บทที่190
“และพี่น้องที่คุณเรียก เดิมทีก็คือข้ออ้างเพื่อการควบคุมของคุณ พี่น้องที่แท้จริง คือไม่ต้องควบคุมไม่ว่าอะไรก็ตาม”
“เหมือนคุณคนแบบนี้ ที่ไม่รู้อะไรที่เรียกว่าพี่น้องตลอดไปหรอก! เพราะว่าคุณไม่เหมาะสม!
“คนพวกนั้นที่ถูกยาควบคุม คุณคิดว่าพวกเขาทำงานเพื่อคุณด้วยความจริงใจหรอ? ก็แค่เสียดายชีวิตเท่านั้นเอง! เหอะ! ถ้าหากวันหนึ่งพวกเขาไม่รับยาควบคุม จุดจบของคุณจะน่าเวทนามาก!”
พูดจบเฉินห้าวก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีกเลย
หลิ่วอู๋ฉงนั่งอยู่ในรถ คำพูดของ เฉินห้าวดังก้องอยู่ในหัวทุกครั้ง
ทันใดนั้นหลิ่วอู๋ฉงก็ทุบพวงมาลัยรถอย่างรุนแรง “ปึ๋ง…”
เสียงแตรที่แสบหูดังขึ้นมาในช่วงกลางคืน
“ได้! ไม่รู้จักเสือเอาเรือเข้ามาจอด!”
“บ้า! บ้าไปแล้ว!”
……
เช้าวันต่อมา ไป๋ยี่เฟยรับสายของฉินหัว
“เฉินห้าวถูกปล่อยตัวแล้ว แต่ว่าหลังจากที่เขาออกมา…..”
“วางสายโทรศัพท์เสร็จไป๋ยี่เฟยได้รับคลิปข้อมูลที่ฉินหัวพึ่งจะส่งมา คือคลิปที่เมื่อวานเฉินห้าวและหลิ่วอู๋ฉงอยู่หน้าประตูโรงพัก
ไป๋ยี่เฟยดูจบแล้วยังจำเสียงกำชับเตือนของฉินหัวที่อยู่ในสายได้ทำให้เขาระมัดระวังหน่อย
ตั้งแต่ดูคลิปมา หลิ่วอู๋ฉงและเฉินห้าวเจอหน้ากัน อาจจะมีความลับอะไร ถ้างั้นเฉินห้าวทรยศเขาแล้วหรอ?
ไม่ ไป๋ยี่เฟยเชื่อใจเฉินห้าว
นิสัยของเฉินห้าวไม่ได้นับว่าเข้าใจมาก แต่เขารู้เฉินห้าวไม่มีทางทรยศเขา
แต่ว่าถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว เขาน่าจะโทรใส่ใจสักหน่อย
“หนู? ออกมาแล้ว? ออกมาแล้วก็ดี หลังจากนี้ฉันจะพยายามไม่ให้นายทำเรื่องพวกนั้นอีกหลิ่วอู๋ฉงนายปล่อยเขาไปชั่วคราวได้ ไม่ต้องตรวจสอบเขาแล้ว”
“ได้ครับ บอส”เฉินห้าวตอบกลับ
ไป๋ยี่เฟยถามอีกว่า “ช่วงนี้คุณป้าเป็นยังไงบ้าง?”
“แม่ผมสบายดีมาก ยังให้ผมเชิญคุณมากินข้าวที่บ้านบ่อยๆเลย!”เฉินห้าวสีหน้าหัวเราะเอิ้กอ๊ากอยู่ไม่ได้แสดงความผิดปกติออกมาเลยสักน้อย
“งั้นก็ดี ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว นายอยู่เป็นเพื่อนแม่นายมากๆเถอะ!”ไป๋ยี่เฟยพูด
เฉินห้าวพยักหน้าตอบรับ
ไป๋ยี่เฟยวางสายแล้ว มือไม่ระวังแตะเม้าส์ คลิปเมื่อกี้ก็เล่นขึ้นมาอีกครั้ง
เดิมทีคิดจะปิดทิ้ง แต่ไป๋ยี่เฟยตาแหลมคมเห็นเฉินห้าวเหมือนดื่มของอะไรไปแล้วและของนั้นคือของที่หลิ่วอู๋ฉงให้เขา
ไป๋ยี่เฟยสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมขึ้น กดเม้าส์ดูไปๆมาๆหลายครั้ง มั่นใจว่าหลิ่วอู๋ฉงให้เฉินห้าวดื่มอะไรก็ตกใจทันที!
ไป๋ยี่เฟยรีบโทรหาหลิวเสี่ยวอิง
“อยู่ที่ไหน ผมจะไปรับคุณ”
……
มาถึงบ้านเฉินห้าวไป๋ยี่เฟยกดกริ่งประตู
เฉินห้าวเปิดประตู ประหลาดใจเล็กน้อย “บอส?”
เวลานี้ แม่ของเฉินห้าวมองเห็นก็พูดขึ้นมาว่า “บอสหนูมาแล้ว? รีบเข้ามานั่ง รีบเข้ามานั่ง!”
