บทที่ 205
ตอนที่พูดคุยกันอยู่ หลิวเสี่ยวอิงก็ไปหาซุยเหว่ยประธานของจู้ติ่งตามคำสั่งของไป๋ยี่เฟย พิษที่ทางฝั่งนั้นโดน หลิวเสี่ยวอิงก็เป็นคนถอนให้
หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลง หลิ่วเสี่ยวอิงเจอหน้ากับพวกไป๋ยี่เฟยอีกครั้ง
“ซุนเหว่ยบอกว่าอยากเจอคุณ”
ไป๋ยี่เฟยเดินตรงไปยังรถของตัวเองทันที“ไม่อยากเจอ”
ซุนเหว่ยก็แค่ถูกหลิ่วอู๋ฉงควบคุมคนเดียวเท่านั้น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเขากับจู้ติ่งก็น้อยมาก แล้วก็ไม่ได้มีความรู้สึกสนใจอะไรด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเสียเวลาไปเจอเขา
หลิวเสี่ยวอิงยกไหล่ ตามขึ้นรถไปด้วยกัน
ส่วนซุนเหว่ย ยังรอเจอไป๋ยี่เฟยอยู่ในรถ จนกระทั่งพวกเขากลับกันไปหมดแล้ว ถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ว่าคนเขาไม่แม้แต่จะสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
ไป๋ยี่เฟยพาหลงหลิงหลิงและหลิวเสี่ยวอิงกลับไปโหวจวี๋พร้อมกัน จางหรงมีรถของตัวเอง จึงไม่ได้ไปด้วยกันกับเขา
บนรถ หลงหลิงหลิงพูดกับไป๋ยี่เฟย“ท่านประธาน ที่ดินที่ชานเมืองใต้นั้นถูกเย่อ้ายประมูลไปแล้ว จากนี้ไปจะไม่เป็นผลดีกับพวกเราหรือเปล่า?”
เย่อ้ายผู้หญิงคนนี้อันตรายมาก เธอจะต้องวางแผนการจะทำอะไรไป๋ยี่เฟยแน่ๆ เธอจึงต้องพูดเตือนขึ้นอีกประโยค
ไป๋ยี่เฟยสีหน้าไร้อารมณ์ความรู้สึก“ผมรู้ว่าเย่อ้ายไม่ธรรมดา แต่เทียบกับที่ดินที่ชานเมืองใต้แล้ว ที่ดินสี่ที่ที่พวกเซียวเถิงครอบครองอยู่มีประโยชน์ต่อพวกเรามากกว่า”
พิษของพวกเซียวเถิงถูกหลิวเสี่ยวอิงถอนไปนานแล้ว วันนี้ที่ออกมา ก็ได้คุยปรึกษาหารือกับไป๋ยี่เฟยไว้ล่วงหน้าแล้วเหมือนกันดังนั้นเมื่อเทียบกับที่ดินที่ชานเมืองใต้แล้ว ที่ดินสี่แห่งที่ล้อมรอบหลันโปกั่งไว้นี่ต่างหาก ถึงจะคุ้มค่ากับการที่โหวจวี๋จะยอมเสียเงินเสียแรงแก่งแย่งมา”
ไป๋ยี่เฟยพูดมาขนาดนี้ หลงหลิงหลิงก็เข้าใจแล้ว
ในขณะนี้เอง หลิวเสี่ยวอิงพูดขึ้น“ที่ดินนั่นถูกเย่อ้ายเอาไปแล้ว? เย่อ้ายคนนั้นเมื่อตะกี้ดูเหมือนจะกำลังช่วยพวกคุณอยู่ใช่ไหม?”
หลงหลิงหลิงพยักหน้า“จริงๆแล้วก็เป็นแบบนั้นแหละ……”
ไปยี่เฟยก็รู้สึกสงสัย“แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร หลิงหลิงคุณก็ช่วยผมจับตาดูอย่างใกล้ชิดสักหน่อย ส่วนด้านอื่นๆ มีไป๋หู่อยู่ด้วย ผมก็ไม่เป็นห่วงแล้ว”
กลับมาถึงโหวจวี๋ หลงหลิงหลิงไปจัดการธุระ หลิงเสี่ยวอิงกลับนั่งดูนิตยาสารอย่างขี้เกียจอยู่ในห้องทำงานของไป๋ยี่เฟย
“คุณว่างขนาดนี้เชียว สู้ไปอยู่เป็นเพื่อนกับเสว่เอ๋อไม่ดีกว่าเหรอ?”
หลิวเสี่ยวอิงแบะปาก“ฉันเป็นหมอประจำตัว ไม่ใช่เป็นเพื่อนเล่นด้วย”
“พูดมาแบบนี้ ถ้างั้นก็กลับบ้านไปก่อนไหม?”
หลิวเสี่ยวอิงยกคิ้วมองไป๋ยี่เฟย“คุณลืมไปแล้วเหรอว่าร่างกายของตัวเองยังมีพิษอยู่? ถ้าฉันกลับไป แล้วพิษมันกำเริบขึ้นมาจะทำยังไง?”
“ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว คงจะไม่มีความผันผวนของอารมณ์มากเกินไปหรอกใช่ไหม”ไป๋ยี่เฟยพูดตอบกลับอย่างนิ่งๆ
หลิ่วเสี่ยวอิงสบถ ชิ ออกมาหนึ่งที“ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นหรือไม่? ดังนั้น ฉันต้องอยู่กับคุณไม่ห่างไปไหน”
ไป๋ยี่เฟยไอกระแอมไปเบาๆหนึ่งที สุดท้ายก็พูดขึ้นอย่างหมดความอดทน“ได้ๆๆ แล้วแต่คุณแล้วกัน！ขอเพียงแค่ไม่รบกวนงานของผมก็ได้แล้ว”
หลังจากผ่านการอยู่ด้วยกันระยะสั้นๆแล้ว ความประทับใจที่หลิวเสี่ยวอิงมีต่อไป๋ยี่เฟยก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด จากท่าทีที่เหมือนสามีผู้ที่ความรู้สึกลึกซึ้งในตอนแรกสุด แปรเปลี่ยนเป็นผู้ชายแบบนี้ในตอนนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่รู้สึกใจเต้นหรอก
