บทที่ 111
ในขณะเดียวกัน นายท่านหลี่ที่อยู่ด้านหลังรีบพยักหน้าลง “ใช่ เสว่เอ๋อ เมื่อครู่ปู่ผิดเองที่พูดแรงเกินไป เธออย่าถือสาเลยนะ”
หลี่เสว่ตกใจตะลึง ทัศนคติของนายท่านหลี่ที่เอ็นดูหล่อนเช่นนี้ทำให้หล่อนประหลาดใจมาก เมื่อตั้งตัวขึ้นมาได้จึงหันไปมองไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยคุยอะไรกับนายท่านหลี่? ทำไมการปฏิบัติตัวก่อนและหลังของเขาถึงเปลี่ยนเร็วขนาดนี้ล่ะ?
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณปู่” หลี่เสว่ยิ้มและตอบกลับ
ไป๋ยี่เฟยลูบมือของหลี่เสว่ ขยิบตาให้ จากนั้นหันไปพูดกับนายท่านหลี่: “ขอยืมใช้ห้องประชุมของคุณได้ไหมครับ?”
“ได้แน่นอนสิ”
นายท่านหลี่เบี่ยงตัวหลีกทางให้ไป๋ยี่เฟย ท่าทางเช่นนี้ของเขาทำให้หลี่เสว่รู้สึกสงสัยมากขึ้น ทำไมถึงรู้สึกว่านายท่านหลี่วางตัวต่ำลงมาก?
แม้ว่าจะถูกโหวจวี๋กรุ๊ปซื้อกิจการแล้ว แต่ก็ไม่ควรทำถึงเช่นนี้รึเปล่า?
เมื่อถึงห้องประชุม นายท่านหลี่เปิดประตูเข้าไป ขณะเดียวกันให้ไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่เดินเข้าไปก่อน
เมื่อคนตระกูลหลี่ในห้องประชุมเห็นไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่ สีหน้าแย่ลงทันที
โดยเฉพาะหลี่ฝาน
“พวกนายมาที่นี่ทำไม? ออกไปเดี๋ยวนี้! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายสมควรมา!” หลี่ฝานพูดตะคอกเสียงดัง
ไป๋ยี่เฟยมองหลี่ฝานด้วยสายตาเย็นชา หัวเราะเย้ย: “นายให้ฉันออกไป? นายเหมาะแล้วงั้นเหรอ?”
“หึ!” หลี่ฝานเชิดหน้า ยืดอก มองไป๋ยี่เฟยด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “จะบอกนายให้ ตอนนี้ฉันเป็นถึงประธานของหลี่ซื่อ ที่นี่คือห้องประชุมของหลี่ซื่อ ฉันบอกให้นายออกไป นายก็ต้องออกไปเดี๋ยวนี้!”
“เป็นประธานของหลี่ซื่อแล้วเก่งมากนักเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่สนใจ
หลี่ฝานกัดฟัน “ให้ตายสิ ไม่ว่ายังไงก็เก่งกว่านาย! ตอนนี้พวกนายออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจหลี่ฝานอีกต่อไป กลับเดินเข้าไปตรงกลาง พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ผมมีเรื่องจะมาประกาศ พูดเสร็จก็จะกลับ ไม่รบกวนเวลาของทุกท่าน”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นจึงรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ไป๋ยี่เฟยมาประกาศเรื่องอะไร? เกิดอะไรขึ้น?
หลี่ฝานโมโห “ไป๋ยี่เฟย! ฉันบอกให้นายออกไป? นายไม่ได้ยินหรือไง?”
“ยามล่ะ? ยามไปไหนแล้ว? รีบให้คนมาไล่ฉันออกไปสิ!”
ไป๋ยี่เฟยยังคงไม่สนใจหลีฝาน กลับพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ : “เมื่อสักครู่ โหวจวื๋ได้ทำการเข้าซื้อกิจการของหลี่ซื่อเรียบร้อยแล้ว”
“ตอนนี้ ผมในฐานะตัวแทนของโหวจวี๋ขอประกาศเรื่องการแต่งตั้งบุคลากรของหลี่ซื่อสองท่าน”
อะไรนะ?
แต่งตั้งบุคลากร?
