บทที่ 620
พวกเขาถูกฉีฉีใช้ปืนจี้ไว้ มาถึงปากทางแยก
ฉีฉีเห็นช่องทางลงไป พูดกับไป๋ยี่เฟยว่า “เดินลงไป”
พอเห็นช่องทางนี้ เธอคิดอะไรบางอย่างได้ ก็คือให้พวกเขาสามคนลงไปในถ้ำข้างล่าง จากนั้นก็ทำลายปากถ้ำ ให้พวกเขาตายในถ้ำ แบบนี้ก็ไม่ถือว่าเธอฆ่าไป๋ยี่เฟยกับมือแล้ว
ฉีฉีจะได้รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย
ไป๋ยี่เฟยเห็นแล้วก็ต้องเดินลงไปอย่างเอือมระอา
เวลาเดียวกัน เฉินห้าวพูดขึ้นกะทันหัน “ห้ามขยับ วางปืนลง”
นี่คือปืนกระบอกที่สาม ในตอนที่ไม่มีคนสังเกต เฉินห้าวเก็บปืนนี้ไว้
เพราะว่าตอนนี้กำลังบินเข้าถ้ำ ปืนของฉีฉีเจาะอยู่ที่ตัวไป๋ยี่เฟย ส่วนเฉินห้าวอยู่ข้างหลังเธอ
เพราะฉะนั้นเฉินห้าวจึงฉวยโอกาสเอาปืนออกมาจี้ไว้บนหัวของฉีฉี
ไป๋ยี่เฟยเห็นแล้ว ถึงได้โล่งอก
เขาหันกลับไป นั่งลงบนพื้น “คุณอยากขังพวกเราไว้ข้างใน ให้พวกเราอดตายอยู่ข้างใน?”
ฉีฉีเงียบไม่พูดอะไร ก็ถือว่ายอมรับแล้ว
ไป๋ยี่เฟยถามอย่างสงสัย “ความคิดนี้ไม่เลว แต่ผมมีข้อสงสัย ถ้าอยากขังพวกเราไว้ข้างใน ก็ต้องทำลายทางออก แบบนี้คุณจะทำลายทางออกยังไง?”
ถ้าฉีฉีใช้ปืนยิงพวกเขาตาย ไป๋ยี่เฟยก็เข้าใจได้ แต่ฉีฉีแค่อยากขังพวกเขาไว้ข้างใน นี่ทำให้เขารู้สึกสงสัย อีกอย่างจะทำลายทางออกยังไง ที่นี่ไม่มีอุปกรณ์อะไรสักอย่าง ฉีฉีเห็นแล้วก็หัวเราะ ถึงแม้จะโดนปืนจี้ไว้บนหัว ก็ไม่รีบร้อน เห็นแค่เธอหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากหน้าอกเธอ จากนั้นก็กดลงไป
ทันใดนั้นทุกคนอึ้งทันที
“ระเบิด” ไป๋ยี่เฟยตะลึง “คุณเอามาจากไหน?”
ทางด้านพวกเขาไม่มีวันมีระเบิด แต่บนตัวฉีฉีก็ไม่มีวันมี ดังนั้น เธอเอาระเบิดมาจากไหน?
