ฉันนี่แหละ ทายาทเศรษฐี – ตอนที่ 185 ไม่เคยดูละครน้ำเน่าเหรอ

ตอนที่185 ไม่เคยดูละครน้ำเน่าเหรอ
หวังซินซินมีความสุขอย่างมาก ในทางตรงกันข้ามเธอพยายามฉุดรั้งร่างของจ้าวเฉียนให้กดตัวเองอยู่แบบนั้น พลางคลี่ยิ้มอย่างมีชัยว่า
“ตอนนี้จะยอมเชื่อฟังฉันแล้วรึยัง? ถ้าไม่ฉันจะวิ่งหนีนายออกไปทั้งแบบนี้ และขอให้ใครซักคนมาทวงความยุติธรรมให้แก่ฉัน! นายเตรียมเข้าคุกได้เลย!”
จ้าวเฉียนหัวเราะเยาะเป็นคำตอบและกล่าวขึ้นว่า
“ผมควรเลือกแบบไหนดีนะ? ถ้าคุณเป็นผม คุณจะเลือกเชื่อฟังหรือไม่เชื่อฟังดีล่ะ?”
หวังซินซินทิ้งทวนรอยยิ้มจางหายไปจากใบหน้า สักครู่หนึ่งเธอเอ่ยขึ้นว่า
“ฉันว่ามันจะเป็นการดีกว่าสำหรับนายนะ เลือกเชื่อฟังฉันแต่โดยดี แล้วมาคุยกันอย่างสันติกันดีกว่า”
หวังซินซินรู้ดีว่าจ้าวเฉียนคนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะยั่วยุ และเธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยในเวลานี้ หากเกิดความผิดพลาดขึ้นมาหมู่บ้านโครงการเธออาจขายไม่ออก และนี่จะส่งผลกระทบต่อบริษัทอย่างมาก
แต่อย่างไร จ้าวเฉียนสั่งการหยางหู่ให้ลงมือเคลื่อนไหวกับบริษัทอสังหาหวังไปแล้ว ดังนั้นเขาหรือยังจะหวนกลับไปเลือกสันติวิธี?
“หุหุ…แต่ผมไม่อยากเชื่อฟังคุณเท่าไหร่ แล้วคุณจะทำยังไงต่อไป?”
จ้าวเฉียนกล่าวตอบพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม
หวังซินซินระเบิดหัวเราะคำโต กล่าวตอบไปว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโกรธฉันแล้วกัน กรี๊ดดด… ช่วยด้วยค่ะ!…ช่วยด้วย…!!”
หวังซินซินรีบผลักร่างจ้าวเฉียนและวิ่งออกจากห้องพร้อมแหกปากตะโกนลั่น ระหว่างนั้นเองเธอก็พยายามขยี้ผมให้กระเซอะกระเซิง พร้อมใช้เล็บขูดร่างกายตัวเองให้เกิดรอยแดงทั่วร่าง
จ้าวเฉียนนอนเล่นอยู่บนเตียงคนไข้อย่างไร้ความกังวล เขานอนดูการแสดงตีบทแตกของหวังซินซินที่ทำได้อย่างยอดเยี่ยม เพื่อดูสักหน่อยว่าเธอสามารถทำอะไรกับเขาได้บ้าง
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหวังซินซิน พวกพยาบาลก็รีบวิ่งกันเข้ามาทันที
“เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?! เกิดอะไรขึ้น?”
พยายามเอ่ยถามสีหน้าตื่รตระหนก
หวังซินซินบีบน้ำตาร้องไห้ออกมาทันที มือข้างหนึ่งกรัดกุมหน้าอกราวกับกว่าเพิ่งถูกย่ำยีมา เธอขอความช่วยเหลือจากพยาบาลทันทีว่า
“ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย! ไอ้โรคจิตนั่นพยายามจะข่มขืนหนู! ช่วยโทรแจ้งตำรวจที หนูทนไม่ไหวแล้ว ฮือ…ฮืออ..”
พวกพยาบาลหันมามองหน้ากันด้วยความมึนงงเล็กน้อย และรีบตรงเข้าไปให้ห้องคนไข้ทันที
“คุณข่มขืนเธอจริงๆเหรอ?”
