บทที่ 489
หลี่เสว่คิดอะไรไปมากมาย แต่ในสุดท้ายเธอก็มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น
ไป๋ยี่เฟยจะตายไม่ได้ และยอมแพ้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องหย่ากับเธอ!
หย่ากัน………..
งั้นก็…………หย่ากันเลย!
………..
ไป๋ยี่เฟยยืนอยู่ข้างนอกตลอด และไม่ได้ยินบทสนทนาในห้องผู้ป่วย หลังจากเห็นว่าออกมาแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็จ้องมองไปที่หลี่เฉียงตง
หลี่เฉียงตงไม่ได้ให้คำอธิบายมากมาย แต่ทัศนคติของหลิวจื่อหยุนเปลี่ยนไป และยิ้มให้ไป๋ยี่เฟยและพูดว่า “คุณรีบไปดูเสว่เอ๋อหน่อย ดูแลเธอให้ดีๆ”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลิวจื่อหยุนอย่างสงสัย ก่อนที่เขาจะพูดอะไร หลี่เฉียงตงและหลิวจื่อหยุนก็ได้จากไปแล้ว
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เงาร่างที่กำลังจากไปไกลของทั้งสองคน ถอนหายใจอย่างอ่อนแรง จากนั้นก็สงบสติอารมณ์ให้ดี และไปที่ห้องผู้ป่วยของหลี่เสว่
“ภรรยา คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?” ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปและเห็นว่าหลี่เสว่นั่งพิงหลังอยู่หัวเตียง และรีบเดินเข้าไป “จะดื่มน้ำหรือเปล่า? ผมจะรินให้คุณ”
หลี่เสว่มองไปที่เงาร่างของไป๋ยี่เฟยที่กำลังเทน้ำ จมูกของเธอเปรี้ยวฝาด หลังจากหย่าแล้ว ก็ไม่สามารถเห็นเขาเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้วใช่ไหม? เขาจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นในอนาคตแล้วใช่ไหม?
“เสว่เอ๋อ? คุณเป็นอะไรไป? ทำไมถึงร้องไห้?”
หลี่เสว่เอียงหัวของเธอทันที และพูดอย่างจางๆว่า “ไม่เป็นไร”
ไป๋ยี่เฟยหยุดชั่วขณะ แล้วเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมา และกอดหลี่เสว่ไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความทุกข์ใจ “อืม มันจะไม่เป็นไรอย่างแน่นอน”
หลี่เสว่ไม่รู้ว่าทำไม ทันทีที่ถูกไป๋ยี่เฟยกอดเธอไว้ เธอก็ยิ่งอยากจะร้องไห้มากขึ้น
อย่างไรก็ตาม เธอก็อดกลั้นไว้อย่างสุดความสามารถ และผลักไป๋ยี่เฟยออกไปด้วยความคิดริเริ่ม “คุณน่าจะยังมีเรื่องที่จะต้องไปทำใช่ไหม ไปทำเถอะ อย่ารอช้า ฉันจะนอนแล้ว”
“เอ่อ………โอเค” ไป๋ยี่เฟยไม่มีทางเลือก ต้องลุกขึ้นและจากไป หลังออกไปแล้วถึงตอบสนองกลับมา ดูเหมือนว่าครั้งแรกที่เขาออกมาก็เพราะหลี่เสว่บอกว่าจะนอนแล้วเหมือนกัน?
ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว ช่างมันเถอะ หลี่เสว่ดูเหมือนจะรู้เรื่องที่เธอไม่สามารถมีลูกได้แล้ว นั่นคือสาเหตุที่เธอร้องไห้เสียใจขนาดนั้น เมื่อนึกถึงการแสดงออกของหลี่เสว่ในตอนเมื่อกี้นี้ หัวใจของไป๋ยี่เฟยก็กระตุก และเจ็บปวดอย่างมาก
“ไม่ได้ ต้องหาทางแก้ไขโดยเร็วที่สุด” ไป๋ยี่เฟยกำหมัดแน่น และวางแผนที่จะไปที่โรงพยาบาลโว่หลงเพื่อไปหาหลิวเสี่ยวอิง
ทันทีที่เดินไปถึงทางเข้าโรงพยาบาล ก็เห็นหลิวเสี่ยวอิงในชุดลำลองกำลังเดินมา
“เฮ้ ไป๋ยี่เฟย! คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” หลิวเสี่ยวอิงตื่นเต้นมากเมื่อได้เห็นไป๋ยี่เฟย หัวใจที่แน่นิ่งของเธอก็วางลงไปด้วย
ไป๋ยี่เฟยยิ้ม “ไม่เป็นไร ใช่แล้ว หลิงหลิงเป็นยังไงบ้าง?”
