บทที่ 198
“ทำไมฉันรู้สึกว่าเหมือนกำลังแข่งกับโหวจวี๋ทั้งหมด?”
“ฉันก็เหมือนกัน เร็วๆ นี้บริษัทเหล่านี้กำลังต่อต้านโหวจวี๋ไม่ใช่เหรอ?”
“เธอพูดอย่างนี้ ก็จริงนะ!”
สีหน้าของวั่นต้าเป่าน่าเกลียดเหมือนขี้ ไป๋ยี่เฟยเป็นถึงประธานบริษัทของโหวจวี๋ แล้วคำพูดเมื่อกี้ของเขาโง่ขนาดไหน? ตอนนี้ เขาหวังว่า หลังจากไป๋ยี่เฟยเรียกราคาเสร็จเรียบร้อย ลืมสิ่งที่พวกเขาพนันไว้
ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยไม่มีเวลาสนใจวั่นต้าเป่า เขากำลังมองไปที่เซียวเถิง เซียวเถิงยิ้มกลับ
หลงหลิงหลิงพูดอย่างกังวล “ท่านประธานคะ หนึ่งพันล้านคือที่เราคาดเดาไว้ แต่ตอนนี้……”
ไป๋ยี่เฟยมองลง จากนั้นยกป้ายอีกรอบ “หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน”
หลงหลิงหลิงมองไป๋ยี่เฟยอย่างตกใจ
หลิวเสี่ยวอิงไม่ได้ร่วมกับพวกเขา เพียงแค่รู้สึกว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้ดี
ตอนนี้เกินพันล้านแล้ว เทียบกับของวั่นต้าเป่าพวกเขาเมื่อกี้ ไม่คุ้มที่จะกล่าวถึง
พิธีกรตื่นเต้นมาก พันล้านถือว่าเป็นราคาที่เหมาะสมแล้ว ถ้ามากขึ้น ราคาเกินขนาดนี้
แน่นอนว่าสำหรับพิธีกรแล้ว เป็นเรื่องที่ตื่นเต้นมาก ท้ายที่สุดเขามีส่วนแบ่งกำไรสำหรับส่วนที่ล้น เกินมาร้อยล้าน แค่คิดก็รู้แล้ว ส่วนแบ่งนี้มากขนาดไหน
“หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน! หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน! ยังมีใครจะเพิ่มราคาอีกไหม?”
ไป๋ยี่เฟยจ้องมองพิธีกร ตาเขาแดงก่ำ ที่ดินผืนนี้ จะเกินที่คาดเดาไว้หรือไม่ก็ต้องเอาให้ได้ มิฉะนั้นโหวจวี๋จะต้องเผชิญกับภัยพิบัติ
ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ
หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน!
นี่ไม่ใช่เงินทุนที่บริษัทธรรมดาสามารถเอาออกมาได้ ต่อให้มี นั่นยังนับรวมอสังหาริมทรัพย์ด้วย แต่ว่าโหวจวี๋แตกต่างออกไป
นี่ก็พอที่จะอธิบายได้ โหวจวี๋เป็นองค์กรชั้นนำของเมืองเทียนเป่ยได้
เวลานี้ จู่ๆ หลิ่วอู๋ฉงก็ยกป้าย “หนึ่งพันสองร้อยล้าน”
ทุกคนอยู่ในความโกลาหล
“นี่คือบริษัทไหนเหรอ?”
“ไม่รู้สิ เมื่อกี้ไม่เห็นเขาเรียกราคานะ!”
“เป็นตัวแทนของบริษัทไหนเหรือเปล่า?”
“……”
หลิ่วอู๋ฉงอยู่ต่างประเทศตลอดๆ เพิ่งกลับมาเมื่อเร็วๆ นี้ ดังนั้นคนที่รู้จักเขามีไม่มาก
ไป๋ยี่เฟยกัดฟัน หลิ่วอู๋ฉงมีบริษัทอื่นสนับสนุนอยู่ ไม่กลัวที่จะเรียกราคา แต่เขาไม่ได้ เขามีแค่โหวจวี๋ แม้ว่าโหวจวี๋จะร่ำรวยแค่ไหน ก็เทียบไม่เท่าผลรวมของเงินทุนขององค์กรจำนวนมาก!
