ในตอนนี้ข้อมูลของโลกอนุพันธ์ก็โผล่ขึ้นมาด้านหน้าซูเซียว
[เข้าสู่โลก : โตเกียวกูล]
ความยาก : ระดับ 3 (ความยากลำบากลดลงเนื่องจากตัวผู้ทำสัญญา)
ความคืบหน้าโลก : 0%
คำแนะนำโลก : ในสังคมที่วุ่นวายของเมืองโตเกียวที่ทันสมัย ได้มีผีร้ายเกิดขึ้นมาที่เรียกว่าผีปอบ ซึ่งลักษณะของมันไม่ต่างกับคนทั่วไป แต่ถ้าหากความหิวกระหายครอบงำดวงตาของพวกมันจะกลายเป็นสีแดง และไล่กินมนุษย์ แถมยังทำให้มีพลังเพิ่มขึ้นอีกด้วย
ภารกิจหลัง : เข้าร่วม ซีซีจี (นักสืบผีปอบ) หรือเข้าร่วมกับผีปอบ และภารกิจหลักจะโผล่ขึ้นมาหลังจากที่เข้าร่วมกลุ่มแล้ว
ภารกิจฮันเตอร์ : จัดการผู้ทำสัญญา 12470 เมื่อฮันเตอร์เข้าใกล้ผู้ทำสัญญา 12470 ในระยะ 1กิโลเมตรระบบนักล่าจะเปิดใช้งานทันที
คำเคือน : ห้ามเอ่ยถึง RP ไม่อย่างงั้นประหารสถานเดียว
คำแนะนำ : ภารกิจนี้เป็นแบบระบบต่อเนื่อง หลังจากเสร็จสามภารกิจหลัง คุณสามารถเลือกที่จะกลับไปยัง RP ได้ แต่ถ้าหากทำภารกิจสำเร็จมากขึ้นเท่าไหร่ ก็จะได้ผลตอบแทนที่ดีขึ้น
คำแนะนำ : มีการตรวจพบว่าตัวฮันเตอร์เองไม่เก่งในภาษาของโลกนี้ จึงหัก 100 เหรียญพาราไดซ์เพื่อปรับปรุงส่วนนี้ทันที
โลกใหม่ เริ่มขึ้น!
….
เมื่อเห็นความยากโลกระดับสาม ซูเซียวก็อุ่นใจขึ้นมา
ในที่สุดเขาก็ได้มาโลกที่กระจอกกว่าโลกของวันพีช
ซูเซียวได้รับภารกิจต่อเนื่องเป็นครั้งแรก
และผู้ทำสัญญา 12470 นี่เป็นใครเขาเองก็ไม่รู้
ไม่มีการให้รูปประพรรณสัณฐานอะไรสักอย่าง มีเพียงแค่ทักษะนักล่าที่จะติดขึ้นมาเองในระยะ 1กิโลเมตร แต่ก็โชคดีที่เมืองโตเกียวไม่ได้ใหญ่มากนัก 1กิโลเมตรก็เพียงพอแล้ว
ในตอนนี้เขาก็แค่ทำภารกิจเหมือนเดิม เขามีเวลา 48ชั่วโมง บทลงโทษคือสูญเสีย 13000 เหรียญพาราไดซ์ และถ้าหากว่าเหรียญไม่พอก็จะเสียอุปกรณ์ไป หากยังไม่พออีกก็ได้แต่ต้องรอความตาย
สำหรับภารกิจฮันเตอร์นั้น ซูเซียวไม่เห็นเวลาหรือบทลงโทษใดๆ
ซูเซียวก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันยังไม่ถึงเวลาในการล่าผู้ทำสัญญาคนอื่น
“ฟึ่บ ฟับ”
เสียงกัดกินของเหล่าผีปอบนั้นดังและกระเด็นไปทั่ว ในตอนนี้พวกมันกินคนไปแล้วสองคน
ซูเซียวเองที่มองไปก็ทั้งตกใจและอยากจะอ้วก ที่เห็นหญิงสาวแสนสวยกำลังเขมือบคนอยู่
แหวะ!
เสียงอ้วกก็ดังขึ้น เขาจึงหันหลังกลับไปมอง เสียงนี้มันเป็นของซีโรโรที่กำลังสยดสยองกับสิ่งที่เห็น
ซูเซียวถึงกับส่ายหัวกับความอ่อนแอของคนพวกนี้
สองนาทีต่อมา ริเสะก็ยังกินอย่างอร่อย
ทันใดนั้นก็มีชายใส่สูทสีขาว และหน้ากากขาวเดินเข้ามาใกล้ริเสะแล้วก็ใช้นิ้วชี้จิ้มเข้าไปที่หน้าผาก
ริเสะเองก็หยุดกินด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ
“ชั้นเกลียดมากเวลาถูกขัดขณะกำลังกิน!”
ทั้งสองเริ่มพูดคุยกัน ดุเดือนขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ดีนะครับ พวกนั้นเป็นระดับ S ซึ่งบางทีอาจสูงถึง SS เลยก็ได้”
ผู้ทำสัญญาต่างลังเลใจและหมดหวังมากที่ RP ส่งพวกเขามาข้างหน้า ผีปอบระดับ S
“หลังจากม่านแสงนี่หายไปเราควรที่จะหนีทันที รอดไม่รอดก็แล้วแต่เวรกรรมแล้วล่ะ”
ซูเซียวที่ยืนมองผู้ทำสัญญาคุยกัน ก็หันไปมองริเสะ แล้วก็จำได้ทันทีว่าชายที่ส่สูทนั้นมีชื่อว่า โอโมริ ยาคุโมะ
“หัวหน้าของข้าส่งข้ามาให้ลากเจ้ากลับไป! และเขายังอยากให้เจ้ามีชีวิตรอด”
“คิดว่าจะจับชั้นได้งั้นหรอ?”
“ฮ่าๆ…”
“ตัวก็ใหญ่แต่มันก็ดูโง่น่ารักดีนะ”
ริเสะเริ่มปั่นประสาท แล้วหลังจากนั้นก็ระเบิดพลังที่มีอยู่ออกมานอกตัวทันที
“บูม!”
ทันใดนั้น ขณะที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกันเอง ม่านแสงรอบตัวซูเซียวก็เริ่มหายไป ซูเซียวเองก็กระโดดสูงขึ้นไปและหายทันที
เมื่อกลับมาอีกครั้งเขาก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของริเสะ
ซูเซียวค่อยๆเตะเข้าไปที่ท้องนุ่มๆของริเสะ
เมื่อลอยอยู่ในอากาศเธอเองก็ไม่สามารถหลบการโจมตีของซูเซียวได้
“บูม!”
ดาบดราก้อนแฟลขก็เข้ามาอยู่ในมือของซูซียว
“นี่คือผีปอบระดับ S-SS งั้นหรอ:?”
