บทที่ 154
“แม่…….” ไป๋ยี่เฟยอยากจะอธิบายต่อ
หลิวจื่อหยุนโบกมือของเธอ “อย่าเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่มีลูกเขยอย่างคุณ! รอให้เสว่เอ๋อตื่นขึ้นมาแล้ว พวกคุณจะต้องหย่ากันทันที”
“ภรรยา” หลี่เฉียงตงเริ่มออกเสียง “ฟังคำอธิบายของเขาก่อน”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลี่เฉียงตงอย่างซาบซึ้ง
ในความเป็นจริงทันใดที่หลี่เฉียงตงเห็นรูปถ่ายเหล่านั้นก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน เมื่อไม่นานมานี้ไป๋ยี่เฟยเคยสัญญาต่อหน้าเขาว่าจะปฏิบัติต่อเสว่เอ๋อให้ดี ตอนนี้ก็มีข่าวดังกล่าวหลุดออกมาแล้ว
แต่เขาสงบอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว ไป๋ยี่เฟยก็ไม่เหมือนจะเป็นคนเช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น ข่าวข้อนี้ ถูกแพร่กระจายไปยังผู้คนทั้งหมดในเมือง ภายในไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ความเร็วเช่นนี้ ควรจะถูกทำโดยใครบางคนโดยเจตนา
ไป๋ยี่เฟยอธิบายทันทีว่า “รูปถ่ายเป็นของจริง และคนที่อยู่ในนั้นก็คือผมจริง แต่มีคนจงใจถ่ายเอาภาพ ตอนที่ผมเป็นลม ความเป็นจริงแล้วมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย”
หลิวจื่อหยุนจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย เห็นได้ชัดว่าไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
หลี่เฉียงตงถามอย่างเฉยเมย “มีคนจงใจจะแกล้งคุณงั้นเหรอ?”
“ใช่” ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า “ผมประมาทเกินไป มันเป็นความผิดของผมเอง……”
“มันเป็นความผิดของคุณอยู่แล้ว!” หลิวจื่อหยุนคำราม “ฉันไม่สนใจเรื่องสมคบคิดของพวกคุณ ฉันแค่อยากให้เสว่เอ๋ออยู่ดีมีสุข!”
ไป๋ยี่เฟยก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด สิ่งที่เขาเดาไว้คือภาพถ่ายเหล่านั้นจะถูกใช้เพื่อมาหาเขาคนเดียว และต่อรองเงื่อนไขกับเขา เขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะตรงไปตรงมาเช่นนี้ จนทำให้เขารับมือไม่ทันเลย
หลี่เฉียงตงเหลือบมองไปที่ไป๋ยี่เฟย และพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณมีเรื่องมากมาย แต่ฉันก็ขอเพียงอย่างเดียว หวังว่าอย่าเอาเสว่เอ๋อเข้าไปเกี่ยวข้อง”
“มันจะไม่มีอีกแล้ว” ไป๋ยี่เฟยก็สัญญา
หลิวจื่อหยุนตะคอก “คำพูดของคุณฉันไม่เชื่อแน่นอน เสว่เอ๋ออยู่กับคุณวันหนึ่ง และเธออาจเผชิญกับภัยคุกคามต่างๆได้ตลอดเวลา ฉันทนดูไม่ได้ ดังนั้น พวกคุณต้องหย่ากัน”
ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้น สายตาแน่วแน่ “ผมจะไม่หย่ากับเสว่เอ๋อ”
“คำพูดของคุณไม่นับ ฉันจะให้เสว่เอ๋อหย่ากับคุณ!” ทัศนคติของหลิวจื่อหยุนในครั้งนี้มั่นคงมาก
หลี่เฉียงตงก็ทำอะไรไม่ได้ และดึงมือหลิวจื่อหยุน “เอาล่ะ เรื่องในครั้งนี้เขาก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นเช่นกัน สุขภาพร่างกายของเสว่เอ๋อในตอนนี้ ก็ไม่สามารถทนอะไรได้อีกแล้ว หากคุณให้พวกเขาหย่ากัน เสว่เอ๋อก็ต้องยอมรับได้ หากว่าประสาทของเสว่เอ๋อถูกกระตุ้นอีกครั้ง คุณว่าควรจะทำอย่างไร?”
“ฉัน……” หลิวจื่อหยุนกล่าวทิ้งท้าย จ้องด้วยสายตาอีกครั้ง “งั้นก็รอให้เสว่เอ๋ออาการดีขึ้นแล้ว ค่อยคุยกับเธอ!”
