จุติข้ามโลก Reincarnation Paradise – ตอนที่ 36 สิ้นคิด

หลังจากโดนซูเซียวจ้องมอง ร่างกายของริเสะก็แน่นิ่งไม่กล้าเคลื่อนไหว

ในตอนนี้ ดาบดราก้อนแฟลชในมือของซูเซียวก็กำลังปักอยู่ที่หัวของเก็กโก

แต่เก็กโกก็ยังดิ้น แสดงให้เห็นถึงความอึดถึกทนของเหล่าผีปอบ

“ไม่นะ เป็นไปไม่ได้เลย ทำไมมนุษย์ถึงแข็งแกร่งแบบนี้?”

เก็กโกเริ่มเสียสติ

ซูเซียวจึงจับดาบให้มั่น และเฉือนหัวทิ้งทันที

ช่างเป็นฉากที่น่ากลัวยิ่งนัก หัวครึ่งนึงของเก็กโกล่วงหล่นลงพื้น ของเหลวสีขาวแดงใหลออกจากดวงตา ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก

การถูกฟันหัวขาดพวกผีปอบก็ยังตาย ซึ่งถ้าหากกินเลือดเนื้อมนุษย์ได้ทันเวลาก็จะสามารถฟื้นฟูกลับมาได้ใหม่

ซูเซียวรู้ดีว่าเก็กโกเป็นบุคคลที่มีบทบาทมากในเนื้อเรื่องหลักของ โตเกียวกูล

ถ้าหากไม่มีเก็กโกอยู่แล้ว คาเนกิ เคน ก็จะเติบโตได้ช้า ว่าแต่มันเกี่ยวข้องกันยังไง?

เขามานี่ก็เพื่อทำภารกิจและจากไป เขาต้องสนใจอะไรในเนื้อเรื่องหลักด้วยงั้นหรอ?

ถ้าหากคาเนกิ เคน โผล่ออกมาต่อหน้าซูเซียวในตอนนี้ซูเซียวแข็งแกร่งกว่านี้ ก็แค่สู้กันแค่นั้น

ตอนนี้คาเนกิ เคน ไม่มีค่าอะไรสำหรับเขา

[คุณได้ฆ่า ผีปอบระดับ S โอโมริ ยาคุโมะ]

[โอโมริ ยาคุโมะ เป็นตัวละครที่มีบทบาทมาก จึงทำให้ได้รับค่าความคืบหน้าโลก 5.2% ซึ่งทำให้มีค่าความคืบหน้าโลกทั้งหมด 5.2%]

[พรสวรรค์ฮันเตอร์ของท่านถูกใช้งาน ทำให้ได้รับมานาถาวร 10หน่วย จนในตอนนี้มีทั้งสิ้น 163 หน่วย]

หลังจากที่ฆ่าเก็กโกไปก็มีกล่องสมบัติสีเขียวลอยอยู่บนร่างของเก็กโก

กล่องสมบัติสีเขียวนี้สามารถมองเห็นได้แค่เพียงผู้ทำสัญญาเท่านั้น ในตอนนี้ผู้ทำสัญญามากมายในห้องต่างก็จ้องมองในทางเดียวกัน ถ้าหากซูเซียวไม่ยืนอยู่ตรงนี้ ผู้ทำสัญญาเหล่านี้ก็คงจะกรูกันเข้าไปแย่งแล้ว

“อะไร? อยากจะได้กล่องสมบัติสีเขียวนี่งั้นหรอ? ถ้าอยากได้ก็เข้ามาเอาสิ้!”

ซูเซียวจ้องมองผู้ทำสัญญาคนอื่นและยิ้ม ถ้าหากเขาไม่กังวลเรื่องที่ริเสะจะหนีไป เขาก็คงจะฆ่าทุกคนทิ้งให้หมดแล้ว

ในความเป็นจริง ริเสะก็จะหนีตั้งแต่ต้นแล้ว แต่ว่าเก็กโกนั้นตายเร็วเกินไป จึงไม่มีเวลาให้ริเสะได้หนีทัน

“อย่าเข้าใจผิดสิ พวกเราไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย”

ผู้ทำสัญญาคนแรกพูดขึ้นมา ส่วนที่เหลือก็เห็นด้วยทันที

เด็กหญิงตัวน้อย ซีโรโรก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอยกลับไป แม้ว่าเธอจะรู้จักกับซูเซียวแต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้มีมิตรภาพในเวลานี้

จากรูปแบบการต่อสู้ที่ไร้ความปราณีเห็นได้ชัดเลยว่าซูเซียวไม่ใช่คนที่มีจิตใจดี

ผู้ทำสัญญาค่อยๆถอยออกไปเพื่อเฝ้าดูอยู่เฉยๆ

“หึ งั้นก็ถึงตาเจ้าแล้วสินะ!”

