บทที่ 287
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจซูต้าหลิวสักนิด พาคนอื่นๆลงจากรถไปทันที
บนรถ เหลือเพียงแค่ซูต้าหลิวกับจางหรงแล้ว
จางหรงดึงซูต้าหลิวมาพร้อมกับหัวเราะเหอะๆ“ท่านประธาน นี่ท่านกำลังทำอะไร?”
“หา?” ซูต้าหลิวเห็นจางหรงยิ้มหรี่ตา ก็อึ้งชะงัก“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ท่านประธาน！”
มองไปในรถอีกหนึ่งรอบ ก็เหลือแค่พวกเขาสองคนแล้ว
ซูต้าหลิวถอนหายใจออกมาเล็กน้อย“ไม่ใช่ตาจางสรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
จางหรงพูดตอบ“จากนี้ไปท่านก็เป็นท่านประธานโหวจวี๋ของพวกเราแล้วนะครับ”
“อะไร?” ซูต้าหลิวทำตาถะลึงโตด้วยความตกใจ
จางหรงพูดยิ้มๆ“อย่าตกใจเลย นายดูสิ การที่ได้เป็นท่านประธาน นายอยากทำอะไรก็ได้ทำ โหวจวี๋บริษัทที่ใหญ่ขนาดนี้เป็นของนายคนเดียวเลยนะ！”
“อย่างเช่นตอนที่นายเหนื่อย ก็สามารถเรียกพวกสาวสวยมาช่วยคลายความเหนื่อยล้าให้ได้ ใช่ไหมล่ะ?”
จางหรงเข้าใจเพื่อนสมัยเรียนของเขาคนนี้ดี ของพวกนี้เอาอยู่หมัดแน่นอน
เป็นอย่างที่คิดไว้ ซูต้าหลิวพอได้ยินหญิงสาวแสนสวย ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที“จริงเหรอ?”
จางหรงพยักหน้า“จริงสิ นายเป็นท่านประธานจองโหวจวี๋ พูดอะไรจะมีคนไม่ฟังอีกเหรอ?”
ซูต้าหลิวยิ้มอย่างเบิกบานแล้ว“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ไปกันเถอะ……”
เขาไม่ได้คิดอะไรมากมาย ว่าทำไมไป๋ยี่เฟยถึงให้เขาเป็นท่านประธานของโหวจวี๋ แล้วก็ไม่ได้คิดว่าทำไมท่านประธานของโหวจวี๋ถึงคิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนได้ง่ายดายขนาดนี้
จางหรงเชิญซูต้าหลิวออกจากเบนท์ลีย์ด้วยความเคารพนอบน้อม จากนั้นก็พาเขาไปยังห้องทำงานท่านประธานโหวจวี๋ด้วยตัวเอง
……
ไป๋ยี่เฟยหารถของไป๋หู่เจอ ให้เขาพานายโหดเหี้ยมไปโรงพยาบาล
ไม่นาน รถก็มาถึงโรงพยาบาล จากนั้นไป๋ยี่เฟยพานายโหดเหี้ยมไปหาหนิววั่ง
หนิววั่งรีบเตรียมห้องผู้ป่วยให้กับนายโหดเหี้ยมทันที จากนั้นก็หาหมอที่ไว้ใจได้ ช่วยกันทำการผ่าตัดนายโหดเหี้ยมด้วยกันกับตนเอง
หลังจากผ่าตัดเสร็จแล้ว หนิววั่งก็ลากไป๋ยี่เฟยออกมาพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความตกใจ“คนคนนี้โหดเหี้ยมใจเด็ดจริงๆ ตอนที่พวกเราตัดเนื้อเน่าพวกนั้นออก ไม่คิดว่าเขาจะไม่ร้องออกมาเลยสักนิด ใช่แล้ว ความต้องการของเขา คือไม่ต้องใส่ยาชาด้วยนะ”
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้แสดงสีหน้าใหญ่โตอะไรมากมาย คนที่สามารถใช้มีดควักกระสุนออกมาด้วยตัวเองแบบนั้นได้ จะไม่เหี้ยมโหดได้ยังไง?
