ตอนที่ 63
และคนอื่น ๆก็พูดจาสับสนด้วยความตกใจ
“เขาไม่ใช่ลูกนอกสมรสหรอกหรือ ทำไมถึงได้……”
“เขา……ประธานกรรมการของนิวซีกรุ๊ปงั้นหรือ”
หลี่ฝานตบโต๊ะและตะโกนด้วยความไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้！”
เมื่อกี้นี้เพิ่งจะพูว่าหลี่เฉียงตงไม่มีประโยชน์ ไม่มีสิทธินั่งที่ตรงนั้น แต่เขาเป็นประธานกรรมการของนิวซีกรุ๊ป คนที่ไม่มีสิทธิอะไรคือเขาหลี่ฝาน!
นายท่านหลี่มีสีหน้านิ่งขรึมน่ากลัว
สายตาทั้งสองของหลี่เฉียงตงมองลึกไปยังนายท่านหลี่ แล้วพูดเบาๆ “พ่อ ไม่พบกันนานเลยนะ สบายดีไหมครับ”
“ฮึ! สบายดีไหมล่ะ ก็เลยเกือบทำให้กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเกือบจะล้มละลาย” พูดครวญอย่างเย็นชา “ฉันประเมินนายต่ำเกินไปแล้ว!”
“คุณไม่ได้ประเมินต่ำไปหรอก แต่คุณแค่ไม่เคยเห็นเลย” หลี่เฉียงตงพูดอย่างเฉยเมย
พูดจบ ในห้องประชุมก็ซบเซาลงอีกครั้ง
หลี่เฉียงตงมองไปยังนายท่านหลี่ที่มีสีหน้านิ่งขรึม วางมือเอาไว้บนโต๊ะ ไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อกี้นี้ต่อ และได้พูดอย่างเฉยเมย “ก็อยากจะพูดไม่ใช่หรือ พูดสิ!”
นายท่านหลี่หายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง และผ่อนลมหายใจออกเล็กน้อย
ตั้งแต่ก่อนมานั้น เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าที่ทั้งหมดที่กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปถูกนิวซีกรุ๊ปกดขี่ เป็นเพราะมีหลี่เฉียงตงเป็นประธานกรรมการ จงใจที่จะแก้แค้นเขา
นายท่านหลี่ปิดตาลง และเปิดอีกครั้ง จากนั้นก็พูดว่า “โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างนั้นก็เจรจาเถอะ!”
“คุณต้องให้นิวซีกรุ๊ปรวมเข้ากับกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป จากนั้นผมก็จะจัดการวางแผนแต่งตั้งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปให้คุณ ส่วนหุ้นส่วน พวกเราค่อยมาแบ่งกันเมื่อถึงตอนนั้น”
หลี่เฉียงตงมองเขาแล้วยิ้มแล้วไม่ได้พูดอะไร
หลี่ต้าไห่เห็นดังนั้นจึงกระซิบเบา ๆ “พ่อ”
เสียงนี้เป็นการแสดงนัยถึงการไม่ยอมรับ และความไม่พอใจ แต่เดิมหลังจากที่นายท่านหลี่เสียชีวิต กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปนี้ก็เป็นของเขา ตอนนี้ถูกแทรกแซงโดยหลี่เฉียงตง เขาจะไปพอใจได้อย่างไร”
และหลี่เฉียงตง ก็อดทนรอมามากกว่ายี่สิบปี ความอดทนแบบนี้ไม่ใช่คนธรรมดาที่จะสามารถทนได้!
หากเขาสามารถก่อตั้งนิวซีกรุ๊ปขึ้นมาอย่างเงียบๆได้ อย่างนั้นเขาก็มีกำลังมากพอที่จะก่อตั้งเพิ่มอีกหนึ่ง!”
แน่นอน ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญก็คือ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลี่เฉียงคงเป็นคนทำ ทุกอย่างต้องถูกไตร่ตรองไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นเขาจะต้องให้จ่ายค่าตอบแทนแน่นอนกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป!
ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างนิ่งเงียบ ไม่กล้าปริปาก
นายท่านหลี่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็พูดหลบหลีก “งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า! คุณก็เอาตลาดของกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปทั้งหมดที่คุณชิงไปก่อนหน้านี้กลับมา จากนี้ไปกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปกับนิวซีกรุ๊ปก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน”
คนที่ตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมยคือหลี่เฉียงตง “ไม่ได้”
“แก!” นายท่านหลี่พูดด้วยความโกรธ “ฉันเป็นพ่อของนายนะ! ทำไมแกถึงทำกับฉันแบบนี้”
หลี่เฉียงตงได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะขึ้นมา จากนั้นก็พูดด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง “อย่างนั้นก็ต้องขอบคุณท่านจริง ๆ ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าเป็นพ่อผมแล้ว! แต่ ผมทำกับคุณแบบนี้ มีปัญหาอะไรหรือ”
“หลี่เฉียงตง!” หลี่ต้าไห่อุทานเสียงดัง “เขาเป็นพ่อนายนะ!”
แม้ว่านายท่านหลี่ไม่อยากจะยอมรับ แต่ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการปกป้องกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป
หลี่เฉียงตงไม่แม้แต่จะมองไปยังหลี่ต้าไห่ และยังถามนายท่านหลี่ไปอีกว่า “พ่อ คุณเป็นพ่อของผมจริง ๆ แต่ผมมีคำถามอยู่คำถามหนึ่งที่อยากจะถามคุณ”
นายท่านหลี่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองเขาด้วยความโกรธ
“คุณยังจำได้ไหม ตอนนั้นแม้ร้องไห้และได้ขอร้องคุณ……”
นายท่านหลี่ได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีดขึ้นมา
“เขาร้องไห้เพื่อขอร้องคุณ ให้คุณดูแลลูกชายคนนี้” หลี่เฉียงตงพูดอย่างนุ่มนวล
ทุกคนกลั้นหายใจไว้โดยไม่รู้ตัว ฟังคำพูดของหลี่เฉียงตง
“ตอนนั้นเธอเป็นมะเร็งในตับอ่อน ทุกวันต้องทนทรมานอยู่กับความเจ็บปวด เจ็บปวดเจียนตาย ร้องไห้ขอร้องคุณมาโดยตลอด ให้คุณดูแลลูกชายคนนี้”
“ตอนนั้นคุณพูดว่าอย่างไร คุณปฏิเสธไป! หลังจากคุณจากไปแต่ห้านาที เธอก็ต้องตายไปอย่างไม่เต็มใจ แม้แต่ตาก็ยังปิดไม่สนิท!”
“คุณก็ไม่ได้สนใจเธอที่เพิ่งจะจากโลกนี้ไป คำพูดประประโลมที่แสนดีที่มีให้เธอนะหรือ กลัวว่าจะเป็นเพียงคำโกหกสินะ”
นายท่านหลี่พูดไปอย่างสั่นๆ “ฉันไม่เคยหลอกลวงใคร และ…ไม่ได้โกหก”
“ฮึ!” หลี่เฉียงตงหัวเราะขึ้น
“ไม่เคยโกหก แต่กลับโกหกภรรยาของตัวเองแล้วไปมีใจให้กับผู้หญิงอีกคนหนึ่งนะหรือ”
“ไม่เคยหลอกลวงใคร แม่ของผมให้กำเนิดลูกชายให้กับคุณไม่ใช่หรือ และตอนนี้ผมก็ยังเป็นลูกชายที่คุณไม่ยอมรับ”
นายท่านหลี่ปิดตา งอตัวลง เห็นได้ชัดว่าไม่มีเรี่ยวแรง
เรื่องราวในอดีตเหล่านี้ เขาล้วนแต่ต้องการจะลืมมัน
แต่ตอนนี้ ได้ถูกหลี่เฉียงตงรื้อฟื้นออกมา วางเอาไว้ต่อหน้าทุกคน
“คุณรู้หรือเปล่า ในช่วงเวลาสุดท้ายนั้น เธอยังพูดกับผมว่า……”
“พ่อของลูกก็เศร้าใจ……”
“ลูกอย่าไปโทษเขาเลย……”
“เหอ ๆ ……แต่คุณเป็นพ่อของผมหรือเปล่า คุณยอมรับลูกชายคนนี้หรือเปล่า”
ทันใดนั้น หลี่เฉียงตงก็ตบโต๊ะ และลุกขึ้นยืน ชี้ไปยังหลี่ฝานแล้วพูดด้วยความโกรธ “ไอ้เจ้าสัตว์เดียรัจฉานที่หยิ่งผยอง กล้าที่จะเรียกชื่อฉันโดยตรง พูดจาดูถูกเหยียดหยาม คุณไม่มีความสนใจเลยด้วยซ้ำ คุณคู่ควรจะเป็นพ่อของผมหรือ”
หลี่ฝานโกรธขึ้นมา “คุณว่าใครเป็นสัตว์เดียรัจฉาน”
“สัตว์เดียรัจฉาน!” หลี่ต้าไห่ยกเท้าขึ้นถีบออกไป “ขอโทษลุงของนายเดี๋ยวนี้นะ!”
