บทที่ 645
“ไป๋ยี่เฟยไม่อยากให้พวกเขาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก ไปจากเมืองเป่ยไห่และกลับไปที่เมืองเทียนเป่ยแล้ว คุณหนูใหญ่ หรือว่าเราจะไปดักรออยู่ที่ครึ่งทางกัน…………”
จิงหลัวกล่าว ขณะที่เขาทำท่าทีเชือดคอของเขา
ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตอบเขาโดยตรง แต่พูดอย่างจางๆ ว่า “ได้ยินมาว่าผู้นำลัทธิเต๋าถูกขับไล่กลับมาจากเมืองเทียนเป่ยแล้ว รู้ไหมว่าคนคนนั้นคือใคร? ”
“เรียนคุณหนูใหญ่ นอกจากสองคนนั้นแล้ว ผมไม่รู้ว่ามีใครอีกในโลกนี้ที่จะสามารถเอาชนะผู้นำลัทธิเต๋าได้ แต่คนคนนั้นไม่ใช่สองคนนั้นจริงๆ ”
หญิงสาวหัวเราะเบาๆ “ดังนั้น เราก็ไม่ต้องไปร่วมสนุกที่เมืองเทียนเป่ยกันแล้ว”
เมื่อพูดถึงผู้หญิงก็ค่อยๆ หันกลับมา เธอสวยมาก ถ้ามองใกล้ๆ ถึงจะพบว่ารูปร่างหน้าตาของเธอค่อนข้างคล้ายกับไป๋ยี่เฟยเล็กน้อย
ผู้หญิงคนนั้นเพียงแค่หัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันเชื่อว่าจะมีใครบางคนจากเทียนเหม่ยซื่อมาช่วยเรากำจัดเขาทิ้งเอง”
……….
เป็นเวลาตีสามแล้วตอนที่กลับไปถึงที่เมืองเทียนเป่ย
ไป๋ยี่เฟยขอให้ทุกคนพักผ่อน และเขาก็กะว่าจะพักผ่อนในโรงพยาบาลหนึ่งคืน
ในขณะนี้ จู่ๆ เสียงก็ดังขึ้นข้างหลังเขา
“บอส”
ไป๋ยี่เฟยหันขวับ และเห็นว่าเป็นเฝิงจั๋วที่เต็มไปด้วยใบหน้าที่เหนื่อยล้า
เฝิงจั๋วเป็นผู้เชี่ยวชาญในการวิจัยยาพิษและยาแก้พิษทุกชนิด หลังจากที่เขาติดตามไป๋ยี่เฟย ก็ไม่ได้ทำเรื่องที่ฉ้อโกงอีกเลย แต่อยู่ในโรงพยาบาลอย่างเต็มที่และผสมยาแก้พิษต่างๆ ให้ไป๋ยี่เฟยอย่างสุดความสามารถ
เฝิงจั๋วมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่มาโดยตลอด และตารางงานและเวลาพักผ่อนของเขาก็เป็นระเบียบมากเช่นกัน ดังนั้นตอนนี้เขาควรจะนอนพักผ่อนไปแล้วถึงจะใช่
ไป๋ยี่เฟยแปลกใจเล็กน้อย “ทำไมคุณยังไม่นอน? ”
เฝิงจั๋วหาว และยื่นโทรศัพท์มือถือให้ไป๋ยี่เฟยและพูดว่า “มีคนโทรหาผมกลางดึก และให้ผมไปรับสินค้า”
“ใครเป็นคนโทร” ไป๋ยี่เฟยถาม
เฝิงจั๋วส่ายหัว “ไม่รู้ หมายเลขนั้นเป็นหมายเลขเครือข่าย และเสียงก็แหลมคมเล็กน้อย น่าจะเปลี่ยนเสียงโดยความจงใจ”
ไป๋ยี่เฟยถามอีกว่า “ได้บอกไหมว่ารับสินค้าอะไร?”
