ท่านดยุกรู้สึกดีใจ จึงได้ตอบไปด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณผู้อาวุโสมากเลยครับ”
พูดจบ ลูกน้องสองคนของท่านดยุกก็ได้พยุงท่านดยุกไปอย่างกระตือรือร้น
แต่ทว่า ท่านดยุกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของไป๋ยี่เฟยเลย เขาเอาแต่จ้องไปยังชายหัวล้าน
ในสายตาของเขา ผู้คนตรงหน้าต่างก็เป็นปีศาจที่น่าขยะแขยงทั้งนั้น และตอนนี้ตรงหน้าของเขาก็กลายเป็นสีเลือดไปแล้ว
ไป๋ยี่เฟยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือกไปจนถึงกระดูก “เฮลิคอปเตอร์นั่นมันเป็นของพวกแกใช่มั้ย?”
“ถูกต้อง แล้วแกจะทำอะไรได้?” ชายหัวล้านจ้องมองไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่เหยียดหยาม
ส่วนท่านดยุกที่ถูกไป๋ยี่เฟยมองข้ามนั้นกำลังรู้สึกโกรธมาก “ไอ้ลูกกระจ๊อก คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!”
พอได้ยินแบบนั้น ไป๋ยี่เฟยถึงได้เหลียวมามองหน้าท่านดยุก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “ยังไงก็ต้องตายกันทุกคน ไม่แบ่งก่อนหลัง!”
“ฮ่าฮ่า……”
คำพูดของเขาทำให้ท่านดยุกต้องหัวเราะออกมา ชี้หน้าไป๋ยี่เฟยแล้วพูดไปว่า “นี่แกกำลังเล่นมุกอะไรอยู่? แค่แกคนเดียวเนี่ยนะ?”
“ใช่ แกเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นกลางที่ใช้ได้ แต่แกควรรู้เอาไว้ว่า ฉันเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นสูง แก……”
“ป๊าบ!”
ท่านดยุกถูกตบหน้าเข้าอย่างจัง ทำให้ท่านดยุกต้องหยุดพูดทันที
ส่วนคนอื่นๆ ก็ช็อกไปตามๆ กัน
พอท่านดยุกตั้งสติได้เขาก็โมโหทันที “นี่แกแม่งกล้าตบหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ?”
ท่านดยุกไม่นึกเลยว่าไป๋ยี่เฟยจะกล้าลงมือกับเขาจริงๆ ที่สำคัญคือเขาหลบการโจมตีนั้นไม่ทันด้วย
ใครจะไปคิดว่าไป๋ยี่เฟยจะตบมาอีกครั้งหนึ่ง
“ป๊าบ!”
ท่านดยุคเบิ่งตาโตทั้งสองข้าง “แกนี่แม่ง!”
ท่านดยุกโกรธอย่างสุดขีดแล้วซัดกำปั้นใส่ไป๋ยี่เฟย
“ป๊าบ!”
หมัดของท่านดยุกยังไม่ทันได้โดนไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยก็ตบใส่เขาอีกหนึ่งครั้ง และการตบในครั้งนี้ทำเอาท่านดยุกต้องลงไปนอนกับพื้น
คนทั่วไปนั้นไม่สามารถทนรับกับน้ำหนักของท่านดยุกได้ เสียง “ตุบ” ดังขึ้น ลูกน้องที่อยู่ทางซ้ายมือของท่านดยุกได้ถูกเขาทับตายคาที่ไปเลย
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองท่านดยุกด้วยสายตาที่เย็นเยือก “ฉันบอกว่าใครจะตายก่อน มันก็ต้องตายก่อน!”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็เดินไปหาชายหัวล้าน
พอชายหัวล้านเห็นเข้าก็ทำหน้าไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ จากนั้น ความดูถูกของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึม
ท่านดยุกเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นสูง แต่กลับถูกยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นกลางคนนี้ตบใส่สามทีจนล้มลงกับพื้น เห็นได้ชัดว่านี้มันไม่ปกติ!
ชายหัวล้านหันไปตวาดใส่ลูกน้องของตนเอง “ยังไม่รีบเข้าไปจัดการมันอีก!”
