บทที่410
อัตราการเติบโตของไป๋ยี่เฟยนั้นน่าทึ่งมาก ขับเคลื่อนด้วยแรงกระตุ้นเขา เขาสามารถวางแผนการแก้แค้นที่พิถีพิถันได้อย่างสมบูรณ์แบบและในที่สุดเขาก็ถูกปล่อยตัวออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ไป๋ยี่เฟยในรูปแบบนี้มันคุกคามเขามากจริง ๆ ในเมื่อเขาให้หลี่เสว่กินยาระงับการตั้งครรภ์แล้ว
“ดังนั้นลุงหวง คุณว่า วิธีการที่จะทำให้คนวางใจได้มากที่สุดคืออะไร?”
ลุงหวงก้มหน้าเล็กน้อยแล้วพูด: “คนตายทำให้คนวางใจได้มากที่สุด”
“พูดได้มีเหตุผล” ไป๋เซี่ยวยิ้ม “ถ้างั้นก็จัดการสิ!”
ลุงหวงพยักหน้าและลังเลครู่หนึ่ง “ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยมีคนอยู่ข้างกายจำนวนมาก ถ้าอย่างนั้นให้ผมไป?”
ไป๋เซี่ยวส่ายหน้า “ไม่ต้อง ถ้าคุณไป ความจะแตก”
ตอนนี้พวกเหล่าผู้อาวุโสตระกูลไป๋ต่างยอมรับไป๋ยี่เฟยแล้ว ไป๋ยี่เฟยกลายเป็นตัวเต็งทายาทผู้สืบทอดตระกูลไป๋แล้ว ดังนั้น หากลุงหวง อยู่ห่างเขาแล้ว นั่นจะยิ่งทำให้เกิดข้อสงสัย จะฆ่าไป๋ยี่เฟยยิ่งเป็นไปไม่ได้”
“งั้น…” ลุงหวงไม่รู้ว่าควรจะให้ใครไป
ไป๋เซี่ยวเองก็ใช้ความคิด “ได้ยินว่าฉางเชี่ยว กับฉุงลี่หย่า ออกจากเมืองหลวงแล้ว?”
“ครับ”
ไป๋เซี่ยวหันกลับมาหาลุงหวง “พวกเขาสองคนน่าจะเป็นคู่กันนะ?”
ลุงหวงสบตาและก้มหน้า “คุณชาย ผมเข้าใจแล้วครับ”
……
วิลล่าตระกูลฉุง
“ท่านฉุงสาม หรือว่าครั้งนี้ถือว่าแล้วไป?” หญิงผิวสีดำดูเหมือนไม่เต็มใจเล็กน้อย
ฉุงเฉ่าเจว๋เองก็ไม่เต็มใจ แต่จะทำอะไรได้?
“เธอรู้ไหมว่าหยางหนิวเป็นคนของใคร? เขาเป็นคนของสหพันธ์ธุรกิจเมืองหลวง”
“อะไรนะคะ?” หญิงสาวตกตะลึงจากนั้นจึงเข้าใจแล้วว่าทำไมฉุงเฉ่าเจว๋ถึงเลือกทำเช่นนี้
ฉุงเฉ่าเจว๋ส่งเสียงอย่างเย็นชา “ไปตรวจสอบ ทำไมเย่ฮวนถึงช่วยเป็นพยานให้ไป๋ยี่เฟย!”
ตระกูลฉุงนั้นมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวเลยกับตระกูลเย่ เย่ฮวนไม่น่าจะไปช่วยไป๋ยี่เฟยได้ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เย่ฮวนถึงได้พูดให้การในศาลว่าตนเองนั้นพูดความจริง
สิ่งนี้ทำให้ฉุงเฉ่าเจว๋อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเย่ฮวนได้ทำสัญญาแลกเปลี่ยนอะไรกับไป๋ยี่เฟยไว้รึเปล่า? ท้ายที่สุดในคืนเกิดเหตุไป๋ยี่เฟยก็กำลังจะเจรจากับเย่ฮวน
……
ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในเมืองเมืองหลวง มีหญิงชายคู่หนึ่งนั่งตรงข้ามกันกำลังเล่นเกม
“พี่ชาย นายเดินเกมแบบนี้ไม่ดีนะ!” หญิงสาวพูดอย่างมีชัย
ชายหนุ่มส่งเสียงเบา ๆ “หมากนี้ไม่ดี ไม่ได้แสดงว่าผมเล่นเกมได้ต่ำกว่ามาตรฐานนี่”
“อ้อ แต่นายต้องมีกลยุทธ์ในการเล่นหมากรุกใช่ไหม?” หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้ม
เมื่อชายคนนั้นเห็นเช่นนี้เขาจึงก้มลงพูดอีกครั้ง “ต้องใช้กลยุทธ์อะไร? มีประโยชน์ก็พอ”
“ทำไมฉันถึงไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์ล่ะ? ฉันว่าพี่ชายก็มีน้ำยาเท่านี้” น้ำเสียงของหญิงสาวเหมือนกำลังดูถูก
ชายคนนั้นอารมณ์เสียและทิ้งหมากอย่างลวก ๆ และพูดว่า “งั้นคุณคงไม่โกงใช่ไหม?”
“ฉันโกงเหรอ?” หญิงสาวกะพริบตาเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของเธอ
ผู้ชายคนนั้นอดที่จะเงียบไม่ได้: “แล้วทำไมคุณถึงขอให้เฉินอ้าวเจียวไปหาไป๋ยี่เฟย? นั่นคือรุ่นน้องที่น่าภาคภูมิใจของคุณ”
“พี่ชายยังให้รุ่นน้องไปหาสวีลั่งเลยไม่ใช่เหรอ? คุณควรรู้ระดับของนักพรตนั้นใช่มั้ย?” หญิงสาวตอบกลับอย่างไม่เกรงใจ
ชายหนุ่มเสียงดัง “แค่เสมอ!”
หญิงสาวยักไหล่แล้วพูดอย่างไม่แยแส: “ก็ได้ ยังไงคุณก็แพ้”
“ใครบอก?” ชายหนุ่มไม่เชื่อและวางตัวต่อไป
ตอนนี้เองหญิงสาววางหมากอีกตัวแล้วพูดอย่างเรียบเฉย: “พี่ชาย คุณแพ้แล้ว”
ชายคนนั้นดูพูดไม่ออก
เมื่อมองไปที่หมากสีขาวบนกระดานหมากรุกที่ล้อมรอบชิ้นส่วนสีดำทั้งหมดของเขา เขาก็ส่งเสียงเบา ๆ “หมากล้อมเป็นสิ่งที่แยบยลและประณีต ฉันแพ้ก็เป็นเรื่องธรรมดา”
……
เมืองเทียนเป่ย
ทางด้านไป๋ยี่เฟยหลังจากบำเพ็ญตบะกับหลี่เสว่แล้ว ช่วงเช้าวันที่สอง เขาขับรถไปที่โรงพยาบาลโว่หลงเพื่อไปหาเฉินอ้าวเจียว
“ตระกูลฉุงมีอิทธิพลไม่น้อยเลย ครั้งนี้เป็นเพียงกิ่งก้านเล็ก ๆ เท่านั้น ส่วนพวกเรา อ่อนแอเกินไป”
เฉินอ้าวเจียวพยักหน้า “คนของตระกูลฉุงจะต้องแก้แค้นคุณแน่”
“ดังนั้นผมอยากให้คุณรวบรวมพรรคพวกจำนวนหนึ่ง” ไป๋ยี่เฟยตอบกลับ
