ตอนที่39 สวยงามอย่างดอกไม้กัดเจ็บยิ่งกว่าหมาป่า
และหลังจากที่กลุ่มโอกิริทรีล่าถอยไป การต่อสู้ก็จบลง
ซูเซียวเก็บดาบ หยิบเสื้อขึ้นมาใส่
จากการสู้กับทากาทูกิเซน เขาสูญเสียพลังชีวิตไป 12% นั่นก็เพราะว่าที่ท้องของเขามีบาดแผลเลือดไหลเล็กน้อย
จากที่ซูเซียวสังเกตดูก็ทึ่งกับสายเลือดของทากาทูกิเซนเล็กน้อย เพราะเขาโจมตีเข้าไปเต็มๆสองที แต่ทำให้ค่าพลังชีวิตของศัตรูลดลงเพียง 10% เท่านั้น ต้องบอกเลยว่าค่าวิทของเซนน่าจะมีประมาณ 15หน่วย
ถ้าหากเทียบค่าสเตตัสกันแล้ว ของเซนนั้นเหนือกว่าอย่างแน่นอน
ในมุมมองของซูเซียวนั้นมองว่าเซนมีประสบการณ์การต่อสู้ที่มากแต่ทักษะในการต่อสู้นั้นค่อนข้างจะอ่อน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพลังเท่านั้น
นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาสามารถจัดการกับผีปอบระดับ S ได้ง่าย
และในมุมของเจ้าหน้าที่ CCG นี่จึงเป็นเหตุผลทำให้พวกเขาสู้พวกผีปอบไม่ได้
เจ้าหน้าที่ CCG นั้นเป็นเพียงคนธรรมดาที่ฝึกฝนมาดีเท่านั้น พวกเขาสู้กับพวกผีปอบโดยใช้ชั้นเชิงและแผนการ
การปรากฏตัวของ โคทาโร่นั่นหมายความว่าสถานที่นี้ถูกล้อมไปด้วย CCG แล้ว นี่ก็เป็นเรื่องดีที่เขาจะได้เข้าร่วม CCG
ซูเซียวเดินเข้าไปหาโคทาโร่ทันที
“หยุด”
โคทาโร่ตะโกนขึ้นมา พร้อมกับเอามือกดที่กระเป๋าของเขา และทันใดนั้นก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างพองขยายขึ้นมา
ในกระเป๋าของโคทาโร่นั้นมีอาวุธแปลกๆมากมาย
แท่งเหล็กที่ส่วนล่างถูกเคลือบด้วยคากูเนะ นี่เป็นควิกเก้ของโคทาโร่
“แกเป็นใครกัน? ผีปอบหรือมนุษย์?”
โคทาโร่พูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองซูเซียวอย่างไม่กระพริบตา
“เคยเห็นผีปอบสู้ด้วยดาบไหมหล่ะ?”
ซูเซียวพูด และเดินเข้าหาโคทาโร่ต่อ
“ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ถ้าผมจะฆ่าพวกคุณ พวกคุณตายไปนานแล้ว”
ทันใดนั้นซูเซียวก็พุ่งเข้าไปหาโคทาโร่และนำดราก้อนแฟลชจ่อคอทันที
“อึกๆ” โคทาโร่กลืนน้ำลายด้วยความกลัว
“อย่างที่บอกไม่ต้องกังวลไป”
หลังจากนั้นซูเซียวนำดาบออกจากคอโคทาโร่
“นี่..”
“อะไร” โคทาโร่มองซูเซียวด้วยความสงสัย
“ใน CCG ต้องการคนเพิ่มรึเปล่า? ซากผีปอบที่นอนอยู่นั่นจะเป็นของรางวัลแด่ CCG”
“นั่น… ระดับ S เจสัน?”
โคทาโร่เดินถือควิกเก้เข้าไปหาซากศพ เก็กโก ซึ่งมีชื่อเสียงใน CCG ว่า เจสัน
“นายยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะ”
ซูเซียวนำผ้าพันแผลออกมาทำแผลให้ตัวเอง
“การเข้าร่วม CCG นั้นมีการตรวจอย่างเข้มงวด แต่กรณีของคุณค่อนข้างจะพิเศษ แต่เราต้องยืนยันก่อนว่าคุณไม่ใช่ผีปอบ”
เมื่อได้ยินแบบนั้นซูเซียวก็ยิ้มออกมา
ตึกตึกตึก
เสียงฝีเท้าเร่งรีบเข้ามา
ชายแก่ที่หัวเริ่มขาววิ่งเข้ามา และคนคนนี้คือหัวหน้าของโคทาโร่ มีชื่อว่า มาโดะ
มาโดะเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนที่มีความยุติธรรมมาก เขาเป็นคนที่สุภาพแต่ก็โกรธแค้นเหล่าผีปอบมาก เนื่องจากภรรยาของเขาถูกผีปอบจับกิน
“อ้าวหัวหน้า มาโดะ อยู่นี่เอง”
โคทาโร่ทักทายทันที
หลังจากนั้นมามาโดะหันมาเห็นซูเซียวก็จ้องมองอย่างโกรธแค้น
เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาซูเซียวและดมอย่างระมัดระวัง
“มนุษย์ มนุษย์แน่นอน ข้ามั่นใจอย่างนั้น”
“สวัสดี ผมชื่อ คูเรโอ มาโดะ คุณสู้กับนกฮูกตาเดียวจริงหรอ?”
ในดวงตาของมาโดะตอนนี้เต็มไปด้วยความหวัง
ซูเซียวเองที่เห็นดวงตาแบบนั้นก็เข้าใจทันที ดวงตาแห่งความโกรธแค้น
“ใช่ ผมสู้กับเธอเมื่อกี้ แต่ก็โชคไม่ดีที่เธอหนีไปได้”
“ฮ่าๆ อยากจะเข้า CCG งั้นหรอ? งั้นตามผมมา ผมจะรับประกันตัวคุณเอง”
ในตอนนี้มาโดะไม่สนใจแล้วว่าซูเซียวจะเป็นใคร เพราะการที่เคยสู้กับฮูกตาเดียวถือว่าตรงตามความแค้นของเขา
“คุณ มาโดะ ใจเย็นก่อนสิ้”
โคทาโร่พูดขึ้นมา แต่ก็เปลี่ยนใจมาโดะไม่ได้
“ชื่ออะไรหรอคุณหน่ะ?”
“เบียคุยะ”
“ไปได้มายังไง?”
“….”
ซูเซียวถึงกับเงียบ
“แล้วแผลนั่น ได้มาก่อนการต่อสู้อีกงั้นหรอ? ไม่ต้องห่วง ข้างล่างมีรถพยาบาลอยู่ ไว้ค่อยคุยรายละเอียดกันทีหลัง”
ซูเซียวพยักหน้าและเดินตามไปทันที
เมื่อลงมาถึงก็พบกับรถเป็นสิบคัน ติดไซเรน กระพริบไปทั่ว
CCG ได้รับรายงานจากประชาชนว่ามีผีปอบสองตัวที่นี่ ดังนั้นเหล่าตำรวจจึงรีบมาช่วยกันอพยพประชาชนออกทันที เนื่องจากว่าพวกตำรวจไม่มีศักยภาพในการสู้กับผีปอบ
ที่ด้านหลังรถพยาบาล ซูเซ๊ยวก็นั่งทำแผลอยู่
“แผลลึกมากเลยนะ พวกเราจำเป็นต้องใช้ยาชา”
“ไม่ ไม่ต้องใช้ยาชา ทำไปเลย”
พยาบาลรีบพยักหน้าและทำแผลให้ทันที
