บทที่ 338
เมื่อเห็นเธอแบบนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีก แต่มองไปที่คนใส่ชุดดำที่ถูกมัดไว้ “ใครคือเจ้านายของคุณ?”
คนใส่ชุดดำกล้าหาญมาก ไม่พูดอะไร
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้โกรธ แต่พูดอย่างเฉยๆ “ถ้าคุณไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันมีช่องทางที่จะสามารถรู้ว่าเจ้านายของคุณเป็นใคร แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ เนื่องจากคนที่ฆ่าฉันก็เยอะ”
คนใส่ชุดดำจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยพูดกับสวีลั่งอย่างราบเรียบ “โดยทั่วไปแล้ว วิธีที่นักฆ่าทำให้คนทรมานเป็นอย่างไร”
“นักฆ่าเป็นคนที่ไปฆ่าคนอื่น”สวีลั่งตอบอย่างโกรธ ๆ
“ถ้าอย่างนั้น พวกคุณใครมีวิธีทรมานที่ดี? ถ้าใครสามารถทำให้คนคนนี้พูดได้ ฉันจะให้เงินหนึ่งแสน”
คำพูดของไป๋ยี่เฟยทำให้ตาของเฉินอ้าวเจียวและจงเหลียนสว่างขึ้น แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดก็ทำงานภายใต้เจ้านาย แต่ใครจะคิดว่าเงินมากเกินไป?
สวีลั่งไม่ได้ตื่นเต้นมาก แต่เขายังมองไปที่ไป๋ยี่เฟย พูดอย่างรังเกียจ “หยาบคาย!”
แต่คนใส่ชุดดำนิ่งอึ้งไปแล้ว
เพียงแค่เพื่อทำทรมานเขา ให้เขาบอกว่าจะให้หนึ่งแสน!
จงเหลียนอาสาที่จะเดินไปที่ข้างหน้าของคนใส่ชุดดำ“ฉันมาลอง พี่เคยบอกว่า วิธีที่ดีที่ทรมานที่สุดก็คือทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่ตายทั้งเป็นในทุกวินาที
“ไป๋หู่เคยพูดเหรอ?”ไป๋ยี่เฟยนึกภาพที่ไป๋หู่พูดประโยคนี้ รู้สึกมันแปลกๆมาก
จงเหลียนหัวเราะเบาๆ “นั่นไม่ใช่คำพูดเดิมที่เขาพูด ฉันแค่แสดงความหมายของพี่ชายโดยละเอียดกว่า”
“ก็ได้!” ไป๋ยี่เฟยยักไหล่ “งั้นคุณมาลองดู”
ตอนนี้ยังเป็นตอนคืน ยังไงก็ไม่มีอะไรที่จะทำ ก็ใช้เหล่านี้มาฆ่าเวลา
คนใส่ชุดดำมองไปที่จงเหลียนด้วยความหวาดกลัว ส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะไม่ให้โอกาสนี้แก่คุณ!”
หลังจากพูดเสร็จ คนใส่ชุดดำก็ขยับตัว ราวกับว่าเขาจะฆ่าตัวตาย แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของเขาถูกมัดไว้ และเป็นไปไม่ได้ถ้าเขาจะกัดลิ้นตัวเอง เพราะการกัดลิ้นไม่สามารถตายได้
จงเหลียนย่อตัวลง หัวเราะสองครั้ง ยกมือขึ้นจับมือข้างหนึ่งของคนใส่ชุดดำ และใช้นิ้วบีบนิ้วของเขา ในที่สุดก็หักมันกลับอย่างแรง!
“อ้า!”
คนใส่ชุดดำกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“อย่านะ นี่มันแค่จุดเริ่มต้น! แล้วต่อไปคุณจะทำยังไง?”
หลังจากพูดจง เหลียนก็ทำต่อ โดยหักนิ้วทีละนิ้ว และเมื่อทำเสร็จแล้ว เสียงร้องของคนใส่ชุดดำก็แห้ง
ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า อย่าไปยั่วผู้หญิง ถ้าผู้หญิงใจร้ายขึ้นมา ผู้ชายก็ไม่มีอะไรที่ต้องทำแล้ว!
สวีลั่งและเฉินอ้าวเจียวไม่มีสีหน้าอะไร พวกเขาเพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ
ต่อมาจงเหลียนก็ตีแขนทั้งตัว ต่อไปเป็นขา พูดง่ายๆ ที่ใดก็ตามที่มีข้อต่อกระดูก ต่อก็จะถูกหักอย่างโหดร้าย!
แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ แม้ว่าคนใส่ชุดดำถูกทำลายเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่พูด
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะไม่เรียบง่าย คนใส่ชุดดำคนนี้ได้รับการฝึกฝนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงสามารถทนได้
“ช่างมันเถอะ”ไป๋ยี่เฟยโบกมือ “ฉันไม่อยากรู้แล้ว”
จงเหลียนถึงยืนขึ้น ดวงตาของเธอยังคงมีความเสียใจอยู่เล็กน้อย
หน้าผากคนใส่ชุดดำเต็มไปด้วยเหงื่อ และดวงตาของเขาก็ว่างเปล่าเล็กน้อย หากเขาไม่ได้อดด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง เขาคงจะพูดเรื่องนี้ไปนานแล้ว และบางทีเขาอาจจะเป็นลมเนื่องจากความเจ็บปวดโดยตรง
ไป๋ยี่เฟยไม่มีความสนใจกับคนเช่นนี้ พูดกับสวีลั่งว่า “ฆ่าเขาซะ!”
เมื่อคนใส่ชุดดำได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็มีความยาวโฟกัสเล็กน้อยและในเวลาเดียวกันเขาก็พูดอย่างกลัว“ฉัน … ฉันพูด … อย่าฆ่า … ”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มเยาะเมื่อได้ยินเช่นนี้“ในที่จริงก็กลัวตายเหรอ”
ไม่กลัวทรมาน แต่กลัวตาย
ก็ใช่ เอาแค่เป็นมนุษย์ ทุกคนก็กลัวความตาย
ถ้าคนตายไปก็ไม่เหลืออะไรแล้ว
คนใส่ชุดดำคิดว่าพวกเขาอยากรู้ว่าเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังเขาคือใคร ดังนั้นไม่ว่าจะทำให้เขาทรมานแค่ไหน ก็ไม่ฆ่าเขา ดังนั้นเอาแค่เขายืนกรานที่จะไม่พูด เขาก็จะไม่ตาย
แต่ใครจะรู้ว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้ทำเหมือนสามัญสำนึก ถ้าไม่สามารถรับคำตอบได้ ก็ฆ่าเลย
ไป๋ยี่เฟยเพียงแค่มองไปที่สวีลั่งอย่างเฉย สวีลั่งก็เข้าใจทันที
สวีลั่งเดินไป และมองคนใส่ชุดดำอย่างวางตัว พูดว่า “โง่!”
เมื่อพูดจบ ดาบของสวีลั่งก็เฉือนคอของชายใส่ชุดดำ ก่อนที่คนใส่ชุดดำจะพูดอะไรสัก คำดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง และเขาก็เสียชีวิต
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “น่าเบื่อ จัดการให้สะอาด”
สวีลั่งทั้งสามก็พาเขาออกไปอย่างรวดเร็ว
ตอนแรกไป๋ยี่เฟยยังวางแผนที่จะพักผ่อนในห้องนี้สักพัก แต่เพิ่งตายไปคนหนึ่ง รู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย เขาจึงลุกขึ้นและเปลี่ยนเป็นห้องที่สะอาด จากนั้นเขาถึงนอนลงบนโซฟาและหลับตาเพื่อพักผ่อน
……
เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น วันใหม่ก็เริ่มขึ้น
ไป๋ยี่เฟยตื่นขึ้นมาจากห้อง ลูบคิ้ว แล้วเข้าไปที่ห้องน้ำและทำความสะอาดอย่างชั่วครู่ พบสวีลั่งทั้งสามคนและขับรถออกจากไนต์คลับ
พวกเขาไม่ได้กลับไปที่วิลล่าหลันโปกั่ง แต่มาที่โรงพยาบาลที่สร้างขึ้นใหม่ของไป๋ยี่เฟยที่มีชื่อว่าโรงพยาบาลโว่หลง
ที่นี่จะเป็นพื้นฐานสำหรับการสร้างกองกำลังของเขา
มาที่นี่ ให้พวกเฉินอ้าวเจียวไปพักผ่อน และตัวเองก็โทรไปหาจางหัวปิน
“เฮ้ย ฉันยังมีชีวิตอยู่”
ทางโทรศัพท์ จางหัวปินที่ได้ยินเสียงของไป๋ยี่เฟยดูเหมือนไม่แปลกใจ“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะมาหาคุณ”
ไป๋ยี่เฟยวางสาย เขาไม่ได้บอกจางหัวปินว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่เขารู้ว่าจางหัวปินมีความสามารถนี้ ถ้าแม้ว่าสิ่งนี้เขาก็ทำไม่ได้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำรวบรวมข่าวกรองใดๆ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง จางหัวปินก็แล้วมา
ไป๋ยี่เฟยพาจางหัวปินไปที่ห้องทำงานของเขา
สำนักงานนั้นเรียบง่ายมาก เพราะเพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่ มีเพียงแค่โต๊ะ เก้าอี้คอมพิวเตอร์ และโซฟาสำหรับพักผ่อน
หลังจากนั่งลง ไป๋ยี่เฟยก็รินน้ำให้จางหัวปินด้วยตัวเอง “ฉันทำได้แล้ว งั้นคุณล่ะ?”