จ้าวเฉียนยิ้มและตอบกลับไปว่า
“แล้วคุณพยาบาลคิดว่า สภาพผมในตอนนี้จะช่มขืนเธอได้จริงๆเหรอ? เธอพยายามแบล็กเมล์ผมอยู่ ทั้งหมดก็แค่การแสดงเท่านั้น ทางที่ดีพวกคุณควรโทรเรียกตำรวจให้มาจัดการดีกว่านะ”
พยาบาลไม่รู้เลยว่าฝ่ายใดพูดความจริงกันแน่ และการโทรเรียกตำรวจลงเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดแล้วในขณะนี้
สิบนาทีต่อมา ตำรวจได้เข้ามาถึง คล้อยหลังไถ่ถามสถานการณ์จนกระจ่างแจ้งดี พวกเขาจึงถามแพทย์เจ้าของเคสจ้าวเฉียนว่า เขาสามารถปล่อยตัวจ้าวเฉียนไปโรงพักได้ไหม?
หยางหู่ได้โทรมาทาบทามกับทางโรงพยาบาลไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน และหมอเองก็รู้หน้าที่ตัวเองดีว่า ตนต้องดูแลจ้าวเฉียนให้ถึงที่สุด ดังนั้นคุณหมอจึงตอบกลับพวกตำรวจไปว่า
“ผมยังไม่แนะนำให้ออกจากโรงพยาบาลตอนนี้ครับ เขายังต้องนอนดูอาการอีก2-3วัน ถ้าคุณใช้อภิสิทธิ์ตำรวจในการควบคุมตัวเขา ทางผมเองคงต้องเคลื่อนไหวเช่นกัน เรื่องนี้จะถูกส่งไปถึงผอ.โรงพยาบาล และเป็นพวกคุณที่ต้องแบกรับผลที่จะตามมาเอง”
ตามที่คุณหมอพูดไว้ทุกประการ พวกตำรวจไม่กล้ากุมตัวจ้าวเฉียนออกไปไหนทั้งสิ้น และนั่งไต่สวนในห้องคนไข้แทน
“งั้นคุณช่วยอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังได้ไหมครับ?”
จ้าวเฉียนพยักหน้าและกล่าวตอบไปว่า
“เธอวิ่งเข้ามาหวังจะขอให้ผมกลับไปคืนดีกับเธอ และถ้าผมไม่ตอบตกลง เธอจะฉีกเสื้อผ้าตัวเองทิ้งซะ และวิ่งร้องขอความช่วยเหลือ เพื่อใส่ร้ายผมในข้อหาพยายามข่มขืนเธอ”
“มันพูดไร้สาระ! อย่าไปฟังนะคะคุณตำรวจ! ฉันมาที่นี่เพื่อขอคืนดีกับหมอนี่จริง แต่เขาฉวยโอกาสตอนที่ฉันทีเผลอ ข่มขืนฉัน! พอฉันพยายามขัดขืน มันก็ตบตีหนู โชคยังดีที่ดิ้นหลุดออกมาได้ และตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างที่พวกพยาบาลเห็นค่ะ”
หวังซินซินปั้นน้ำเป็นตัว สร้างเรื่องไร้สาระทันที
จ้าวเฉียนระเบิดหัวเราะล่ะนและตอบกลับไปว่า
“คุณนี่มันโง่จริงๆนะ ไม่เคยดูละครทีวีรึไง? ตราบใดที่ส่งหลักฐานทั้งหมดให้ทางนิติเวชตรวจสอบโดยละเอียด จะสามารถระบุตัวตนได้ทันทีว่าใครกันแน่ที่เป็นยคนฉีกเสื้อผ้านั้น อย่างน้อยก็ต้องมีDNAติดบ้าง คุณตำรวจ ทางผมมีเงินอยู่บ้าง เรื่องค่าใช้จ่ายในการส่งตรวจ ผมจะรับผิดชอบเอง”
หวังซินซินถึงกับสะดุ้งเฮือก ราวกับว่าเธอไม่เคยดูละครทีวีจริงๆ และเพิ่งจะคิดได้ว่า ปัจจุบันมันมีการตรวจสอบทางนิติเวชจริงๆ และเจ้าสิ่งนี้จะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของจ้าวเฉียนได้อย่างแน่นอน
พอตำรวจเห็นหวังซินซินผิดสังเกต เขาจึงเอ่ยถามน้ำเสียงเข้มทันทีว่า
“นี่มันหมายความว่ายังไงกันครับ? คุณต้องพูดความจริงออกมา!”
