บทที่ 148
เลขาหลี่เห็นเช่นนี้ก็รู้สึกใจร้อนมาก ประธานแกล้งเขาหรือเปล่าเนี่ย?
ให้เขาลงมาไล่คนออก ในที่สุดคนเขาไปแล้ว แม่ง ยังสั่งให้เขาไปตามคนกลับมาอีก ถ้าตามคนกลับมาไม่ได้งานก็จะหายไปด้วย
รีบวิ่งตามขึ้นไป ขวางทางของไป๋ยี่เฟยและหลงหลิงหลิงไว้ และพูดไปด้วยหอบไปด้วย”ท่านทั้งสองครับ……รอก่อนครับ……ประธาน……ประธานของพวกเรา……บอกว่า……จะพบคุณ……”
ไป๋ยี่เฟยฟังเขาพูดจบอย่างใจเย็น และพูดอย่างราบเรียบว่า”อ๋อ ฉันจะไปธุระต่างเมืองแล้ว ไม่พบ”
สีหน้าของเลขาหลี่เก้อเขินเล็กน้อย ไป๋ยี่เฟยคืนคำพูดของเขาในเมื่อกี้นี้กลับมาให้เขา
“คุณผู้ชายครับ เป็นความผิดของผมนี่เองครับ ผมตอแหลครับซี้ซั้วพูดกำหนดการของประธานครับ……”
หลงหลิงหลิงพอเห็นเช่นนี้เลยพูดว่า”เพิ่งบอกมาเมื่อกี้ว่าไม่พบ แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจอีกที คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?เขาเป็น……”
“หลิงหลิง”ไป๋ยี่เฟยเรียกชื่อเธอ สำหรับคนแบบนี้ เขาไม่อยากบอกฐานะของตัวเองให้เขารู้”เมื่อกี้ฉันก็บอกแล้วว่าโอกาสมีแค่ครั้งเดียว พลาดไปแล้วก็ไม่มีให้อีก”
พอพูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยและหลงหลิงหลิงก็เดินอ้อมจากเขาไป และเดินตรงไปต่ออีก
เลขาหลี่กลัวจนเหงื่อไหลออกมา”คุณผู้ชายครับ เรื่องทุกอย่างล้วนเป็นความผิดพลาดของผมเองครับ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับประธาน ต้องโทษผมครับ ขอให้ท่านยอมไปพบกับประธาน จะให้ผมทำอะไรล้วนได้หมดครับ”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะออกมา”ตั้งแต่ที่ฉันเดินออกจากประตูเป็นต้นไป ฉันก็จะไม่วันก้าวเข้าไปอีก ถ้าอยากให้ฉันพบกับเขาก็ได้ ให้เขามาหาฉันเอง ไม่นั้นก็ไม่ต้องพบกันอีกตลอดชีวิตนี้แล้ว”
พอพูดเสร็จ เขาก็ไม่สนใจเลขาหลี่อีก และพาหลงหลิงหลิงขับรถจากไปโดยตรง
เลขาหลี่เช็คเหงื่อบนหน้าผาก”ตกลงต้องทำยังไงต่อเนี่ย?”
“สวัสดีครับ ท่านประธาน คุณผู้ชายคนนั้นบอกว่า ต้องให้คุณไปพบกับเขาเอง ไม่นั้น……”เลขาหลี่เพียงแต่ต้องรายงานออกมาอย่างแท้จริง
วั่นซินฟังเสร็จก็วางสายโทรศัพท์ และนั่งลงไปในเก้าอี้อย่างเหม่อลอย
“ไม่ ไม่ได้ ฉันไม่สามารถให้วั่นซิงกรุ๊ปล้มละลายไปแบบนี้……”วั่นซินนั่งตัวตรงขึ้นมา แล้วรีบโทรไปให้ไป๋ยี่เฟย
แต่ไป๋ยี่เฟยไม่สน ยังวางสายโดยตรง
พอเห็นเช่นนี้ มือของวั่นซินล้วนสั่นขึ้นมา เขารีบลุกตัวขึ้นมา และโทรไปให้เลขาหลี่ ให้เขาเตรียมรถไว้เพื่อไปที่โหวจวี๋กรุ๊ปเดี๋ยวนี้เลย
เลขาหลี่รีบตอบว่าครับ หลังจากวางสายแล้วก็อดไม่ได้ที่จะด่าคำหยาบออกมาเสียงหนึ่ง”คนเมื่อกี้นี้เป็นคนของโหวจวี๋กรุ๊ป?”
เป็นประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปหรือเปล่า?
