บทที่29
หลี่เสว่สวมชุดสูทพนักงาน ด้านล่างเป็นกระโปรง ที่เน้นรูปร่างเธอได้อย่างดี แต่โหนกแก้มของเธอยังขาวใสบริสุทธิ์ ทำให้ทุกคนรู้สึกถึงเสน่ห์ และก็เพราะแบบนี้ ยิ่งทำให้ดึงดูด
“นี่คือแฟนใคร? เธอเรียกใครน่ะ?”
“ไม่รู้สิ！”
“……”
เซียวหรงเทามองหลี่เสว่สายตาก็เป็นประกาย ในใจคิดว่า เลิกกับเหอหยวนหยวนแล้ว คนคนนี้ยังดีกว่าเหอหยวนหยวนอีก！
แต่สีหน้าของเหอหยวนหยวนไม่ค่อยดี เพราะว่าหลี่เสว่เธอสวยมาก จู่ๆ เธอก็อิจฉาขึ้นมา
ไป๋ยี่เฟยถูกตำรวจจับกุม ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็รีบหันหน้ามามอง นิ่งอึ้งไป “เสว่เอ๋อ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ในใจกลัดกลุ้ม ตัวเองถูกตำรวจจับแต่ถูกภรรยาเห็นซะแล้ว ทั้งอึดอัดทั้งขายหน้า!
พูดจริงๆ ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจเลยสักนิดว่าตำรวจจะอะไรกับเขา ในเมื่อมีคนของเขาอยู่ที่นั่น ถึงแม้จะเจอเรื่องใหญ่อะไร ไม่แม้แต่ตำรวจจะไม่ยุติธรรม
นั่นเป็นเหตุผลที่เขามีความคิดที่จะคิดถึงประเด็นนี้ที่นี่
แต่หลี่เสว่ ในฐานะที่รับผิดชอบโครงการ ปกติยุ่งมาก ถึงแม้จะเป็นเสาร์อาทิตย์เธอก็จะไปทำงาน วันนี้มาพูดคุยรายละเอียดเล็กๆ กับลูกค้า เลยมาที่โรงแรมนี้พอดี
เมื่อกี้เธอเพิ่งส่งลูกค้าเสร็จ ก็เหมือนเห็นเงาของไป๋ยี่เฟย แถมยังมีตำรวจอีก เธอรู้สึกกังวล เลยเดินตามเข้ามา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นไป๋ยี่เฟยจริงๆ
คนอื่นงุนงงกันไปหมดแล้ว
คนสวยขนาดนี้เรียกไป๋ยี่เฟยว่าสามี!
เซียวหรงเทายิ่งรู้สึกไม่ดี เพิ่งเห็นสาวในเทพนิยายแต่ก็ถูก ไป๋ยี่เฟยทำให้ทลายลงมา
เหอหยวนหยวนสีหน้าก็ไม่ค่อยดี ก่อนหน้านี้ยังบอกไป๋ยี่เฟยหน้าตาไม่ดี ตอนนี้เหมือนว่า นี่ไม่ได้เป็นการตบหน้าตัวเองเหรอ?
คนมีชาติตระกูลทำไมหลี่เสว่ไม่จีบ ไปจีบคนที่ได้ไม่ถึงครึ่งเธอเลยสักนิดทำไม?
หลี่เสว่เดินมาข้างหน้า ไป๋ยี่เฟย ขวางตำรวจ “พวกคุณจำผิดหรือเปล่าคะ เขาไม่ได้ทำเรื่องอะไรผิด ทำไมต้องจับเขาด้วยคะ?”