หวังซินซินตื่นตกใจอย่างมาก ม่านตาดำพลันขยายออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว เอ่ยตอบน้ำเสียงอย่างอ่อนแรงขึ้นว่า
“อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขานะคะ…เขาจะข่มขืนหนูจริงๆ…”
ตำรวจยังคงถามต่อว่า
“แล้วคุณกล้าเดินทางไปตรวจสอบกับทางนิติเวชกับเราไหม?”
“เอ่อ…หนู…หนู…”
พอหวังซินซินไม่สามารถให้คำตอบกับทางตำรวจได้ รวมไปถึงปฏิกิริยาในตอนนี้ ตำรวจเองก็ทราบในทันทีว่าความจริงเป็นเช่นไร?
“คุณให้การเท็จต่อเจ้าหน้าที่ เรื่องนี้ถือว่าเป็นความผิด!”
หวังซินซินรีบเอ่ยขอโทษตอบทันทีว่า
“หนูขอโทษ…หนูขอโทษ…แค่ตอนนี้หัวสมองของหนูมันขาวโพลนไปหมด ตอนนี้รู้สึกสับสนจนคิดอะไรไม่ออก อย่าจับหนูไปเลยนะคะ…”
“คดีแจ้งคาวมเท็จต่อเจ้าหน้าที่ มีโทรปรับ500หยวนพร้อมจำคุกเป็นเวลา5วันตามระเบียบ! สำหรับข้อหาทำให้บุคคลอื่นประสบความเสียหาย ถ้าผู้ตกเป็นเหยื่อไม่เอาความ ทางเราเองก็จะไม่เพิ่มคดีลงไป”
หวังซินซินได้ยินแบบนั้นก็รีบหันมาขอโทษจ้าวเฉียนทันทีอย่างตื่นกลัวว่า
“จ้าวเฉียน ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว นาย…นายก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอว่า สถานการณ์ครอบครัวฉันตอนนี้เป็นยังไง ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำแบบนี้แล้วจริงๆ”
ขณะที่เธอกำลังขอโทษ หวังจิ้งหลินก็เดินเข้ามาพร้อมกับตำรวจอีกกลุ่มหนึ่ง พอเห็นว่าสภาพของลูกสาวตนดูไม่สู้ดี เสื้อผ้าฉีกขาดจนให้ชั้นใน ทั้งยังผมที่กระเซาะกระเซ่อนั่นอีก เขาจึงพุ่งเข้าหาจ้าวเฉียนทันทีด้วยความโกรธจัดว่า
“นี่แกทำอะไรซินซิน!?”
ตำรวจทั้งสองกลุ่มรีบตรงเข้าไปห้ามปรามหวังจิ้งหลินอย่างรวดเร็ว พร้อมพยายามเกลียวกล่อมบอกให้ใจเย็น
“จะให้ใจเย็นได้ยังไง! ลูกสาวของฉันทั้งคนกำลังโดนข่มขืนนะ! ผมจะฆ่ามัน! แกไม่รู้สึกละอายใจเลยรึไง! ถ้าสักวันแกมัลูกสาว แกจะเข้าใจความเจ็บปวดของฉัน!”
หวังจิ้งหลินด่าทั้งตำรวจด่าทั้งจ้าวเฉียน สักพักต่อมาหวังจิ้งหลินเพิ่งจะตระหนักได้ว่า ตำรวจพวกนี้เป็นเพียง เจ้าหน้าที่ประจำสน.อำเภอ แล้วมีคุณสมบัติอะไรมาหยุดเขาได้?
“ถอยออกไปให้หมด! ฉัน หวังจิ้งหลิน รู้จักกับผู้กำกับหลี่แห่งกรมตำรวจของเมืองตงไห่! พวกแกทั้งหมดไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวฉันด้วยซ้ำไป!”
หวังจิ้งหลินคำรามเสียงดังลั่น
ทันใดนั้นก็มีตำรวจแก่คนหนึ่งกล่าวค้านขึ้นว่า
“คุณเป็นคนรู้จักกับผู้กำกับหลี่แล้วยังไง? ทำความผิดก็ไม่ต้องรับโทษรึไง? ถ้ายังกล้าขัดขืนอีก ผมจะแจ้งความจับคุณด้วย! ตอนนี้ผมต้องกุมตัวลูกสาวไปที่โรงพักเพื่อสอบสวนและทำสำนวนคดีต่อไป!”
“แกมันยศอะไรวะ!? ถึงกล้าหยุดฉันแบบนี้! ได้! ฉันจะโทรไปรายงานผู้กำกับหลี่เดี๋ยวนี้! พวกแกทั้งหมดเตรียมรับโทษได้เลย!!”
