บทที่ 22
ไป๋ยี่เฟยถือไมค์โครโฟนอยู่ และกวาดสายตามองทุกคน และพูดเสียงทุ้มว่า “ผม ไป๋ยี่เฟย! เป็นสามีของ เสว่เอ๋อ วันนี้ที่นี่จะบอกคนที่อยากได้ภรรยาของผมอย่างชัดเจนว่า เธอไม่ใช่คนที่พวกคุณอยากได้! ไม่งั้น ผมจะทำให้พวกคุณเสียใจที่อยู่บนโลกใบนี้!”
คำพูดป่าเถื่อนประโยคนี้ ทำให้ หลี่เสว่งุนงง
คนที่อยู่ข้างล่างเวทีก็งงเหมือนกัน
ไม่เพียงแค่นี้ สายตาของ ไป๋ยี่เฟยยังคงจ้อง หลิ่วจาวเฟิงตลอด แววตาเป็นการเตือนอย่างชัดเจน
หลิ่วจาวเฟิงเห็นแบบนี้อยากหาที่ทะลุออกไปใจแทบขาด
เรื่องเมื่อกี้ทำให้เขาอึดอัด ตอนนี้ทุกคนยังมองตามสายตา ไป๋ยี่เฟย เขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนอีกครั้ง
โถ่เอ๊ย ถ้าหากให้พ่อเขารู้ว่าเขากำลังตามจีบผู้หญิงที่มีสามีแล้ว เขาคงถูกด่าตายแน่ๆ!
หลังจากนิ่งอึ้งไป มีบางคนก็เรียกสติกลับมาได้
“ประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปไม่ใช่ชอบ หลี่เสว่ไปแล้วเหรอ? ไป๋ยี่เฟยทำไมยังอวดดีขนาดนี้?”
ก็ไม่แน่นะ! บางทีอาจจะเพราะว่า ไป๋ยี่เฟยและประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปมีความเกี่ยวข้องกัน ดังนั้นเลยดูแล หลี่เสว่แบบนี้?”
“มีเหตุผลนะ!”
ดังนั้นในขณะนี้ ยังมีคนถามผู้จัดการใหญ่ “ของขวัญยังส่งอยู่ไหม?”
“ส่ง! ต้องส่งให้แน่!”
“แต่ว่าฉลองวันเกิด แถมยัง…..” แถมยังเป็นผู้หญิง พวกเขาให้ของขวัญแบบนี้คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่?
ประธานใหญ่ควักบัตรเครดิตออกมาหนึ่งใบทันที “รีบเอาไปเปลี่ยนอันใหม่! เอาแพงกว่านี้อีก!”
“ครับครับครับ…..”
เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว หลายครั้งที่ท่านประธานใหญ่ให้คนแอบไปซื้อของขวัญใหม่
อีกด้าน หลี่ฝานเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็เกือบบีบแก้วเหล้าในมือจนแตก!
เมื่อก่อนเขาดูถูก หลี่เสว่ขนาดนั้น หลี่เสว่อยู่ในบ้านพวกเขา แต่ว่าก็เป็นแค่คนที่ไม่ได้สำคัญอะไร!
ตอนนี้ล่ะ!
ทุกคนอยากประจบประแจงเธอ!
หลังจากพรุ่งนี้ หลี่เสว่เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของ หลี่ซื่อกรุ๊ป ต่อหน้าของ หลี่เสว่พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น!
แน่นอน ต้องมีคนดีใจยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู และก็คือ หลิวจื่อหยุน แม่ของหลี่เสว่
หลิวจื่อหยุนมองเห็นท่าทางของประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปเช่นนี้ ก็ดีใจจนออกนอกหน้า!
ท่านประธานของ โหวจวี๋กรุ๊ปน่ะ!
นั่นคือคนที่ หลิ่วจาวเฟิงเทียบไม่ได้เลยสักนิด!
ความคิดที่เธออยากให้พวกเขาอยู่ด้วยกันนั้นยิ่งผิดไปใหญ่
เธอควรจะให้ เสว่เอ๋อไปคบหากับท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ปมากกว่านี้
ไม่แน่หลังจากนี้ เสว่เอ๋อเป็นภรรยาของท่านประธาน เธอก็จะเป็นแม่ยายของท่านประธานสินะ!
ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยหยิบกุญแจสองดอกออกจากกระเป๋าของตัวเอง
“เสว่เอ๋อ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ผมอยากจะส่งของขวัญให้คุณสองชิ้น”
ไป๋ยี่เฟยเอาลูกกุญแจดอกแรกส่งไปในมือของ หลี่เสว่ที่ยังนิ่งอยู่ “ชิ้นแรก รถมาเซราติหนึ่งคัน”
“มาเซราติ?” หลี่เสว่ตกใจจนตาโต
ไป๋ยี่เฟยอมยิ้ม “อืม รถของคุณเก่าเกินไป สมควรเปลี่ยนคันใหม่ได้แล้ว”
หลี่เสว่รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เขาละเอียดขนาดนี้ และยังใส่ใจเธอตลอด
คนที่อยู่ข้างล่างเวทีตกใจกันหมดแล้ว
“ไม่ใช่บอกว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มบ้านนอกจนๆ เหรอ? ซื้อรถมาเซราติได้?”
หลี่ฝานและ หลิ่วจาวเฟิงจ้อง ไป๋ยี่เฟยอย่างแน่นิ่ง ที่จริงแล้วไป๋ยี่เฟยเอาเงินมาจากไหนกันแน่?
บนเวที ไป๋ยี่เฟยก็เอากุญแจดอกที่สองยื่นให้ หลี่เสว่ “ชิ้นที่สอง บ้านพัก หลันโปกั่ง”
อะไรนะ?
บ้านพัก หลันโปกั่ง!
ทุกคนสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดไปแล้ว!
หลิวจื่อหยุนยิ่งโอ้อวดตัวเองมากขึ้น จู่ๆ ก็พูดออกมาด้วยความดีใจ “เป็นความจริงเหรอ?”
โจวฉวี่เอ๋อก็ตกใจเหมือนกัน ไม่ได้มีแค่มาเซราติหรอกเหรอ? เขาไปซื้อ บ้านพัก หลันโปกั่งตอนไหนกัน?
ไม่ นี่ไม่ใช่ปัญหาสำคัญ ที่สำคัญคือ ไป๋ยี่เฟยซื้อบ้านพัก หลันโปกั่งได้ยังไง?
รถมาเซราติแค่คันเดียวก็พอแล้ว ยังมีบ้านพัก หลันโปกั่งอีก!
หลี่เสว่ถือกุญแจด้วยความสั่น น้ำเสียงก็สั่นขึ้นเหมือนหัน “นี่……คือคุณซื้อเอง?”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างอบอุ่น “ครับ ชอบไหม?”
หลี่เสว่กะพริบตาโง่ๆ มึนงงไปหมดแล้ว
วันนี้เซอร์ไพรส์มาต่อต่อกัน ทำให้เธอมึนหัว เหมือนกำลังอยู่บนก้อนเมฆ รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง
คนด้านล่างเวทียิ่งคึกคักมากกว่าเดิม!
“ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม? ที่เขาซื้อคือบ้านพัก หลันโปกั่ง?”
“บ้านพัก หลันโปกั่งหนึ่งหลังก็แค่ไม่กี่ล้านแหละมั้ง?”
“เขาเป็นแค่เด็กหนุ่มจนๆ จะซื้อมาเซราติและบ้านพัก หลันโปกั่งได้ยังไง?”
“……”
หลิวจื่อหยุนดีใจจนทนไม่ไหว และตกใจจนไม่ไหว “ลูกเขยสวะคนนี้ซื้อบ้านพักได้? ไม่ได้หลอกพวกเรานะ?”
หลี่เฉียงตงมองอยู่อีกฝั่งหนึ่ง อารมณ์ยิ่งสับสน
สีหน้าของ หลิ่วจาวเฟิงไม่ดีจนขั้นสุด เกลียดจนกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ไอ้สวะคนนี้สมควรตาย! เอาเงินจากที่ไหนมาซื้อบ้านพักกันแน่นะ?”
ตอนนี้ จู่ๆ หลี่ฝานก็ลุกขึ้นมา พูดเสียงดังว่า “พวกคุณอย่าไปเชื่อ ไป๋ยี่เฟย เขาก็แค่อยากแกล้งเสแสร้ง! ใครจะไม่รู้ฐานะทางบ้านเขาบ้าง อย่าพูดว่าบ้านพักเลย แม้แต่บ้านธรรมดายังซื้อไม่ได้! เมื่อก่อนเขามายืมเงินผมสามแสนเพื่อให้น้องสาวผ่าตัด เขาซื้อมาเซราติและบ้านพักไม่ได้อย่างแน่นอน และกุญแจพวกนั้นเป็นของปลอมแน่นอน!”
