทำภารกิจอันตราย ส่วนพวกคนงานนั้นต่างออกไป พวกเขาคอยช่วย RP อย่างเช่นขายของเป็นต้น
คนงานนั้นจริงๆแล้วก็ทำสัญญามาเหมือนกันแต่ว่าล้มเหลวในภารกิจแรก จึงสูญเสียอาชีพไป และถ้าหากที่นี่ไม่มีคนงาน พวกที่ทำสัญญามาก็จะไม่มีอะไรให้กิน
ต้องสังเกตดูว่า RP นั้นไม่มีฟังก์ชั่นซื้อขายอาหาร ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างมากที่ต้องมีคนงาน
ซึ่งมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นเพราะคนงานสามารถไปยังโลกอื่นได้1ครั้งต่อสองเดือน
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมซีโรโรถึงกลับซูเซียวตอน ซูเซียวนำดาบออกมา
ซีโรโรนำแท้บเล็ตออกมาและยื่นให้ซูเซียว
“นี่คือข้อมูลเฉพาะของ RP อ่านนี้ได้เลยมันจะไม่โกหกคุณ”
ซูเซียวรับมา และนี่ก็เป็นเทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามากเพราะมันสามารถส่งภารออกมาเป็นสามมิติได้
เขาค่อยๆเข้าใจเรื่องราวของ RP มากขึ้นเรื่อยๆ
RP นั้นกว้างใหญ่ มีประชากรไม่น้อยกว่า 1แสนคน ซึ่งตัวเลขผันผวนตลอดเวลา
เหตุผลก็เพราะว่ามีคนตายสูงมาก
ตามข้อมูลที่ได้รับมาจาก ซีโรโร อัตราการตายของผู้ทำสัญญาในโลกแรกคือ 80% โลกที่สองคือ 60% และโลกที่สามคือ 50% และมีรายละเอียดอีกมากมายแต่ซูเซียวมองไม่เห็นรายละเอียดเหล่านั้น
จากอัตราการตายแบบนี้ก็รู้เลยว่าการใช้ชีวิตใน RP นั้นยากขนาดไหน
ใน RP นี้ร้านค้าส่วนมากมักจะเปิดโดยคนงาน ซึ่งมีหน้าที่หลักในการดำรงชีวิตของเหล่าผู้ทำสัญญา
ที่ศูนย์กลางของ RP นั้นมีตึกมากมาย ซึ่งล้วนแล้วแต่สร้างขึ้นโดย RP รวมถึงห้องในตอนแรกที่เขาเคยอยู่ด้วย
ตึกมากมายเหล่านี้มีความสำคัญต่อผู้ทำสัญญามาก ถ้าหากพวกเขาต้องการจะแข็งแกร่งขึ้นก็ต้องเกี่ยวข้องกับอาคารเหล่านี้
หลังจากอ่านข้อความสุดท้ายจบ ซูเซียวก็วางแท้บเล็ตลง
“มันบอกไว้ว่า ผู้ทำสัญญาสามารถอยู่ใน RP นี้ได้สามวันแล้วก็ต้องกลับไปยังโลกจริงเพื่อรอทำภารกิจต่อไป มันเป็นไปได้ด้วยหรอที่จะกลับโลกจริง?”
“ใช่ ถ้าหากทำภารกิจในโลกอื่นเสร็จแล้วก็จะสามารถอยู่ใน RP ได้สามวันหลังจากนั้นจะถูกส่งกลับไปยังโลกจริง และหลังจากที่อยู่ในโลกจริงสักสัปดาห์นึง ก็จะมีเสียงเรียกจาก RP ให้กลับมาทำภารกิจ”
ขณะที่ซีโรโรพูดแบบนี้เธอก็จ้องมองซูเซียวด้วยความอิจฉา
คนงานนั้นต่างจากผู้ทำสัญญา เพราะว่าสามารถกลับไปยังโลกจริงได้สามวันต่อเดือนเท่านั้น
“หนูคิดถึงครอบครัว”
ซีโรโรพูดขณะท้าวคางตัวเองอยู่
“อ้อแล้วก็อีกอย่าง คุณต้องปกปิดรูปลักษณ์ของคุณไว้ใน RP เพราะมันจะมีบางกรณีที่ใครสักคนไปล้างแค้นคุณในโลกจริง! และครอบครัวคุณอาจจะได้รับอันตราย ตัวหนูเองก็ได้รับการแปลงรูปลักษณ์แล้วหลังจากที่จ่ายไป 500 เหรียญพาราไดซ์”
ซูเซียวถอนหายใจและไม่สนใจ
“จะไม่ปกปิดตัวเองหน่อยหรอ? คุณทำได้ในตอนนี้เลยนะ”
“ไม่ล่ะ ผมไม่มีครอบครัวอยู่แล้ว”
เมื่อได้ยินซูเซียวตอบมาแบบนั้น ซีโรโรก็ไม่กล้าเร้าหรืออีก
“ข้อมูลทั้งหมดก็มีเท่านี้แหล่ะ แล้วก็จำไว้ด้วยนะว่าอย่าไปยุ่งกับพวกนักเวทย์ในโลกอนุพันธ์ต่างๆ พวกเขานี่แหล่ะปีศาจของจริง!”
“นักเวทย์? พวกเขาแข็งแกร่งงั้นหรอ?”
“ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แต่แข็งแกร่งมากๆ ทุกๆครั้งที่มีการไปโลกใหม่และต้องทำภารกิจหมู่ด้วยกัน ก็จะมีแต่คนประกาศรับนักเวทย์จำนวนมาก หนูเองก็เช่นกันทุกครั้งที่ไปโลกอนุพันธ์ก็จะจ้างนักเวทย์ไปคุ้มกันตลอด!”
ซูเซียวพยักหน้า ปัจจุบันศัตรูของเขานั้นคือพวกนักเวทย์เพราะเขาเป็นชาโดวออฟลอว
และเขาก็คิดในใจว่า ถ้าหากนักเวทย์พวกนั้นมาอยู่ต่อหน้าซูเซียว พวกเขาจะยังเก่งกันอยู่ไหม?
ในของเขาตอนนี้มีแต่ นักเวทย์จะอยู่ต่อหน้าเขาได้ไหม เท่านั้น!!