หลี่ฝานยืนกรานจะพูด “ทำไมฉันต้องขอโทษด้วย เขาด่าฉันนะ!”
หลี่ต้าไห่กำลังจะเอ่ยปากอีกครั้ง หลี่เฉียงตงก็พูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องแล้ว”
“ผมเรียกคุณว่าพ่อ นั้นคือผมยอมรับว่าคุณเป็นพ่อของผม” หลี่เฉียงตงพูดกับนายท่านหลี่ “แม้ว่าคุณจะไม่อยากยอมรับว่าผมเป็นลูกชายของคุณก็ตาม”
“ผมก็ไม่อยากจะโกรธคุณ เพราะจะอย่างไรคุณก็คือพ่อของผม ผมก็อยากจะหวังให้คุณมีอายุที่ยืนยาวออกไปอีกสักหน่อย จะได้มีเวลาใช้ชีวิตอยู่กับความทรมานจากความละอายใจ ดีกว่าตายแล้วปล่อยให้เรื่องมันจบไป คุณคิดว่าใช่ไหม”
นายท่านหลี่ตัวสั่น โกรธจนพูดอะไรไม่ออก
ทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บเล็กน้อย
ไปยี่เฟยที่อยู่ในห้องทำงานก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก
นี่ มันโคตรเจ๋งไปเลย!
โดยปกติแล้วในตระกูล พ่อตามักจะเป็นคนเงียบ ๆ ถึงจะถูกหลิวจื่อหยุนด่าก็ไม่พูดอะไรสักคำ แต่ที่กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป เขามักจะถูกเพิกเฉย ถูกเยาะเย้ย ก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ
ตอนนี้ เขาเป็นประธานกรรมการของนิวซีกรุ๊ป เขาเป็นผู้ชี้เป็นชี้ตายกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป เขาต้องการปล่อยกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเขาก็จะปล่อย แต่ถ้าเขาต้องการจะทำลายกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปเขาก็จะทำลาย!
ไป๋ยี่เฟยนึกขึ้นมาได้ว่า หลี่เฉียงตงไม่เคยทะเลาะกับใครเลย ไม่ใช่ว่าเพราะเขากลัวความน่าสมเพช แต่เป็นเพราะเขาไม่มีค่าควรที่จะทะเลาะกับใคร
ในห้องประชุม นายท่านหลี่เหมือนนั่งอยู่บนเข็ม
เหตุการณ์ในอดีตที่ยากจะทนได้เหล่านี้ เป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะพูดถึงมาโดยตลอด ตอนนี้หลายๆคนต่างรู้เรื่องแล้ว เขาก็ละอายใจอย่างมาก คิดอยากจะหาสักที่หนึ่งเจาะเข้าไปอยู่
และสาเหตุที่ก่อนหน้านี้เขาต้องเป็นแบบนี้ ก็เป็นเพราะกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปพัฒนามาจากครอบครัวของฝ่ายสามี เขาจึงไม่กล้าให้พวกเขารู้เรื่องแม่ของหลี่เฉียงตง
ต่อมา ภรรยาของเขาเสียชีวิต กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปก็มีความมั่นคงมีความเสถียรแล้ว แต่เขายังคงมีความกังวลมากมาย
เขาอยากจะลืมมันทิ้งไป หลี่เฉียงตงกลับไม่สามารถจะลืมได้
“หลายปีมานี้ ผมใช้ชีวิตอย่างไร้ศักดิ์ศรี ใช้ชีวิตอย่างน่าสมเพช แต่เพื่อวันนี้ ผมไม่มีวันเสียใจเลยแม้แต่น้อย!”
“ถ้าอย่างนั้นนายก็ต้องการทำให้กิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปพังยับเยิน ถึงจะทำให้นายหยุดแก้แค้นได้อย่างนั้นหรือ” นายท่านหลี่จ้องมองหลี่เฉียงตงอย่างเอาเป็นเอาตาย
หลี่เฉียงตงหัวเราะเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร
ในเวลานี้ ในที่สุดหลิวจื่อหยุนที่กำลังงุนงงก็มีสติกลับมา “คุณสามีค่ะ คุณ……ต้องการที่จะทำลายกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปจริงหรือ เสว่เอ๋อก็ยังเป็นผู้จัดการทั่วไปอยู่ในนั้นนะ คุณต้องการจะทำร้ายลูกสาวของคุณหรือ”