จางหัวปินเงยหน้าขึ้น และพูดอย่างจริงจัง “ฉันจะทำตามที่ฉันพูด ทีหลังฉันจะรวบรวมข้อมูลให้คุณเท่านั้น”
“ดีมาก แล้วฉันอยากรู้ว่า ใครเป็นคนส่งนักฆ่าเมื่อคืน?”
เมื่อคืนคนคนนั้นกำลังจะพูดในช่วงเวลาสุดท้าย แต่ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจแล้ว อย่างไรเขาก็รู้ จางหัวปินที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านข่าวกรองที่ทรงพลัง จะบอกคำตอบกับเขา และเขาก็สามารถลองดูความสามารถของเขาได้เช่นกัน
จางหัวปินตอบอย่างแน่นอน“ไป๋เซี่ยว”
ไป๋ยี่เฟยเลิกคิ้วเล็กน้อย“ถ้าพูดอย่างนี้ คุณรู้จักฐานะที่แท้จริงของฉันเหรอ?”
จางหัวปินพยักหน้า “อันที่จริง นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่หายาก”
โหวจวี๋กรุ๊ปวางอยู่ที่นั่น และไป๋ยี่เฟยมีนามสกุลว่าไป๋ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างไป๋ยี่เฟยและไป๋หยุนเผิง
“ก็ใช่ คนในเมื่อวานมีแค่เขาคนเดียว?ไม่มีคนอื่นหรอก?”
“ใช่”จางหัวปินตอบว่า “มีหลายคนที่อยากฆ่าคุณ แต่พวกเขายังไม่ทันที่จะทำ”
“นอกจากน้องชายของคุณไป๋เซี่ยวแล้ว ยังมีรองประธานลีกธุรกิจประจำจังหวัดอีกสี่คนที่อยากฆ่าคุณ สามคนในนั้นวางแผนที่จะทำแล้ว แต่ช้าเกินไป”
“คนที่เหลือคือฉุงโยวเวย เขาก็วางแผนที่จะหลอกใช้คุณ และในที่สุดก็ฆ่าคุณ”
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วและถามว่า “อย่างไง?”
“คุณได้ฆ่าหวังไห่ไม่ใช่เหรอ?นอกจากฉุงโยวเวยแล้ว ยังมีรองประธานอีกสามคนในลีกธุรกิจ รวมเป็นสี่คน ใครก็ตามที่ฆ่าคุณได้ ก็สามารถรับตำแหน่งของประธานได้”
“ตอนนี้คุณยังมีชีวิตที่ดีไม่ใช่เหรอ? ก็สามารถพิสูจน์ว่าการฆ่าคุณไม่ใช่เรื่องง่าย จากนั้นรอจนกว่าอีกสามคนนั้นไม่สามารถฆ่าคุณไม่ได้ หรือถูกคุณฆ่าโดยตรง ฉุงโยวเวยค่อยลงมือ งั้นก็สามารถแสดงวิธีการของเขาออกมา และยังสามารถกำจัดคุณได้อย่างราบรื่น”
ไป๋ยี่เฟยเข้าใจแล้ว นึกถึงเรื่องนี้อีกครั้ง เอ่ยเสียงเบาๆออกมา “ดังนั้น เขาจงใจที่เปิดเผยข่าวเหล่านี้กับคุณ จุดประสงค์ก็คือให้ฉันหนีการตามฆ่าของพวกเขาให้มากที่สุด?”