หลี่เฉียงตงพยักหน้า และไม่พูดอะไรอีกเลย
สามชั่วโมงต่อมา หลี่เสว่ตื่นขึ้นมา
หลิวจื่อหยุนและหลี่เฉียงตงเข้าไปถามถ่ายก่อน ถึงจะอนุญาตให้ไป๋ยี่เฟยเข้าไป
“เสว่เอ๋อ” ไป๋ยี่เฟยมองใบหน้าที่ซีดเซียวกว่าเดิมของหลี่เสว่ ทั้งทุกข์ใจ และรู้สึกผิด
หลี่เสว่เพียงแค่มองเขาอย่างแผ่วเบา และฮัมเพลง
ไป๋ยี่เฟยตกใจเล็กน้อย “เสว่เอ๋อ ฟังผมอธิบายนะ เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”
เมื่อเห็นเช่นนี้หลี่เฉียงตงก็ดึงตัวหลิวจื่อหยุนที่กำลังจะพูดออกไป และปิดประตู
“เสว่เอ๋อ ภาพถ่ายเหล่านั้นถูกถ่ายโดยคนที่จะแกล้งผมอย่างจงใจ อันที่จริงมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ในใจของผมมีเพียงคุณคนเดียว คุณเท่านั้นที่เป็นภรรยาของผม ผมจะไม่ไปคบกับผู้หญิงคนอื่น”
ไป๋ยี่เฟยกล่าวด้วยความจริงใจ และนี่ก็คือความในใจของเขาเช่นกัน
หลี่เสว่พยักหน้าหลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ฉันรู้”
“เสว่เอ๋อ…….” ไป๋ยี่เฟยไม่รู้ว่าการแสดงออกแบบนี้ของหลี่เสว่ เป็นการแสดงออกถึงความโกรธ หรือว่าเธอไม่สนใจเลยสักนิด
ไม่ เป็นไปไม่ได้ เสว่เอ๋อยอมรับไปแล้ว
หลี่เสว่มองไปที่ไป๋ยี่เฟย ยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “ฉันรู้ เว้นแต่คุณจะบอกฉันด้วยตัวเอง ว่าคุณทำบางอย่างที่ทำให้ฉันเสียใจ หรือคุณไปคบกับผู้หญิงคนอื่น ฉันก็จะไม่เชื่อเลย”
“เสว่เอ๋อ คุณดีจริงๆ”
หลี่เสว่กล่าวว่าอืม “ไป๋ยี่เฟย ฉันกำลังจะตายแล้วใช่ไหม?”
ไป๋ยี่เฟยหยุดไปชั่วขณะ “พูดอะไรบ้าๆ? ไม่ คุณจะมีชีวิตยืนยาว ฉันรับประกัน”
หลี่เสว่ได้ยินคำพูดและมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเงียบๆ ถอนหายใจ และพูดว่า “จริงๆแล้ว ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว……”
“อะไร?” ไป๋ยี่เฟยผงะไปชั่วครู่
“ฉันรู้ว่า ฉันถูกวางยาพิษ และไม่มียารักษากับพิษชนิดนี้ใช่ไหม?” หลี่เสว่ถามอย่างสงบอารมณ์
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “ไม่ มียาแก้พิษ ผมจะหายาแก้พิษให้คุณได้”
ในเมื่อหลี่เสว่รู้เรื่องแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังเธออีกต่อไปแล้ว แต่ขั้นตอนการเกิดขึ้นนั้น เขาจะไม่พูดอะไรมากมาย
“ผมกำลังให้คนไปค้นหาแล้ว และก็จะค้นพบในไม่ช้า”
“อืม ฉันเชื่อมั่นคุณ”
แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ แต่ในความเป็นจริง หลี่เสว่ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด และร่างกายของตัวเองตัวเองจะรู้ดีที่สุด ตื่นขึ้นมาในครั้งนี้ รู้สึกอ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก เธอไม่รู้ว่าร่างกายของเธอจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกไม่เต็มใจอย่างมาก และกว่าจะยอมรับไป๋ยี่เฟยได้ และไป๋ยี่เฟยก็เป็นคนดีกับตัวเองมากขนาดนี้ พวกเขายังไม่ได้เป็นสามีภรรยาที่แท้จริง และเธอไม่อยากให้จนถึงวันตายแล้วยังเป็นเรื่องที่น่าเสียใจของไป๋ยี่เฟย
“สามี…….” หลี่เสว่เรียกออกมาเบาๆ
ร่างกายของไป๋ยี่เฟยสั่นเล็กน้อย เสียงของหลี่เสว่ค่อนข้างตุ้งติ้ง และมีความหมายที่อธิบายไม่ได้ ซึ่งทำให้วิญญาณของไป๋ยี่เฟยตื่นตัวเล็กน้อย
“มีอะไรเหรอ?”