“มันเป็นแค่แผลที่ผิวหนังทั้งหมด ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว” หลิวเสี่ยวอิงตอบ แล้วก็เม้มริมฝีปากอีกครั้ง “คุณไม่เป็นห่วงฉันบ้างเลยเหรอ?”
“คุณเป็นอะไร?” ไป๋ยี่เฟยถามอย่างสงสัย
หลิวเสี่ยวอิงกลอกตา แล้วตัดพ้อ “เอาล่ะๆ ฉันได้ยินมาว่าเสว่เอ๋อก็อยู่ในโรงพยาบาลด้วย มาเยี่ยมดูสักหน่อย เสว่เอ๋อล่ะอยู่ไหน?”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การแสดงออกของไป๋ยี่เฟยก็กลายเป็นจริงจัง
“เป็นอะไรไปเหรอ?” หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกไวต่ออารมณ์ของไป๋ยี่เฟยมาก และตระหนักถึงความกังวลของไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยย่นคิ้วและพูดว่า “เดี๋ยวคุณไปเยี่ยมเสว่เอ๋อ และก็ตรวจร่างกายของเธออีกครั้ง เป็นการผสมผสานระหว่างแผลจีนและตะวันตก เป็นการรับประกันสองเท่า”
แม้ว่าเขาจะเข้าใจว่าหลี่เสว่อาจรู้เกี่ยวกับภาวะมีบุตรไม่ได้ของเธอ แต่ถ้าไม่จำเป็นต้องพูดถึงก็พยายามจะไม่พูดถึง เขาไม่ต้องการให้เธอเสียใจ
หลิวเสี่ยวอิงมองเขาอย่างแปลกๆ “ทำไมอ่า? ร่างกายของเธอมีปัญหาอะไรเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างจางๆ “คุณไปตรวจแล้วก็จะรู้เอง หลังจากการตรวจสอบบอกผมด้วย ว่าพอมีวิธีอะไรบ้างไหม?”
“ผมจะไปเยี่ยมหลิงหลิงสักหน่อย” ไป๋ยี่เฟยพูดจบ ก็ก้าวออกไป
หลิวเสี่ยวอิงตะโกนสองครั้งจากด้านหลัง “เฮ้ คุณพูดให้ชัดเจนสิ!”
อย่างไรก็ตามไป๋ยี่เฟยไม่ได้หันกลับไปมอง แต่ขับรถไปที่โรงพยาบาลโว่หลง
……….
หลิวเสี่ยวอิงโค้งงอริมฝีปากของเธอ จากนั้นก็สะบัดหางม้าของตัวเอง และไปที่ห้องผู้ป่วยของหลี่เสว
หลี่เสว่กำลังจะนอนแล้วจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เธอเสียใจเกินไป คิดมากเกินไป และนอนไม่หลับ หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นด้วยความสงสัย ใครมาอีกแล้วเหรอ?
“เสว่เอ๋อ เป็นอย่างไรบ้าง?” หลิวเสี่ยวอิงนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง
หลี่เสว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่การมาถึงของหลิวเสี่ยวอิง และตอบกลับอย่างว่างเปล่าว่า “ไม่เป็นไร”
“มามามา ฉันก็เป็นคุณหมอคนหนึ่งด้วย ฉันมาตรวจให้คุณสักหน่อย” ขณะที่หลิวเสี่ยวอิงกล่าวว่าเธอก็หยิบข้อมือของหลี่เสว่ขึ้นเขา และเริ่มจับชีพจร
หลี่เสว่ตกใจ และรีบดึงมือของเธอออกทันที “ฉันไม่ได้เป็นไรจริงๆ คุณหมอหนิวตรวจไปแล้วไม่ใช่หรือ”
หลิวเสี่ยวอิงโบกมือของเธอ “โอ้ย คุณหมอหนิวเป็นหมอแผนตะวันตก ฉันเป็นหมอแผนจีน การรวมการแพทย์แผนจีนและการแพทย์ตะวันตกคุณรู้หรือไม่?”