ทำไมไป๋ยี่เฟยเป็นคนประกาศล่ะ?
หลี่ฝานเห็นเช่นนั้น รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที รีบพูดขึ้น: “นายมาพูดเพ้อเจ้ออะไรที่นี่? นายเป็นแค่ผู้จัดการเล็กๆ มีสิทธิ์อะไรมาเป็นตัวแทนของโหวจวี๋เพื่อประกาศแต่งตั้งคนของหลินซื่อ?”
ไป๋ยี่เฟยหยุดชะงักไป หัวเราะเยาะเย้ยหลี่ฝาน จากนั้นพูดต่อ: “ตอนนี้ ผมขอประกาศแต่งตั้งให้หลี่เสว่เข้ารับตำแหน่งประธานของหลี่ซื่อ”
ว่าไงนะ?
หลี่เสว่รับตำแหน่งประธานของหลี่ซื่อ?
ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์เซ็งแซ่
“ทำไมถึงเป็นหลี่เสว่?”
“พ่อของหลี่เสว่เขาไม่ใช่…”
“ทำไมถึงเป็นหลี่เสว่?”
“……”
ทุกคนพูดคุยถกเถียงกัน ต่างพากันอึ้งกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกวันนี้ที่หลี่ซื่อต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ในตอนนี้ ล้วนแล้วเป็นเพราะหลี่เฉียงตง พ่อของหลี่เสว่!
หลี่เสว่เองก็ตกตะลึงเช่นกัน
จากนั้นหันไปมองไป๋ยี่เฟย ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่พูดอธิบายอะไรมากมาย แต่กลับประกาศต่อ
“สำหรับหลี่ฝาน จะเข้ารับตำแหน่งใหม่ ผู้อำนวยการห้องน้ำ”
หลังจากพูดจบ เสียงในห้องประชุมดังกระหึ่มทันที
ไม่รู้ว่าใคร ทนไม่ไหว หัวเราะ “ฮ่าๆ”ดังขึ้น ราวกับเป็นสวิตช์บางอย่าง ทำให้ทั้งห้องประชุมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
เมื่อหลี่ฝานได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ย สีหน้าบิดเบี้ยวไปทันที “ไป๋ยี่เฟย! นายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่? นายให้ฉันเป็นผู้อำนวยการห้องน้ำ? นายกล้าดูถูกฉัน?”
“อีกอย่าง หลี่เสว่มีสิทธิ์อะไรมาเป็นประธานของหลี่ซื่อ ใครๆก็รู้ว่าถ้าไม่ได้เป็นเพราะหลี่เฉียงตง หลี่ซื่อของพวกเราจะถูกโหวจวี๋ซื้อไปเหรอ? ยังจะให้หล่อนเป็นประธาน มีสิทธิ์อะไร?”
“ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นประธานของหลี่ซื่อ หลี่เสว่นั่นแหละควรจะไปเป็นผู้อำนวยการห้องน้ำ!”
เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย ไป๋ยี่เฟยหรี่สายตาลง เดินเข้ามาใกล้มากขึ้น
หลี่ฝานยังคงอวดดี “ฉันว่าพวกแกมาเพื่อช่วยหลี่เฉียงตงยึดอำนาจ ล้มล้างตระกูลหลี่ของพวกเรา จากนั้นที่นี่ก็จะเป็นของพวกแก! ฝันไปเถอะ!”
“ฉันจะบอกพวกแกให้ นอกเสียจากว่าประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปจะมาพูดด้วยตัวเองแล้ว ฉันไม่มีทางให้…”
“เพี้ยะ!”
ไป๋ยี่เฟยตบไปที่หน้าเต็มแรง
“นายหุบปากเดี๋ยวนี้!”
“นายเหมาะกับการเป็นประธานของหลี่ซื่อแล้ว? ไม่เกินสามปี หลี่ซื่อคงถูกนายเล่นจนเละเทะ! ไม่สิ ฉันพูดเกินไป หนึ่งปียังไม่ถึงเลย!”
