ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ – ตอนที่ 233

บทที่ 233

“ประธานไป๋ ฉันนับถือคุณในฐานะที่เป็นประธานของโหวจวี๋ แต่คุณพูดคำดูถูก คุณคิดว่าในเขตเมืองเทียนเป่ย ก็สามารถไม่ใส่ใจคนอื่น ทำอย่างเอาแต่ใจเลยเหรอ?” สีหน้าของซุนเหว่ยเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

“งั้นความหมายของประธานซุนคือ คิดว่าตัวเองร่วมมือกับธนาคารหลายแห่ง ว่าไม่ให้กู้เงินก็ไม่ให้กู้เงินจริงๆ และก็คิดว่าตัวเองสามารถไม่ใส่ใจคนอื่น ทำอย่างเอาแต่ใจได้ในเมืองเทียนเป่ยเหรอ?”

“โอ้ ใช่แล้ว แม้แต่ทั้งเขตเมืองเทียนเป่ยก็ต้องทำตามสิ่งที่คุณพูด?”

ซุนเหว่ยฟังสิ่งที่ไป๋ยี่เฟยเสร็จ มีความภูมิใจเล็กน้อย “ประธานไป๋เป็นคนฉลาด บริษัทของพวกคุณ แห่งไหนไม่ต้องการกองทุน แห่งไหนไม่ใช้ธนาคาร?”

“คุณไปถามพวกเขาใครกล้าที่จะขัดใจธนาคาร?”

คำพูดนี้ตรงมาก ทำให้สีหน้าของประธานบริษัทไม่ค่อยดี

แต่สิ่งที่ซุนเหว่ยพูดก็ไม่ผิด โดยเฉพาะพวกบริษัทเล็กๆ การพัฒนาบริษัท ต้องมีกองทุนถึงจะหมุนเวียนได้ ไม่มีกองทุนที่พอใช้ ก็มีแค่ไปกู้เงินที่ธนาคารไม่ใช่เหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยมองผ่านไปที่ทุกคน “หรือว่าประธานซุนอยากจะควบคุมธุรกิจทั้งหมดของเขตเมืองเทียนเป่ยเหรอ?”

“ก็ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้นะ”ซุนเหว่ยออกเสียงฮึ

จะทำถึงจุดนั้นก็ไม่ยาก เพราะว่าพวกเขาเป็นธนาคาร

แต่เขาไม่รู้ว่า แม้ว่าทุกคนก็เข้าใจ แต่ซุนเหว่ยพูดออกมาอย่างตรงๆ จะทำให้คนไม่สบายใจ และความไม่สบายใจนี้จะขยายหลายเท่า

ในขนาดนี้ ประธานของเยว่หยากรุ๊ปเซียวเถิงก็ลุกขึ้น “ประธานซุนก็ไม่ใส่ใจกับธุรกิจของเขตเมืองเทียนเป่ยแล้วเกิน”

“ใช่สิ แม้ว่าพวกเราเปรียบเทียบกับโหวจวี๋ไม่ได้ แต่ก็เป็นธุรกิจส่วนตัวไหม ทำไมต้องทำด้วยสีหน้าของประธานซุน?”ประธานของอสังหาริมทรัพย์ไป่เจียตู้ไป่จุนก็ลุกขึ้นด้วย

“คำพูดของประธานซุนไม่ใส่ใจกับธุรกิจของเขตเมืองเทียนเป่ยเลย ดูถูกพวกเราเกินไปไหม?”

“……”

ประธานของพวกแห่งนั้นที่ถูกหลิ่วอู๋ฉงควบคุม และได้รับการช่วยจากไป๋ยี่เฟยก็ลุกขึ้นมาพูดด้วยกัน

กรุ๊ปของพวกเขาเปรียบเทียบกับโหวจวี๋ไม่ได้ แต่ก็เป็นกรุ๊ปที่นอกจากโหวจวี๋แล้ว กรุ๊ปที่มีอำนาจที่ใหญ่ที่สุดแล้ว

มีประธานธนาคารบางคนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าไม่ค่อยดี นี่คือขัดใจกับธุรกิจทั้งหมดของเขตเมืองเทียนเป่ยนะเนี่ย!

แต่ซุนเหว่ยไม่ใส่ใจ ยังคิดว่าไม่มีอะไร “ฉันก็อยากใส่ใจพวกคุณ แต่พวกคุณดูตัวเองหน่อยสิ แม้ว่าธุรกิจจะทำดีแค่ไหน เมื่อที่ขาดเงินก็ต้องมาขอการช่วยจากธนาคาร?”

“ถ้าพูดแบบนี้ไม่น่าฟัง ธนาคารก็คือพ่อของพวกคุณ คนที่ให้เงินกับพวกคุณ!”

ทุกคนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็ไม่ดีกว่าเดิม เชื่อว่าไม่มีใครจะรู้สึกดีใจกับถูกคนอื่นพูดว่าเป็นพ่อของตัวเอง

ไป๋ยี่เฟยอดไม่ได้ที่จะขำ ซุนเหว่ยนี่คือตัวพองแล้วนะเนี่ย

ผู้คนรอบข้างเริ่มพูดคุยด้วยเสียงเบาๆ

“ประธานซุน พูดจาแย่จริงๆ!”

“ใช่สิ คุณประธานไป๋ยังอยู่ที่เลย ยังกล้าพูดอย่างนั้น!”

“คิดว่ามันเยี่ยมมากที่ได้เป็นธนาคารเหรอ!”

“……”

ในเวลานี้ เซียวเถิงพูดอย่างเสียงดัง “คำพูดของประธานซุนทำให้เรารู้สึกผิดหวังจริงๆ หากเป็นเช่นนั้น เยว่หยากรุ๊ปของเราก็จะยุติความร่วมมือกับประธานซุนและเอากองทุนทั้งหมดออกไป”

การเอาออกกองทุนของโหวจวี๋ก็ไม่ใช่จำนวนที่น้อยแล้ว เพิ่มเยว่หยากรุ๊ปอีกก็ยิ่งไม่ไหว

ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยโครงการจัดการทางการเงินจำนวนมากของธนาคาร การเอากองทุนออก ถือเป็นเรื่องที่สูญเสียมากสำหรับพวกเขา

ซุนเหว่ยมองไปที่เซียวเถิง“ประธานเซียว คุณต้องคิดให้ดี ถอนกองทุนจะมีการเสียหายนะ”

“ฉันไม่สนใจ”เซียวเถิงพูดอย่างเฉย “และเมื่อเทียบกับกองทุนของเงินของโหวจวี๋ เยว่หยาของเราก็มีไม่มาก เชื่อว่าไม่มีการสูญเสียที่มาก”

ประธานธนาคารเหล่านั้นสั่นคลอนเล็กน้อย

แต่ซุนเหว่ยรู้สึกไม่สบายใจเพียงแค่แป๊บเดียว เงินทุนของโหวจวี๋กรุ๊ปนั้นมีขนาดเยอะมากก็จริง และถ้ารวมกันอาจจะได้ประมาณหลายพันล้าน แต่สำหรับเป็นธนาคาร ก็ยังไหวอยู่

“ดูเหมือนว่าประธานไป๋และประธานเซียวได้ตัดสินใจแล้ว แต่ไม่เป็นไร สำหรับเรานี่ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงมาก แต่พวกคุณหากไม่มีการช่วยจากธนาคาร พวกคุณอาจจะทำต่ออย่างลำบากเนอะ?”

เพิ่งพูดจบ ไป๋ยี่เฟยและเซียวเถิงไม่ได้พูด แต่ตู้ไป่จุนที่เป็นประธานของอสังหาริมทรัพย์ไป่เจีย

“สิ่งที่ประธานซุนพูดฉันก็ได้ยินเช่นกัน และอสังหาริมทรัพย์ไป่เจียก็ตัดสินใจที่จะเอาเงินทุนออก”

“เวยอีกรุ๊ปก็ตัดสินใจจะเอาเงินทุนออก…”

“เทียนเย่กรุ๊ปก็…”

“……”

หลายบริษัทที่ได้ลุกขึ้นต่อ ก็เป็นบริษัทที่อยู่ในอันดับต้นๆของเขตเมืองเทียนเป่ย

“ทุกคนแรงกระตุ้นเกินไปหรือไม่ เพราะประธานไป๋ที่เป็นคนหนุ่ม จะสูญเสียธุรกิจของตัวเอง มันไม่คุ้มนะ”ซุนเหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

ประธานธนาคารหลายคนได้รับนัยๆจากสายตาของซุนเหว่ย ก็ต้องอ้าปากพูดอย่างจำต้องทำ

“ใช่ ประธานไป๋ยังหนุ่มอยู่ แรงกระตุ้นเล็กน้อย แต่ทุกคนเป็นคนที่รู้เรื่องแล้ว ไม่จำเป็นต้องแรงกระตุ้นขนาดนี้ใช่ไหม?”

“ฉันคิดว่าคิดให้ดีกับเรื่องนี้ดีกว่า”

“ทุกอย่างให้ความสำคัญกับชนะทั้งคู่ และเอาเงินทุนออกไม่มีประโยชน์อะไรเลยนะ”

ตู้ไป่จุนกล่าวว่า “แม้ว่าประธานไป๋จะหนุ่ม แต่เขามีความกล้าหาญ ฉันเชื่อมั่นในการตัดสินของเขา”

“ใช่ ฉันก็เชื่อในการตัดสินของประธานไป๋ด้วย”

ประธานบริษัทอื่นๆอีกหลายคนก็พูดตามเช่นกัน

ซุนเหว่ยกัดฟันอย่างโกรธ “ฉันไม่รู้ว่าประธานไป๋มีความสามารถที่เก่งขนาดนี้!”

ไป๋ยี่เฟยมองอย่างเฉยเมย“ไม่เหรอ ประธานซุนมีความสามารถมากกว่า เป็นคนที่ต้องควบคุมเขตเมืองเทียนเป่ยทั้งหมด ฉันละอายใจ”

ไป๋ยี่เฟยกล่าวอีกครั้งว่า “ประธานซุน ฉันรู้ว่าธนาคารมีความสำคัญต่อบริษัทมาก แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าบริษัทของเราต้องเชื่อฟังธนาคาร และไม่ได้หมายความว่าเพื่อเงิน เราจะทิ้งศักดิ์ศรีที่หลักที่สุด”

ซุนเหว่ยฮึอย่างเย็นชา“ศักดิ์ศรี? ในการเผชิญกับผลประโยชน์ ศักดิ์ศรีมีประโยชน์อะไร!”

“ดูบริษัทเหล่านี้สิ ถ้าไม่มีผลประโยชน์ คุณคิดว่าพวกเขาจะเหมือนโหวจวี๋ของคุณหรือ?หากไม่มีการช่วยจากธนาคาร และแนวโน้มที่จะมีผลประโยชน์ ใครจะโง่เหมือนแก”

“ฮึ! คุณยังหนุ่ม และทำงานอย่างใช้อารมณ์ เมื่อคุณได้ชิมผลที่ตามมา คุณจะรู้ว่า ตัดสินใจในวันนี้ของแกโง่แค่ไหน!”

ทุกคนโกรธมากกับคำพูดของซุนเหว่ย และเตรียมที่จะทำอะไร แต่ซุนเหว่ยก็พูดถูก หากไม่มีการช่วยจากธนาคาร ธุรกิจขนาดเล็กๆของพวกเขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้

“ประธานซุนพูดถูกจริงๆ ฉันยังหนุ่ม แต่ความเป็นหนุ่มก็มีข้อดีของการเป็นหนุ่ม เพราะฉันมีความกล้าหาญของตัวเอง และฉันจะไม่ลืมตัวเองต่อหน้าผลประโยชน์”

คำพูดของไป๋ยี่เฟยทำให้ทุกคนก้มหัวลง

คนอย่างพวกเขาทำงานในธุรกิจมานานแล้วบางครั้งเห็นแก่ผลประโยชน์ ก็ยอมไปเรื่อยอย่างไม่รู้ตัว

หลังจากดูแล้ว ซุนเหว่ยก็รู้ว่าไป๋ยี่เฟยอยากทำอะไร “ความกล้าหาญแทนข้าวได้ไหม?ความกล้าหาญจะมีผลประโยชน์ไหม? ไม่!”

“แกพูดมากแค่ไหน มีประโยชน์อะไร ดูคนเหล่านี้สิ ไม่กล้าพูดอะไรเลย!”

ทันทีที่พูดจบ บรรยากาศในห้องโถงก็ถึงจุดที่เยือกแข็งทันที

ทันใดนั้น มีคนตบโต๊ะและลุกขึ้นยืน “ยินดีที่จะยืนอยู่ฝ่ายเดียวกันกับโหวจวี๋และเอากองทุนทั้งหมดออก”