ตำรวจก็มอง หลี่เสว่เหมือนกัน และพูดว่า “พวกเราเป็นตำรวจ มีคนแจ้งว่ามีคนทะเลาะกัน คุณดูข้าวของพวกนี้สิ นี่คือหลักฐาน”
หลี่เสว่มองไป๋ยี่เฟย， “เป็นไปไม่ได้！”
ปกติไป๋ยี่เฟยเป็นยังไงเธอรู้ดีที่สุด，จะทะเลาะต่อยตีได้ยังไง？
ตอนนี้，เซียวหรงเทาลุกขึ้นมา และพูดขึ้นว่า ： “เขาเป็นคนทำ！ผมเห็นกับตา！”
หลี่เสว่ได้ยินแบบนี้ก็หันไปมองเซียวหรงเทา และขมวดคิ้วขึ้นมาทันที สุดท้ายก็พูดกับตำรวจว่า： “พวกคุณบอกว่าสามีของฉันทะเลาะต่อยตี แล้วทำไมจับเขาแค่คนเดียว？คนที่มีเรื่องกับเขาล่ะคะ？ทำไมพวกคุณไม่จับ？”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินหลี่เสว่รีบแก้ตัวให้เขาขนาดนี้ ในใจก็ซาบซึ้งขึ้นมา
ตำรวจก็พูดขึ้นว่า： “พวกเราก็คิดเหมือนกัน！แต่คนพวกนั้นหนีไปแล้ว คงไม่ใช่จะไม่จับใครเลย？”
หลี่เสว่รีบร้อน มองมาที่ไป๋ยี่เฟยงั้นแบบนี้จะทำยังไงดี？
ไป๋ยี่เฟยยิ้มปลอบ “ภรรยา ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ได้มีเรื่อง รอไปที่สถานีตำรวจ ตรวจสอบเรียบร้อยพวกเขาก็ปล่อยผมแล้ว”
ตำรวจเห็นแบบนี้ก็พยักหน้ารับ “ใช่ครับ！แค่ไปกับพวกเรา ตรวจสอบชัดเจนก็ปล่อยตัวแล้วครับ”
“เชื่อผม” ไป๋ยี่เฟยพูดเบาๆ
หลี่เสว่มองไป๋ยี่เฟย ทำได้แค่ปล่อยเขา ตำรวจพาไป๋ยี่เฟยไปแล้ว
เซียวหรงเทาเห็นแบบนี้เลยถือโอกาสพูดออกมาว่า ： “คนสวย แฟนของคุณไม่มีประโยชน์ แถมยังมีเรื่องชกต่อย รีบเลิกกับเขาเถอะ！”
หวังโหลวได้ยินแบบนี้ก็พูดด้วยความโมโห： “เซียวหรงเทา แกพอได้แล้ว！ถ้าไม่ใช่เพราะแกหลักหลังยี่เฟยครั้งแล้วครั้งเล่า เขาคงไม่ถูกตำรวจจับไป！”
“อะไรเรียกว่าขาย？ที่ฉันพูดมันเป็นเรื่องจริง！” เซียวหรงเทาไม่อายเลยสักนิด
เพื่อนๆ คนอื่นเห็นแบบนี้ก็มองเขา ในแววตาชัดเจนที่สุด
หลี่เสว่เห็นแบบนี้ก็มองออกและพูดกับเซียวหรงเทาด้วยน้ำเสียงเย็นชา： “ก่อนอื่น พวกเราแต่งงานกันมาสองปีแล้ว เขาไม่ใช่แฟนฉัน เขาเป็นสามีของฉัน！ต่อมา ฉันเชื่อเขา！สุดท้าย คุณขายสามีของฉัน คุณก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร คนแบบนี้ ทางที่ดีอยู่ห่างจากสามีของฉันมากกว่านี้จะดีกว่าค่ะ！”
พูดจบหลี่เสว่ก็ก้าวส้นสูงเดินออกไป
ทุกคนกลับตกใจและก้มหน้าลง
ตอนนี้คนเป็นแฟนกันเรียกกันสามีภรรยาเป็นเรื่องปกติ พวกเขาคิดว่าไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่เป็นแค่แฟนกันจริงๆ ไม่มีใครคิดว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน！
แถมยังแต่งงานมาสองปีแล้วด้วย！
หวังโหลวมองเงาของหลี่เสว่ด้วยความตกใจ ไป๋ยี่เฟยเจ้าคนนี้ไม่พูดอะไรเลยสักนิดก็ขอสาวสวยแบบนี้แต่งงาน！
เซียวหรงเทาคือคนที่ตกใจที่สุด สีหน้าไม่ดีสุดๆ
ตอนนี้เหอหยวนหยวนเดินเข้ามา และพูดเสียงเบา “ไอ้คนเลว！” พูดจบก็เดินจากไป
เพื่อนคนอื่นๆ เห็นแบบนี้ก็ต่างพากันทยอยจากไป
งานเลี้ยงครั้งนี้ไม่สนุกและก็ต้องจบไปแบบนี้ คิดว่าไม่น่ามีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว
ไป๋ยี่เฟยถูกตำรวจจับไปแล้ว
ทำได้แค่โทรไปหาตำรวจที่จับเขาไป “คุณชาย จับตัวคนมาได้แล้วครับ”
โทรศัพท์ด้านนั้นหลี่ฝานยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “ดีมาก！ทำได้ไม่เลว！ใช่สิ？ ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง ถูกทำให้เละไปแล้วใช่ไหม？”