ตอนนี้ อาอู่หัวเราะ “บนตัวตาจู”
ไป๋ยี่เฟย “……”
ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยก็หมดสิทธิ์ควบคุมเกมแล้ว เปลี่ยนเป็นฉีฉีอีกแล้ว
ฉีฉีกดระเบิดลงไปแล้ว ขอแค่เธอปล่อยมือ ก็จะระเบิดทันที
ถึงเวลา พวกเขาทุกคน จะไม่มีใครลอดไปได้
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะหดหู่ “คุณว่าแบบนี้มันจำเป็นไหม? คุณก็จะตายไปด้วย”
ฉีฉีสีหน้านิ่งเฉย พูดเสียงเรียบ “ความลับนี้ถ้ามีคนนอกรู้ ก็ต้องเกิดความวุ่นวาย ถ้าเป็นแบบนี้ จะให้ความลับนี้ให้ใครรู้ไม่ได้”
“ก็แค่ตาย ฉันไม่สนใจ”
ไป๋ยี่เฟย “……”
อาอู่มองหน้าฉีฉี สีหน้าซีดจนน่ากลัว พูดขอร้องด้วยน้ำเสียงสั่น “ศิษย์น้อง อย่าวู่วาม พวกเราสามารถหาวิธีที่ดีที่สุดได้ อย่าคิดสั้นแบบนี้”
เฉินห้าวพูดอย่างไม่เชื่อ “พี่ อย่าเชื่อเธอ เธออายุยังน้อย ผมไม่เชื่อว่าเธอกล้าตายพร้อมพวกเรา”
เพิ่งพูดจบ ฉีฉีก็ปล่อยมือ
“ตั๊ก”
ระเบิดตกลงไปที่พื้น
ทันใดนั้น ทุกคนตะลึงอยู่กับที่ มองระเบิดไม่กล้าขยับตัว
วินาทีต่อมา ไป๋ยี่เฟยไหวตัวก่อน “เหี้ย”
เขาก้มตัวไปข้างหน้า เก็บระเบิดขึ้นมา โยนไปที่ไกล
“ปั๊ง”
ระเบิดดังกระจาย
แรงสะเทือนอย่างแรง และหินก็ร่วงลงมา เศษระเบิดและควันก็โชยมาทางพวกเขา
ไป๋ยี่เฟยดึงฉีฉี ดึงเธอลงไปในถ้ำข้างล่าง เฉินห้าวกับอาอู่ก็รีบตามเข้าไป
ความร้อนกับเศษหินรวมกัน แรงสั่นสะเทือนทำให้พวกเขาไม่สามารถไปข้างหน้าได้
ไป๋ยี่เฟยจึงปกป้องฉีฉีไว้ ใช้มือช่วงเธอปังหัวไว้ ไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บ
ฉีฉีอาจเป็นน้องสาวของสวีลั่ง และความหวังที่ใหญ่ที่สุดของสวีลั่งก็คือ หาน้องสาวให้เจอ
ไป๋ยี่เฟยเคยตกลงกับสวีลั่งไว้ ว่าจะช่วยเขาหาน้องสาวให้เจอ
ความจริงไป๋ยี่เฟยไม่ต้องสนใจฉีฉีแม้แต่น้อย ฉีฉีรนหาที่เอง ถึงแม้ฉีฉีตายแล้ว สวีลั่งก็ไม่พูดอะไร
อีกอย่างถ้าไป๋ยี่เฟยไม่พูดว่าใต้ฝ่าเท้าของฉีฉีมีไฝ สวีลั่งก็ไม่มีวันรู้เรื่องนี้ก็ไม่จำเป็นอีก
แต่ไป๋ยี่เฟยรู้ดี สวีลั่งคิดตามเขา ไม่เป็นนักฆ่าอีก ไม่ใช่เพราะเงิน แต่เป็นเพราะคนของไป๋ยี่เฟย
สวีลั่งเห็นไป๋ยี่เฟยเป็นเพื่อนจริงๆ ไป๋ยี่เฟยก็เช่นกัน
เพราะฉะนั้นไป๋ยี่เฟยจึงฆ่าฉีฉีไม่ลง เพราะว่าเธอเป็นน้องสาวของสวีลั่ง
ไม่นาน ในถ้ำก็ถูกหินที่ร่วงลงมาปิดตาย
ตอนนี้ พวกเขาต้องถูกขังไว้แล้ว
ยังดีที่ไป๋ยี่เฟยไหวพริบเร็ว โยนระเบิดออกไป ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็ตายไปแล้ว
ไป๋ยี่เฟยสะบัดหัวยืนขึ้นมา จากนั้นก็เห็นฉีฉีที่อยู่ข้างล่างเขา
ท่าทางตอนนี้ดูคลุมเครือ ไป๋ยี่เฟยกางขาออกคร่อมอยู่บนร่างของฉีฉี และฉีฉีเป็นผู้หญิง
ยังดี เวลาแบบนี้ ทุกคนก็ไม่ได้สนใจ
ส่วนฉีฉีก็อยู่ในอาการตกใจ
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมไป๋ยี่เฟยต้องปกป้องเธอ อีกอย่าง ไป๋ยี่เฟยใช้ชีวิตตัวเองปกป้องเธอ
เพราะอะไร?