เห็นเช่นนี้หลงหลิงหลิงพูดอย่างกังวล “ท่านประธานคะ พวกเรา……”
จางหรงที่นั่งอยู่อีกฝั่งมาตลอดก็กังวลมาก ที่ดินของชานเมืองใต้ โหวจวี๋ควรได้รับมันจริงๆ แต่ราคาถึงหนึ่งพันสองร้อยล้านแล้ว สูงกว่านี้ ซื้อแล้ว ก็ไม่ได้กำไร!
“ท่านประธานครับ พวกเรายอมแพ้ไหมครับ?” จางหรงเดินมาพูด
ไป๋ยี่เฟยไม่มองจางหรง แต่ยกป้ายอีกรอบ “หนึ่งพันสี่ร้อยล้าน”
ที่ดินผืนนี้มีค่าจริงๆ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งล้ำค่า หนึ่งพันล้านถือว่าได้แล้ว ตอนนี้เรียกถึงหนึ่งพันสี่ร้อยล้าน เกินมูลค่าของที่ดินผืนนี้แล้ว
แล้วไม่ว่าจะเป็นใคร ได้รับที่ดินผืนนี้ ก็ไม่ได้กำไรขนาดนั้น
พูดอย่างมีเหตุผล น่าจะไม่มีใครเรียกราคาอีกแล้ว แต่พวกเขากลับไม่ยอม
หลิ่วอู๋ฉงหันกลับไปมองไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยมองหลิ่วอู๋ฉงกลับด้วยสีหน้านิ่งเงียบ
ทั้งสองปะทะกันอย่างเงียบๆ คนอื่นกลับไม่รู้อะไร
เวลานี้ หลิ่วอู๋ฉงยกป้ายอีกครั้ง “หนึ่งพันห้าร้อยล้าน!”
“พระเจ้า!”
“หนึ่งพันห้าร้อยล้าน!”
“บ้าไปแล้วเหรอ?”
ทุกคนมองที่หลิ่วอู๋ฉง
คนมากมายไม่รู้จักเขา ไม่รู้สถานะของเขา แต่เขาเอาหนึ่งพันห้าร้อยล้านออกมา แย่งกับโหวจวี๋ ทำให้ผู้คนต้องชื่นชมในความกล้าหาญและความมั่นใจของเขา
นี่ต้องมีเงินขนาดไหน ถึงจะไม่กะพริบตา เอาหนึ่งพันห้าร้อยล้านออกมาได้ง่ายๆ!
พิธีกรตื่นเต้นกว่าใครๆ “หนึ่งพันห้าร้อยล้าน! หนึ่งพันห้าร้อยล้าน! ราคาที่สูงที่สุดของคืนนี้ ยังมีใครจะเพิ่มราคาอีกไหมครับ? ยังมีใครจะเพิ่มราคาอีกไหมครับ?”
สีหน้าของไป๋ยี่เฟยไม่ดีมากนัก
จางหรงกลัวไป๋ยี่เฟยจะยกป้ายเรียกราคาอีก รีบพูดออกมา “ท่านประธานครับ ไม่คุ้มจริงๆ นะครับ ต้องเสียนะครับ!”
แม้จะรู้ว่าที่ดินของชานเมืองใต้สำคัญต่อโหวจวี๋ แต่ว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ มีแต่เสียไม่ได้กำไร เวลานั้นโหวจวี๋จะแพ้ราบคาบกว่าเดิม!
หลิวเสี่ยวอิงไม่เข้าใจพวกเขา จึงไม่ได้พูดแทรก
หลังหลิ่วอู๋ฉงเรียกราคาแล้วมองไป๋ยี่เฟยอย่างท้าทาย
ไป๋ยี่เฟยนิ่งไม่พูด ดูเหมือนว่ากำลังคิดว่าควรเรียกราคาไหม
เวลานี้ หลิ่วอู๋ฉงพูดกับไป๋ยี่เฟยสามคำ “ยาแก้พิษ”
ไป๋ยี่เฟยชะงัก เขาเข้าใจความหมายของหลิ่วอู๋ฉง เพียงแค่ไป๋ยี่เฟยหยุดเรียกราคา หลิ่วอู๋ฉงก็สามารถเอายาแก้พิษของเฉินห้าวให้ไป๋ยี่เฟย
หลิ่วอู๋ฉงกระตุกยิ้ม “ดูว่านายจะเลือกยังไง?”
