บทที่ 153
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หลี่เสว่ก็ออกไปพร้อมกับโทรศัพท์มือถือและกระเป๋า
ในเวลาเดียวกัน เย่อ้ายซึ่งรู้เรื่องนี้อยู่ในวิลล่า ก็โกรธมาก และทุบของในบ้านกระจายไปหมดโดยตรง
“หลี่ฝานเจ้าโง่คนนี้ ใครบอกให้เขาเผยแพร่ภาพถ่ายออกไป?”
เย่อ้ายตั้งใจจะให้หลี่ฝานนำภาพถ่ายเหล่านี้ไปขู่เข็ญไป๋ยี่เฟย เพื่อให้ไป๋ยี่เฟยมอบโหวจวี๋กรุ๊ปให้หลี่ฝาน แต่ผลที่ได้คือ!
หลี่ฝานเป็นคนโง่ เขานำภาพถ่ายไปเผยแพร่อย่างโง่เขลา และตอนนี้คนในเมืองเทียนเป่ยได้รู้เรื่องนี้ไปหมดแล้ว มันก็สูญเสียความหมายดั้งเดิมไปแล้ว!
สิ่งนี้มันแค่ทำให้ชื่อเสียงของไป๋ยี่เฟยเสียหาย และในขณะเดียวกันก็ทำให้โหวจวี๋กรุ๊ปต้องเผชิญกับวิกฤต ซึ่งห่างไกลจากเป้าหมายของเธอมาก!
หลังจากระบายอารมณ์แล้วสักพัก เย่อ้ายก็นั่งลงบนโซฟา เรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงรอดูว่าหลี่ฝานคนโง่คนนี้จะทำอย่างไรต่อไป!
อย่างไรก็ตาม เธอสามารถใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ เพื่อทำบางสิ่งเพื่อตัวเองได้
เย่อ้ายวางแผนที่จะไปวิลล่าหลันโปกั่ง แต่ทันทีที่รถขับไปถึงห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆ ก็เห็นหลี่เสว่ที่กำลังเดินเล่นช้อปปิ้งอยู่
“หลี่เสว่”
หลี่เสว่ได้ยินก็หันหน้าไปมอง เห็นว่าเป็นผู้หญิงในชุดกระโปรงสีแดง สวยมาก แต่เธอไม่รู้จักเลย
“คุณคือ?”
เย่อ้ายยิ้มเล็กน้อย “ฉันชื่อเย่อ้าย”
หลี่เสว่พยักหน้า “ดูเหมือนว่าฉันจะไม่เคยเห็นคุณมาก่อน”
“ไม่เคยเห็นจริงๆ” เย่อ้ายพยักหน้า และพูดว่า “แต่ฉันรู้จักคุณ”
“คุณเป็นภรรยาของไป๋ยี่เฟย”
หลี่เสว่ตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้แสดงบนใบหน้าของเธอ “คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
เย่อ้ายมองไปที่การแสดงออกของหลี่เสว่ และรู้สึกงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง “ตอนนี้คุณยังมีอารมณ์ที่จะมาเดินเล่นช้อปปิ้งเหรอ?”
“หมายความว่าอย่างไร?” หลี่เสว่ถามอย่างระมัดระวัง
เย่อ้ายเข้าใจหลังจากได้ยินคำพูดเธอ “คุณยังไม่รู้เรื่องที่เกี่ยวกับไป๋ยี่เฟยใช่ไหม? ข่าวเมื่อเช้านี้ คุณต้องลองไปอ่านดู”
หลี่เสว่ไม่ได้หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู แต่พูดเบาๆ “เรื่องของสามีฉัน ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาพูด”
เย่อ้ายหัวเราะ “ถ้าคุณไม่ดู งั้นฉันจะบอกคุณ ไป๋ยี่เฟยตกรางในชีวิตสมรส นอนกับผู้หญิงสามคนในคืนเดียวกัน และยังถูกถ่ายรูปไว้ได้ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณสามารถดูที่โทรศัพท์ได้”
ในหัวใจของหลี่เสว่รู้สึกดังตึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีด และทั้งตัวของเธอก็ตะลึง ไม่เพียงแค่นั้น ยังรู้สึกเวียนศีรษะที่คุ้นเคยเล็กน้อย
สุดท้าย หลี่เสว่ไม่ได้เป็นลม แต่อดทนได้
หลี่เสว่เงยหน้าขึ้นอย่างแผ่วเบา “โอ้ เรื่องนี้เหรอ?”