ไป๋ยี่เฟยเดิมทีต้องระเบิดอารมณ์ออกมา แต่ตอนที่เห็นแม่ของเฉินห้าวก็เก็บอาการทันทีแล้วพูดยิ้มๆว่า “สวัสดีครับคุณป้า ผมมาดูว่าพวกคุณคุ้นชินที่อยู่ไหม”
“คุ้นชิน คุ้นชิน” แม่เฉินห้าวอายุห้าสิบกว่าแล้ว ผมที่ขมับสองข้างกลายเป็นสีขาว อาจจะช่วงนี้สบายดี อารมณ์ก็ดี กำลังวังชาก็ยังคงดีอยู่
หลิวเสี่ยวอิงเดินเข้ามาด้วยกัน “สวัสดีค่ะคุณป้า”
“ทุกคนมานั่ง ฉันจะไปเทชามาให้พวกคุณ”
“แม่ ผมทำเอง!”เฉินห้าวตั้งสติได้แล้ว เมื่อกี้เขาเห็นสีหน้าท่าทางของ ไป๋ยี่เฟยแล้ว รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย บอสรู้อะไรแล้วใช่ไหม?
แม่เฉินห้าวโบกมือ “แม่ทำเอง แม่ทำเอง”
เฉินห้าวจนปัญญา ทำได้แค่ต้มชาด้วยกันกับแม่
ต้มชาเสร็จ เทหนึ่งแก้วต่อหนึ่งคน แม่เฉินห้าวพูดว่า “หาได้ยากมากที่บอสมาวันนี้ ตอนเที่ยงฉันเข้าครัว ต้อนรับบอสดีๆ”
“คุณป้า ไม่ต้องลำบากหรอก”ไป๋ยี่เฟยก็ไม่อยากรบกวนผู้ใหญ่
“ไม่ลำบากไม่ลำบาก เดี๋ยวฉันไปซื้อผัก หนู ลูกอยู่เป็นเพื่อนบอสดีๆนะ!”
พูดจบ แม่เฉินห้าวรีบเก็บของแล้วออกประตูไป
ในห้องรับแขก เหลือเพียงแค่เฉินห้าวไป๋ยี่เฟยและหลิวเสี่ยวอิงสามคน
“บอส…..”
อารมณ์ร้อนของไป๋ยี่เฟยตอนนี้หายไปหน่อยแล้ว ไม่ลงมือแต่สีหน้าก็ไม่ดีเหมือนกัน พูดด่าตรงๆว่า “นายเก่งแล้วหรอ? นึกว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษเป็นจอมยุทธ์ใช่ไหม?”
“นายคิดว่านายตายเพื่อฉัน ฉันจะซาบซึ้งในบุญคุณใช่ไหม? นายอยากให้ฉันดูแลแม่นาย นายแม่งพูดตรงๆ กูไม่ต้องการให้นายใช้วิธีการแบบนี้มาบอกกู!”
เฉินห้าวมึนงงแล้ว
หลิวเสี่ยวอิงก็สีหน้ามึนงงเหมือนกัน
เดิมทีหลิวเสี่ยวอิงตั้งใจมาหาหลี่เสว่แต่ว่าไป๋ยี่เฟยอยู่ๆก็โทรศัพท์มาแล้วมาหาเธอ อยู่บนรถก็ไม่พูดเรื่องอะไรพาเธอมาที่นี่โดยตรงหลังจากนั้นก็เป็นแบบนี้แล้ว
ใครสามารถบอกเธอได้ไหมว่านี่มันสถานการณ์อะไรกันแน่?
เฉินห้าวไม่ได้พูดอะไร พึ่งจะเริ่ม เขาคิดว่าบอสเห็นบทสนทนาพูดคุยกันของเขาและหลิ่วอู๋ฉง เลยมาถามสถานการณ์เขาอย่างละเอียดเขาไม่เคยคิดว่าไป๋ยี่เฟยจะสงสัยเขาดังนั้นเขาเลยคิดข้อแก้ต่างไว้
แต่ว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้ถามพวกนี้เขาแถมยังด่าเขาตรงๆอีก
ความหมายคือ บอสรู้ว่าเขาได้ดื่มยาพิษไปแล้ว
เฉินห้าวรู้สึกซาบซึ้งใจ
ไป๋ยี่เฟยด่าพอแล้วถึงพูดกับหลิวเสี่ยวอิงด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีว่า “ไป จับชีพจรให้เขา”
เห็นไป๋ยี่เฟยท่าทางไม่ดีมากหลิวเสี่ยวอิงอดไม่ได้ที่จะพูดแขวะว่า “ขู่ฉันทำไม?”
ไป๋ยี่เฟยชะงักเล็กน้อย “ผมเพียงแค่…..”
หลิวเสี่ยวอิงมองบนใส่เขา “พอแล้ว รู้ว่าคุณเป็นห่วง ฉันผู้ที่ใหญ่กว่ายอมไม่คิดเล็กคิดน้อยกับผู้ที่เล็กกว่า ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนกับคุณ”
พูดจบ หลิวเสี่ยวอิงก็เดินไปจับชีพจรให้เฉินห้าว
ขณะนี้การคุมเครื่องนี้ทำให้เฉินห้าวตกตะลึงจนตาค้าง บอสนี่คือต้องการช่วยเขา?
ไม่ใช่ว่า พิษนี้น่าจะไม่มีทางช่วยได้หรอ?