เฝิงจั๋วชี้ไปที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาลทันที
ไป๋ยี่เฟยมองตามนิ้วของเขา และพบกระเป๋าเดินทางหนังใบใหญ่อยู่ในห้องโถง
ไป๋ยี่เฟยทั้งสองเดินเข้าไป ยืนอยู่หน้ากล่อง ไป๋ยี่เฟยเอื้อมมือไปกดมันก่อน เครื่องวัดในมือของเขาไม่ได้ส่งเสียงใดๆ บ่งบอกว่าไม่ใช่ระเบิดที่อยู่ในนั้น
ทั้งสองมองหน้ากัน และไป๋ยี่เฟยถามว่า “ตรวจกล้องวงจรปิดแล้วหรือยัง? ”
เฝิงจั๋วพยักหน้าและกล่าวว่า “ตรวจสอบแล้ว แต่ดูเหมือนว่าบุคคลนี้จะคุ้นเคยกับโรงพยาบาลของเรามาก เขาหลีกเลี่ยงกล้องวงจรไปโดยสิ้นเชิง และไม่ได้บันทึกอะไรไว้เลย”
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วหลังจากที่ได้ยิน ดังนั้น ระหว่างพวกเขา มีสายลับอยู่ข้างในนั้นด้วยจริงๆ
หลังจากเงียบไปสักพัก ไป๋ยี่เฟยก็ยังคงตัดสินใจเปิดกล่องดูสักหน่อย ถ้าเกิดว่ามีอะไรที่ไม่สมดีต่อเขาล่ะ?
แต่ไป๋ยี่เฟยพึ่งยื่นมือไป เฝิงจั๋วก็ก้าวถอยหลังไปด้วยความกลัวหลายก้าว ทำให้ไป๋ยี่เฟยตกใจและหยุดชะงักไปชั่วขณะ “คุณกำลังทำอะไรอยู่? ”
เฝิงจั๋วตกใจเล็กน้อย “มันอาจจะเป็นศพหรือเปล่า?”
ไป๋ยี่เฟย “……….”
โดยไม่สนใจถึงเฝิงจั๋ว ไป๋ยี่เฟยเปิดกล่อง จากนั้นม่านตาของเขาก็หดตัวลง และแข็งตัวยืนอยู่กับที่
เฝิงจั๋วพูดถูกจริงๆ มีคนอยู่ข้างในคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงสวย แต่ไม่ใช่ศพ
ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะหลับสนิท
เหตุผลที่การแสดงออกของไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนไป ก็คือผู้หญิงที่อยู่ในกล่องนั้นคือเย่อ้าย!
เฝิงจั๋วตกใจทันที “พระเจ้า ยังมีคนส่งผู้หญิงสวยให้ด้วยเหรอ!”
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วและคิดอยู่ในใจว่า “ผมกลัวว่า จะไม่สามารถรับของขวัญชิ้นนี้ไหวได้”
เย่ฮวนในตอนนี้ เพราะการหายตัวไปของเย่อ้าย เกือบจะบ้าคลั่งแล้ว และก็ได้ปล่อยข่าวที่ดุร้ายออกมาแล้ว ลองคิดก็จะรู้ได้ว่า ถ้าจับตัวคนที่ลักพาตัวเย่อ้ายไปได้แล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตามไม่มีใครคาดคิดเลยว่า เย่อ้ายจะอยู่ในมือของไป๋ยี่เฟย
คนที่ส่งคนมา แม่งเห็นได้ชัดว่าอยากจะเอาเรื่องนี้โยนใส่บนหัวของตัวเอง ถ้าเย่ฮวนรู้ว่าเย่อ้ายอยู่ในมือของไป๋ยี่เฟย แม่งจะไม่มาต่อสู้กับไป๋ยี่เฟยอย่างไม่เอาชีวิตหรือ?
