บทที่ 371
หลี่เสว่นั่งอยู่ข้างๆ และพูดเบาๆว่า “ฉันไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับในอดีต แต่พวกเขาได้บอกฉันเรื่องของในอดีตทั้งหมดแล้ว”
“คุณอดทนคำบ่นด่าจากแม่ฉันเพื่อฉัน”
“มีเรื่องกับตระกูลหลี่เพื่อฉัน”
“จนกระทั่งต่อสู้กับผู้ป่วยทางจิตเพื่อฉัน”
“ให้ฉันกินยาแก้พิษที่มีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้นเพื่อฉัน”
“ถูกทำร้ายจนดูไม่ได้ และเกือบถึงกับตายเพราะฉัน”
“เพราะฉะนั้น อยู่ในใจของฉัน คุณคือฮีโร่”
เมื่อฟังคำพูดของหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยดูเหมือนจะหวนนึกถึงอดีตขึ้นมา และมุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยอย่างเงียบๆ
หลี่เสว่กล่าวอีกครั้งว่า “แม้ว่าคนๆหนึ่งจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจแน่ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นว่า จะสามารถปกป้องทุกคนรอบตัวเขาได้อย่างสมบูรณ์ เพราะเราไม่ใช่เทพเจ้า”
“ดังนั้น นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ คุณไม่ใช่ขยะ”
คำพูดสุดท้ายนี้ ทำให้ไป๋ยี่เฟยมีสติขึ้นมา ใช่ เขาไม่ใช่เทพเจ้า เขาไม่สามารถปกป้องทุกคนอย่างทั่วถึงได้ แต่ เขาต้องแข็งแกร่งขึ้น และกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด!
………..
หลังจากพักผ่อนในช่วงเช้าอีกวัน ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง และวางแผนว่าจะไปหาหลิวเสี่ยวอิง
หลังจากการหารือและการสนทนากันในช่วงเช้า หลิวเสี่ยวอิงก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ยังไม่มีวิธีในตอนนี้”
ในเวลานี้ มีสายโทรเข้ามาจากจางหัวปิน
“ค้นพบแล้ว มันคือฉุงโยวเวย แต่เย่ฮวนก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยบางส่วน ซึ่งถือว่าให้ข้อมูลบางอย่าง”
เหมือนอย่างที่ตัวเองคาดเดาไว้ไม่มีผิดเลย!
หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลิวเสี่ยวอิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณจะแก้แค้นในตอนนี้หรือ?”
“ใช่” ความโกรธในอกของไป๋ยี่เฟยได้ลุกโชนแล้ว หากไม่ได้แก้แค้น ไฟนี้จะไม่มีวันดับลงอย่างแน่นอน!
หลิวเสี่ยวอิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันรู้ว่าการแก้แค้นเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ในตอนนี้ มันอาจจะยังไม่เหมาะสม ฉันก็รู้จักตระกูลฉุงและตระกูลเย่ด้วย ฉันกลัวว่าสภาพของคุณในตอนนี้จะ……..”
“ฉันไม่สนใจ” ไป๋ยี่เฟยพูดจบ ก็ลุกขึ้นและจากไป
ในรถ ไป๋ยี่เฟยก็ได้รับโทรศัพท์จากอู๋กุ้ยเซียงอีกครั้ง
อู๋กุ้ยเซียงต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อวานนี้แน่ๆ แต่เธออยากจะพูดอะไรอีก ที่โทรมาในเวลานี้?
“ยี่เฟย แม่รู้ว่าคุณได้รับความทุกข์มามาก คุณอย่าหุนหันพลันแล่น เรามาวางแผนกันอย่างรอบคอบก่อน ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจอย่างยิ่ง และอยากจะแก้แค้น แต่คุณก็ไม่สามารถนำไข่ไปตีกับก้อนหินได้ ตอนนี้คุณยังไม่สามารถเทียบเท่ากับตระกูลฉุงและตระกูลเย่ได้เลย ถ้าเกิดว่า………..”
“นี่คือเรื่องของผม” ไป๋ยี่เฟยรู้สึกใจร้อนขึ้นมาเล็กน้อย
“มันจะเป็นเรื่องของคุณได้อย่างไร? คุณคือคนของตระกูลไป๋ และการกระทำของคุณมันเป็นเหมือนตัวแทนของตระกูลไป๋ และตอนนี้คุณยังอยู่ในช่วงการทดสอบอยู่ หากคุณทำสิ่งที่บุ่มบ่ามเช่นนี้ออกมา คนอื่นๆในตระกูลไป๋จะไม่ยอมรับคุณหรอก!”
“อีกอย่าง สิบปีไม่สาย สำหรับการแก้แค้นของสุภาพบุรุษ ทำไมคุณไม่รอจนกว่าคุณจะปีกแข็งเต็มที่ และค่อยจัดการกับศัตรูอย่างหนักแน่นทีเดียว?”
ไป๋ยี่เฟยตอบอย่างแผ่วเบา “ผมไม่สนใจหรอกว่า ตระกูลไป๋จะไม่ยอมรับผม”
“ทำไมคุณถึงไม่ฟังล่ะ? มีหลายสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากมาย หากคุณทำอย่างผลีผลาม คุณจะได้รับทุกข์ทรมานเท่านั้น บางทีมันอาจจะทำให้ตระกูลไป๋ตกอยู่ในพาสซีฟ………”
“ดังนั้น ทั้งหมดนี้ก็ต้องทำเพื่อตระกูลไป๋เหรอ?” ไป๋ยี่เฟยยิ้มเยาะ
อู๋กุ้ยเซียงตอบว่า “คุณคือคนของตระกูลไป๋ แน่นอนว่าคุณต้องทำเพื่อตระกูลไป๋ อีกอย่าง คุณต้องให้ความสำคัญกับสถานการณ์โดยรวม คุณรู้หรือไม่?”
“อีกอย่าง คนข้างๆของคุณยังไม่ตายไม่ใช่เหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยวางสายทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้
ยังไม่ตายเหรอ?
สาวสวยสุดแห่งหลิงหนานตายแล้วไม่ใช่เหรอ? อู๋ปิ้งก็ตายแล้วไม่ใช่เหรอ?
พวกเขาไม่ได้ทำอันตรายใดๆต่อตัวเองเลย ยิ่งไปกว่านั้น สาวสวยสุดแห่งหลิงหนานยังเคยช่วยเขาไว้ และอู๋ปิ้ง ก็เคยช่วยสวีลั่งด้วยเหมือนกัน
พวกเขาสมควรจะตายเหรอ?
และยังมีฉินหัวอีกด้วย พี่ชายแท้ๆของเขา กลายเป็นคนอัมพาตไปเพราะเช่นนี้
จะให้เขายอมใจได้อย่างไร และจะให้เขาอดทนต่อได้อย่างไร?
ดังนั้น เขาต้องล้างแค้น ให้กับความแค้นนี้!