คนที่รู้เรื่องต่างพากันพยักหน้า
“เหมือนจะใช่! เลิกเสแสร้งที่นี่ได้แล้ว?”
“ใช่สิ! ไป๋ยี่เฟยมีเงินซื้อขนาดนี้ได้ยังไง?”
“งั้นผมเสียเปรียบ ของขวัญก็ต้องเลือกใหม่ แถมยังต้องเสียเงินเพิ่มอีกกว่าหนึ่งแสน!”
“……”
ตอนนี้สีหน้าของคนในห้องประชุมก็เริ่มเปลี่ยนไป
หลิวจื่อหยุนมอง ไป๋ยี่เฟยก็อยากจะขึ้นไปตบเขาสักสองที
สีหน้าของ หลิ่วจาวเฟิงกลับดีขึ้นมาก คิดไปก็ใช่ ไป๋ยี่เฟยเด็กหนุ่มจนๆ คนนี้ เอาเงินมาจากไหน ทั้งซื้อรถทั้งซื้อบ้าน? ไม่ใช่ในจินตนาการหรอกมั้ง?
ไป๋ยี่เฟยก็ยิ้มออกมา “คนโง่!”
เมื่อ หลี่ฝานถูกด่าว่า” โง่” ก็ระเบิดทันที “ไป๋ยี่เฟย！ แกมันตีสองหน้า แกยังอยากจะหลอกทุกคนอีก แกไม่ดูสารรูปตัวเองเลย อย่าพูดถึงมาเซราติและบ้านพัก หลันโปกั่งเลย แม้แต่รถคันใหญ่คนเดียวแกยังซื้อไม่ได้ แม้แต่บ้านธรรมดาๆ ก็ซื้อไม่ไว ยังมีหน้ามาหลอกลวงที่นี่อีก?”
“ที่นี่มีใครไม่อยู่ในระดับสูงบ้าง แกคิดว่าแกพูดไปมั่ว หยิบกุญแจปลอมๆ สองดอกมา แล้วทุกคนจะเชื่องั้นเหรอ?”
หลี่ฝานด่าไป๋ยี่เฟยในตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในงานก็ประจบประแจงขึ้น ทุกคนฟังแล้วก็พยักหน้ารับ
ตอนนี้ หลงหลิงหลิงก็เดินขึ้นเวทีอย่างเหมาะเจาะ และพูดกับทุกคนว่า “ขอโทษนะคะ ขอขัดจังหวะนายหลี่สักนิด ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยของโหวจวี๋กรุ๊ป บ้านพักหลันโปกั่งอยู่ในสังกัดของโหวจวี๋กรุ๊ป ลูกกุญแจของจริงของปลอมฉันยังแยกออกค่ะ ฉันจะบอกทุกคนอีกครั้งนะคะว่า นี่คือของจริง!”
พูดจบ ทุกคนก็นิ่งอึ้งไป
ของจริง?
เป็นของจริงจริงๆ!
หลี่ฝานถามอย่างไม่เชื่อ “ถ้าหากเป็นของจริง งั้นเธอก็เอาเอกสารทรัพย์สินบ้านเรือนออกมาให้ดูสิ!”
ไป๋ยี่เฟยมอง หลี่ฝานอย่างเหยียดหยาม ยังไม่วางใจจริงๆ อีก!
ต่อหน้าทุกคน ไป๋ยี่เฟยก็หยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าตัวเอง และยื่นให้ หลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ นี่คือของคุณทั้งหมด”
หลี่เสว่รับมานิ่งๆ และเปิดดู “เป็นของจริง!”
ข้างบนยังมีตราของหลันโปกั่ง นี่คือสิ่งที่ทำขึ้นมาไม่ได้
เสียงของ หลี่เสว่ไม่ดัง แต่ว่าตอนที่ทุกคนกำลังเงียบ ทุกคนก็ได้ยินอย่างชัดเจน
หลงหลิงหลิงยังพูดอีกว่า “หรือว่าคำพูดของฉันมันเชื่อไม่ได้?”
ใครก็รู้ว่าเธอเป็นผู้ช่วยของท่านประธาน โหวจวี๋กรุ๊ป คำพูดย่อมจริงแน่นอน!
ตอนนี้ทุกคนตกใจไปหมดแล้ว และยังงุนงงไปหมดด้วย
นี่แม่งเป็นเรื่องจริงจริงๆ!