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้อธิบายให้ฉีฉี แค่หันไปถามเฉินห้าว “ห้าวจื่อ เป็นอะไรไหม?”
เฉินห้าวคลานออกมาจากกองดิน สะบัดหัว พูดว่า “ไม่เป็นไร แต่ว่าทางถูกปิดตายแล้ว”
อาอู่ก็ลุกขึ้น ไม่เป็นไร
ไป๋ยี่เฟยโล่งอก
“ไป เข้าไปก่อน”
ทางถล่ม ถูกปิดไปแล้ว พวกเขาไม่มีอุปกรณ์ ใช้มือขุดก็เป็นไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นทำอะไรไม่ได้ อยู่เฉยๆตรงนี้ไม่ได้ จึงได้แต่ลงไปข้างล่างต่อ อย่างน้อยข้างล่างกว้างขวาง
อาอู่ไม่เต็มใจจะลงไป เพราะในถ้ำนั้นมีผู้ชายเก่งกาจคนหนึ่ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก็ทำได้แค่ลงไปด้วย
…….
ผู้ชายเห็นพวกไป๋ยี่เฟยกลับเข้ามา ก็รู้สึกแปลกใจ
ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเอือมระอา “ทางออกถูกระเบิดแล้ว ออกไปไม่ได้”
ผู้ชายได้ยินแล้วก็อึ้ง จากนั้นก็หัวเราะ “มีคน อยู่เป็นเพื่อนฉันแล้ว คุยกับฉันแล้ว”
คำพูดของผู้ชายติดขัดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามีปัญหาในการพูด ถ้าอยู่ต่ออีกกี่ปี อาจสูญเสียความสามารถในการพูด
ผู้ชายดีใจที่มีคนมาอยู่เป็นเพื่อน แต่ไป๋ยี่เฟยไม่ดีใจ
ไป๋ยี่เฟยไม่อยากอยู่ที่นี่ แต่ว่า ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้
อึดอัด ผิดหวัง รู้สึกพ่ายแพ้ ความรู้สึกทุกอย่างรวมกัน ทำให้ไป๋ยี่เฟยอึดอัดที่สุด
ทุกคนต่างหาที่นั่งพักผ่อน
ไป๋ยี่เฟยก็หาที่นั่งลง เขากำลังคิดว่าจะออกไปยังไง
เวลาเดียวกัน ฉีฉีเดินเข้ามาหา สายตาที่มองดูไป๋ยี่เฟยมีทั้งความสงสัยและอึดอัด จากนั้นก็ถาม “ไป๋ยี่เฟย ฉันขอบอกคุณ ฉันไม่มีวันอยู่กับคุณ ฉันไม่เป็นเมียน้อยเด็ดขาด”
ไป๋ยี่เฟยได้ยินแล้วก็รู้สึกแปลกใจ จากนั้นพอเข้าใจแล้ว ก็หัวเราะ “ผมจะทิ้งเมียตัวเองไม่เอา แล้วมาเอาถั่วงอกอย่างคุณเหรอ?”
“คุณ” ฉีฉีกัดฟัน “หน้าไม่อาย”
ไป๋ยี่เฟย “……”