พอกลับมาถึงโหวจวี๋กรุ๊ป ไป๋ยี่เฟยเพิ่งนั่งลง หลงหลิงหลิงก็มาเคาะประตู”ท่านประธานคะ ประธานของวั่นซิงกรุ๊ปจะพบกับท่านคะ ตอนนี้รออยู่ใต้ตึกค่ะ”
“ไม่พบ”ไป๋ยี่เฟยปฏิเสธ
สิบนาทีผ่านไป หลงหลิงหลิงก็ขึ้นมาอีก”ท่านประธานคะ ประธานของวั่นซิงกรุ๊ปบอกว่าเขามีความยากลำบากอยู่ค่ะ”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา”ไปปะกับเขาว่าฉันออกธุระ อีก 1 สัปดาห์ถึงกลับมา”
ภายในห้องโถง จนถึงเวลานี้เลขาหลี่ถึงรู้ว่า คนเมื่อกี้นี้เป็นประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปจริงด้วย เหงื่อเลยไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
ขณะนี้วั่นซิงกรุ๊ปใจร้อนมาก กว่าจะรอจนหลงหลิงหลิงมาถึง
“ประธานวั่นคะ ประธานของพวกเราไปธุระที่ต่างเมืองค่ะ อีก 1 สัปดาห์ถึงจะเข้ามา”เมื่อเวลาที่หลงหลิงหลิงพูดคำพูดนี้ ก็ได้มองไปที่เลขาหลี่ตาหนึ่ง
เลขาหลี่ก้มหน้าลง พยายามทำตัวเหมือนไม่ได้อยู่ในที่นี้
วั่นซินได้ยินเช่นนี้ก็ตะลึง”ผู้ช่วยหลง ฉันมีความลำบากจริงๆ รบกวนคุณฝากบอกกับประธานไป๋ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจไม่พบ ฉันแค่……”
“ประธานวั่น ไม่ใช่ว่าประธานไม่มาพบ เป็นเพราะประธานไม่อยู่จริงๆ ฉันก็ไม่มีวิธีใดๆ”หลงหลิงหลิงขัดจังหวะของเขา ไม่ว่าเขามีความลำบากอะไร ก็ไม่ควรร่วมมือกับบริษัทอื่นมาต่อต้านโหวจวี๋กรุ๊ป เพราะโหวจวี๋กรุ๊ปมีบุญคุณต่อวั่นซิงกรุ๊ปอย่างมาก
“เชิญกลับเถอะ!”พอหลงหลงหลิงพูดเสร็จก็สะบัดหน้าเดินจากไป
เลขาหลี่เห็นเช่นนี้เลยกลืนน้ำลายเข้าไป”งั้น ท่านประธาน……”
วั่นซินยืนอยู่กับที่ไปสักครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ก้มหน้าลง และถอนหายใจออก”ไปเถอะ……”
กลัวว่าตั้งแต่วันนี้ไปต้นไป โหวจวี๋กรุ๊ปจะไม่ไว้หน้าวั่นซิงกรุ๊ปอีกแล้ว
หลงหลิงหลิงกลับมาที่ห้องทำงาน ไป๋ยี่เฟยก็สั่งว่า”สั่งคนไปบริษัทอีกห้าแหละ บอกกับพวกเขาว่าฉันอยากจะพบ ดูว่าท่าทีของพวกเขาเป็นยังไง”
ตามจริงไป๋ยี่เฟยไม่ต้องทำแบบนี้ก็สามารถจินตนาได้ถึงท่าทีของประธานทั้งบริษัทห้าแหล่ง พวกเขาไม่ยอมพบแน่นอน แต่ว่าเขายังอยากจะให้โอกาสพวกเขาสักรอบหนึ่ง
สองชั่วโมงผ่านไป หลงหลิงหลิงกลับมาแล้ว
“ท่านประธานคะ ประธานของธุรกิจห้าแหล่งนี้ล้วนบอกว่ามีธุระ บ้างก็ไปธุระที่ต่างเมือง บ้างก็ไม่อยู่ค่ะ”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินเช่นนี้ก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา”ฉันรู้แล้ว คุณไปทำงานก่อนเลย”
หลังจากหลงหลิงหลิงออกไปแล้ว ไป๋ยี่เฟยสูบบุหรี่มวนหนึ่งซึ่งหายากมาก ควันสีขาวล้อมรอบอยู่ในห้องทำง่าย ทำให้คนบนเก้าอี้มีความรู้สึกพร่าเลือน แต่ไม่ใช่ความพร่าเลือนที่ราวกับเทวดา เป็นความพร่าเลือนที่ให้ความรู้สึกเสื่อมโทรมและเศร้าโศกแก่คน
หลังจากสูบบุหรี่เสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็หายใจเข้าลึกๆ และดูเอกสารที่ยังไม่ได้ดูต่อ ในนั้นรวมไปถึงเอกสารที่จางหรงส่งมาเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของประธานในธุรกิจอีกห้าแหล่ง
หลังจากดูเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็หัวเราะเยาะออกมา”เล่นเล่ห์เหลี่ยมเหรอ ใครๆเขาก็เล่นเป็น”
ไป๋ยี่เฟยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และถ่ายเอกสารของประธานทุกคน จากนั้นโทรไปให้ไอ้หัวล้านหลิว
“เดี๋ยวฉันจะส่งเอกสารไปที่โทรศัพท์ของคุณ คนข้างบนนั้นคุณคงรู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไง หลังจากดาวโหลดรูปภาพเสร็จ ก็ลบทิ้งประวัติการแชทของพวกเราทันที จากนั้นแคปรูปภาพให้ฉันดู”
“หลังจากทำเสร็จจะโอนหนึ่งล้านให้”
สักครู่หนึ่งผ่านไป โทรศัพท์ของไอ้หัวล้านหลิวดังขึ้นมา ได้รับห้าภาพต่อเนื่องกัน ซึ่งข้างบนแต่ละภาพก็คือเอกสารของบุคคลคนหนึ่ง
“เซียวเถิง ประธานของเยว่หยากรุ๊ป อายุสี่สิบห้า แต่งงานแล้ว มีลูกชายสองคนและลูกสาวสองคน ซึ่งลูกชายคนหนึ่งและลูกสาวสองคนออกโดยภรรยา ส่วนลูกชายอีกคนหนึ่งออกโดยเมียน้อย มีเมียน้อยทั้งหมดสามคน ล้วนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย……”
“ตู้ไป่จุน ประธานของอสังหาริมทรัพย์ไป่เจีย อายุสี่สิบหก แต่งงานแล้ว มีลูกชายคนและลูกสาวอีกสองคน ได้เป็นเสี่ยเลี้ยงดูเมียน้อยข้างนอก มอบวิลล่าหลังหนึ่ง รถบีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่ง……”
“……”
เอกสารของประธานในธุรกิจห้าแหล่งล้วนปรากฏอยู่ต่อหน้าไอ้หัวล้านหลิว เขาเลยเข้าใจความหมายของไป๋ยี่เฟยทันที
ส่วนไป๋ายี่เฟยนั่งอยู่ในห้องทำงาน หัวเราะเยาะออกมา ตอนนี้คนที่อยู่ข้างๆของเขา นอกจากหลงหลิงหลิงและไป๋หู่ เกือบจะไม่มีคนเชื่อได้อีก แม้ว่าเป็นไอ้หัวล้านหลิวคนนี้ที่ได้ร่วมมือกันหลายครั้งแล้ว ก็ไม่สามารถให้เขาเชื่อใจได้
สาเหตุที่จะให้เขาลบทิ้งประวัติการแชท ก็คือไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นเยอะเกินไป ถ้าหากวันไหนเขาเกิดทรยศขึ้นมา พวกนั้นล้วนเป็นหลักฐานที่ไม่ดีต่อเขา เขาเลยไม่สามารถเหลือไว้ได้
หลังจากจัดการเรื่องเสร็จก็มาถึงเวลาตอนบ่ายแล้ว ไป๋ยี่เฟยอดทนไม่ไหวแล้ว เลยกลับไปที่วิลล่า
แต่เพิ่งเดินเข้าไปในห้องรับแขก ก็เห็นหลี่เสว่ที่ใส่แต่เสื้อชั้นในและกางเกงในเดินออกมาจากห้องครัว
ไป๋ยี่เฟยเบิกตากว้างทันที เลยหายใจเข้าลึกๆ
หลี่เสว่กรีดร้องออกมา ใช้กระโปรงในมือปิดบังอยู่หน้าร่างกาย”คุณ คุณทำอะไรเนี่ย?”
ไป๋ยี่เฟยตะลึงขึ้นมา และนึกถึงว่าหลี่เสว่ไม่สามารถได้รับการกระตุ้น จึงรีบหันหลังไป”ฉันกลับมาพักผ่อนสักครู่หนึ่ง คุณเป็นไรหรือ?รีบสวมเสื้อผ้าเลย อย่าเป็นหวัดนะ”
กลางวันแสกๆ การที่ถอดเสื้อผ้าและเดินไปมาในบ้าน มันไม่ค่อยเหมาะใช่ไหม?
เมื่อกี้นี้ร่างทรงของหลี่เสว่เผยให้เห็นย่างชัดเจน ผิวขาว ขาเรียวและเอวที่ผอมเพรียว คิดไปเช่นนี้ไป๋ยี่เฟยก็กลืนน้ำลายเข้าโดยจิตสำนึก
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าร่างกายของหลี่เสว่ในตอนนี้ยังไม่อนุญาต เขากล้าสัญญาว่า วันนี้เขาจะสามารถกลายเป็นผู้ชายที่แท้จริง!
หลี่เสว่หายใจถี่เป็นช่วงสั้นๆ พอเห็นว่าไป๋ยี่เฟยหันกลับไป อารมณ์เลยสงบมากขึ้น”เดี๋ยวฉวี่เอ๋อจะมา ฉันแค่อยากจะทำกับข้าวให้เธอ แต่ทำน้ำหกไปใส่กระโปรงอย่างไม่ระวัง……”