พอลูกน้องทั้งสามได้ยิน ก็รู้ว่าผู้อาวุโสได้โมโหแล้ว ว่าแล้วจึงไปทำการโจมตีออกไปพร้อมกัน พุ่งตัวไปทางไป๋ยี่เฟย
สองคนในพวกเขาเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นต่ำ ส่วนอีกคนก็เป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นกลาง
คนที่อยู่หน้าสุดได้ฟันดาบยาวใส่ไป๋ยี่เฟย
แต่ว่า ไป๋ยี่เฟยก็ได้ยื่นมือออกมารับดาบเอาไว้
สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที
คนถือดาบยาวอยากโจมตีใหม่อีกครั้ง แต่เขากลับขยับไม่ได้เลย
ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากไป๋ยี่เฟยใช้มือรับดาบเอาไว้ ตรงง่ามมือจึงได้มีเลือดไหลออกมา
เขาจ้องมองลูกน้องคนนั้น ดวงตาสีเลือดนั้นแฝงไปด้วยความเย็นเยือกที่หนาวจับใจ
หลังจากที่ลูกน้องคนนั้นได้เห็นดวงตาของไป๋ยี่เฟยแล้ว ร่างกายก็หนาวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
“ตายซะ!”
ไป๋ยี่เฟยคำรามออกมาด้วยเสียงที่แหบซ่าน แล้วใช้มืออีกข้างกำเป็นกำปั้น ชกเข้าใส่หัวของคนคนนั้น
“ตุบ!”
หัวของลูกน้องคนนั้นได้ระเบิดออกราวกับดอกไม้ไฟ
ในเวลาเดียวกัน กำปั้นของอีกคนก็ไปโจมตีใส่แผ่นหลังของไป๋ยี่เฟย
เขาโจมตีโดนไป๋ยี่เฟยแล้ว ในใจรู้สึกชอบใจ แต่ทว่า ไป๋ยี่เฟยกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ทำให้เขารู้สึกถึงความผิดปกติ
ตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมามอง ก็เห็นไป๋ยี่เฟยก็กำลังจ้องเขาอย่างไม่ชอบใจ และแววตาของไป๋ยี่เฟยก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร
“ตุบ!”
กระแทกกำปั้นเข้าไป ลำคอของชายคนนั้นก็หักไปทันที
ยังเหลือยอดฝีมือระดับหนึ่งคนสุดท้าย เขาใช้นิ้วของเขาเจาะทะลุไหล่ของไป๋ยี่เฟยจนเป็นรู
ยอดฝีมือคนนั้นยิ้มออกมาอย่างได้ใจ “ไปตายซะ!”
แต่ทันใดนั้น เขาก็ช็อกไปเลย
เพราะไป๋ยี่เฟยได้จับมือของเขาไว้ ทำให้เขาที่ตั้งใจจะชักมือกลับแต่ก็ไม่สามารถทำได้
ไป๋ยี่เฟยมองเขาแล้วตะโกนออกมาว่า “ตายซะ!”
จากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็เงยหน้าขึ้น แล้วโขกลงไปที่หัวของยอดฝีมือระดับหนึ่งคนนั้น
“ตุบ!”
“ตุบ!”
“ตุบ!”
สามครั้งผ่านไป หัวของชายคนนั้นก็ได้แหลกละเอียด ดูไม่ออกเลยว่านั่นเป็นหัวคน
ส่วนลูกน้องอีกสองคนก็ได้ตายไปแล้วเหมือนกัน
เหตุการณ์เหล่านี้เหมือนจะใช้เวลานาน แต่ความเป็นจริงนั้น มันแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น
เวลาเพียงไม่กี่วิ ก็สามารถฆ่ายอดฝีมือระดับหนึ่งไปสามคนแล้ว
ภาพที่เกิดขึ้น ทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้งไปตามๆ กัน
ถึงไป๋ยี่เฟยจะได้รับบาดเจ็บไปด้วย แต่เขาก็ยังยืนหยุดอยู่ตรงนั้น สีหน้าเย็นเยือก แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตสังหาร
ชายหัวล้านรู้สึกตกใจกับฝีมือที่ไป๋ยี่เฟยแสดงออกมา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เขาก็ยังไม่รู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยจะสามารถเอาชนะเขาได้จริงๆ
ต่อให้เขาจะร้ายกาจมากๆ แล้วมันจะยังไง? เขาเป็นถึงยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นสูง ระหว่างพวกเขาแตกต่างกันขั้นหนึ่ง ขีดจำกัดของระดับขั้นนั้นไม่ได้ก้าวข้ามกันง่ายๆ หรอก
ชายหัวล้านยังคงทำหน้ามั่นอกมั่นใจ “ฝีมือที่แกแสดงออกมานั้นทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจมาก แต่คนที่แกต้องเผชิญหน้าคือฉัน แกก็ยังไม่สามารถเอาชนะฉันได้อยู่ดี!”