ทั้งสองนั่งห่างกันมาก แต่สามารถอ่านปากของอีกฝั่งอีก รู้ว่าอีกฝั่งพูดอะไร
ไป๋ยี่เฟยกำหมัดแน่น
ไม่ได้ที่ดินของชานเมืองใต้ บวกกับที่ดินอีกสี่ผืนนั้น หลันโปกั่งของโหวจวี๋ก็เป็นเกมที่ตาย อยู่ไม่ได้แล้ว!
แต่หากว่าเขาได้ที่ดินผืนนั้นของชานเมืองใต้ โหวจวี๋ก็มีความเป็นไปได้ที่จะอยู่ต่อ แต่ต้องแลกกับชีวิตของเฉินห้าว
แน่นอน หลิวเสี่ยวอิงสามารถแก้พิษได้ เพียงแค่ลำบากเล็กน้อย
ส่วนหลิ่วอู๋ฉงรู้ว่าหลิวเสี่ยวอิงทำงานให้ไป๋ยี่เฟย แต่เขาไม่คิดเช่นนั้น หลิวเสี่ยวอิงสามารถแก้พิษของเขาได้ ดังนั้นจึงใช้ยาแก้พิษมาบังคับให้ไป๋ยี่เฟยยอมแพ้
เวลาเดียวกัน ก็จะให้เฉินห้าวมองให้ชัดเจนว่า คำพูดคืนนั้นของเขาคุ้มหรือไม่คุ้มค่า
ขณะนี้หลิ่วอู๋ฉงกำลังวิดีโอคอลกับเฉินห้าว ภาพในตอนนี้ เฉินห้าวมองเห็นได้อย่างชัดเจน
เขารู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ เห็นเขาเป็นเพื่อนแท้ไม่ใช่เหรอ?
เขายอมให้ตัวเองตายก็ไม่ทำเรื่องที่ผิดต่อไป๋ยี่เฟยไม่ใช่เหรอ?
ก็ดี เขาจะให้เห็นกับตา ไป๋ยี่เฟยทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่สนใจชีวิตของตัวละครเล็กอย่างเฉินห้าวหรอก!
ให้เขารู้ว่า ตัวเองผิดขนาดไหน!
เฉินห้าวที่อยู่อีกฝั่งของวิดีโอคอล สีหน้าตึงเครียด
เขารู้ว่าที่ดินผืนนั้นของชานเมืองใต้สำคัญต่อไป๋ยี่เฟย ดังนั้นเขาไม่รู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยจะยอมแพ้เพื่อยาแก้พิษของเขา อีกอย่าง ไป๋ยี่เฟยหาคนแก้พิษแล้ว เป็นเพียงเรื่องของเวลา
เฉินห้าวแค่ดูวิดีโอ ไม่พูดอะไร
งานประมูล พิธีกรเห็นว่าไม่มีคนเรียกราคาต่อแล้ว จึงหยิบค้อนเล็กขึ้น พูดอย่างตื่นเต้น “ดูเหมือนว่าจะไม่มีคนเพิ่มราคาแล้ว”
“หนึ่งพันห้าร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง!”
“หนึ่งพันห้าร้อยล้านครั้งที่สอง!”
“หนึ่งพันห้าร้อยล้านครั้ง……”
“หนึ่งพันหกร้อยล้าน!”
“หนึ่งพันหกร้อยล้าน! หนึ่งพันหกร้อยล้าน!” พิธีกรตื่นเต้นจนเสียงเกือบจะแหบแล้ว
ทุกคนตกใจมาก หันไปมอง
คนที่เรียกราคาคือผู้หญิงคนหนึ่ง สวมชุดกระโปรงแนบตัว แม้จะนั่งอยู่ในฝูงชน แต่กลับดูสูงส่งเหมือนราชินี