ซูเซียวรวบรวมพลังไว้ที่ดาบดราก้อนแฟลชอีกครั้ง และหันไปมองริเสะ

จิตอาฆาตแผ่ไปทั่วจนทุกคนรับรู้ได้ ริเสะเองก็ถึงกับขาสั่นก้าวไม่ออก

แม้ว่าริเสะเองจะสวยมาก แต่เธอก็เป็นผีปอบ

“อย่าเข้ามานะ เราไม่มีความแค้นต่อกัน ปล่อยข้าไปเถอะ”

ริเสะพยายามที่จะพูดดี หวาดกลัว พร้อมกับจ้องมองหัวของเก็กโกที่ล่วงหล่นอยู่บนพื้น

ซูเซียวหยิบกล่องสมบัติสีเขียวขึ้นมา และจ้องมองริเสะ

“ปล่อยไปงั้นหรอ? แล้วข้าจะได้อะไร?”

ริเสะลังเลอยู่พักนึง จนสุดท้ายก็ขยิบตา ผู้ทำสัญญาคนอื่นๆที่ยืนดูอยู่ก็ล้มลงพื้นทันที

ริเสะเป็นสิ่งมีชีวิตที่จัดว่าอยู่ในระดับหัวหน้า แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้าซูเซียว เธอเองจำเป็นต้องลดศักศรีทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด

ซูเซียวที่ดูสนใจในตัวริเสะ เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ

ริเสะก็ยืนนิ่งมองซูเซียวเดินเข้ามา โดยไม่ได้ใช้งานคากุเนะแต่อย่างใด

ริเสะมั่นใจในความสวยของตนเองมาก จึงพยายามใช้ในส่วนนี้เข้าสู้

5เมตร … 3เมตร… 1 เมตร…

ซูเซียวยกมือขึ้นมาลูบแก้มของริเสะ ผิวหนังของผีปอบนั้นหยาบนิดหน่อย แต่แก้มของริเสะก็ถือว่านุ่มมาก

คากุเนะของริเสะที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง ในเวลานี้ก็เปล่งแสงสีแดงขึ้นพร้อมโจมตีทันที

“ตายส้ะ!”

คากุเนะทั้งสี่ระเบิดออก กลายเป็นตะขอเหล็ก พุ่งทิ่มแทงหลังของซูเซียว

ดวงตาสีแดงของริเสะตื่นขึ้น แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายและบ้าคลั่ง!

“งี้สินะ..”

ริเสะยิ้มแหยงๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว พร้อมในตอนนี้ ดาบดราก้อนแฟลชได้แทงทะลุหัวใจของเธอ จนเลือดพุ่งกระเด็น

“ผู้ชายของเจ้านี่มันยั่วยวนไม่ได้จริงๆ…”

ริเสะร้อน เจ็บปวด อย่างมาก

ซูเซียวจับไหล่ของริเสะ และแทงดาบซ้ำ จนทะลุออกที่รักแร้

ฉึก..

เลือดจำนวนมากกระเซ็นไปทั่วพื้น ร่างกายที่อ่อนแอของริเสะก็ค่อยๆล่วงหล่นลง คากุเนะที่กำลังพุ่งโจมตีอยู่ก็แตกสายหายไปทันที

มันตั้งแต่แรกแล้ว ซูเซียวไม่มีความคิดที่จะปราณี เขาไม่มีทางยอมให้ตัวเองถูกหลอกขณะต่อสู้หรอก

ในเวลานี้ RP ก็แจ้งเตือนขึ้นมา

[คำเตือน ฮันเตอร์พยายามจะฆ่าตัวละครหลัก คามิชิโระ ริเสะ กรุณาหลีกเลี่ยงการฆ่า และปล่อยให้เธอมีชิวิตรอด ไม่อย่างงั้นเนื้อเรื่องจะผิดเพี้ยน]

ซูเซียวพยักหน้า เพราะเขาก็คิดไว้อยู่แล้วว่าไม่สามารถฆ่าตัวละครหลักได้

ทันใดนั้นซูเซียวก็เดินถอยออกมา ปล่อยให้ร่างริเสะหล่นลงพื้นด้วยความอ่อนเพลีย เลือดท่วม

ซูเซียวจ้องมองริเสะ และคิดว่าจะทำยังไงต่อดี

ส่วนในสายตาของริเสะ ก็คิดไว้เพียงว่า ชายคนนี้กำลังเล่นกับเหยื่ออยู่

“นี่ อย่าเล่นกับเหยื่อเลย มันไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอกนะ”

เสียงผู้หญิงดังขึ้น พร้อมกับเดินออกมาจากเงามืดด้านหลังซูเซียว