“ท่านประมุขสั่งว่าต้องจับเป็นแก แต่แกได้ฆ่าคนของเราไปตั้งเยอะ ทำให้แกได้ชดใช้บ้างคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?”
พอพูดจบ ชายหัวล้านก็ชกหมัดใส่ไป๋ยี่เฟยทันที
“เอื๊อก!”
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้หลบ หมัดนั้นชกใส่หน้าอกของเขาอย่างจัง จนเขากระอักเลือดออกมาทันที
ไป๋ยี่เฟยนั้นได้รับบาดเจ็บแล้ว แต่ชายหัวล้านก็ช็อกไปแล้ว
การโจมตีในครั้งนี้มันรุนแรงแค่ไหนเขารู้ดี ดังนั้น ตอนที่ได้เห็นว่าไป๋ยี่เฟยยังยืนอยู่กับที่ ไม่ถูกโจมตีจนกระเด็นออกไป เขาก็ถึงกับช็อกไปเลย
ไม่เพียงเท่านั้น ตอนที่เขาอยากดึงมือกลับ มันกลับไม่สามารถทำได้
เขาเงยหน้าขึ้นมามองไป๋ยี่เฟย ถึงแม้จะรู้แล้วว่าไป๋ยี่เฟยนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ตอนที่เขาได้เห็นดวงตาที่แดงก่ำของไป๋ยี่เฟยนั้น ก็ต้องรู้สึกกลัวอย่างควบคุมไม่ได้
ว่าแล้วเขาก็ตะคอกออกไปว่า “ไอ้สาระเลว! นี่แกใช้วิชามารเป็นด้วยสินะ!”
เสียงนี้ทำให้เขาดึงสติกลับมากได้มาก แล้วซัดหมัดใส่ไป๋ยี่เฟยอีกครั้ง
วิชาเสริมพลังอ้านจิ้งที่อยู่ในหมัดของยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นสูงนั้นเป็นสิ่งที่ยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นกลางไม่อาจเทียบเคียงได้เลย
เพราะถัดจากยอดฝีมือระดับหนึ่งชั้นสูงขึ้นไปก็คือแดนเทพยุทธ์แล้ว
ดังนั้น ความสามารถในการงานพลังอ้านจิ้งของพวกเขานั้นถือว่าอยู่ในระดับสูงสุด
เพียงแต่การที่จะก้าวไปถึงขั้นแดนเทพยุทธ์นั้นมันยากลำบากมาก บางคนทุ่มเททั้งชีวิตยังไม่สามารถก้าวไปถึงขั้นนั้นได้เลย
กำปั้นนั้นพุ่งตรงไปยังหัวของไป๋ยี่เฟย และได้เกิดเสียงจากการแหลกอากาศดังขึ้น
แต่ดวงตาสีแดงของไป๋ยี่เฟยนั้นกลับเป็นประกายยิ่งกว่าเดิม
ในชั่วพริบตานั้น เขาก็เอี้ยวตัว แล้วดีดตัวขึ้น จนไปเกาะอยู่บนตัวของชายหัวล้าน
หมัดของชายหัวล้านนั้นซัดไม่โดนไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยได้อ้อมไปอยู่ด้านหลังของชายหัวล้านแล้ว สองขารัดเอวของเขาไว้ และใช้แขนทั้งสองข้างล็อกคอของชายหัวล้านไว้แน่นๆ
ชายหัวล้านรู้สึกตกใจมาก