แม้ว่าตอนนี้ไป๋ยี่เฟยจะไม่กลัวเย่ฮวน แต่มีคนส่งเย่อ้ายมาในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าอยากจะดูเขาต่อสู้กับเย่ฮวน และในที่สุดก็พ่ายแพ้ไปทั้งสองฝ่าย
ในเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็หันหลังกลับไปอย่างกะทันหัน และมองไปรอบๆ
หากมีใครซ่อนตัวอยู่ในที่มืด และถ่ายภาพแล้วส่งต่อภาพถ่ายไปให้เย่ฮวน งั้นเขาก็ไม่อาจอธิบายได้อย่างชัดเจนอีกแล้ว
แต่เขาไม่พบใครอยู่ในที่มืด เขาจึงรีบปิดกล่อง และพูดกับเฝิงจั๋วว่า “อย่าบอกใครในเรื่องนี้ เข้าใจไหม?”
เฝิงจั๋วพยักหน้าทันที “ครับ”
ไป๋ยี่เฟยถือกล่องขึ้นมา จากนั้นก็หาห้องพักห้องหนึ่ง อุ้มตัวเย่อ้ายออกมา วางลงบนเตียง
เย่อ้ายหายใจอย่างสม่ำเสมอ เธอน่าจะหลับอยู่ คาดว่าเธอน่าจะถูกวางยาสลบ
แต่เมื่อมองไปที่เสื้อผ้าของเธอ ดูเหมือนว่าเคยถูกเปลี่ยนไป เธอสวมเพียงชุดชั้นในตัวหนึ่ง และไม่มีอะไรอื่น
นี่คือกำลังจะนำไปส่งให้กับผู้ชายคนใดคนหนึ่ง เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ กลัวว่าจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้
แต่ไป๋ยี่เฟยไม่ได้มีอารมณ์แบบนั้น นี่เป็นการสมคบคิดกับเขาอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเขายังมีอารมณ์ที่จะคิดถึงเรื่องนี้ เขาคงต้องตายนับครั้งไม่ถ้วนไปนานแล้ว
ไป๋ยี่เฟยเปิดผ้านวม และคลุมให้ที่ร่างกายของเย่อ้ายทันที
จากนั้นตัวเองก็นั่งลงที่ขอบเตียง มองลงไปและใช้ความคิดที่ลึกซึ้ง
ฟ่านกวางหมิงถูกฆ่า และเย่อ้ายก็หายตัวไป หลังจากที่เย่ฮวนกังวลจนเป็นบ้าไปแล้ว ให้จัดการกับประเด็นของหลี่จู้
เย่อ้ายถูกส่งถึงตัวเองอีกครั้ง จุดประสงค์คือทำให้ตัวเองและเย่ฮวนเป็นศัตรูกันอย่างสมบูรณ์
แผนการในครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่ได้ใหญ่มาก และก็ไม่ค่อยเหมือนกับลายมือของนักพรตเต๋าเลย
อย่างไรก็ตาม เหตุใดเย่ฮวนจึงต้องไปกำจัดจุดของหลี่จู้?
หรือจะเป็นเพราะเย่ฮวนรู้อะไรบางอย่าง? มิฉะนั้นเขาจะไปเจาะจงกับหลี่จู้เพราะอะไร?
ในขณะนี้ ไป๋ยี่เฟยดูเหมือนจะคิดได้ถึงจุดหนึ่ง ดวงตาของเขาสว่างขึ้นมาทันใด แล้วก็เห็นดวงตาที่โตมากอยู่ตรงหน้า และมองไปที่เขาอย่างไม่กะพริบตา
เย่อ้ายตื่นขึ้นมาแล้ว ไม่ได้มีความบ้าคลั่งอย่างที่คาดไว้มาก่อน แต่กลับสงบสติมาก พร้อมกับความเขินอายอยู่ในความสงบเล็กน้อย
ไป๋ยี่เฟยถามแล้วถึงตอบสนองกลับมา “คุณตื่นแล้วเหรอ?”