หลังจากหวังจิ้งหลินพูดจบ เขาก็ตรงเข้าไปผลักอกตำรวจแก่คนนั้นออกไปโดยตรง
ตำรวจแก่คนนี้ไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่น้อย เขาริเริ่มหยิบตราตำรวจขึ้นมาแลเอ่ยตอบไปว่า
“นี่เห็นตราตำรวจไหมครับ? ถ้าดูหมื่นเจ้าหน้าที่มีโทษทางกฎหมาย! พวกเราเป็นตำรวจปกป้องประชาชนด้วยกฎหมาย แล้วคุณเป็นใครมีสิทธิ์เหนือกว่ากฎหมายอีกเหรอครับ?”
ตำรวจอีกคนเร่งเกลี้ยกล่อมให้ตำรวจแก่นายนี้สงบสติอารมณ์ก่อน เดือนหน้าเขาก็จะเกษียณอยู่แล้ว อย่าเพิ่งหาเรื่องใหโดนไล่ออกจะดีกว่า
“เหอะ! ก็เพราะฉันจะเกษียณแล้วนี่ไง ถึงไม่กลัวพวกคนรวย! ฉันจะช่วยเหลืแประชาชนที่ตกเป็นเหยื่อจนถึงวินาทีสุดท้าย!”
ตำรวจแก่คนนั้นยังคงกล่าวปฏิเสธอย่างดื้อรั้น
หวังซินซินรู้สึกหวาดกลัวถึงขั้นวิตกแล้ว เธอรีบกอดแขนขอร้องพ่อทันทีว่า
“พ่อ! หนูไม่อยากติดคุก! ช่วยหนูด้วยนะ!!”
หวังจิ้งหลินเหลือบมองตำรวจแก่คนนั้นปลายตามองท่าทีดุร้าย พลางกล่าวปลอบลูกสาวไปว่า
“อย่ากลัวไปเลยซินซิน ไม่มีใครสามารถขังลูกสาวของหวังจิ้งหลินคนนี้ได้! ใครมันกล้าคนนั้นจบไม่สวยแน่นอน!”
นี่เป็นที่ชัดเจน หวังจิ้งหลินคนนี้กำลังกล่าวคุกคามตำรวจแก่นายนั้น
“นี่คุณพูดว่าอะไรนะ? กล้าข่มขู่เจ้าหน้าที่ตำรวจงั้นเหรอ? ช่วยเอาบัตรประชาชนออกมาด้วยครับ แล้วเชิญขึ้นโรงพักทั้งพ่อทั้งลูก!”
หวังจิ้งหลินโกรธจัดจนใบหน้าบิดเบี้ยวน่าเกียจ
“นี่แกกล้าเอาเรื่องฉันจริงๆงั้นเหรอ? ได้! ชะตาแกขาดแล้วไอ้แก่!”
หวังจิ้งหลินหยิบบัตรประชาชนของตัวเองออกมา หลังจากตำรวจแก่คนนั้นตรวจสอบอยู่พักหนี่งจึงค่อยส่งคืนไป
“คุณต้องปฏิบัติต่อตำรวจด้วยความเคารพ พวกนายก็จำไว้ซะนะ ไม่ว่าจะรวยแค่ไหนพวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์เหนือไปกว่าประชาชนคนอื่น อย่าให้พวกนี้ทำตัวเหนือกว่ากฎหมายได้เด็ดขาด”
ตำรวจแก่นายนี้หันไปสอนตำรวจหนุ่มอีกสองสามคนที่อยู่ข้างกาย จากนั้นก็สั่งกุมตัวหวังซินซินเตรียมกลับโรงพักทันที
หวังจิ้งหลินรู้สึกว่า ไอ้ตำรวจแก่คนนี้มันหยามหน้าเขามากเกินไปแล้ว ศักดิ์ศรีของเขาถูกเหยียบย่ำไม่มีชิ้นดี
คิดได้ดังนั้นเขาหยิบมือถือโทรหาผู้กำกับหลี่ทันที และอธิบายสถานการณ์โดยรวมให้ฟัง หวังให้ผู้กำกับหลี่ยื่นมือมาช่วย
“เอ่ออ..ประธานหวัง ผมคงพูดได้แค่ว่า เสียใจด้วยที่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ ครั้งนี้คุณกระทำความผิดชัดเจน ทั้งเรื่องคดีความของคุณเอง มีพยานมากมายเข้ามายืนยันความผิดฐานทุบตีคนอื่น หากปล่อยให้คุณหลุดรอดออกไปโดยไม่ต้องรับโทษ เกรงว่าจะเกิดข้อกังขาต่อสังคมได้ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมติดประชุม”
ผู้กำกับหลี่ตัดสายทิ้งโดยตรงและไม่แม้แต่ให้โอกาสหวังจิ้งหลินพูดสักคำ
หวังจิ้งหลินตกตะลึงแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง สถานการณ์ตอนนี้มันเลวร้ายถึงขั้นไหนแล้วกันแน่ ถึงขั้นที่ผู้กำกับหลี่ไม่ยอมยื่นมือมาช่วย?