“ฉันก็เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกเหมือนกันนี่แหละ”ไป๋ยี่เฟยพูดตอบ
หนิววั่งพูดขึ้นมาต่อ“โชคดีที่จัดการได้ทันเวลา บาดแผลเลยไม่ได้หนักหนาสาหัสมาก ไม่ได้ติดเชื้อ พักฟื้นอยู่ที่นี่ก็ได้แล้ว ที่นี่ปลอดภัยแน่นอน”
เขารู้ดีว่าคนที่ไป๋ยี่เฟยพามาคนนี้ไม่ธรรมดา เนื่องจากความไว้ใจที่มีต่อเพื่อน เขาจึงไม่ได้ถามอะไรเยอะ แล้วก็รับประกันให้ด้วย
“มีนายอยู่ด้วย ฉันก็วางใจได้หน่อย”ไป๋ยี่เฟยพูดตอบกลับไปอย่างยิ้มๆ
พูดคุยกันต่ออีกไม่กี่ประโยค หนิววั่งก็ไปทำงานต่อ ไป๋ยี่เฟยไปดูนายโหดเหี้ยมที่ห้องผู้ป่วย
“คุณพักฟื้นให้แผลหายดีอยู่ที่นี่ก่อนก็แล้วกัน ที่นี่ปลอดภัย”ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ
นายโหดเหี้ยมนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง เงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย“ขอบใจมาก”
แล้วก็พูดขึ้นมาต่อ“ไม่มีข้อแลกเปลี่ยนอะไรจริงๆเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว“ไม่มีจริงๆ”
“ทำไม?”นายโหดเหี้ยมไม่เข้าใจ
ไป๋ยี่เฟยยกไหล่“คุณถือซะว่าผมช่วยคุณเพื่อไม่หวังอะไรแล้วกัน！ใช่แล้ว พวกเราก็ถือว่ารู้จักกันแล้ว แนะนำตัวสักหน่อยสิ ผมชื่อ ไป๋ยี่เฟย เป็นท่านประธานของโหวจวี๋”
“อ้อ”
นายโหดเหี้ยมมองดูเขา เมื่อตะกี้เขาก็พอจะเดาสถานะของไป๋ยี่เฟยออก แต่เขารู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยดูเหมือนยังมีสถานะอะไรอื่นอีก แต่นี่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะรู้ เขาก็เลยไม่ถามอะไรเยอะแยะ
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว“แลกกันสิ คุณก็บอกผมมา ว่าคุณชื่ออะไร?”
นายโหดเหี้ยมสีหน้านิ่งชะงักลง ดูบูดเบี้ยวไม่น้อย
ไม่ใช่สิ แค่ถามชื่อเอง เป็นสิ่งต้องห้ามขนาดนั้นเลยเหรอ?
“งั้นก็ช่างเถอะ ผมไปก่อน คุณพักฟื้นให้แผลหายดีเถอะ”
ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็หันจะเดินจากไป
แต่กำลังจะเปิดประตูนั้น ด้านหลังก็มีเสียงกัดฟันกรอดๆของนายโหดเหี้ยมดังขึ้น
“ฉันชื่อเฉินอ้าวเจียว”
อะไรนะ?
เฉินอ้าวเจียว?
ฮ่าๆ……โอ้ ปวดท้องจะแย่！
แน่นอน นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของไป๋ยี่เฟย เขาไม่กล้าหัวเราะออกมา ไม่อย่างนั้นนายโหดเหี้ยมจะทำให้เขาได้รู้ว่าอะไรคือการทารุณที่แสนเหี้ยมโหด！
ไม่แปลกที่ไม่ยอมบอกชื่อของตัวเองออกมา เขายังนึกว่ามีข้อต้องห้ามอะไรเสียอีก แต่ที่ไหนได้เนื่องจากชื่อตลกเกินไปต่างหาก！
พ่อแม่ของเขาช่างสุดยอดจริงๆ！
ลูกโตมาอย่างสูงใหญ่กำยำขนาดนี้ แต่ดันตั้งชื่อลูกว่าอ้าวเจียวซะอย่างนั้น
อือ ช่างเห่อลูกเสียจริง
……
ซูต้าหลิวถูกจางหรงเชิญมาที่ห้องทำงานของท่านประธาน หลังจากมองสำรวจไปหนึ่งรอบแล้ว ก็หัวเราะแหะๆพร้อมกับพูดขึ้น“สมแล้วที่เป็นห้องทำงานของท่านประธาน！ช่างดูดีมีสไตล์จริงๆ！”
จางหรงพยักหน้า“จากนี้ไปที่นี่ก็เป็นที่ที่ท่านทำงานนะครับ”
พูดจบ หลงหลิงหลิงก็พาสองผู้ช่วยสาวสวยเข้ามา
ซูต้าหลิวเห็นแบบนี้ตาก็เยิ้มทันที
หลังจากที่หลงหลิงหลิงเข้ามาก็พูดกับซูต้าหลิวอย่างเคารพนอบน้อม“ท่านประธานคะ นี่เป็นผู้ช่วยของท่านค่ะ จากนี้ไปท่านมีคำสั่งอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในชีวิตประจำวัน หรือว่าเรื่องงาน ก็สามารถเรียกใช้พวกเธอได้ตลอดเลยนะคะ”
ซูต้าหลิวพยักหน้าไม่หยุด“ได้ๆๆ……”
หลงหลิงหลิงก็ยื่นชุดสูทมาให้อีกหนึ่งชุด“ท่านประธานคะ นี่เป็นเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ให้ท่านโดยเฉพาะเลยค่ะ”