เย่อ้ายลดสายตาลงอย่างเขินอาย และพูดเบาๆ ว่า “คุณสามารถพูดได้ตรงกว่านี้หน่อย”
“หือ? ” ไป๋ยี่เฟยไม่เข้าใจ จึงตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่จะตอบสนองกลับมา และอธิบายทันทีว่า “ไม่ใช่ คุณเข้าใจผิดแล้ว ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด……..”
เย่อ้ายพูดต่อจากคำพูดของไป๋ยี่เฟย “ฉันเข้าใจ ยังไงฉันก็คงไม่ขอให้คุณรับผิดชอบต่อฉันหรอก”
ไป๋ยี่เฟย “…..”
ในความคิดของเย่อ้าย เป็นไป๋ยี่เฟยที่จงใจวางยาให้เย่อ้ายสลบ และก็ลงมือกับเธอ………..
ไป๋ยี่เฟยพูดไม่ออก หายใจเข้าลึกๆ แล้วถามว่า “คุณไม่สนใจเลยเหรอว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ”
แต่เย่อ้ายกลับยิ้มและกล่าวว่า “สิ่งเหล่านี้มันไม่สำคัญ”
ไป๋ยี่เฟยยิ่งพูดไม่ออก แม้กระทั่งอยากจะตะโกนด่าว่า “นี่มันแม่งสำคัญมาก!”
“คุณฟังให้ชัดๆนะ ที่นี่คือเมืองเทียนเป่ย!”
“ถ้าผมอยากทำอะไรกับคุณจริงๆ มันใกล้มาก จะพาคุณมาที่เมืองเทียนเป่ยทำไมกัน?”
เย่อ้ายตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนี้ และถามอย่างไม่น่าเชื่อว่า “ที่นี่คือเมืองเทียนเป่ยงั้นหรือ? เป็นไปได้อย่างไร? ”
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเย่อ้ายก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไป๋ยี่เฟยจึงถามทันทีว่า “คุณยังจำได้ไหมว่าคุณอยู่ที่ไหนก่อนที่คุณจะเป็นลมไป? คุณเห็นใครตอนที่คุณเป็นลม?”
เย่อ้ายขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำพูด กำลังจะพูดอะไร โทรศัพท์มือถือของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้น
ไป๋ยี่เฟยหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาดู และพบว่าเป็นโทรศัพท์ของหลี่เสว่ที่โทรมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที และเขาก็รีบพูดเบาๆ กับเย่อ้ายว่า “อย่าทำเสียงดัง”
หลังจากรับโทรศัพท์ ไป๋ยี่เฟยยังไม่ได้พูดออกไป หลี่เสว่ก็พูดขึ้นก่อน “ไป๋ยี่เฟย ตอนนี้ยังมีใครอยู่ข้างๆ คุณหรือเปล่า? ”
ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เย่อ้าย สีหน้าของเขาแข็งกระด้าง
รู้สึกตกใจมาก หลี่เสว่รู้ได้อย่างไรว่ามีอีกคนอยู่ข้างๆ เขา?
ดูเหมือนว่าเธอจะยังรู้ว่าคนๆ นี้คือเย่อ้ายอีกด้วย!
ไป๋ยี่เฟยมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับหลี่เสว่ ดังนั้นเขาเพียงแค่ต้องอธิบายให้ชัดเจน หลี่เสว่จะไม่เข้าใจเขาผิดเลย แต่คำถามคือ หลี่เสว่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?
ในเมื่อหลี่เสว่รู้แล้ว คนที่ไม่อายก็ต้องมีหลักฐานเพียงพอที่จะแพร่กระจายเรื่องนี้ออกไป
ไป๋ยี่เฟยโยนปัญหาเหล่านี้ออกจากสมองชั่วคราว “ภรรยา คุณฟังผมอธิบายก่อน”