Related

ฉันนี่แหละ ทายาทเศรษฐี

ฉันนี่แหละ ทายาทเศรษฐี

เนื้อเรื่องย่อ จ้าวเฉียน อายุ23ปี พนักงานกินเงินเดือนธรรมดา รายได้เดือนละแค่5,000หยวน ทุกคนในบริษัทต่างดูถูกดูแคลนเขา เพราะเจ้านี่ขี้เหนียวเหลือเกิน แม้แต่แฟนเก่ายังทนเขาไม่ไหว และหันมาแอบคบชู้กับผู้จัดการของเขาแทน จนเวลาผ่านไปเขาเพิ่งมารู้ความจริง อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ชวนน่าตกตะลึงกว่าคือ ตัวตนที่ที่แท้จริงของเขาคือทายาทมหาเศรษฐี บุตรชายของจ้าวฝู บุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก แต่เมื่อห้าปีก่อน หลังจากที่ฉลองปาร์ตี้ที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เขาก็ขับรถกลับทั้งๆที่อยู่ในอาการเมา จนแล้วจนรอด บังเอิญไปเฉี่ยวชนเข้ากับสาวน้อยคนหนึ่ง จนเธอได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้เนื่องจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ขาดสติหนัก เกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้น ตะโกนโหวกเหวกโวยวายสร้างปัญหาไปทั่วสถานีตำรวจ ระหว่างนั้นเองก็มีมือดีที่ไหนไทม่ทราบแอบถ่ายคลิปเก็บไว้ได้ทัน พร้อมถูกอัปโหลดลงโซเชียลออนไลน์ ก่อให้เกิดเป็นประเด็นข้อฉกเถียงยกใหญ่ของผู้คนในเวลานั้น ซึ่งเรื่องนี้ก็กระทบไปถึงชื่อเสียงขงอตระกูล จ้าวฝูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้อำนาจเงินตรา เพื่อไล่ลบคลิปวีดีโอเหล่านี้จนหมด ไม่ให้สืบสาวไปถึงตัวลูกชายของเขา คนเป็นพ่อใช้ไม้แข็งตัดขาดจ้าวเฉียน ไล่ไสส่งออกจากตระกูลจ้าว และให้จ้าวเฉียนหาเงินมาชดใช้ค่ารักษาสาวน้อยคนนั้นเป็นจำนวน 200,000หยวน เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจนี้ ถึงจะกลับเข้ามาในตระกูลอีกครั้งได้ ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา จ้าวเฉียนจำต้องทนกับความอัปยศนานาชนิด ทั้งยังต้องใช้ชีวิตอย่างประหยัด จนในที่สุดเขาก็จ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลจนควบตามที่กำหนดไว้ เขาได้ทุกอย่างคืนกลับมาอีกครั้ง และสิ่งแรกที่เขาต้องการคือ การแก้แค้นพวกที่เคยดูถูกเขา! “ประธานฟาง ฉันยินดีร่วมหุ้นกับบริษัทของคุณเป็นจำนวนเงิน3ล้านหยวน โดยมีเงื่อนไขว่า คุณไม่ได้รับอนญาตให้เปิดเผยสถานะที่แท้จริงของผม ไม่อย่างนั้นผมจะถอนทุนทั้งหมดออกทันที” “เข้าใจแล้วค่ะคุณจ้าว” “ฮิฮิ….ตราบใดที่เข้าใจแล้ว ก็ทำให้ได้ แล้วคุณรู้ไหมว่า ผู้จัดการหวัง เจ้านั้นมันต้องการขับไล่ผมออกจากบริษัท คิดว่าผมควรทำยังไงดี?” “ง่ายมากค่ะ! ฉันจะไล่เขาออกเดี๋ยวนี้!” “ไม่ ไม่… ผมยังเล่นกับเขาไม่จุใจเลย จะไล่ออกไปง่ายๆได้ยังไง?”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset