บทที่ 258
“โหวจวี๋กรุ๊ปจะไม่ล่มสลายลง พวกคุณสามารถมั่นใจได้ เรื่องส่วนตัวของท่านประธานกรรมการนั้นสำคัญกว่าโหวจวี๋กรุ๊ปจริงๆ”
“อะไรนะ?”
หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของหลงหลิงหลิง พวกเขาต่างก็ไม่พอใจกับไป๋ยี่เฟยอย่างมาก
เรื่องส่วนตัวสำคัญกว่าโหวจวี๋กรุ๊ปงั้นหรือ?
จางหรงก็เงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่หลงหลิงหลิงอย่างประลาดใจ
หลงหลิงหลิงไม่ได้พูดว่าเรื่องส่วนตัวอะไร แต่กล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม ท่านประธานกรรมการจะไม่มีวันที่ไม่สนใจโหวจวี๋กรุ๊ปเลย สิ่งที่เราต้องทำในตอนนี้ก็คือ จัดการกับวิกฤตปัจจุบันให้ดี ภายใต้การนำของภรรยาท่านประธานกรรมการ”
หลังพูดจบ คนที่อยากจะออกมาพูดต่อต้าน ก็เงียบไป
เมื่อกี้นี้สิ่งพวกเขาได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?
ภรรยาของท่านประธานกรรมการ?
“ผู้ช่วยหลง เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? ภรรยาของท่านประธานกรรมการงั้นเหรอ?”
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หลี่เสว่ ทำให้เธอตื่นเต้นและกลัวมากขึ้น
หลงหลิงหลิงถือโอกาสให้หลี่เสว่นั่งลง และวางมือบนไหล่ของหลี่เสว่ “ใช่ เธอเป็นภรรยาของท่านประธานกรรมการ”
“ตอนนี้ เธอมีสิทธิ์พอที่จะนั่งเป็นท่านประธานกรรมการได้แล้วใช่ไหม?”
ทุกคนไม่สามารถตอบโต้ได้ชั่วขณะ
หลงหลิงหลิงกล่าวว่า “มา นั่งลง”
ในเวลาเดียวกันก็กระซิบที่ข้างหูของหลี่เสว่ “ไม่ต้องกลัว เพียงแค่ทำตามสิ่งที่ฉันสอนคุณก่อนหน้านี้ก็พอ”
หลี่เสว่นั่งลง และไม่ได้มองไปที่การแสดงออกของทุกคน แต่มองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่มีการแสดงออกใดๆ
นี่คือสิ่งที่หลงหลิงหลิงสอนเธอ
หลงหลิงหลิงรู้ดีว่าด้วยสถานการณ์ที่เด็กของหลี่เสว่ในปัจจุบันนั้น ต่อหน้าพวกคนที่ฉลาดเหล่านี้ เพียงแค่สายตาเดียวเท่านั้นก็จะเปิดเผยเธอ ดังนั้น หลงหลิงหลิงจึงสอนให้เธอมองตรงไปข้างหน้า และอย่าไปมองใครเลย ถ้าเธอกลัวจริงๆ ก็มองไปที่เธอ
ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน
พวกเขากลัวและเคารพไป๋ยี่เฟย เพราะวิธีการในระหว่างดำรงตำแหน่งของไป๋ยี่เฟยนั้น ทำให้พวกเขาไม่กลัวไม่ได้ ดังนั้นความกลัวจึงถูกย้ายไปยังบนตัวหลี่เสว่เช่นกันโดยธรรมชาติ
หลงหลิงหลิงกล่าวอย่างใจเย็น “ท่านประธานกรรมการได้สั่งไว้แล้ว ตอนนี้ภรรยาของท่านประธานกรรมการเป็นผู้จัดการเรื่องทั้งหมดแทนเขา ไม่ว่าภรรยาของท่านประธานกรรมการจะพูดอะไร ก็เสมือนเป็นคำพูดของท่านประธานกรรมการ”
หลังจากพูดจบ ทุกคนก็มองไปที่หลี่เสว่
หลี่เสว่วางมือของเธอไว้ใต้โต๊ะ บีบกำปั้นอย่างประหม่า ท่องจำคำพูดที่หลงหลิงหลิงสอนเธออยู่ตลอดเวลา
หลงหลิงหลิงตบหลี่เสว่เบาๆ และหลี่เสว่ก็กลับมามีสติอีกครั้ง และเม้มริมฝีปากของเธอ
“พวกคุณ ควรจะต้องทำอะไรก็ทำๆไป ปัญหาของโหวจวี๋กรุ๊ปฉันรู้แล้ว ฉันจะจัดการกับมันโดยเร็วที่สุดเอง และขอให้ทุกคนวางใจได้เลย”
เมื่อเห็นเช่นนี้แล้วหลงหลิงหลิงพยักหน้าเล็กน้อย ส่วนหลี่เสว่ก็ไม่มีการแสดงออกใดๆ และพูดคำเหล่านี้อย่างดื้อดึง ดูเหมือนสมจริงดีนัก อีกสักครู่ก็เลิกประชุม และจะไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติเลย
พวกกรรมการรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของหลี่เสว่ มีคนมาเป็นประธานในการจัดการสถานการณ์โดยรวม พวกเขาก็จะไม่พูดอะไรมากโดยปกติอยู่แล้ว แต่ว่า
“คุณนายหญิง คำพูดนั่นไม่มีผิด แต่การขาดทุนในครั้งนี้มันมากเกินไป คุณนายหญิงจะเอากลับคืนมาได้อย่างไร? หรือว่าพวกเราก็ต้องรอให้คุณนายหญิงแก้ไขอยู่แบบนี้เหรอ?”
“ใช่ คุณนายหญิงบอกเราว่าต้องทำยังไง? บางทีพวกเราอาจช่วยคุณได้บ้าง”
ทุกคนพูดออกมาทีละคำ และทำให้หลี่เสว่ตื่นเต้นมาก
หลงหลิงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และกล่าวว่า “คุณนายหญิงเพิ่งมาถึง แม้ว่าจะรู้สถานการณ์ปัจจุบันของโหวจวี๋กรุ๊ป แต่การที่จะหาทางจัดการได้มันก็ต้องใช้เวลาพอสมควร ถ้าถึงเวลาที่หาทางได้แล้ว จะแจ้งให้กรรมการทุกท่านทราบ”
หลี่เสว่พยักหน้าทันทีที่ได้ยินสิ่งนี้ “ใช่”
เมื่อทุกคนเห็นเช่นนี้ ก็ต้องหุบปากลง
อย่างไรก็ตามก็ยังมีบางคนที่น่าเกลียดมาก
“คุณนายหญิง ผมได้ยินมาว่าท่านประธานกรรมการกระทำความผิด? เป็นเรื่องจริงหรือไม่?”
เมื่อกี้หลงหลิงหลิงก็ได้บอกไปแล้วว่า ไป๋ยี่เฟยกำลังไปจัดการเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่ แต่ทุกคนก็ไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ พอดีภรรยาของท่านประธานกรรมการอยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงต้องถามให้ชัดเจน
“ใช่ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ก็ต้องรบกวนคุณนายหญิงบอกความจริงกับพวกเราด้วย”
“ใช่ พวกเราในฐานะที่เป็นสมาชิกของโหวจวี๋กรุ๊ป หากท่านประธานกระทำความผิดไป ทีมกรรมการของเราก็จะทำการปรับเปลี่ยนตามเวลาที่เหมาะสมได้”
การปรับเปลี่ยนที่ออกจากปากของพวกเขา จริงๆแล้วหมายความว่าสถานการณ์ไม่ดี และพวกเขาก็จะถอนหุ่นหนีทันที
หลี่เสว่ได้รู้ผ่านหลงหลิงหลิงว่าคนที่พวกเขาพูดถึงนั้นคือไป๋ยี่เฟย คุณลุงคนโปรดของเธอ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องรอให้หลงหลิงหลิงพูดอะไรมาก เธอก็พูดว่า “เขาสบายดี เขาจะกลับมาในไม่ช้า”
“นี่มัน……….”
ยังมีคนที่อยากจะถามให้ชัดเจนกว่านี้
จางหรงเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยจะดี และลุกขึ้นทันที “พอแล้ว!”
“คุณนายหญิงพูดว่าอย่างไรก็เป็นไปตามนั้น มีคำถามมากมายมาจากไหนกัน?”
“หรือว่าพวกคุณจะบังคับให้คุณนายหญิงรายงานแผนการเดินทางส่วนตัวของท่านประธานกรรมการให้กับพวกคุณทราบงั้นเหรอ?”
“บอกแล้วว่าท่านประธานกรรมการสบายดี พวกคุณก็แค่อยู่อย่างเงียบๆไป อย่าสร้างปัญหาขึ้นมาอีก!”
จางหรงกล่าวอย่างขุ่นเคือง จากนั้นก็ยิ้มให้หลี่เสว่ “คุณนายหญิง เราทุกคนจะทำตามแผนการของคุณ”
หลี่เสว่รู้สึกได้ว่าจางหรงอยู่ข้างพวกเขา เธอจึงมองกลับไปที่จางหรงอย่างกล้าหาญเป็นครั้งแรก และเธอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเขา และก็ยิ้มตอบกลับเล็กน้อย และพยักหน้า
เมื่อจางหรงเห็นเช่นนี้เขาคิดว่าหลี่เสว่พอใจกับการแสดงของเขามาก และก็มีความสุขทันที และกล่าวกับทุกคนว่า “เอาล่ะ คุณนายหญิงคงต้องรีบไปหาทางแก้ปัญหา พวกเราก็ไปทำในสิ่งที่เราควรทำกัน
หลังได้ยินทุกคนก็ต้องพยักหน้าตอบรับ
การประชุมสิ้นสุดลง
หลังจากนั้นไม่นาน ในห้องประชุมก็เหลือเพียงหลงหลิงหลิงและหลี่เสว่เท่านั้น
ในที่สุดหลี่เสว่ก็ผ่อนคลาย เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย “พี่หลิงหลิง พวกเขาน่ากลัวมาก!”
“ไม่เป็นไรแล้ว คุณทำได้ดีมาก” หลงหลิงหลิงพอใจมาก โชคดีที่หลี่เสว่นิ่งไว้ได้ ไม่เช่นนั้น กรรมการเหล่านี้จะหาเรื่องมากขึ้น
โจวฉวี๋เอ๋อและหลิวเสี่ยวอิงเข้ามา
“เป็นยังไงบ้าง? ราบรื่นดีไหม?”
หลงหลิงหลิงพยักหน้า “เสว่เอ๋อทำได้ดีมาก”
………..
ออฟฟิศของหลี่เฉียงตง
โดยปกติหลี่เฉียงตงไม่ค่อยมา และออฟฟิศของท่านประธานกรรมการก็เหมือนตั้งไว้เฉยๆ แต่ตอนนี้ มีคนอยู่ในออฟฟิศคนหนึ่ง
เขาก็คือไป๋ยี่เฟยที่ออกมาจากสถานีตำรวจ
ไป๋ยี่เฟยอ่อนแอมากในตอนนี้ นอนอยู่บนโซฟา อย่างอ่อนแรง
เขารู้ว่าร่างกายของเขาไม่ไหวแล้ว และถ้ายังไม่กินยาแก้พิษ เขาก็จะตายในไม่ช้า
แต่เขาก็ไม่ยอมใจ
เขายังมีเรื่องที่ยังไม่ได้ทำอีกมากมาย
คนที่อยู่ข้างหลังทำร้ายเขาขนาดนี้ เขาอยากจะต่อสู้กลับ และอยากจะล้างแค้น
ความทรงจำของหลี่เสว่ยังไม่ฟื้นตัว เขาอยากจะอยู่กับหลี่เสว่ และยังอยากจะมีลูกกับหลี่เสว่ด้วย
“อะแฮ่มๆ……..”
ไป๋ยี่เฟยอดไม่ได้ที่จะไอสองสามครั้ง “เริ่มมองไม่เห็นแล้ว………. ”
ในขณะนี้ มีเสียงเคาะประตูออฟฟิศดังขึ้น
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ไปดูเลย คนที่รู้ว่ามีคนอยู่ที่นี่ ก็มีเพียงเฉินห้าวเท่านั้น
เฉินห้าวเดินเข้าไปโดยไม่รอให้ไป๋ยี่เฟยพูดออกเสียงเลย
“บอส” เฉินห้าวรู้สึกกังวลมาก เมื่อเห็นความอ่อนแอของไป๋ยี่เฟย
ตอนนี้เฉินห้าวเป็นพนักงานของที่นี่ไปแล้ว ดังนั้นจึงสะดวกมากที่จะมาที่นี่
ไป๋ยี่เฟยลืมตาขึ้นเล็กน้อย “เรื่องมันเป็นยังไงบ้างแล้ว?”
“จัดการเสร็จหมดแล้ว” เฉินห้าวตอบ “ขาดแค่ฝั่งของพี่ไป๋หู่อย่างเดียว”
ไป๋ยี่เฟยพูดว่า “ห้าวจื่อ ผมรู้สึกว่าเหมือนจะไม่ไหวแล้ว………”