เย่อ้ายตะลึง “คุณไม่โกรธเหรอ?”
“ไม่ใช่เรื่องจริง ทำไมฉันต้องโกรธด้วย?”
หลี่เสว่รู้จักไป๋ยี่เฟยดีที่สุด เขาจะไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่ๆ ต้องมีใครบางคนจงใจแพร่ข่าวลือ แต่ทันใดที่ได้รู้เรื่องแบบนี้ ก็จะทำให้ผู้หญิงที่มีสติแค่ไหนก็ตาม โกรธและเสียใจได้
แต่ต่อหน้าเย่อ้าย หลี่เสว่ไม่สามารถแสดงออกมาได้
สายตาของเย่อ้ายกระพริบ “โอ้ คุณรู้ได้อย่างไรว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง? มีรูปภาพเป็นหลักฐาน มันจะยังคงเป็นของปลอมได้เหรอ?”
“เท่าที่ฉันรู้มา คุณกับไป๋ยี่เฟยไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆใช่ไหม? มันก็สมเหตุสมผลที่เขาจะออกไปหาผู้หญิงข้างนอก?”
หลี่เสว่มองไปที่เย่อ้ายเบาๆ และพูดอย่างหนักแน่นว่า “เขาไม่ทำแบบนั้น”
ใบหน้าของเย่อ้ายมืดมนลงเล็กน้อย
หลี่เสว่กล่าวต่อ “ฉันไม่รู้ว่าคุณมาหาฉันเพราะอะไร แต่สามีของฉันฉันรู้ดีอยู่ในใจ ฉันเชื่อในตัวเขา”
เย่อ้ายยิ้มเยาะ “จริงเหรอ? ไป๋ยี่เฟยไม่เคยบอกคุณเกี่ยวกับฉันใช่ไหม? เขาเคยช่วยเหลือฉันไปสามครั้ง และหนึ่งในนั้นยังเคยช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันก็แอบชอบเขาอยู่ในใจ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร น่าจะยอมรับอยู่ในใจไปแล้ว”
หลี่เสว่ขมวดคิ้ว “คุณเย่ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? สามีของฉันไม่เคยคิดอะไรกับผู้หญิงคนอื่นเลย นอกจากฉัน และยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายอมรับในสิ่งที่คุณชอบเขาเลย”
เย่อ้ายกำหมัดแน่น หลี่เสว่พูดถูกมาก ในสายตาและในหัวใจของไป๋ยี่เฟย มีเพียงหลี่เสว่คนเดียวเท่านั้น ไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นเลย และก็ไม่เคยคิดในเรื่องนั้นด้วย
“ความสัมพันธ์ของพวกคุณดีจริงๆ”
หลี่เสว่ยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณ”
เย่อ้ายตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง รอยยิ้มของหลี่เสว่เป็นแบบรอยยิ้มที่สามารถล้างจิตวิญญาณของคนได้ แม้แต่เย่อ้ายก็อดไม่ได้ที่หลงใหลไปกับรอยยิ้มนี้
จากนั้นสีหน้าของเย่อ้ายก็มืดมน “แต่คุณจะไม่นำความสุขมาสู่ไป๋ยี่เฟย คุณจะรั้งเขาไว้เท่านั้น”
“รั้งเขาหรือไม่มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ ต้องเป็นสามีของฉันเป็นฝ่ายตัดสินเท่านั้น”
เย่อ้ายเยาะเย้ย “แน่นอนเขาต้องไม่บอกคุณ ฉันมาที่นี่แค่อยากจะบอกว่า คุณควรรู้ตัวเอง และจากเขาไปโดยเร็วที่สุด”
หลี่เสว่ไม่ตอบสนองใดๆเมื่อได้ยินเช่นนี้ “คุณพูดเช่นนี้ ฉันกลับรู้สึกว่า ฉันจะไม่ทิ้งสามีอีกต่อไป”
“ทำไม?” เย่อ้ายถามอย่างงงงวย
หลี่เสว่ตอบว่า “เพราะสามีของฉันดีเยี่ยมมาก และยังมีผู้หญิงคนอื่นมาชอบเขา ผู้ชายที่ดีเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมฉันต้องจากเขาไปหล่ะ?”
เย่อ้ายหายใจเข้าลึกๆ หลี่เสว่แน่นมาก และไม่ได้มีความโกรธเลยสักนิด
“โอเค ฉันรู้แล้ว” เย่อ้ายพูดจบก็หันหลังและจากไป
ทันทีที่หันหลังไป ใบหน้าของเย่อ้ายก็มืดมน และในดวงตาทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความหึงหวงและไม่เต็มใจ
สำหรับหลี่เสว่ เมื่อเย่อ้ายหันหลัง ร่างกายของเธอก็สั่นเล็กน้อย และอาการวิงเวียนศีรษะที่เธอกลั้นไว้เมื่อกี้นี้ได้ตีเข้าที่ใบหน้าของเธอ เธอไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้ว หลังจากที่เห็นเย่อ้ายขับรถออกไป เธอก็เป็นลมที่ทางเข้าของห้างสรรพสินค้า
“อ๊ะ! รีบมาเร็วเข้า! มีคนเป็นลม!”
คนที่ประตูตะโกน
รปภก็รีบเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว และโทรเรียก 120 ทันที
……
ไป๋ยี่เฟยรีบไปที่โรงพยาบาล หลี่เฉียงตงและหลิวจื่อหยุนอยู่ที่นั่นแล้ว
“พัฟ!”
ขณะที่หลิวจื่อหยุนเห็นไป๋ยี่เฟย ก็ลุกขึ้นมาและตบที่ใบหน้าของไป๋ยี่เฟย
“ไป๋ยี่เฟย! เจ้ามันเป็นสัตว์ที่ด้อยกว่าหมูหมา! ทำให้พวกเราอับอายขายหน้าไปทั่ว!”
หลิวจื่อหยุนโกรธมาก ในตอนเช้า เธอก็เห็นข่าวด้วย และเธอก็ตกใจอย่างมาก
อย่างแรกเลยเป็นเพราะไป๋ยี่เฟยเป็นถึงท่านประธานของโหวจวี๋กรุ๊ป!
ในอดีตหลิวจื่อหยุนไม่ชอบไป๋ยี่เฟยที่ไม่มีเงิน และก็ไม่เก่งทักษะ จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้
อย่างแรกซื้อวิลล่าหลันโปกั่งสองชุด
จากนั้นก็มีมาเซราติคันหนึ่ง BMW คันหนึ่ง และ Audi คันหนึ่ง
สุดท้ายก็ซื้อสร้อยคอมรกตให้เธอ
บอกว่าเป็นผู้จัดการทั่วไปของโหวจวี๋กรุ๊ป เป็นท่านประธานกรรมการอย่างชัดเจน!
ถึงว่ามีเงินตั้งมากมาย อยากจะทำอะไรก็ทำ!
แต่แรงกระแทกเหล่านี้ น้อยกว่าอันที่สองมาก
ไป๋ยี่เฟยนอกใจ มีชู้ และมีเซ็กส์กับผู้หญิงสามคนในเวลาเดียวกัน มันไม่น่าดูเลย!
อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะไปหาไป๋ยี่เฟยเพื่อคิดชำระบัญชี เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล แจ้งว่าหลี่เสว่เป็นลมอีกครั้ง
เธอกับหลี่เฉียงตงก็รีบมาที่โรงพยาบาลพร้อมกัน และรอให้หลี่เสว่ตื่นขึ้นมา
ทันใดที่เธอเห็นไป๋ยี่เฟย หลิวจื่อหยุนเพียงแค่อยากจะตีลูกเขยที่ไร้ยางอายคนนี้ให้ตาย
รวยแล้วยังไง? เป็นท่านประธานโหวจวี๋กรุ๊ปแล้วยังไง?
พ่อแม่ของใครอยากได้ลูกเขยที่มีชู้หล่ะ?
ไป๋ยี่เฟยตกตะลึงในจุดที่เดิม พร้อมกับอาการปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้าของเขา
“แม่ คุณฟังผมอธิบายนะ เรื่องมันไม่ใช่แบบนั้น……”
“ถุ้ย! คุณยังจะอธิบายอะไรอีก? ภาพถ่ายเหล่านั้นเป็นของปลอมเหรอ? หือ?” หลิวจื่อหยุนชี้หน้าของไป๋ยี่เฟย “เสว่เอ๋อทำอะไรผิดต่อคุณเหรอ? คุณต้องแอบออกไปหาผู้หญิงอยู่หลับหลังเธอ?”