“เอ่อ ไม่มีนะครับ เหมือนกับว่าเขาคนเดียวล้มคนสิบคน” ตำรวจคิดไปแล้วก็รู้สึกกลัว
หลี่ฝานตกใจ “จะเป็นไปได้ยังไง？”
สักพัก หลี่ฝานก็ถามขึ้นอีกกว่า ： “รอนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไป！”
ในเมื่อยังไม่ถูกกำจัด งั้นพรุ่งนี้เขาจะไปกำจัดเอง！เขาคิดไม่ถึงเลยว่า！ในเมื่อเขาคนเดียวล้มคนสิบคน จะจัดการได้ง่ายๆ ไหม？
“ครับผม！” ตำรวจยิ้มร่าออกมาและวางสายไป
……
หลังจากที่หลี่เสว่เดินออกก็เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อแม่ หวังว่าพวกเขาจะมีวิธี ดูว่าจะหาทางช่วยได้ไหม สุดท้ายกลับได้แค่คำด่าของหลิวจื่อหยุน
“อะไร？ไอ้คนนี้ตอนนี้หาเรื่องอีกแล้ว？ในเมื่อกล้าชกต่อยก็เข้าไปคุกไป！เสว่เอ๋อ แกเห็นหรือยังไป๋ยี่เฟยคนแบบนี้มันไม่มีค่า！นี่มีเรื่องชกต่อยแล้ว ใครจะรู้ว่าต่อไปเขาจะเอาอารมณ์มาลงที่บ้านไหม？”
หลี่เฉียงตงทำได้แค่มองดูอย่างเงียบๆ และไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร
หลี่เสว่จนใจ รู้ว่าพ่อแม่คงไม่สนใจแน่ๆ ทำได้แค่คิดหาทางแก้ไขเอง
อีกด้านหนึ่ง หลงหลิงหลิงรับสายโทรศัพท์ รู้เรื่องของไป๋ยี่เฟยแล้ว
สุดท้าย หลงหลิงหลิงก็รีบตัดสินใจ และกำชับกับหัวหน้ายามของโหวจวี๋กรุ๊ปทันที ให้เขาไปโรงแรมโรงแรมจิ่วโจวตรวจสอบกล้องวงจรปิด และส่งไปที่สถานีตำรวจ
แถมเธอยังกำชับซ้ำไปซ้ำมา จำเป็นต้องส่งไปที่สถานีตำรวจ เพราะเธอรู้ว่า เป็นตำรวจจะไม่จับคนไปทั่ว ต้องดูกล้องวงจรปิดแน่ๆ แต่ตำรวจพวกนี้ ไม่ทันได้ดูกล้องวงจรปิดก็จับเขาไป นี่ต้องเป็นแผนแน่ๆ ！
หัวหน้ายามทำตามคำสั่งของหลงหลิงหลิง เอาเทปกล้องวงจรปิดส่งไปที่สถานีตำรวจ
หัวหน้าตำรวจดูจบ ก็ตบโต๊ะและพูดว่า “ไอ้พวกนั้นมันทำอะไรกัน！”
หัวหน้าตำรวจอายุห้าสิบกว่าๆ แล้ว ขมับของเขาเป็นสีขาวร่างกายของเขาไม่ได้ผิดรูปร่างเขายังคงสูงและมีพลัง
แค่ดูกล้องวงจรปิดก็รู้ว่า ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับไป๋ยี่เฟยแถมยังถูกจับเป็นแพะเขาก็แค่ป้องกันตัวเอง!
“พวกคุณวางใจเถอะ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เรื่องนี้ต้องให้คำตอบกับโหวจวี๋กรุ๊ปอย่างดี”
โหวจวี๋กรุ๊ปเป็นผู้เสียภาษีรายใหญ่เชียวนะ！
หัวหน้ายามได้รับคำตอบก็รีบไปบอกหลงหลิงหลิงทันที
หลงหลิงหลิงเข้าใจแล้ว เชื่อว่าไม่นานไป๋ยี่เฟยก็คงถูกปล่อยตัวออกมา
และห้องสืบสวนในเวลานี้ไป๋ยี่เฟยมองหวังโหลวที่อยู่ด้านข้างและยิ้มออกมา： “แกไม่เคยเข้าคุกใช่ไหม เลยอยากเข้าไปลองสักครั้ง？”
หวังโหลวไม่ได้พูดอะไร “ฉันแค่มาเป็นพยานให้แก แกไม่ได้หาเรื่องสักหน่อย แต่แกกลับถูกจับมา สุดท้ายแม้แต่ฉันตอนนี้ก็ถูกจับมาด้วยแล้ว！”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา “เพื่อนที่ดี ฉันไม่ได้มองแกผิดจริงๆ ！”
หวังโหลวก็ไม่ได้โกรธเลย “เป็นเพื่อนกัน พูดเรื่องพวกนี้ทำไม！”
“ความหวังดีของแก ฉันจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับแก” ไป๋ยี่เฟยยิ้มและพูดออกมา
หวังโหลววางมือลง เสียงของกุญแจมือก็ดังขึ้น “ช่างมันเถอะ！รอแกออกไปค่อยว่ากันเถอะ！”
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดต่อ ออกไปเป็นเรื่องไม่ช้าไม่เร็ว รอเขาออกไปก็จะรู้เอง