หลี่เสว่ยื่นมือออกมา และจับมือไป๋ยี่เฟย “เรากลับบ้านกันเถอะ ฉันอยากให้เรามีกันและกันอย่างจริงจัง”
ไป๋ยี่เฟยหายใจเร็วอยู่ครู่หนึ่ง และก็สงบลงอย่างรวดเร็ว
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาจะอดใจรอไม่ไหว แต่ตอนนี้เขาทำไม่ได้ หลี่เสว่ไม่สามารถเป็นลมได้อีกต่อไป เขากลัวว่าหลี่เสว่จะเป็นลมอีกครั้ง และจะไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้อีกจริงๆ
“ไม่ได้”
หลี่เสว่รู้สึกผิดหวังไปชั่วขณะ “ทำไมล่ะ? คุณไม่อยากเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว และกำมือแน่น “อารมณ์ของคุณไม่สามารถผันผวนได้มากเกินไป ผมไม่อยากให้คุณเป็นอะไรไปอีก เรายังมีเวลาอีกมากในอนาคต และวันเวลายังมีอีกยาวไกล”
ใช่ วันเวลายังมีอีกยาวไกล
ไป๋ยี่เฟยพาหลี่เสว่กลับไปที่วิลล่า และหลี่เฉียงตงก็พาหลิวจื่อหยุนจากไป
“เสว่เอ๋อ คุณพักผ่อนให้ดีๆ ผมจะกลับมาให้เร็วที่สุดในตอนเย็น”
หลี่เสว่พยักหน้า “อืม ฉันไม่เป็นไร คุณไม่ต้องกังวล ขับรถบนถนนดีๆนะ”
ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นกำลังจะออกไป แต่ก็อดไม่ได้ เหลือบมองที่หลี่เสว่อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะจากวิลล่าไป
ในช่วงเวลานั้น หลงหลิงหลิงได้โทรหาเขาหลายครั้ง แต่ก็ถูกเขาวางสายทิ้ง
เขารู้ว่า ทันทีที่มีข่าวนี้ออกมา โหวจวี๋กรุ๊ปที่เป็นเป้าหมายอยู่แล้ว และก็ยิ่งสะดุดตามากขึ้น ไม่เพียงเท่านั้น ผลการดำเนินงานของโหวจวี๋กรุ๊ป และตลาดหุ้น ก็จะได้รับผลกระทบทั้งหมด
พึ่งออกจากวิลล่า ไป๋ยี่เฟยก็ได้รับโทรศัพท์จากหลี่ฝาน
“ฮัลโหล ไป๋ยี่เฟย เรามาคุยกันสักหน่อยเถอะ”
ไป๋ยี่เฟยวางสายโทรศัพท์โดยตรง เขากับหลี่ฝานไม่มีอะไรจะคุยกันเลย
หลี่ฝานถูกวางสาย และด่าสองสามคำต่อโทรศัพท์ จากนั้นก็โทรไปอีก “ไป๋ยี่เฟย ถ้าคุณอยากได้การแก้ไขปัญหาภาพถ่ายอย่างสงบ ทางที่ดีที่สุดก็คือไม่ควรวางสาย”
นิ้วของไป๋ยี่เฟยที่กำลังจะกดลงไปหยุดทันที “คุณพูดอะไรนะ? คุณเป็นคนปล่อยรูปถ่ายออกไปงั้นเหรอ?”
“ใช่ผมเอง” หลี่ฝานยอมรับอย่างไม่ปิดบัง
ไป๋ยี่เฟยเหล่ตา “จะคุยเรื่องอะไร?”
“เจอหน้าค่อยคุยกัน คุยผ่านโทรศัพท์มันคุยไม่รู้เรื่อง” หลังจากหลี่ฝานพูดจบก็แจ้งที่อยู่แห่งหนึ่ง
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยวางสายโทรศัพท์ เตรียมตัวจะขับรถไปที่บาร์ที่หลี่ฝานแจ้งมา
ในเวลานี้ ไป๋หู่ก็ปรากฏตัวออกมาทันที
“หลี่เสว่เคยพบกับเย่อ้ายก่อนที่เธอจะเป็นลม และทั้งสองก็พูดกันอยู่สักพัก หลังจากที่เย่อ้ายจากไป เธอก็เป็นลม”
ใบหน้าของไป๋ยี่เฟยมืดมนลงหลังจากได้ยินเรื่องนี้ “เย่อ้าย…..”