“อีกอย่าง ฉันคิดว่าแผนจีนของฉันดีกว่าแผนตะวันตกของคุณหมอหนิวอีกด้วย!” ขณะที่พูดอยู่ การแสดงออกของหลิวเสี่ยวอิงก็กลายเป็นแบบมีชัยขึ้นมา
เมื่อหลี่เสว่เห็น เธอก็ยิ้มอย่างลึกลับ และอารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นเล็กน้อย “ไม่มีอะไรต้องตรวจจริงๆ”
หลิวเสี่ยวอิงจับมือของหลี่เสว่โดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด และแสร้งทำเป็นโกรธ “คุณยังถือว่าฉันเป็นเพื่อนหรือไม่? ถ้าเป็นเพื่อนกันก็เอามือคุณออกมา และให้ฉันดูสักหน่อย ยังไงดูแล้วก็ไม่เป็นไร!”
หลี่เสว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดว่า “โอเค………”
หลิวเสี่ยวอิงหัวเราะเบาๆ และจับดูชีพจรอย่างตั้งใจ หลังจากไม่กี่นาทีต่อมา การแสดงออกของหลิวเสี่ยวอิงก็แสดงอย่างไม่น่าเชื่อ
“นี่………..”
หลี่เสว่ดึงมือของเธอกลับ และยิ้มอย่างขมขื่น “ในที่สุดคุณก็รู้แล้ว…………”
“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?” หลิวเสี่ยวอิงประหลาดใจมาก เมื่อนึกถึงการแสดงออกของไป๋ยี่เฟย ราวกับว่าเธอเข้าใจขึ้นมาอีกครั้ง เธอหันหน้าไปมอง หลี่เสว่ และปลอบโยนว่า “อันนั้น คุณไม่ต้องกังวล เรื่องนี้มันไม่ได้เด็ดขาด”
“หมายความว่ายังไง? รักษาให้หายได้เหรอ?”
ในตอนนี้ หลี่เสว่ดูเหมือนจะมองเห็นความหวังขึ้นมา แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะคิดมากเกินไป
หลิวเสี่ยวอิงก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไง เพียงแค่พูดว่า “สถานการณ์ของคุณคือได้รับผลกระทบจากยาชนิดหนึ่ง พูดตรงไปตรงมา จริงๆแล้วมันก็เป็นสารพิษชนิดหนึ่ง ตราบใดที่สารพิษนี้ถูกกำจัดออกไปก็โอเคแล้ว แต่มันก็ค่อนข้างยากมาก ที่จะกำจัดสารพิษนี้ออกไป…………”
“นั่นก็คือไม่มีทางแล้ว?” หัวใจของหลี่เสว่หนักขึ้น อันที่จริง ก็ไม่ควรที่จะมีความหวัง มันก็จะไม่มีความรู้สึกสิ้นหวังอีกครั้ง
หัวใจของหลี่เสว่เย็นชาอย่างสมบูรณ์
หลิวเสี่ยวอิงโบกมือทันทีเมื่อเธอเห็นเช่นนี้ “ไม่ใช่ ไม่ใช่……….คุณฟังนะ……….”
อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะพูดจบ หลี่เสว่ก็ได้กล่าวว่า “เสี่ยวอิง คุณชอบไป๋ยี่เฟยอยู่ใช่หรือไม่?”