“อีกอย่าง ฉันบอกให้นายไปเป็นผู้อำนวยการห้องน้ำ นี่คือการให้เกียรตินายมากแล้ว อันที่จริงขนาดผู้อำนวยการห้องน้ำ ยังไม่เหมาะกับนายด้วยซ้ำ”
“แก!” หลี่ฝานโกรธจนตัวสั่น พูดตวาด: “ยาม! ยาม! รีบเอาหมอนี่ออกไปเดี๋ยวนี้!”
จากนั้น ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้น
ไม่เพียงแค่นั้น คนอื่นในตระกูลหลี่ก็ไม่มีใครทำอะไรเช่นกัน
เพราะในเมื่อหลี่ฝานเพิ่งจะได้รับตำแหน่งก็ประกาศจะเอาหุ้นคืน ใครจะยอม? ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากช่วยเขา
ตอนนั้น นายท่านหลี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างหลี่เสว่ เงียบไม่พูดอะไร ทำให้ทุกคนยิ่งไม่กล้าพูดออกความเห็นอะไร
ไป๋ยี่เฟยไม่พอใจ มองไปที่นายท่านหลี่ “ปู่มาพูด!”
นายท่านหลี่ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง เดินเข้าไป พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ: “ไป๋ยี่เฟยเป็นคนรับผิดชอบเรื่องการซื้อกิจการของหลี่ซื่อ ตอนนี้หลี่ซื่อของพวกเราเป็นเพียงแค่บริษัทภายใต้โหวจวี๋กรุ๊ป โหวจวี๋มีอำนาจแต่งตั้งหรือเพิกถอนตำแหน่งของคนในหลี่ซื่อ และไป๋ยี่เฟยผู้เป็นคนรับผิดชอบในครั้งนี้ ก็มีสิทธิ์ทำเช่นนี้”
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ประกาศให้ทุกคนทราบว่าตัวเองเป็นประธานของโหวจวี๋กรุ๊ป ดังนั้น เพื่อไม่ให้เป็นการผิดกฎกติกา นายท่านหลี่จึงไม่ได้พูดถึงตำแหน่งที่แท้จริงของไป๋ยี่เฟย
นายท่านหลี่พูดต่อ: “ตอนนี้ หลี่เสว่ก็คือประธานของหลี่ซื่อ”
เมื่อพูดจบ ทุกคนเหลือบสายตามองไปที่หลี่เสว่ทันที
สายตามากมายของผู้คนที่มองมา ทำให้หลี่เสว่รู้สึกตื่นเต้นและเป็นกังวล ทุกคนต่างมองมาที่หล่อน แต่หล่อนคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ให้หล่อนมาเป็นประธานของหลี่ซื่อ
จากนั้นหลี่ฝานพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ: “คุณปู่ ผมต่างหากที่เป็นประธานของหลี่ซื่อ ตอนนี้ปู่ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร”
ทุกคนตกใจตะลึง
หลี่ฝานกล้าทำตัวกร่างจนไม่เคารพคุณปู่ที่เอ็นดูเขามาโดยตลอด เพียงเพราะตำแหน่งประธานบริษัท
หลี่ต้าไห่พูดด้วยความโมโห: “หุบปาก!”
หลี่ฝานไม่ฟัง “ผมพูดผิดเหรอ? ตอนนี้ผมเป็นประธานของหลี่ซื่อ ปู่ไม่มีตำแหน่งแล้ว เขาก็ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรแล้ว! ผมมีสิทธิ์พูดเท่านั้น!”
“เพี้ยะ!”
เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นฝีมือของหลี่ต้าไห่
“ลูกเนรคุณ! ถ้าไม่มีคุณปู่ นายมันก็ไม่ค่าอะไร!”
ทุกคนแอบพยักหน้าเห็นด้วย นั่นสิ ถ้าไม่มีนายท่านหลี่ที่คอยต่อสู้พยายามมาทั้งชีวิต จะมีหลี่ซื่อในทุกวันนี้ได้อย่างไร? ยังจะมาเป็นประธานอะไรอีก!
นายท่านหลี่ถอนหายใจ ดูแก่ขึ้นในพริบตา แต่ยังคงพูดต่อ “โอเค ไป๋ยี่เฟยมาพูดในฐานะตัวแทนของโหวจวี๋กรุ๊ป เขาพูดอะไรก็คืออย่างนั้น”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น มีความคิดเห็นแตกต่างกันออกไป