หลิวเสี่ยวอิงหยุดชั่วขณะ สิ่งที่เธอจะพูดก็ติดอยู่ในลำคอเธอ ไม่ขึ้นไม่ลง และคนทั้งคนก็ยืนนิ่งอยู่ที่นั่น
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอเช่นนี้ หลี่เสว่ก็รู้แล้วว่า ตัวเองพูดถูกแล้ว
ก่อนที่หลิวเสี่ยวอิงจะโต้ตอบ หลี่เสว่ก็พูดขึ้นทันทีว่า “เสี่ยวอิง ฉัน…………”
อย่างไรก็ตาม เมื่อคำพูดดังกล่าวมาถึงริมฝีปากของเธอ หลี่เสว่ก็ลังเล เธอจะทำเช่นนี้จริงๆหรือ? นั่นเป็นสามีของตัวเองเลยนะ? จะมอบให้คนอื่นเป็นแบบนี้จริงๆเหรอ?
“อะไร?” ในที่สุดหลิวเสี่ยวอิงก็ตอบสนองกลับมา แต่รู้สึกอักอ่วนเล็กน้อย แต่ก็ยังปฏิเสธและพูดว่า “นั่นอะไร คุณอย่าพูดไปทั่วนะ เราเป็นแค่เพื่อนกัน!”
“อีกอย่าง ใครไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยชอบคุณมากจะตาย ชอบแบบสามารถไม่เอาชีวิตเลยด้วยซ้ำ!”
หลี่เสว่ตอบโดยจิตสำนึกหลังจากได้ยินเช่นนี้ “ดังนั้น นั่นถึงเป็นเหตุผลที่คุณชอบเขา ไม่ใช่เหรอ?”
“เออ……..” หลิวเสี่ยวอิงไอเบาๆ ดวงตาของเธอสั่นไหว “คนอย่างเขา เป็นคนมีเสน่ห์ส่วนตัวของเขาแข็งแกร่งมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะชอบเขา แต่ว่า คุณอย่าคิดมากนะ ความชอบที่เรามีต่อเขาล้วนเป็นความชอบแบบเป็นเพื่อนกันเท่านั้น ไม่ใช่แบบที่คุณคิดเลย”
หลี่เสว่เม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร
เธอเชื่อหรือไม่? แน่นอนว่าเธอไม่เชื่อ เธอเป็นผู้หญิง เธอเข้าใจโดยธรรมชาติว่าผู้หญิงคิดอย่างไร และเธอก็ยิ่งเข้าใจว่าสายตาที่ผู้หญิงมองผู้ชายเป็นอย่างไร เธอรู้ดีว่าหลิวเสี่ยวอิงนั้นชอบไป๋ยี่เฟยอยู่
ความคิดของเธอในตอนเมื่อกี้นี้คือ เธอหย่ากับไป๋ยี่เฟย และให้หลิวเสี่ยวอิงแต่งงานกับไป๋ยี่เฟย ด้วยวิธีนี้ ไป๋ยี่เฟยก็จะมีลูก และก็จะไม่ถูกตระกูลไป๋ทอดทิ้งไป
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หลิวเสี่ยวอิงพูดในตอนเมื่อกี้นี้ ทำให้เธอตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ไป๋ยี่เฟยชอบเธอ รักเธอ และรักแบบสามารถไม่เอาแม้แต่ชีวิตด้วยซ้ำ งั้นการกระทำเธอเช่นนี้ของเธอ ก็คือการทำร้ายไป๋ยี่เฟย และเหยียบย่ำความรักของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
ในเมื่อไป๋ยี่เฟยไม่เอาชีวิตเพื่อเธอ แล้วเธอจะทิ้งไป๋ยี่เฟยไปเพราะสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร?
ในดวงตาของหลี่เสว่สว่างขึ้นในทันที และเธอก็ยิ้มออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ “เสี่ยวอิง ขอบคุณ”
“หือ?” หลิวเสี่ยวอิงมองอย่างตกตะลึง
หลี่เสว่ยิ้มอีกครั้ง “เสี่ยวอิง สิ่งที่คุณพูดในตอนเมื่อกี้นี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่? มีโอกาสที่จะสามารถกำจัดสารพิษออกไปได้ใช่หรือไม่?”
“ใช่ แต่มันค่อนข้างยากลำบากเล็กน้อย อาจต้องหาป้าคนที่สองของฉัน………” หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้าอย่างจริงจัง “คุณ……..ไม่ต้องกังวล มันจะต้องไม่เป็นไรอย่างแน่นอน”
“โอเค ฉันเชื่อคุณ และก็………ขอบคุณมาก”
